Πήγαινε κάτω
Γιώργος
Γιώργος
Author
Αριθμός μηνυμάτων : 1758
https://www.proseyxi.com

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ο ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ Empty ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ο ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Τετ Νοε 07, 2012 2:22 pm
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΠΕΡΙ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Ο ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ



«Θα αποδείξωμεν από Γραφικός και Πατερικάς μαρτυρίας ότι είναι αναγκαίον
να μεταλαμβάνουν συχνά το Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας όλοι οι ζώντες πιστοί και Ορθόδοξοι χριστιανοί, όσοι δεν έχουν από τον πνευματικόν τους εμπόδιον και ότι η συχνή Μετάληψις προξενεί μεγάλην ωφέλειαν εις τας ψυχάς και τα σώματα των, η δε αργοπορία προξενεί εκ του εναντίον εις αυτούς μεγάλην βλάβην και αφανισμόν».(Σελ. 76) ερμηνεύων τον Η’ και Θ’ αποστολικούς κανόνας τονίζει τη προσταγή που κάμνουν οι κανόνες ούτοι είναι πολύ αυστηροί και δριμυτάτοι επειδή και αφορίζει εκείνους που πηγαίνουν εις την Λειτουργίαν, και δεν στέκουν έως τέλους, μήδε μεταλαμβάνουν και άλλοι δε κανόνες των Συνόδων το ίδιον προστάζουν, να είναι δηλαδή όλοι έτοιμοι και άξιοι να μεταλαμβάνουν».
(Σελίς 103) «Όταν μεταλαμβάνη ο χριστιανός, ποιος νους δύναται να εννοήση τας δωρεάς και τα χαρίσματα που απολαμβάνει από την Θεί- αν Μετάληψιν; και πως δύναται η ιδική μας ασθενής γλώσσα να τα παρου- σιάση ένα προς ένα;».
(Σελίς 104) «Εις εκείνους που δεν μεταλαμβάνουν συχνά, ακολουθούν όλα τα εναντία, επειδή δεν είναι εσφραγισμένοι με το τίμιον αίμα του Κυρίου μας, ώς λέγει ο Θείος Γρηγόριος ο Θεολόγος».
(Σελίς 111) «Αν λοιπόν αδελφοί μου, κάμνωμεν καθώς μας προστάζουν οι Θείοι Πατέρες μας και κοινωνούμεν συχνά όχι μόνον θα έχωμεν συνεργόν και βοηθόν την Θείαν Χάριν εις αυτήν την προσκαιρον ζωήν αλλά τους Αγγέλους του Θεού θα έχωμεν συμβοηθούς και αυτόν τον Δεσπότην των Αγγέλων».(Σελίς 112) «Αυτό το αίμα το δεσποτικόν είναι η σωτηρία των ψυχών μας με αυτό χαίρεται η ψυχή, με αυτό καλλωπίζεται, με αυτό θερμαίνεται, τούτο το αίμα καμνει τον νούν μας λαμπρότερον και από την φωτιάν, τούτο κάμνει την ψυχήν πλέον ωραιοτέραν από τον χρυσόν. Εκείνοι που μεταλαμβάνουν τούτο το σώμα ίστανται μαζί με τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους και τας άνω δυνάμεις, με το να είναι ενδεδυμένοι με αυτό το Βασιλικόν ένδυμα και να έχουν μαζί τους Πνευματικά όπλα. Εκείνοι που μεταλαμβάνουν αυτόν τον ίδιον Βασιλέα φορούν.
Βλέπεις πόσα χαρίσματα απολαμβάνεις αν κοινωνής συχνά, Βλέπεις πως με την συχνήν κοινωνίαν ο νους λαμπρίνεται, φωτίζεται η διάνοια, καθαρίζονται όλαι αι δυνάμεις της ψυχής; Αν αγαπάς να νεκρώσης και τα πάθη της σάρκος, σύχναζε εις την Μετάληψιν και θα τα απολαύσης».
(Σελίς 113) «Χωρίς την συχνή Μετάληψιν δεν δυνάμεθα να ελευθερωθώμεν από τα πάθη και ν’ ανεβώμεν εις το ύψος της απαθείας».
(Σελίς 114) « Και αν δεν μεταλαμβάνωμεν συνεχώς (αν ήτο δυνατόν και κάθε η¬μέραν) το τίμιον σώμα και αίμα του Κυρίου μας, δεν δυνάμεθα να γλυτώσωμεν από τον διάβολον».
(Σελίς 116) «Πολλοί μόνοι τους πολλάς αρετάς εξευρίσκουν και νομίζουν ότι θα σωθούν με την εκτέλεσιν μόνον αυτών, χωρίς την συχνήν Θείαν Κοινωνίαν, πράγμα που είναι εντελώς αδύνατον, διότι δεν θέλουν να υποταχθούν εις το θέλημα του Θεού να μεταλαμβάνουν συχνά κατά τον τύπον της Εκκλησίας εις κάθε εορτάσιμον Λειτουργίαν που μεταβαίνουν»

(Σελίς 118) Είναι των αδυνάτων να μη αγαπήση κανείς τον Χοιστόν όταν συνεχώς Κοινωνή το Άγιο Σώμα και Αίμα του και να αγαπηθή από τον Χριστόν
(Σελίς 120) «Ποίον άλλο καλόν αγαπάς χριστιανέ και δεν το απολαμβάνεις από την συχνήν κοινωνίαν; αγαπάς να εορτάζης κάθε ημέραν; αγαπάς να
κάνης πάσχα όταν τ θέλης και να χαίρεσαι με ανεκλάλητον χαρά αυτήν την τεθλημμένην ζωήν; τρέχε συνεχώς εις τα μυστήρια και μεταλάμβανε με την πρέπουσα προετοιμασίαν και θα τ’ απόλαυσης». τ (Σελίς 124) «Θέλημα δε του θεού... είναι ημείς όλοι οι χριστιανοί να μεταλαμβάνωμεν συνεχώς το σώμα και το αίμα του, ώστε διά της συχνής κοινωνίας και είς την παρούσαν ζωήν να προφυλασσώμεθα από τας παγίδας και τας μηχανάς του διαβόλου και όταν εξέλθη η ψυχή μας κατά την ώραν του θανάτου, να πετάξη ώς
περιστερά με κάθε ελευθερίαν και χωρίς να εμποδισθή διόλου από τα εναέρια πνεύματα».
(Σελίς 126) « Ω μεγαλεία ω δόξας, που απολαμβάνουν οι χριστιανοί από την συχνήν Θείαν Κοινωνίαν και είς την παρούσαν ζωήν και εις την
μέλλουσαν».
(Σελίς128) «Αν και η εξομολόγησις και ικανοποίησις δύναται να συγχωρήσουν τας αμαρτίας, όμως είναι αναγκαία και η Θεία Μετάληψις εις την άφεσιν των αμαρτιών διατί καθώς μιας πληγής βρωμισμένης, πρώτον βγάζει κανείς τους σκώληκας που έχει, έπειτα κόπτει τα σαπισμένα μέρη και ύστερα βάζει την αλειφήν διά να την ιατρεύση, διότι αν την αφήση έτσι, έρχεται πάλιν εις την πρώην κατάστασήν. Έτσι είναι και εις την αμαρτίαν και η μεν εξομολόγησις βγάζει τους σκώληκας που έχει η ικανοποίησις,κόπτει τα σαπισμένα τεμάχιά και κατόπιν η Θεία Μετάληψις γίνεται σαν αλοιφή και την θαραπεύει.
Διατί εάν δεν δοθή η Θεία μετάληψις, έρχεται πόλιν ο ταλαίπωρος αμαρτωλός εις την πρώτην κατάστασιν, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα από τα πρώτα. (Ματθ. ιβ'45).
(Σελίς 132)« Εγώ εξίσταμαι και απορώ αν οι σημερινοί χριστιανοί δύνανται να εορτάσουν ή τας Κυριακάς, ή τας άλλας εορτάς του χρόνου, πνευματικώς με αληθινήν χαράν, αν δεν μεταλαμβάνουν συνεχώς την Θείαν Κοινωνίαν, η οποία είναι αφορμή και αιτία κάθε εορτής και πανηγύρεως. Λοιπόν βεβαιώτατα, οι μη συνεχώς μεταλαμβάνωντες
υστερούνται (ω της δυστυχίας όλα αυτά τα ουράνια και Θεϊκά αγαθά αλλά προς τούτοις είναι και παραβάται των εντολών και των δεσποτικών αποφάσεων του Κυρίου και των αποστολικών κανόνων και Συνοδικών, :;αι όλων των κατά μέρος Αγίων.Είναι εις την ποινήν του αφορισμού που κάμνουν οι Θείοι Απόστολοι και η εν Αντιόχεια Σύνοδος. Οι τοιούτοι δίδουν άδειαν και χώραν εις τον διάβολον, με την αργοπορίαν την Κοινωνίας, να τους ρίπτη εις διαφόρους αμαρτίας και εις άλλους πολλούς πειρασμούς».
(Σελίς 138) «Αχ αδελφοί μου και να βλέπαμε μίαν φοράν με τους νοητούς οφθαλμούς της ψυχής μας ποία υψηλά και πόσον μεγάλα αγαθά υστερούμεθα με το να μη μεταλαμβάνωμεν συνεχώς, τότε ναι, ηθέλαμεν κάμει όλοι μας τα δυνατά να ετοιμαζώμεθα και να μεταλαμβάνωμεν αν ήτο τρόπος και καθ’ εκάστην ημέραν. Όμως αν έως τώρα εδείξα το μεν μεγάλην αμέλειαν εις την Αγίαν Κοινωνίαν, από τώρα και εις το εξής, παρακαλώ με
σπλάχνα αγάπης αδελφικής, ας εξυπνήσωμεν από τον βαρύν ύπνον της ραθυμίας, ας βάλωμεν προθυμίαν και επιμέλειαν».

Εκ τον Βιβλίου ο Αγνοημένος θησαυρός, Θεοδοσίου Αγιοπαυλίτου Εκδόσεις Ορθοδόξου ιδρύματος «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»
Επιστροφή στην κορυφή
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης