ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Μιά άληθινή ιστορία πού σννέβει επί τών ήμερων μας εις τό Άγιον Όρος
Τετ Νοε 07, 2012 1:55 pm
ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ
Μιά άληθινή ιστορία πού σννέβει επί τών ήμερων μας εις τό Αγιον Ορος
Τελευταίως ήρθεν στό "Αγιον Όρος ένα παιδάκι 16- 17 ετών. Γεννήθηκε οτήν Αθήνα. Τριών χρόνων οί γονείς του τό έδωσαν σέ κάτι μάγους εις τήν Κίναν καί τό έβαλαν σέ Κινέζικο μοναστήρι όπου πιστεύουν εις τόν Βού¬δα. Μέχρι 11 χρόνων τό παιδί έγινεν τέλειος μάγος. Διηγείται ό ίδιος ότι μπορούσε νά καλέση όποιον δαίμονα ήθελεν. Έχει λέγει άλλον δαίμονα γιά τήν πορνείαν, άλλον τού θυμού, τής κατακρίσεως κ.λ.π. Ήξερε νά τούς φωνάζη καί νά τού φανερώνονται καί νά τούς προστάζη ότι ήθελε. Πολλές φορές περπατούσε στόν άέρα όταν ήθελε καί γενικά είχε τούς δαίμονες εις τήν ύπηρεσίαν του, πολλούς τών όποιων γνωρίζει τά ονόματα, μεγαλύτερος τών όποιων είναι ό Εωσφόρος καί άκολουθοϋν άλλοι όχτώ άρχηγοί. Εις τό μοναστήρι άσκήθηκε έπίσης εις τήν πάλην καί έχει τόσην τέχνην ώστε νά χτυπήση υέ- τραν καί νά τήν σπάση μέ τό χέρι του, πράγμα πού είδαμε νά πράττη καί έδώ. Γνωρίζει σέ τέλειον βαθμόν τήν πάλη καράτε καί φοράει ζώνη μαύρη (τών τελείων παλαιστών). Τό όνομά του είναι Γιώργος.
Εις ήλικίαν 11 έτών έγινε τέλειος μάγος, έννοώ μάγος όπου δέν ύπάρχει όμοιοός του εις τήν Εύρώπην. Χα- ρακτηριστικόν καί θλιβερόν είναι τό έξής περιστατικόν. Έπισκέφθη τό Θιβέτ κάποιος καρδινάλιος, εις δέ τό πρόγραμμα ύποδοχής ό Αρχηγός έκάλεσε τούς ηγουμένους τών μοναστηριών μαζί μέ τούς έκλεκτότερους μαθητάς, ένας έκ τών όποιων ήτο καί ό πιτσιρίκος Γιώργος (ηλικίας 8-9 έτών έπελέγη μεταξύ τών άριστων μαθητών έκαστος ήγούμενος έπέλεγεν ένα ή δύο). Εις τήν ύποδοχήν έκάλεσεν ό Αρχηγός τών Μονών τόν Εωσφόρον ό όποιος έπαρουσιάστηκε μέ μορφήν μαύρου γίγαντα. Έν πρώτοις έπεσαν όλοι καί τόν προσεκύνησαν. Ακολού¬θως προσεφώνησεν ό Εωσφόρος τόν Καρδινάλιον στόν όποϊο ύποσχέθηκε δόξες καί τιμές.
Ώς τέλειος μάγος έλαβε ό μικρός βαθμόν 11 1/2. Ό 12ος βαθμός είναι ό μείζων πλήν έστερεϊτο ήλικίας. Εις ήλικίαν 20 έτών θά έσφραγίζετο ώς ίερεύς 12ου βαθμού. Αφού έτελείωσε τάς σπουδάς του ό νέος σκέφθηκε νά μάθη καί γράμματα καί ξένες γλώσσες. Τό δέ θαυμαστόν, αφού έγύρισε άνά τήν ύφήλιον, έμάνθανεν έντός ολίγου τήν γλώσσαν έκάστης χώρας. Εις τήν Αμερικήν έπεσκέφθη τούς σατανιστάς καί παρέστη εις άνθρωποθυσίαν. Όσα δέ φρικτά έπιτελοϋνται έκεί, άδύνατον νά περιγρα φοϋν.
Κάποτε ένας συνάδελφός του, τού εϊπε: Συνάδελφε άστα. Είδα, έγώ μάγον πού ούτε νήπια δέν λογιζόμαστε κοντά του.. Πήγα στούς Χριστιανούς καί είδα τόν ιερέα νά παίρνει βρέφος νά τό σφάζη, νά τό τρώη καί νά δίνη καί στούς άλλους. Πράγματι, οί δύο νέοι διεπίστωσαν ότι στούς Χριστιανούς ύπάρχει ένα φοβερό μυστήριο. (Είδαν ίδίοις όμμασιν τήν άνέμακτον θυσίαν τού Χριστού μας), τήν Θείαν Κοινωνίαν.
Περίεργον πώς Ό έγκαταληφθείς έκ τών γονέων του, νεαρός Γιώργος άνεκάλυψε πώς οί γονείς του ζοϋσαν στή Σουηδία άσχολούμενοι μέ έπιχειρήσεις.
Κατά θείαν οικονομίαν έσυνάντησε έκεϊ κάποιον Ορθόδοξον εύλαβή ιερέαν τόν όποιον καί έπισκέφθηκε, καί εις τόν όποιον άρχισε νά κάνη επίδειξη Μαγικής Τέχνης, δηλαδή, ύψώθηκε καί πετοϋσε στόν άέρα, έκάλεσε τό ποτήρι μέ τό νερό νά έλθη μόνο του στά χείλη του νά τό πιή, άρχισε καί μετακινούσε τραπεζάκια καί άλλα πολλά. Ό ίερεύς έβλεπε όλα αύτά μέ άπάθειαν. Τού λέγει ό μικρός: Πώς έσύ δέν θαυμάζεις όπως καί οί άλλοι; ή μήπως μπορεϊς καί σύ νά κάνεις αύτά πού κάνω έγώ; Λέγει ό Ίερεύς: «Έγώ δέν κάνω τέτοια πράγματα, μπορώ όμως νά σέ κάνω νά μή μπορής νά ξανακάνης τέτοια» καί άμέσως, φοράει στό λαιμό τού Γιώργου ένα ξύλινο Σταυρό. « Ορίστε τού λέγει, άν μπορεϊς ξαναπέταξε πάλι στόν άέρα». Δοκιμάζει μιά, δυό, τίποτε. Καλεϊ τόν Εωσφόρον εις βοήθειαν. Ή άπάντησις: «Δέν μπορώ άν δέν πετάξης έκεϊνο τό ξύλο». Γέλασεν ό ίερεύς. Ό μικρός τάχασε, συνάμα όμως σοφίστηκε καί ρωτά τί είναι αύτό τό ξύλο καί τοιουτοτρόπως έκατάλαβεν ότι οί δαίμονες δέν είναι τίποτε μπροστά στόν Χριστόν καί τόν Σταυρό. Αφού κατηχήθηκε άρκετά περί τής Όρθοδοόξου πίστεως, ήκουσε μεταξύ τών άλλων θαυμασίων τής Πίστεώς μας καί περί τού Αγίου Φωτός τό όποιον άναβλύζει έκ τού Τάφου τού Κυρίου, διό καί άπεφάσισεν τό έρχόμενον Πάσχα νά μεταβή εις Ιεροσόλυμα. (Τό Αγιον Φώς, άνάβει στήν Ανάσταση κάθε χρόνο, μόνο του διά θεϊκής δυνάμεως εκείνη τήν ώρα τό πιάνεις καί δέν καίγεσαι).
Έκεϊ στήν Σουηδία άκουσε γιά έναν περίφημο φακίρη, ό όποιος έμάζευε πλήθος κόσμου διά νά τόν θαυμάσουν. Μεταβαίνει ό μικρός (νεοφώτιστος ήδη) μέ ένα ξύλινον σταυρόν ώς όπλον πρός παρακολούθησιν δήθεν τών θαυμάτων τού Φακίρη καί διεπίστωσεν ότι μέ τήν δύναμη τού Σταυρού, πάσα τέχνη τού Φακίρη έμεινεν άνενέργητος καί έτσι ό Φακίρης έκτέθηκε, ένώπιον τού άκροατηρίου, τό όποιον διελύθη μέ διαμαρτυρίες κ.λ.π. Μόνος δέ έμεινεν ό μικρός Γιώργος τόν όποιον ύποπτεύθη ώς ύπαίτιον. Αύτός δέ έξήγαγεν τόν Τίμιον Σταυρόν καί τοϋ άπεκάλυψεν ότι αύτό τό μικρό ξύλο τού χάλασε όλα τά σχέδια. Πλήν όμως, προσθέτει ό μικρός ότι ό Φακίρης αύτός νήπιον έλογίζετοτ κοντά του καί λέει επί λέξει. «Έπεκαλεϊτο κάτι διαβολάκια τόσο δά μικρά (ίσα μέ τό δάκτυλο) στά όποια έγώ οϋτε νά μιλήσω δέν κατεδεχόμην, κι άν ποτέ τά καλοϋσα, τούς άπαγόρευα νά εμφανιστούν».
Μέ τόν ερχομό τοϋ Πάσχα έφθασεν ό Γιώργος εις τά Ιεροσόλυμα. Πράγματι διεπίστωσεν τό άληθές περί τοϋ Αγίου Φωτός, πλήν όμως τοϋ μπήκεν ή υπόνοια μήπως ύπογείως ύπάρχουν μηχανήματα καί ανάβουν τό Φώς. Καλεϊ λοιπόν τόν Εωσφόρον. Ό Εωσφόρος γεμάτος χαράν έμφανίζεται έμπρός εις τήν άνέλπιστον πρόσκλησιν καί διατίθεται νά έξυπηρετήση τόν φίλον του μέ προθυμίαν. Τοϋ λέγει ό Γιώργος: «Δάνεισέ μου τήν δύναμίν σου νά κοιτάξω μέσα στόν τάφον». Αμέσως άνοίγει ό τάφος καί βλέπει μέχρις ώρισμένου σημείου εις άπόστασιν άρκετήν πίσω άπό τόν Τάφον. Από έκεί καί πέρα σκότος. Τοϋ ξαναλέγει: «Δέν βλέπω τόν Τάφον, βοήθησε με νά δώ». Άπάντησις: «Δέν μπορώ νά πλησιάσω, καίγομαι». Έν συνεχεία φωνάζει δεύτερον δαιμόνιον καί αύτό έδωσε τήν ίδια άπάντηση. Αύθόρμητα ό μικρός έδόξασε τόν Θεόν καί έβαλε τόν Σταυρόν του, ό δέ διάβολος τοϋ έδωσε μιά δυνατή σπρωξιά, καί μετά, άπό τή δύναμη τοϋ σταυρού έφυγε μέ κραυγάς «καίγομαι, καίγομαι». Όταν ό άδελφός μας Γιώργος έπέστρεψεν εις τήν Σουηδίαν, λέγει εις τόν εύεργέτην του ιερέα «Τώρα βρίσε όσο θέ¬λεις καί τόν Βούδαν καί τήν θρησκείαν του. Σ’ εύχαριστώ πού διεπίστωσα ότι μόνον ή θρησκεία τής Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι άληθινή.
Ό διψασμένος νέος άκολούθως έπισκέπτεται τό "Αγιον Όρος. Κατά θείαν οικονομίαν έπέρασεν καί άπό έδώ όπου έξομολογήθηκε όλα όσα τοϋ συνέβησαν. Ο Γέροντας τόν δίδαξε νοεράν. Προσευχήν, (τό Κύριε Ίη- σοϋ, έλέησόν με, τόν άμαρτωλόν) πλήν όμως ό διάβολος είχε λυσσάξει. Δύο τρεϊς εύχάς όταν έλεγε ζαλιζότανε καί σταματούσε. Αφού όλοι τόν βοήθησαν μέ τάς προ σευχάς των, μποροϋσε κοντά στόν Γέροντα νά προσευχηθή λίγο. « Αλλά ό διάβολος έπειδή εϊχε έξουσίαν έπάν ωτου, τόν έβασάνιζεν πολύ. Συνέχεια έκινοϋντο τά χέ¬ρια του σπασμωδικά, έκαμνε μορφασμούς, κινήσεις κ.λ.π. Στό δωμάτιο συνεχώς έμφανιζόταν ό διάβολος καί τόν άπειλοϋσε άν δέν πετάξη τά κομποσχοίνια καί σταματήση τήν εύχήν θά τόν σπάση στό ξύλο. Παρ’ όλα αύτά ό μικρός νέος τήν ζώνην τοϋ καράτε τήν έφοροϋσε καί έλεγεν: «Αύτήν δέν τήν βγάζω έστω καί άν μοϋ κόψουν τό κεφάλι». Επίσης έσπαζε τούβλα, έκαμνε έπιδείξεις δυνάμεως κ.λ.π. Τελικά ή πίεσις τοϋ έχθροϋ ήταν τόσο μεγάλη, ώστε έφυγε γιά νά γλυτώση (δήθεν), πλήν όμως αύτό έπερίμενεν καί ό διάβολος: άφοϋ τόν βρήκε άοπλον, τόν βάζει στόν δρόμο κάτω καί τόν έσπασεν στό ξύλο. Συνάμα δέ τόν καλοϋσε νά πάη γρήγορα πίσω στήν Κίνα. Ό μικρός θυμήθηκε τήν τέχνη τοϋ καράτε νά άμυνθή, πλήν ό διάβολος διαπερνούσε τά χέρια του καί τόν κτυποϋσε μέχρι πού φώναξε «Χριστέ, βόηθα με». Έρχεται τραυματισμένος πίσω καί διηγείται τό πάθημα, συνάμα δέ μέ παρακλητικήν δέησιν ρωτάει τόν Γέροντα πώς θά γλυτώση τό ξύλο άπό τόν διάβολον. Τοϋ λέγω έγώ «μέ τό καράτε». Δέν κάνει λέγει τίποτε τό καράτε. Τότε έπείσθη εις τήν συμβουλήν τοϋ γέροντα καί έπέταξεν τήν ζώνην.
Ό Γέροντας κατόπιν μελέτης άπεφάσισεν ότι έφ’ όσον έξομολογήθη καί κατ’ άγνοιαν άλλαξοπίστησεν, δέν έκωλύετο νά κοινωνήση, διότι έτσι μόνον θά έαπαεν ή δύναμις τοϋ Σατανά, πλήν όμως έπροβάλετο τό ερώτημα: είναι βαπτισμένος ή όχι. Γράψαμε στήν Αθήνα νά μάθουμεν. Έν τώ μεταξύ ό πόλεμος ήταν άφόρητος. Καί τίς 24 ώρες τοϋ ήμερονυκτίου δέν τόν άφηνε ό διάβολος νά κλείση μάτι. Μόλις άρχιζεν ή Θεία Λειτουργία τοϋ έφερνε ένα φοβερό λήθαργον, έξάπλωνε καί έκοιμόταν. Τόν έτραβούσαμεν άπό τά πόδια νά έλθη έστω καί λίγη ώραν, καί μεθυσμένος τοϋ ύπνου άπαντοϋσε «όχι». Τελικά άφοϋ ό διάβολος τόν απειλούσε συνεχώς νά άφήση τά
κομποσχοίνια καί τήν εύχήν, δέν άντεξεν ό μικρός καί τά πέταξε (τρία κομβοσχοίνια: ένα στό λαιμό, καί τά δύο στά χέρια). Τοϋ έκανε παρατήρηση ό Γέροντας, πλήν όμως δέν άντεχε πλέον καί έτσι πάλιν έφυγε. Συμβουλή όλων μας: «πρόσεχε ποτέ στήν Κίνα». Κατά θείαν οικονομίαν συνηντήθη μέ Σιμωνοπετρίτες μοναχούς. Τόν έπεισαν καί τούς άκολούθησε. Κατά θείαν νεϋσιν, έπειδή έχουν καί τά μέσα, τηλεφωνούν άμέσως στήν Αθήνα καί μαθαίνουν ότι ό μικρός έβαπτίσθη τό 1961 ή τό ’62 εις Αγίαν Τριάδα Αμπελοκήπων. Τότε άμέσως τόν έκοινώνησαν καί, ώ τών θαυμασίων του Χριστέ άμέσως έσκασεν ό διάβολος, είρήνευσεν ό άδελφός Γιώργος, άρκετά καί συ¬νάμα άπεφάσισε νά παραμείνη ώς δόκιμος Μοναχός. Επειδή όμως έχει μεγάλη έξουσίαν πάνω του ό έχθρός, χρειάζεται βοήθειαν καί έξορκισμούς. Δι’ αύτό καί ό Άγιος Κθηγούμενος" ώρϊσε ευλαβή ιερομόναχον νά τόν έχη ύπό τήν στενή του έπίβλεψιν.
Από βάθους καρδιάς άς εύχαριστήσωμεν τόν Κύριον διά τήν εύσπλαχνίαν πού έδειξεν εις τόν άδελφόν μας Γιώργον, όπου τόν άρπαξε άπό τά δόντια τοϋ έχθροϋ καί όλοι άς εύχόμεθα νά καταπατήση τελείως τόν διάβολον, καί έλπίζουμεν ότι όταν στερεωθή εις τήν άρετήν έχει νά άνακαλύψη πράγματα άνήκουστα μέχρι σήμερον. Γνωρίζει θρησκειολογίαν όσον ούδείς καί όχι έξωτερικώς άλλά έσ.οτερικώς, βιωματικώς. Τόν βουδισμόν, Κομφουκιανι- σμόν, Ινδουισμόν, πνευματισμόν, μασωνισμόν, δαιμονολατρείαν κ.λ.π. καί συμπεραίνει ότι όλαι αύταί αί θρησκεϊαι έχουν κοινήν σχέσιν. Έμπράκτως άπορρίπτει καί πάσαν χριστιανικήν αΐρεσιν καί πιστεύει εις μόνον τήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν. Όμιλεϊ μέ τόσην σοβαρότητα ώστε νομίζεις ότι άντιμετωπίζεις άνδρα 40 έτών.
Έγραψα όλίγα άπό τά πολλά όπου εϊδα καί ήκουσα, παρακινούμενος άπό άδελφικήν άγάπην, τήν όποίαν στέλλω ώς δώρον εις τούς έν Κύπρω άδελφούς.
Σάς άσπάζομαι όλους μέ άγάπην, ό άμαρτωλός καί έλάχιστος άδελφός σας Ιωσήφ Μοναχός.
Τό κείμενο πού διαβάσατε έστάλη άπό τό Μοναχό Ιωσήφ ατούς έν Χριστώ άδελφούς στήν Κύπρο τό έτος 1979.
Ιωσήφ Μοναχός ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΚΥΡΙΕ ΟΠΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΣΟΥ ΗΜΙΝ ΔΕΔΩΚΑΣ
Μιά άληθινή ιστορία πού σννέβει επί τών ήμερων μας εις τό Αγιον Ορος
Τελευταίως ήρθεν στό "Αγιον Όρος ένα παιδάκι 16- 17 ετών. Γεννήθηκε οτήν Αθήνα. Τριών χρόνων οί γονείς του τό έδωσαν σέ κάτι μάγους εις τήν Κίναν καί τό έβαλαν σέ Κινέζικο μοναστήρι όπου πιστεύουν εις τόν Βού¬δα. Μέχρι 11 χρόνων τό παιδί έγινεν τέλειος μάγος. Διηγείται ό ίδιος ότι μπορούσε νά καλέση όποιον δαίμονα ήθελεν. Έχει λέγει άλλον δαίμονα γιά τήν πορνείαν, άλλον τού θυμού, τής κατακρίσεως κ.λ.π. Ήξερε νά τούς φωνάζη καί νά τού φανερώνονται καί νά τούς προστάζη ότι ήθελε. Πολλές φορές περπατούσε στόν άέρα όταν ήθελε καί γενικά είχε τούς δαίμονες εις τήν ύπηρεσίαν του, πολλούς τών όποιων γνωρίζει τά ονόματα, μεγαλύτερος τών όποιων είναι ό Εωσφόρος καί άκολουθοϋν άλλοι όχτώ άρχηγοί. Εις τό μοναστήρι άσκήθηκε έπίσης εις τήν πάλην καί έχει τόσην τέχνην ώστε νά χτυπήση υέ- τραν καί νά τήν σπάση μέ τό χέρι του, πράγμα πού είδαμε νά πράττη καί έδώ. Γνωρίζει σέ τέλειον βαθμόν τήν πάλη καράτε καί φοράει ζώνη μαύρη (τών τελείων παλαιστών). Τό όνομά του είναι Γιώργος.
Εις ήλικίαν 11 έτών έγινε τέλειος μάγος, έννοώ μάγος όπου δέν ύπάρχει όμοιοός του εις τήν Εύρώπην. Χα- ρακτηριστικόν καί θλιβερόν είναι τό έξής περιστατικόν. Έπισκέφθη τό Θιβέτ κάποιος καρδινάλιος, εις δέ τό πρόγραμμα ύποδοχής ό Αρχηγός έκάλεσε τούς ηγουμένους τών μοναστηριών μαζί μέ τούς έκλεκτότερους μαθητάς, ένας έκ τών όποιων ήτο καί ό πιτσιρίκος Γιώργος (ηλικίας 8-9 έτών έπελέγη μεταξύ τών άριστων μαθητών έκαστος ήγούμενος έπέλεγεν ένα ή δύο). Εις τήν ύποδοχήν έκάλεσεν ό Αρχηγός τών Μονών τόν Εωσφόρον ό όποιος έπαρουσιάστηκε μέ μορφήν μαύρου γίγαντα. Έν πρώτοις έπεσαν όλοι καί τόν προσεκύνησαν. Ακολού¬θως προσεφώνησεν ό Εωσφόρος τόν Καρδινάλιον στόν όποϊο ύποσχέθηκε δόξες καί τιμές.
Ώς τέλειος μάγος έλαβε ό μικρός βαθμόν 11 1/2. Ό 12ος βαθμός είναι ό μείζων πλήν έστερεϊτο ήλικίας. Εις ήλικίαν 20 έτών θά έσφραγίζετο ώς ίερεύς 12ου βαθμού. Αφού έτελείωσε τάς σπουδάς του ό νέος σκέφθηκε νά μάθη καί γράμματα καί ξένες γλώσσες. Τό δέ θαυμαστόν, αφού έγύρισε άνά τήν ύφήλιον, έμάνθανεν έντός ολίγου τήν γλώσσαν έκάστης χώρας. Εις τήν Αμερικήν έπεσκέφθη τούς σατανιστάς καί παρέστη εις άνθρωποθυσίαν. Όσα δέ φρικτά έπιτελοϋνται έκεί, άδύνατον νά περιγρα φοϋν.
Κάποτε ένας συνάδελφός του, τού εϊπε: Συνάδελφε άστα. Είδα, έγώ μάγον πού ούτε νήπια δέν λογιζόμαστε κοντά του.. Πήγα στούς Χριστιανούς καί είδα τόν ιερέα νά παίρνει βρέφος νά τό σφάζη, νά τό τρώη καί νά δίνη καί στούς άλλους. Πράγματι, οί δύο νέοι διεπίστωσαν ότι στούς Χριστιανούς ύπάρχει ένα φοβερό μυστήριο. (Είδαν ίδίοις όμμασιν τήν άνέμακτον θυσίαν τού Χριστού μας), τήν Θείαν Κοινωνίαν.
Περίεργον πώς Ό έγκαταληφθείς έκ τών γονέων του, νεαρός Γιώργος άνεκάλυψε πώς οί γονείς του ζοϋσαν στή Σουηδία άσχολούμενοι μέ έπιχειρήσεις.
Κατά θείαν οικονομίαν έσυνάντησε έκεϊ κάποιον Ορθόδοξον εύλαβή ιερέαν τόν όποιον καί έπισκέφθηκε, καί εις τόν όποιον άρχισε νά κάνη επίδειξη Μαγικής Τέχνης, δηλαδή, ύψώθηκε καί πετοϋσε στόν άέρα, έκάλεσε τό ποτήρι μέ τό νερό νά έλθη μόνο του στά χείλη του νά τό πιή, άρχισε καί μετακινούσε τραπεζάκια καί άλλα πολλά. Ό ίερεύς έβλεπε όλα αύτά μέ άπάθειαν. Τού λέγει ό μικρός: Πώς έσύ δέν θαυμάζεις όπως καί οί άλλοι; ή μήπως μπορεϊς καί σύ νά κάνεις αύτά πού κάνω έγώ; Λέγει ό Ίερεύς: «Έγώ δέν κάνω τέτοια πράγματα, μπορώ όμως νά σέ κάνω νά μή μπορής νά ξανακάνης τέτοια» καί άμέσως, φοράει στό λαιμό τού Γιώργου ένα ξύλινο Σταυρό. « Ορίστε τού λέγει, άν μπορεϊς ξαναπέταξε πάλι στόν άέρα». Δοκιμάζει μιά, δυό, τίποτε. Καλεϊ τόν Εωσφόρον εις βοήθειαν. Ή άπάντησις: «Δέν μπορώ άν δέν πετάξης έκεϊνο τό ξύλο». Γέλασεν ό ίερεύς. Ό μικρός τάχασε, συνάμα όμως σοφίστηκε καί ρωτά τί είναι αύτό τό ξύλο καί τοιουτοτρόπως έκατάλαβεν ότι οί δαίμονες δέν είναι τίποτε μπροστά στόν Χριστόν καί τόν Σταυρό. Αφού κατηχήθηκε άρκετά περί τής Όρθοδοόξου πίστεως, ήκουσε μεταξύ τών άλλων θαυμασίων τής Πίστεώς μας καί περί τού Αγίου Φωτός τό όποιον άναβλύζει έκ τού Τάφου τού Κυρίου, διό καί άπεφάσισεν τό έρχόμενον Πάσχα νά μεταβή εις Ιεροσόλυμα. (Τό Αγιον Φώς, άνάβει στήν Ανάσταση κάθε χρόνο, μόνο του διά θεϊκής δυνάμεως εκείνη τήν ώρα τό πιάνεις καί δέν καίγεσαι).
Έκεϊ στήν Σουηδία άκουσε γιά έναν περίφημο φακίρη, ό όποιος έμάζευε πλήθος κόσμου διά νά τόν θαυμάσουν. Μεταβαίνει ό μικρός (νεοφώτιστος ήδη) μέ ένα ξύλινον σταυρόν ώς όπλον πρός παρακολούθησιν δήθεν τών θαυμάτων τού Φακίρη καί διεπίστωσεν ότι μέ τήν δύναμη τού Σταυρού, πάσα τέχνη τού Φακίρη έμεινεν άνενέργητος καί έτσι ό Φακίρης έκτέθηκε, ένώπιον τού άκροατηρίου, τό όποιον διελύθη μέ διαμαρτυρίες κ.λ.π. Μόνος δέ έμεινεν ό μικρός Γιώργος τόν όποιον ύποπτεύθη ώς ύπαίτιον. Αύτός δέ έξήγαγεν τόν Τίμιον Σταυρόν καί τοϋ άπεκάλυψεν ότι αύτό τό μικρό ξύλο τού χάλασε όλα τά σχέδια. Πλήν όμως, προσθέτει ό μικρός ότι ό Φακίρης αύτός νήπιον έλογίζετοτ κοντά του καί λέει επί λέξει. «Έπεκαλεϊτο κάτι διαβολάκια τόσο δά μικρά (ίσα μέ τό δάκτυλο) στά όποια έγώ οϋτε νά μιλήσω δέν κατεδεχόμην, κι άν ποτέ τά καλοϋσα, τούς άπαγόρευα νά εμφανιστούν».
Μέ τόν ερχομό τοϋ Πάσχα έφθασεν ό Γιώργος εις τά Ιεροσόλυμα. Πράγματι διεπίστωσεν τό άληθές περί τοϋ Αγίου Φωτός, πλήν όμως τοϋ μπήκεν ή υπόνοια μήπως ύπογείως ύπάρχουν μηχανήματα καί ανάβουν τό Φώς. Καλεϊ λοιπόν τόν Εωσφόρον. Ό Εωσφόρος γεμάτος χαράν έμφανίζεται έμπρός εις τήν άνέλπιστον πρόσκλησιν καί διατίθεται νά έξυπηρετήση τόν φίλον του μέ προθυμίαν. Τοϋ λέγει ό Γιώργος: «Δάνεισέ μου τήν δύναμίν σου νά κοιτάξω μέσα στόν τάφον». Αμέσως άνοίγει ό τάφος καί βλέπει μέχρις ώρισμένου σημείου εις άπόστασιν άρκετήν πίσω άπό τόν Τάφον. Από έκεί καί πέρα σκότος. Τοϋ ξαναλέγει: «Δέν βλέπω τόν Τάφον, βοήθησε με νά δώ». Άπάντησις: «Δέν μπορώ νά πλησιάσω, καίγομαι». Έν συνεχεία φωνάζει δεύτερον δαιμόνιον καί αύτό έδωσε τήν ίδια άπάντηση. Αύθόρμητα ό μικρός έδόξασε τόν Θεόν καί έβαλε τόν Σταυρόν του, ό δέ διάβολος τοϋ έδωσε μιά δυνατή σπρωξιά, καί μετά, άπό τή δύναμη τοϋ σταυρού έφυγε μέ κραυγάς «καίγομαι, καίγομαι». Όταν ό άδελφός μας Γιώργος έπέστρεψεν εις τήν Σουηδίαν, λέγει εις τόν εύεργέτην του ιερέα «Τώρα βρίσε όσο θέ¬λεις καί τόν Βούδαν καί τήν θρησκείαν του. Σ’ εύχαριστώ πού διεπίστωσα ότι μόνον ή θρησκεία τής Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι άληθινή.
Ό διψασμένος νέος άκολούθως έπισκέπτεται τό "Αγιον Όρος. Κατά θείαν οικονομίαν έπέρασεν καί άπό έδώ όπου έξομολογήθηκε όλα όσα τοϋ συνέβησαν. Ο Γέροντας τόν δίδαξε νοεράν. Προσευχήν, (τό Κύριε Ίη- σοϋ, έλέησόν με, τόν άμαρτωλόν) πλήν όμως ό διάβολος είχε λυσσάξει. Δύο τρεϊς εύχάς όταν έλεγε ζαλιζότανε καί σταματούσε. Αφού όλοι τόν βοήθησαν μέ τάς προ σευχάς των, μποροϋσε κοντά στόν Γέροντα νά προσευχηθή λίγο. « Αλλά ό διάβολος έπειδή εϊχε έξουσίαν έπάν ωτου, τόν έβασάνιζεν πολύ. Συνέχεια έκινοϋντο τά χέ¬ρια του σπασμωδικά, έκαμνε μορφασμούς, κινήσεις κ.λ.π. Στό δωμάτιο συνεχώς έμφανιζόταν ό διάβολος καί τόν άπειλοϋσε άν δέν πετάξη τά κομποσχοίνια καί σταματήση τήν εύχήν θά τόν σπάση στό ξύλο. Παρ’ όλα αύτά ό μικρός νέος τήν ζώνην τοϋ καράτε τήν έφοροϋσε καί έλεγεν: «Αύτήν δέν τήν βγάζω έστω καί άν μοϋ κόψουν τό κεφάλι». Επίσης έσπαζε τούβλα, έκαμνε έπιδείξεις δυνάμεως κ.λ.π. Τελικά ή πίεσις τοϋ έχθροϋ ήταν τόσο μεγάλη, ώστε έφυγε γιά νά γλυτώση (δήθεν), πλήν όμως αύτό έπερίμενεν καί ό διάβολος: άφοϋ τόν βρήκε άοπλον, τόν βάζει στόν δρόμο κάτω καί τόν έσπασεν στό ξύλο. Συνάμα δέ τόν καλοϋσε νά πάη γρήγορα πίσω στήν Κίνα. Ό μικρός θυμήθηκε τήν τέχνη τοϋ καράτε νά άμυνθή, πλήν ό διάβολος διαπερνούσε τά χέρια του καί τόν κτυποϋσε μέχρι πού φώναξε «Χριστέ, βόηθα με». Έρχεται τραυματισμένος πίσω καί διηγείται τό πάθημα, συνάμα δέ μέ παρακλητικήν δέησιν ρωτάει τόν Γέροντα πώς θά γλυτώση τό ξύλο άπό τόν διάβολον. Τοϋ λέγω έγώ «μέ τό καράτε». Δέν κάνει λέγει τίποτε τό καράτε. Τότε έπείσθη εις τήν συμβουλήν τοϋ γέροντα καί έπέταξεν τήν ζώνην.
Ό Γέροντας κατόπιν μελέτης άπεφάσισεν ότι έφ’ όσον έξομολογήθη καί κατ’ άγνοιαν άλλαξοπίστησεν, δέν έκωλύετο νά κοινωνήση, διότι έτσι μόνον θά έαπαεν ή δύναμις τοϋ Σατανά, πλήν όμως έπροβάλετο τό ερώτημα: είναι βαπτισμένος ή όχι. Γράψαμε στήν Αθήνα νά μάθουμεν. Έν τώ μεταξύ ό πόλεμος ήταν άφόρητος. Καί τίς 24 ώρες τοϋ ήμερονυκτίου δέν τόν άφηνε ό διάβολος νά κλείση μάτι. Μόλις άρχιζεν ή Θεία Λειτουργία τοϋ έφερνε ένα φοβερό λήθαργον, έξάπλωνε καί έκοιμόταν. Τόν έτραβούσαμεν άπό τά πόδια νά έλθη έστω καί λίγη ώραν, καί μεθυσμένος τοϋ ύπνου άπαντοϋσε «όχι». Τελικά άφοϋ ό διάβολος τόν απειλούσε συνεχώς νά άφήση τά
κομποσχοίνια καί τήν εύχήν, δέν άντεξεν ό μικρός καί τά πέταξε (τρία κομβοσχοίνια: ένα στό λαιμό, καί τά δύο στά χέρια). Τοϋ έκανε παρατήρηση ό Γέροντας, πλήν όμως δέν άντεχε πλέον καί έτσι πάλιν έφυγε. Συμβουλή όλων μας: «πρόσεχε ποτέ στήν Κίνα». Κατά θείαν οικονομίαν συνηντήθη μέ Σιμωνοπετρίτες μοναχούς. Τόν έπεισαν καί τούς άκολούθησε. Κατά θείαν νεϋσιν, έπειδή έχουν καί τά μέσα, τηλεφωνούν άμέσως στήν Αθήνα καί μαθαίνουν ότι ό μικρός έβαπτίσθη τό 1961 ή τό ’62 εις Αγίαν Τριάδα Αμπελοκήπων. Τότε άμέσως τόν έκοινώνησαν καί, ώ τών θαυμασίων του Χριστέ άμέσως έσκασεν ό διάβολος, είρήνευσεν ό άδελφός Γιώργος, άρκετά καί συ¬νάμα άπεφάσισε νά παραμείνη ώς δόκιμος Μοναχός. Επειδή όμως έχει μεγάλη έξουσίαν πάνω του ό έχθρός, χρειάζεται βοήθειαν καί έξορκισμούς. Δι’ αύτό καί ό Άγιος Κθηγούμενος" ώρϊσε ευλαβή ιερομόναχον νά τόν έχη ύπό τήν στενή του έπίβλεψιν.
Από βάθους καρδιάς άς εύχαριστήσωμεν τόν Κύριον διά τήν εύσπλαχνίαν πού έδειξεν εις τόν άδελφόν μας Γιώργον, όπου τόν άρπαξε άπό τά δόντια τοϋ έχθροϋ καί όλοι άς εύχόμεθα νά καταπατήση τελείως τόν διάβολον, καί έλπίζουμεν ότι όταν στερεωθή εις τήν άρετήν έχει νά άνακαλύψη πράγματα άνήκουστα μέχρι σήμερον. Γνωρίζει θρησκειολογίαν όσον ούδείς καί όχι έξωτερικώς άλλά έσ.οτερικώς, βιωματικώς. Τόν βουδισμόν, Κομφουκιανι- σμόν, Ινδουισμόν, πνευματισμόν, μασωνισμόν, δαιμονολατρείαν κ.λ.π. καί συμπεραίνει ότι όλαι αύταί αί θρησκεϊαι έχουν κοινήν σχέσιν. Έμπράκτως άπορρίπτει καί πάσαν χριστιανικήν αΐρεσιν καί πιστεύει εις μόνον τήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν. Όμιλεϊ μέ τόσην σοβαρότητα ώστε νομίζεις ότι άντιμετωπίζεις άνδρα 40 έτών.
Έγραψα όλίγα άπό τά πολλά όπου εϊδα καί ήκουσα, παρακινούμενος άπό άδελφικήν άγάπην, τήν όποίαν στέλλω ώς δώρον εις τούς έν Κύπρω άδελφούς.
Σάς άσπάζομαι όλους μέ άγάπην, ό άμαρτωλός καί έλάχιστος άδελφός σας Ιωσήφ Μοναχός.
Τό κείμενο πού διαβάσατε έστάλη άπό τό Μοναχό Ιωσήφ ατούς έν Χριστώ άδελφούς στήν Κύπρο τό έτος 1979.
Ιωσήφ Μοναχός ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΚΥΡΙΕ ΟΠΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΣΟΥ ΗΜΙΝ ΔΕΔΩΚΑΣ
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΠΑΝΤΟΤΕ!
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης