ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Ιστορικά στοιχεία της Ι. Μονής Παναγίας Κρεμαστής
Τρι Ιουν 25, 2019 12:05 pm
Ιστορικά στοιχεία της Ι. Μονής Παναγίας Κρεμαστής
Τοποθεσία
Άνατολικώς του χωρίου Λαμπέτι, δυτικώς του χωρίου Λάνθι καί βορείως των χωρίων Βαρβασαίνης καί Κολυρίου στίς τελευταίες υπώρειες τής Φολόης καί σέ υψόμετρο 334 μέτρων εύρίσκεται ή Κοινοβιακή Γυναικεία 'Ιερά Μονή τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, τής Κρεμαστής.
1. 'Η ονομασία της.
Λαϊκές παραδόσεις καί θρύλοι ερμηνεύουν, ώς έπί τό πλεΐστον, τίς ονομασίες των Μονών μας. 'Η πίστι του λαού μας θέλει καί δίνει τήν δική της ερμηνεία στόν θαυμαστό καί ανεξήγητο, γιά τίς δικές του δυνάμεις, τρόπο μέ τόν όποιο βρέθηκαν ή κτίστηκαν οί Μονές τής πατρίδος μας. 'Ο άείμνηστος λόγιος πρωτοπρεσβύτερος Άνδρέας Άνδριανόπουλος στό εξαίρετο βιβλίο του γιά τήν Μονή τής Κρεμαστής περιγράφει κατά λέξι ώς εξής τήν εύρεσι τής θαυματουργού Είκόνος τής Θεοτόκου καί δίνει έτσι τήν ορθότερη έρμηνεία γιά τήν ονομασία τής Μονής. «Κατά τούς χρόνους τής Τουρκικής δουλείας, μερικοί ποιμένες εΐχον τά στανοτόπια τους εις τάς πλαγιάς τής χαράδρας βορειοάνατολικώς τής Μονής. Κάποιο βράδυ, μέσα στό βάθος τού λόγγου, εΐδον φως. ’Ίσως κατ’ άρχάς ένομίσθη ότι ήτο πυγολαμπίς, άλλά τά μετέπειτα βράδυα, τό φως έξακολουθούσε νά ύπάρχη, καί μάλιστα σταθερόν! 'Επομένως, πυγολαμπίς άπεκλείετο. Τό φως ήτο άκίνητον, ένω τό εντομον, ή πυγολαμπίς, κινείται. 'Η παρακολούθησι έξακολούθησεν έπί ήμέρας, έως ότου ήναγκάσθησαν νά έρευνήσουν τό μέρος. Καί τότε ειδον ότι πίσω άπό τά δέντρα, τά όποια ήσαν πανύψηλα, ήτο κρημνός καί σπήλαιον. Τό μέρος ήτο άβατον καί, διά νά ίδοΰν εντός τού σπηλαίου, ήναγκάσθησαν νά κρεμάσουν άνθρωπον άπό τό έπάνω μέρος, διά νά είσέλθη εις τό σπήλαιον. 'Ο άνθρωπος εΐσήλθεν εις τό σπήλαιον, όπου πρό αύτού, άλλος άφήκε μίαν Εικόνα τής Θεομήτορος. Άλλά νέον θαύμα παρουσιάζεται εις τόν ερευνητήν. Ή Αγία Εΐκών αίωρεϊται! Κανδήλα δέν υπάρχει. Πόθεν τό φως; 'Η καρδία κτυπά δυνατά άπό θειον δέος! 'Ο νους σταματά νά έργάζεται ένώπιον των ύπερφυσικών γεγονότων! Αΐ χεϊρες τρέμουν νά πιάσουν καί νά άγκαλιάσουν μέ εύσεβή πόθον την 'Αγίαν Εικόνα, νά διαπιστώσουν οτι πρόκειται περί πραγματικότητος καί όχι περί οράματος ή ονείρου... Μέ τί, αισθήματα ψυχικής άνατάσεως, συγκινητικής εύσεβείας, μετέφεραν τήν 'Αγίαν Εικόνα είς τόν καταυλισμόν των! Καί αρχίζουν νά κτίζουν ’Εκκλησίαν, διά νά άποθέσουν έκεϊ τήν Εικόνα τής Θεομήτορος. ’Αλλά περίεργον! Κάποια νύκτα ή Εικόνα έχάθη! ’Απελπισία καί θλίψι τούς καταλαμβάνει. ’Αλλά νέον θαύμα συμβαίνει τήν νύκτα. Φως λαμπρότερον καί μεγαλύτερον βγαίνει άπό τό σπήλαιον... Ή Εικόνα ήτο πάλιν εις τό σπήλαιον, α’ίωρη! Δέν τήν ξαναπήραν πλέον. ’Εκεί, τήν Σπηλιά Της τήν έκαναν ’Εκκλησία, καί έκεϊ Τήν προσκυνούν άπό τότε, μέχρι καί σήμερον».
2. Το ιερόν Σπήλαιον καί ή ιδρυσί της.
'Ο 'Ιερός Ναός πού εύρίσκεται εντός τού Σπηλαίου κατά τήν μαρτυρίαν τού Μητροπολίτου ’Ηλείας (1922-1945) άοιδίμου ’Αντωνίου Πολίτη (f 1963)2 ίδρύθη τό έτος 1601. Στόν τροΰλλο τού 'Ιερού Ναού τού Σπηλαίου, ό όποιος έν μέρει κατεστράφη άπό τήν πτώσι τμημάτων τής οροφής, ύπήρχεν ή άκόλουθη έπιγραφή: «ΕΡΓΟΝ Ο ΝΑΟΣ ΧΩΡΙΟΥ ΛΑΝΘΙ - ΑΧΑ' ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2 - ΕΚΤΙΣΕΝ Ο ΤΙΜΙΟΤΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΟΣ ΛΕΠΙΔΑΣ».
'Η χρονολογία ίδρύσεως άνδρώας, άρχικώς, μονής κοντά στό 'Ιερό Σπήλαιο είναι άγνωστη σύμφωνα μέ έγγραφη άπάντησι τού 'Ηγουμενοσυμβουλίου τής Κρεμαστής στήν 'Ιερά Σύνοδο τής ’Εκκλησίας τής Ελλάδος κατά τό 1860. Πρέπει όμως νά έγινε πολύ πρίν άπό τό 1700, όταν ο Μουσταφάς Χάν ό Β', πού έβασίλευσε άπό τό 1695 μέχρι τό 1704 μ.Χ., έξέδωκε Φιρμάνι, μέ τό όποιο έχορηγεΐτο στούς Πατέρες τής Μονής «ή Χάρις νά καρπώνται τάς άπιδέας τής περιφερείας των... έντέλλεται δέ όπως, κατά τά τεθεσπισμένα, έκδοθώσι καί τίτλοι ιδιοκτησίας, είς τούς άπό άμνημονεύτων χρόνων νεμομένους ταύτας».
3. 'Η Μονή κατά τό 1821.
'Η τοποθεσία τής Μονής άλλά καί ή φήμη της ώς πατριωτικού κέντρου, όπως άλλωστε καί των άλλων Μονών, συνετέλεσαν, ώστε νά δέχεται σέ άσφαλή φιλοξενία ή έπίσκεψι τούς διερχομένους άπό τήν ορεινή αύτή διάβασι Άρματωλούς, είτε πρός τίς άκτές τής ’Ηλείας καί άπό έκεϊ πρός τά άγγλοκρατούμενα νησιά του Ίονίου Πελάγους, ε’ίτε πρός τά άπρόσιτα κρησφύγετα της ορεινής ’Ηλείας καί Γορτυνίας. 'Η δομή του συγκροτήματος τής Μονής ένδείκνυται, άκόμη καί σήμερον, γιά τήν λειτουργία «κρυφού σχολειού». Τά ρωμηόπουλα των γύρω άπό τή Μονή χωρίων «στό τρεμάμενο φως τού κανδηλιοΰ» θά έμάνθανον τά πρώτα γράμματα καί θά άποκτοΰσαν τήν συνείδησι τού «"Ελληνα» (=όρθόδοξου). 'Η προσφορά τής Μονής τής Κρεμαστής στον τομέα τής παιδείας κατά τούς χρόνους τής τουρκοκρατίας καί των άλλων έλληνικών Μονών ύπήρξε σπουδαία, έστω καί αν σήμερα άπό μερικούς, πού σκοπός τους είναι ή άρνησι τού ιστορικού μας παρελθόντος καί ή άποκοπή μας άπό τίς ρίζες μας, άμφισβητεΐται. Γιά όλα αύτά βεβαίως, άλλά ειδικά γιά τήν προσφορά τού μοναχισμού στούς μαύρους χρόνους τής δουλείας έχουν γράψει σπουδαίοι ιστορικοί καί άνθρωποι τού πνεύματος στηριγμένοι σέ άδιάψευστες πηγές. "Ομως ή άρετή καί ή άνδρεία, στοιχεία έλευθερίας καί ήρωισμοΰ, άποτελοΰν τά γνωρίσματα τών 'Αγίων Μαρτύρων τής ’Εκκλησίας μας, τούτους δε μιμήθηκαν οί ήρωες τού 1821, οί πρωτοπόροι τής έλευθερίας μας, μυηθέντες σ’ αύτό άπό τά λειτουργικά βιβλία ’Οκτώηχο, Ψαλτήριο, ’Απόστολο καί Μηναία. "Οτι ή Μονή τής Κρεμαστής υπήρξε κέντρο τού ’Αγώνα βεβαιώνεται άπό τόν παλαιό της Κώδικα, όπου καταγράφονται συναντήσεις τών Ήλείων ’Αρχηγών τής Έπαναστάσεως καί τού Γέρου τού Μουριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Κατά τίς έπιδρομές τών Λαλαίων·’ καί αυτή τού Ίμπραήμ στήν ’Ηλεία τό 1825 οί κάτοικοι τών χωρίων γύρω άπό τήν Κρεμαστή, στό Μοναστήρι τής Παναγίας εύρισκαν τό καταφύγιό τους. 'Ο Γ. Χρυσανθακόπουλος στό έργο του «'Η ’Ηλεία έπί Τουρκοκρατίας» άναφέρει αρκετά, σχετικά μέ τήν προσφορά τής Μονής κατά τόν ξεσηκωμό τού γένους μας.
Έκ τού έγγράφου άπαντήσεως τού 'Ηγουμενοσυμβουλίου, πού προαναφέραμε, πληροφορούμεθα ότι: τά πέντε κελλιά έκτίσθησαν τό 1829 καί τά υπόλοιπα τό 1854.
Τήν 1η ’Απριλίου 1880, ή I. Μονή έγινεν μετόχιον τής Μονής Σκαφιδιάς, τήν 13ην Νοεμβρίου 1892 άπεσπάσθη έκ τής Σκαφιδιάς καί έπανήλθεν εις τήν αυτοτέλειάν της. Τούτο έπισημοποιήθη διά Β.Δ./26.8.1912, μετά παρέλευσιν δηλαδή δεκαετίας. Τό δέ 1930 διά μικρόν διάστημα έγινεν καί πάλιν μετόχιον τής Σκαφιδιάς, άποσπασθεϊσα τό ’ίδιον έτος. Καί τό 1933 μετετράπη εις γυναικείαν, διατηρηθεΐσα μέχρι σήμερον.
4. Ηγούμενοι Διαχειρισταί και Μοναχοί της Ιεράς Μονής Κρεμαστής.
Τίς πληροφορίες αυτές εΰρομεν πρώτον στον Κώδικα του « Ίεροΰ Ναοΰ της 'Αγίας καί Ίεράς Μονής της ' Υπέρ αγίας Δεσποίνης καί Κυρίας ημών Θεοτόκου επονομαζόμενης Κρεμαστής, περιέχοντα συν Θεω άπαντα εν αύτω προσηλωθέντα πράγματα κινητά τε καί άκίνητα τοϊς εΰσεβέσι Χριστιανοϊς έπαρχιώταις Γαστούνης, δστις (Κώδιξ) έγράφη έν ετει χιλιαστώ οκτακοσιοστοί δεκάτω πέμπτο (1815) μηνί Δεκεμβρίου πρώτη επί ηγουμένου Νεοφύτου Ίερομονάχου». Τόν Κώδικα τής Μονής έπιβεβαιοΐ (έπικυρώνει) ό ’Επίτροπος του αγίου ’Ωλένης9, Κύριλλος. (Τήν περίοδον αύτήν είς ’Ώλενα όπου καί ή έδρα του ’Επισκόπου εις τόν όποιον ύπήγετο ή Μονή, άρχιεράτευε ό Έθνομάρτυς Φιλάρετος (1804-1821), δστις άπεβίωσεν μαρτυρικώς έν Τριπόλει)10. Δεύτερον στά Μοναχολόγια τής 'I. Μονής.
Α. ΗΓΟΥΜΕΝΟΙ
α. 1815 Νεόφυτος, ώς άναφέρει ό Κώδιξ. β. 1880 (27 ’Ιουλίου) Κύριλλος Κοΰκκος. γ. 1881 (’Ιούλιος) Χρύσης.
δ. 1881 (2 ’Οκτωβρίου) ’Ανδρόνικος (υπογράφει καί πάλιν ώς 'Ηγούμενος τήν 31 ’Οκτωβρίου 1882). ε. 1881 - 1882 (10 ’Οκτωβρίου) καί άπό 15 ’Ιουνίου.
1885 - 1893 (11 Δεκεμβρίου) Άνανίας Χρηστόπουλος.
στ. 1883 (5 Μαρτίου) Δαμασκηνός Χαρητόπουλος (υπογράφει ως διαχειριστής).
ζ. 1893 - 1896 (5 ’Οκτωβρίου) καί άπό 15 Σεπτεμβρίου
1899 - 1901 (27 Δεκεμβρίου) Γρηγόριος Πετρόπουλος ' Ιερομόναχος, υπογράφει ώς διαχειριστής,
η. 1897 - 1898 (22 Αυγούστου) Στέφανος Δημόπουλος, υπογράφει ώς διαχειριστής.
θ. 1902 (13-11) - 1906 (20 Δεκεμβρίου) Μητροφάνης ’ Ασημακόπουλος. 1907 (20- 4) - 1912 Πολύκαρπος Κωνσταντόπουλος καί
'Ιεροδιάκονος Προκόπιος Νικολάου (υπογράφουν ώς διευθυντές - διαχειριστές),
ι. 1924 - 1930 Γερβάσιος Καλαματιανός,
ια'. 1931 - Δωρόθεος Κανατσέλης.
ιβ'. - 1933 Φιλάρετος Κουτσιαράς.
Β. ΜΟΝΑΧΟΙ
Άναφέρονται μόνον έκεΐνοι έκ των μοναχών, διά τούς οποίους εις τό μοναχολόγιον τής Μονής άναγράφονται έκτος του ονόματος των καί άλλες πληροφορίες περί αύτών.
α. ’Ιγνάτιος Γιαννακόπουλος, έκ Φίλια Καλαβρύτων Γ(εννήθηκε) τό 1880. Θεολόγος, Μετεγράφη εις Ίεράν Μονήν Πεντέλης.
β. Πολύκαρπος Κωνσταντόπουλος, έκ Βελτεσινίκου ’Αρκαδίας Γ. τό 1884. Μέ πρωτοβουλία του έγινεν ή προσάρτησις τής Μονής εις Σκαφίδια.
γ. Προκόπιος Νικολόπουλος, έκ Λανθίου ’Ηλείας Γ. τό 1883 ’Α(πεβίωσεν) τό 1921.
δ. Γερβάσιος Καλαματιανός, έκ Γυθείου Γ. τό 1879. Τό 1924 διωρίσθη 'Ηγούμενος. Έπανέκαμψεν εις Σκαφίδια δτε ή Μονή μετετράπη εις Γυναικείαν.
ε. Συμεών Καραθανάσης, έκ Πύργου Ά. τό 1929.
στ. Μεθόδιος Παπαγεωργίου, έκ Σοπωτοΰ Καλαβρύτων. Θεολόγος. Μετεγράφη είς 'I. Μονήν Πεντέλης.
ζ. Γρηγόριος Πετρόπουλος, έκ Πύργου. Μετεγράφη είς 'I. Μονήν Πεντέλης.
η. Βενέδικτος Παπαγιαννόπουλος, έκ Πλανητέρου Καλαβρύτων. Μετεγράφη είς 'I. Μονήν Γηροκομείου.
θ. Κύριλλος Μπέλλος, έκ Καλιματιάς Χίου.
ι. Φιλόθεος Λιακόπουλος, έκ Βαρβασαίνης ’Ηλείας.
ια. Ναθαναήλ Τσιμπίδας, έξ ’Αθηνών Γ. τό 1912. Έχειροτονήθη Διάκονος τό 1926.
ιβ'. Άβέρκιος Μητρόπουλος, έκ Τσεφερεμήνι Μεσσηνίας.
ιγ'. Φιλάρετος Κουτσιαράς, έκ Τροπαίων ’Αρκαδίας Γ. τό 1912. Έχειροτονήθη Διάκονος τό 1928.
ιδ'. Νείλος Γιαννοΰκος, έκ Γαϊτσιές Λακωνίας Γ. τό 1912.
ιε'. Δωρόθεος Κανατσέλης, έκ Βαλιές Κεφαλληνίας.
Η Ιερά Μονή Κρεμαστής απο το 1933 - σήμερον
"Οπως ε’ίπωμεν ή 'I. Μονή τό 1933 μετετράπη εις Γυναικείαν έπί Άρχιερατείας ’Αντωνίου Πολίτου. Άπό τότε καί εως σήμερον άνε- πτύχθη πλουσιώτατη δραστηριότητα, έστω καί άν ή εποχή ήτο δύσκολος καί οί χρόνοι, χαλεποί. '0 άνακαινισμός τοΰ 'Ιερού Σπηλαίου, ή κατασκευή τής έκ μαρμάρου κλίμακος έκ των Κελλίων εως τοΰ Σπηλαίου, ή άνοικοδόμησι τοΰ 'Ιεροΰ Ναοΰ τοΰ Αγίου Νεκταρίου, ή κατασκευή Περιπτέρου καί ή συντήρησι των υπαρχόντων Κελλίων άποτε- λοΰν έργον των κατά καιρούς μοναζουσών. Χάριν τής 'Ιστορίας σημειοΰμεν τά έξής:
Στίς 29 ’Ιουλίου 1976 τό 'I. Σπήλαιον όπου άνευρέθη καί έφυλάσσετο ή θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου, έπαθε κατολίσθησιν στίς 9.00 μ.μ., Άρχιερατεύοντος τότε τοΰ ’Αθανασίου Βασιλοπούλου τοΰ Ήλείου (1968 - 1981) καί έπί ' Ηγουμενίσσης Χριστοφόρας Σιδέ- ρη (f 1988). Τά πάντα εντός τοΰ Σπηλαίου εϊχον καλυφθή ύπό στρώματος χωμάτων. Θαυματουργικώς όμως ή Αγία Είκών καί τό πρό αυτής άνθοδοχεϊον εύρέθησαν άνέπαφα, ή δέ κανδήλα Της άναμμένη. ’Αμέσως ήρχισεν ό καθαρισμός έκ των χωμάτων τοΰ Σπηλαίου, ή διαπλάτυνσίς του καί ό έκ νέου έξωραϊσμός του. Τό νέον τέμπλον τοΰ εντός τοΰ Σπηλαίου Ναοΰ είναι έκ μαρμάρου (δωρεά τοΰ έκ Πύργου ’Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Κύτταρη, 'Ιεροκήρυκος), οί έπ’ αύτοΰ δέ 'Ιερές Εικόνες έργον τοΰ έν τω Άγίω ’Όρει Άγιογραφικοΰ Ο’ίκου των Άβραμαίων, έξαίρετα έργα Βυζαντινής τέχνης, συνδυαζόμενα άμεσα μέ τόν χώρον, τήν παράδοσι τής ’Εκκλησίας μας καί τους σκοπούς τής 'I. Μονής. 'Ο νέος Ναός - Καθολικόν - έγκαινιάσθη στίς 29 Σεπτεμβρίου τοΰ 1985 ύπό τοΰ Μητροπολίτου ’Ηλείας Γερμανού.
’Εκτός τοΰ Καθολικού εις τήν 'I. Μονήν υπάρχουν καί άλλα δύο Παρεκκλήσια. Ιον. Τοΰ 'Οσίου ’Αντωνίου τοΰ Μεγάλου εντός τοΰ κτηρίου των κελλίων των Μοναχών διά τάς καθημερινάς αύτών άκολουθίας καί 2ον. τοΰ Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου πρ. Πενταπόλεως τοΰ έν Αίγίνη, τοΰ Θαυματουργού. 'Η άνέγερσις τοΰ 'I. Ναοΰ τοΰ Αγίου Νεκταρίου ήρχισεν έπί ήγουμενείας Νεκταρίας Ξυδέα (f 1969) καί όλοκληρώθη έπί Χριστοφόρας. Τούτον έγκαινίασεν ό Μητροπολίτης ’Ηλείας ’Αθανάσιος στίς 6 Μαιου 1971.
6. Πίνακας 'Ηγουμενισσών καί Μοναζουσών
Α. ΗΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΙ
1. Φεβρωνία Κουτσουδάκη, έκ Πειραιώς, Διωρίσθη ' Ηγουμένη
στις 4 Μαίου 1934 έως 27 ’Ιουλίου 1936.
2. Μαγδαληνή Μαρτίνου, έκ Πατρών. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 27 ’Ιουλίου 1936 έως 20 ’Ιουλίου 1943.
3. Θεοκλήτη Άννίνου, έκ Πατρών. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 21 ’Ιουλίου 1943 έως 15 Φεβρουάριου 1958.
4. Νεκταρία Ξυδέα, έξ Αίγίνης. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 3 Μαρτίου 1958 έως 16 Μαίου 1969.
5. Χριστοφόρα Σιδέρη, έκ Πατρών. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 22 ’Ιουλίου 1969 έως 16 Δεκεμβρίου 1988.
6. Νυμφοδώρα Δρακοπούλου, έκ Λαμπετίου ’Ηλείας. 'Ηγουμένη άπό 15 ’Ιανουάριου 1989.
Β. ΜΟΝΑΧΑΙ
1. Ειρήνη Κουτσουδάκη, έκ Κρήτης. Ά. τό 1934.
2. Μαρία Δημητρίου, έκ Πειραιώς. Διετέλεσεν Σύμβουλος.
3. Θεοδούλη Μαυραϊδή, έκ Βαρβασαίνης.
4. Θεοκτίστη Μπαρούμη, έκ Βιττάλου Κύμης. Ά. τό 1969.
5. Θεοκτίστη Πέτσα, έξ Αίγίνης.
6. Ξένη Πάτση, έκ Λαμπείας.
7. ’Ακακία Χατζοπούλου, έκ Κρεσταίνης. Διετέλεσεν Σύμβουλος.
Ά. τό 1965.
8. Ειρήνη Βρύνα, έκ Μαγούλας.
9. Μαγδαληνή Γιαννοπούλου, έκ Σοπωτοΰ Καλαβρύτων.
10. Εύπραξία Σταϊκοπούλου, έκ Χαλανδρίτσης Πατρών.
11. Μακαρία Φωτοπούλου, έκ Σοπωτοΰ Καλαβρύτων. Ά. τό 1946 116 έτών.
12. Συγκλητική ’Αθανασοπούλου, έκ Πέττα Άχαίας. Ά. τό 1986.
13. Παρθενία Γεωργακοπούλου, έξ Άλποχωρίου ’Ηλείας.
14. Χριστονύμφη Νερατζάκη, έκ Πύργου. Ά. τό 1989.
15. Παϊσία Δημήτρουλα, έκ Μαγούλας ’ Ηλείας.
16. Χριστοδούλη Παπανικολάου, έκ Λανθίου ’Ηλείας.
17. Ίουστίνη Σωτηροπούλου, έκ Καράτουλα ’Ηλείας.
18. Εύνίκη Κουσκουλή, έκ Ζαχάρως ’Ηλείας.
19. Μελάνη Παρασκευοπούλου, έκ Μαγούλας ’Ηλείας.
20. Μακαρία ’ Αναστασοπούλου, έκ Λανθίου.
21. Καλλίνικη Παφιλιάρη, έκ Λανθίου.
22. Πελαγία Μικέογλου, έκ Πύργου.
23. Θεοδούλη Τραγουστή, έξ Άμαλιάδος.
24. Σαλώμη Τραγουστη, έξ Άμαλιάδος.
25. Φιλοθέη Βαραμπούτη, έκ Καράτουλα.
26. Μητροδώρα Φραγκούλη, έκ Λανθίου. Ά. τό 1989.
27. Μηνοδώρα Χαραλαμποπούλου, έκ Μακρισίων ’Ηλείας.
28. Βερονίκη Τραγουστη, έκ Χαριας ’Ηλείας.
29. Νεκταρία Παναγιωτάρα, έξ Άμαλιάδος.
30. Εύπραξία Θεοδωροπούλου, έκ Χαριας.
31. Μακαρία ’Αργυροπούλου, έκ Λαμπετίου ’Ηλείας.
32. Μαγδαληνή Φιλιπποπούλου, έκ Λανθίου.
33. Μακρίνα Γιανναροπούλου, έκ Κρεσταίνης ’Ηλείας.
34. Θεοδούλη Ζέρβα, έκ Κολλυρίου ’Ηλείας.
35. ’Ιερουσαλήμ ’Αδαμοπούλου. Ά. τό 1990.
7. Κειμήλια - "Αγια Λείψανα.
Δέν χωρεΐ άμφιβολία δτι στην 'I. Μονή ύπήρχαν Κειμήλια, άλλά ή κατάργησι τής αύτοτελείας τής Μονής καί οί γενικότερες δοκιμασίες πού ύπέστησαν τά Μοναστήρια μετά τόν ’Απελευθερωτικόν άγώνα του 1821, πολλά έξ αύτών έχάθησαν ή έδόθησαν όπως συνηθίζετο τότε ύπέρ του 'Ιερού Άγώνος. Τό μεγαλύτερο βεβαίως καί θαυμασιώτατον εις αύτήν κειμήλιον, τό όποιον έφυλάχθη ώς πολύτιμος θησαυρός, είναι ή θαυματουργός 'Ιερά Εικόνα τής Παναγίας μας. ’Επίσης πρέπει νά μνημονεύσωμεν ένταυθα τό περίτεχνον, Ζακυνθινής τέχνης, άργυρουν Εύαγγέλιον ώς καί τόν άργυρουν Σταυρόν εύλογίας Γιαννιτσιώτικης τεχνοτροπίας, τόν όποιον ό χοροστατών Άρχιερεύς ή ό Λειτουργός 'Ιερεύς ύψώνει κατά την δευτέραν μεγάλην Πανήγυριν τής Μονής, τής 14ης Σεπτεμβρίου, πρός εύλογίαν των εύσεβών προσκυνητών.
Εις την 'I. Μονήν υπάρχει 'I. Λειψανοθήκη, περιέχουσα Λείψανα των έξής Αγίων: Τεμάχιον Κάρας Άγ. Χαραλάμπους, τεμάχιον πλευράς 'Οσίου Σαμψών του Ξενοδόχου, Άγ. ’Ελευθερίου, Άγ. Αναργύρων, Άγ. Παρασκευής, Άγ. Βαρβάρας καί Άγ. Παντελεήμονος.
'Υπό του γράφοντος προσεφέρθη πρός εύλογίαν των πιστών Μοναζουσών μικρά Λειψανοθήκη, περιέχουσα Λείψανα ανωνύμου 'Οσιομάρ- τυρος, μαρτυρήσαντος τό 614 έν τη I. Μονή 'Αγ. Γεωργίου του Χοζεβίτου Παλαιστίνης.
Επίσης, έν τω Σκευοφυλακίω φυλάσσεται Τίμιος Σταυρός, περιέχων Τίμιον Ξύλον.
8. Θαύματα.
Καταχωροΰμεν χάρις των ευσεβών προσκηνυτών τής I. Μονής, ενα έκ των πολλών θαυμάτων τής Παναγίας τής Κρεμαστής, δπως άκριβώς περιγράφει τούτο εις τό βιβλίον του 6 αείμνηστος Πρωτοπρεσβύτερος Άνδρέας ’Ανδριανόπουλος.
«Μία γραία μου διηγήθη την παρακάτω ιστορία. Δέν ζή, καί ό πανάγαθος Θεός, ας άναπαύση την ψυχήν της! Μου είπε τήν ιστορίαν αύ- τήν, δπως εις έκείνην τήν διηγήθη ό παππούς της.
Στά χρόνια τής μαύρης Τούρκικης σκλαβιάς, κάποιος Τούρκος ’Αγάς τού τόπου τους, έπήγε στό Μοναστήρι νά δή άπό περιέργεια τήν "Αγια Εικόνα, υστέρα άπό κάποιο θαύμα Της, πού καί ό ’ίδιος τό βεβαιώθηκε. Έστεκόταν στήν πόρτα τής Σπηλιάς, άγέρωχος, σαν φουσκωμένος γάλλος, καί άγνάντευε τά γύρω μέρη, γεμάτα ομορφιά καί χάρη, γεμάτος κι’ αύτός άπό καυχησιά κι’ έγωϊσμό, γιά τήν κατά- κτησι τών προγόνων του.
Ζήτησε, έκεϊ στήν πόρτα τής Σπηλιάς πού στεκόταν, ενα ποτήρι νερό. Τσακίστηκαν οί καλόγεροι — ήταν άνδρικό τότε τό Μοναστήρι — νά τού φέρουν τό νερό μέ διάφορα σερμπέτια. Μ’ αύτός δέν ήθελε τέτοια πράμματα, ούτε νερό ήθελε. Αύτός γύρευε τού τρισκατάρατου Σατανά τό χατήρι νά έκτελέση, καί κρατώντας τό ποτήρι γεμάτο νερό, μέ στόμφο ρώτησε τούς φοβισμένους καλογέρους:
— 'Υπάρχει Παναγιά έδώ;
— Ναί, υπάρχει, τού λέγουν μέ πίστη, έκεΐνοι.
— Έ, τότε, άφοΰ υπάρχει, έγώ θά πετάξω κάτω στό γκρεμό τό ποτήρι μέ τό νερό. ’Άν τό ποτήρι, βρεθή κάτω γεμάτο νερό, τότε, ναί, άληθινά, υπάρχει έδώ Παναγιά. Άλλοιώς, τίποτε δέν υπάρχει, καί θά σάς κάψω δλους έδώ μέσα, γιατί έσεϊς, τεμπέληδες κοροϊδεύετε τόν κόσμο...
Μέ δύναμη πέταξε τό ποτήρι, κι’ έκεϊνο στριφογυρίζοντας, χάθηκε κάτω στό γκρεμό...
Κατεβαίνει ό ’Αγάς, γεμάτος έγωϊσμό καί πεποίθηση, πώς τό νερό χύθηκε, καί τό ποτήρι γίνηκε συντρίμμια, κάτω στό δρόμο - καλντερίμι, τού Μοναστηριού.
Οΐ καλόγεροι κατακίτρινοι άπό φόβο, τόν άκολουθουσαν μέ μεγάλο καρδιοχτύπι.
Κατέβαιναν κι’ οΐ Τούρκοι, οΐ δικοί του, μέ κρυφή γαρά, γιατί θά τούς δινόταν εύκαιρία, νά ξεπαστρέψουν μερικούς γκιαούρηδες, έχθρούς του Προφήτη, καί ν’ αρπάξουν ό,τι είχε τό Μοναστήρι.
Γιά φαντασθήτε όμως τή λαχτάρα όλων, σαν άντίκρυσαν τό ποτήρι, στή μέση του δρόμου, στημένο όρθιο, γεμάτο νερό, χο^ρίς νά λείπει σταγόνα!...
Συλλογισμένος, τό κοίταξε ό ’Αγάς. Μέσ’ τό μυαλό του, στήν ψυχή του, στριφογύριζε ή σκέψη, πώς, άφοΰ ύπάρχει Παναγιά σ’ αύτό τό μέρος, λίγον καιρό θά μείνουν αύτοί σ’ αύτά τά μέρη, κι’ άδικα οΐ πρόγονοί του έχυσαν τόσο αίμα, γιά νά τά πάρουν καθίζοντας στό σβέρκο των Χριστιανών. Δέν μπορεί ή Παναγία νά άφήση άπροστάτευτα τά μέρη αύτά, καί μέ πεποίθηση, άναγκαστική βέβαια:
— «'Υπάρχει Παναγιά έδώ» είπε «καί τούτα τά μέρη πού είναι δικά μου», κι’ έδειξε τά μέρη πού ήθελε, «Τής τά χαρίζω».
’Από τότε, τά χωράφια καί άλλα κτήματα, πού είχε άλλοτε ή Μονή, — τής τά πήραν τά περισσότερα — είναι δικά της».
Πλήθος καί άλλων θαυμάτων έχουν έπιτελεσθή μέ τις αγίες Πρεσβείες τής Θεοτόκου. Κάθε μιά άπό τίς μοναχές έχει νά διηγηθή καί κάποια. Δέν σημειώνονται διότι δέν υπάρχει λόγος. ’Εκείνοι πού καταφεύγουν στήν Αγία Εικόνα Της τό γνωρίζουν καί λαμβάνουν τό δώρημα.
9. 'Η «τρύπα» τής 'I, Μονής
Εις τήν 'I. Μονήν τής Κρεμαστής υπάρχει, ώς χαρακτηρίζεται άπό τόν Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην τής περιοχής κ. Γερμανόν Παρασκευό- πουλον σέ είσήγησί του στό Α' Συνέδριο Ήλειακών Σπουδών, μαγικό πέρασμα ή «τρύπα», διά τής οποίας οΐ πιστοί περνούν τά άρρωστα παιδιά τους γιά νά θεραπευθοΰν άπό τίς άρρώστειές τους.
Ή τρύπα εύρίσκεται στά δυτικά τοΰ Σπηλαίου καί ή είσοδός σ’ αύτήν γίνεται άπό τό ισόγειο μέρος τοΰ Καμπαναριού. Οί διαστάσεις του μικρού αύτου σπηλαίου τρύπας ή «μπουντρουμιού» είναι 3χ2χ2,30 μ. Στό Βόρειο μέρος τής Μονής υπάρχει άνοιγμα 0,60*0,80 μ. άπό τό όποιο οΐ μητέρες έρριχναν τά ταμμένα παιδιά τους (άρρωστα) πού «τσουλώντας» έφθαναν στήν πανηγυρίστρα τής Μονής, οπού σήμερον είναι τό Παρεκκλήσιον του Άγ.. Νεκταρίου, ύγιή. Εις τόν χώρον αύτόν της «τρύπας» βαπτίζουν συνήθως άσθενή ή καί ύγιή βρέφη, τά όποια έχουν ταχθή εις την Παναγία τής Κρεμαστής.
10. Επίλογος
Σήμερον ή σεβασμία άδελφότης τής Κρεμαστής, ή πνευματική αυτή κυψέλη, ώς τήν χαρακτήρισεν έπιτυχώς ό άείμνηστος Πρωτοπρεσβύτερος καί ’Ερευνητής Κυρός Άνδρέας Άνδριανόπουλος, πορεύεται διά των καθοδηγήσεων του φιλομονάχου ήλείου 'Ιεράρχου τής Περιοχής Γερμανού Παρασκευοπούλου καί τήν εύθύνην τής όσιωτάτης Καθηγουμένης Νυμφοδώρας Δρακοπούλου. 'Η πνευματικότης καί ή έμμονή των Μοναζουσών εις τάς παραδόσεις άποτελοΰν τόν καθρέπτην τής θρησκευτικότητος τής περιοχής. Τό δέος του χώρου, ή παραδείσια σύνθεσι του τοπίου καί ή έκδηλη άσκητικότης των άδελφών Μοναζουσών γαληνεύουν, ήρεμουν, εύχαριστοΰν πνευματικά, άναπαύουν καί ένδυναμώνουν έν Κυρίω. 'Η παρουσία τής Μονής στούς χαλεπούς καιρούς μας πράγματι άποτελεϊ οασι πνευματικής άναπτερώσεως, βεβαίωσι συνεχίσεως τής έθνικοθρησκευτικής παρακαταθήκης καί ένθάρρυνσι γιά τήν έπιτυχία στά όσα έχομεν ταχθή. Τήν περίπτυστον 'Αγία Εικόνα καί τήν Μονήν τής Κυρίας Θεοτόκου πάντοτε έχομεν κατά νόΰ καί όταν χαιρώμεθα καί όταν λυπούμεθα, άλλά καί όταν τά πάντα ύποχωροϋν καί μένωμεν μόνοι. 'Η σκέψι ’Εκείνης, τής Μητέρας καί Κυρίας καί ή συγκεκριμένη Μονή Της μας ένθαρρύνουν.
Προσωπικώς ούδέποτε θά λησμονήσω τά πνευματικά σκιρτήματα πού αισθανόμουν στόν άγιο χώρο τής 'I. Μονής Κρεμαστής. Ούδέποτε θά έποξενωθώ άπό τήν συγκίνησι τών όλονυκτίων παννυχίδων κατά τίς Πανηγύρεις τής Μονής, άλλά καί ούδέποτε θά έπιτρέψω ό χρόνος νά ξεθωριάση έκεϊνα πού ζουσα, παρέα μέ τήν γιαγιά μου πηγαίνοντας άπό τήν Βαρβάσαινα διά μέσου του ’Άϊ Λιά στή Μονή. ’Οφείλω νά ομολογήσω ότι ή παρουσία τής Μονής καθώρισε τίς άποφάσεις μου γιά τήν σημερινήν ταπεινήν διακονίαν μου έν τή ’Εκκλησία.
Τοποθεσία
Άνατολικώς του χωρίου Λαμπέτι, δυτικώς του χωρίου Λάνθι καί βορείως των χωρίων Βαρβασαίνης καί Κολυρίου στίς τελευταίες υπώρειες τής Φολόης καί σέ υψόμετρο 334 μέτρων εύρίσκεται ή Κοινοβιακή Γυναικεία 'Ιερά Μονή τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, τής Κρεμαστής.
1. 'Η ονομασία της.
Λαϊκές παραδόσεις καί θρύλοι ερμηνεύουν, ώς έπί τό πλεΐστον, τίς ονομασίες των Μονών μας. 'Η πίστι του λαού μας θέλει καί δίνει τήν δική της ερμηνεία στόν θαυμαστό καί ανεξήγητο, γιά τίς δικές του δυνάμεις, τρόπο μέ τόν όποιο βρέθηκαν ή κτίστηκαν οί Μονές τής πατρίδος μας. 'Ο άείμνηστος λόγιος πρωτοπρεσβύτερος Άνδρέας Άνδριανόπουλος στό εξαίρετο βιβλίο του γιά τήν Μονή τής Κρεμαστής περιγράφει κατά λέξι ώς εξής τήν εύρεσι τής θαυματουργού Είκόνος τής Θεοτόκου καί δίνει έτσι τήν ορθότερη έρμηνεία γιά τήν ονομασία τής Μονής. «Κατά τούς χρόνους τής Τουρκικής δουλείας, μερικοί ποιμένες εΐχον τά στανοτόπια τους εις τάς πλαγιάς τής χαράδρας βορειοάνατολικώς τής Μονής. Κάποιο βράδυ, μέσα στό βάθος τού λόγγου, εΐδον φως. ’Ίσως κατ’ άρχάς ένομίσθη ότι ήτο πυγολαμπίς, άλλά τά μετέπειτα βράδυα, τό φως έξακολουθούσε νά ύπάρχη, καί μάλιστα σταθερόν! 'Επομένως, πυγολαμπίς άπεκλείετο. Τό φως ήτο άκίνητον, ένω τό εντομον, ή πυγολαμπίς, κινείται. 'Η παρακολούθησι έξακολούθησεν έπί ήμέρας, έως ότου ήναγκάσθησαν νά έρευνήσουν τό μέρος. Καί τότε ειδον ότι πίσω άπό τά δέντρα, τά όποια ήσαν πανύψηλα, ήτο κρημνός καί σπήλαιον. Τό μέρος ήτο άβατον καί, διά νά ίδοΰν εντός τού σπηλαίου, ήναγκάσθησαν νά κρεμάσουν άνθρωπον άπό τό έπάνω μέρος, διά νά είσέλθη εις τό σπήλαιον. 'Ο άνθρωπος εΐσήλθεν εις τό σπήλαιον, όπου πρό αύτού, άλλος άφήκε μίαν Εικόνα τής Θεομήτορος. Άλλά νέον θαύμα παρουσιάζεται εις τόν ερευνητήν. Ή Αγία Εΐκών αίωρεϊται! Κανδήλα δέν υπάρχει. Πόθεν τό φως; 'Η καρδία κτυπά δυνατά άπό θειον δέος! 'Ο νους σταματά νά έργάζεται ένώπιον των ύπερφυσικών γεγονότων! Αΐ χεϊρες τρέμουν νά πιάσουν καί νά άγκαλιάσουν μέ εύσεβή πόθον την 'Αγίαν Εικόνα, νά διαπιστώσουν οτι πρόκειται περί πραγματικότητος καί όχι περί οράματος ή ονείρου... Μέ τί, αισθήματα ψυχικής άνατάσεως, συγκινητικής εύσεβείας, μετέφεραν τήν 'Αγίαν Εικόνα είς τόν καταυλισμόν των! Καί αρχίζουν νά κτίζουν ’Εκκλησίαν, διά νά άποθέσουν έκεϊ τήν Εικόνα τής Θεομήτορος. ’Αλλά περίεργον! Κάποια νύκτα ή Εικόνα έχάθη! ’Απελπισία καί θλίψι τούς καταλαμβάνει. ’Αλλά νέον θαύμα συμβαίνει τήν νύκτα. Φως λαμπρότερον καί μεγαλύτερον βγαίνει άπό τό σπήλαιον... Ή Εικόνα ήτο πάλιν εις τό σπήλαιον, α’ίωρη! Δέν τήν ξαναπήραν πλέον. ’Εκεί, τήν Σπηλιά Της τήν έκαναν ’Εκκλησία, καί έκεϊ Τήν προσκυνούν άπό τότε, μέχρι καί σήμερον».
2. Το ιερόν Σπήλαιον καί ή ιδρυσί της.
'Ο 'Ιερός Ναός πού εύρίσκεται εντός τού Σπηλαίου κατά τήν μαρτυρίαν τού Μητροπολίτου ’Ηλείας (1922-1945) άοιδίμου ’Αντωνίου Πολίτη (f 1963)2 ίδρύθη τό έτος 1601. Στόν τροΰλλο τού 'Ιερού Ναού τού Σπηλαίου, ό όποιος έν μέρει κατεστράφη άπό τήν πτώσι τμημάτων τής οροφής, ύπήρχεν ή άκόλουθη έπιγραφή: «ΕΡΓΟΝ Ο ΝΑΟΣ ΧΩΡΙΟΥ ΛΑΝΘΙ - ΑΧΑ' ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2 - ΕΚΤΙΣΕΝ Ο ΤΙΜΙΟΤΑΤΟΣ ΠΑΝΑΓΟΣ ΛΕΠΙΔΑΣ».
'Η χρονολογία ίδρύσεως άνδρώας, άρχικώς, μονής κοντά στό 'Ιερό Σπήλαιο είναι άγνωστη σύμφωνα μέ έγγραφη άπάντησι τού 'Ηγουμενοσυμβουλίου τής Κρεμαστής στήν 'Ιερά Σύνοδο τής ’Εκκλησίας τής Ελλάδος κατά τό 1860. Πρέπει όμως νά έγινε πολύ πρίν άπό τό 1700, όταν ο Μουσταφάς Χάν ό Β', πού έβασίλευσε άπό τό 1695 μέχρι τό 1704 μ.Χ., έξέδωκε Φιρμάνι, μέ τό όποιο έχορηγεΐτο στούς Πατέρες τής Μονής «ή Χάρις νά καρπώνται τάς άπιδέας τής περιφερείας των... έντέλλεται δέ όπως, κατά τά τεθεσπισμένα, έκδοθώσι καί τίτλοι ιδιοκτησίας, είς τούς άπό άμνημονεύτων χρόνων νεμομένους ταύτας».
3. 'Η Μονή κατά τό 1821.
'Η τοποθεσία τής Μονής άλλά καί ή φήμη της ώς πατριωτικού κέντρου, όπως άλλωστε καί των άλλων Μονών, συνετέλεσαν, ώστε νά δέχεται σέ άσφαλή φιλοξενία ή έπίσκεψι τούς διερχομένους άπό τήν ορεινή αύτή διάβασι Άρματωλούς, είτε πρός τίς άκτές τής ’Ηλείας καί άπό έκεϊ πρός τά άγγλοκρατούμενα νησιά του Ίονίου Πελάγους, ε’ίτε πρός τά άπρόσιτα κρησφύγετα της ορεινής ’Ηλείας καί Γορτυνίας. 'Η δομή του συγκροτήματος τής Μονής ένδείκνυται, άκόμη καί σήμερον, γιά τήν λειτουργία «κρυφού σχολειού». Τά ρωμηόπουλα των γύρω άπό τή Μονή χωρίων «στό τρεμάμενο φως τού κανδηλιοΰ» θά έμάνθανον τά πρώτα γράμματα καί θά άποκτοΰσαν τήν συνείδησι τού «"Ελληνα» (=όρθόδοξου). 'Η προσφορά τής Μονής τής Κρεμαστής στον τομέα τής παιδείας κατά τούς χρόνους τής τουρκοκρατίας καί των άλλων έλληνικών Μονών ύπήρξε σπουδαία, έστω καί αν σήμερα άπό μερικούς, πού σκοπός τους είναι ή άρνησι τού ιστορικού μας παρελθόντος καί ή άποκοπή μας άπό τίς ρίζες μας, άμφισβητεΐται. Γιά όλα αύτά βεβαίως, άλλά ειδικά γιά τήν προσφορά τού μοναχισμού στούς μαύρους χρόνους τής δουλείας έχουν γράψει σπουδαίοι ιστορικοί καί άνθρωποι τού πνεύματος στηριγμένοι σέ άδιάψευστες πηγές. "Ομως ή άρετή καί ή άνδρεία, στοιχεία έλευθερίας καί ήρωισμοΰ, άποτελοΰν τά γνωρίσματα τών 'Αγίων Μαρτύρων τής ’Εκκλησίας μας, τούτους δε μιμήθηκαν οί ήρωες τού 1821, οί πρωτοπόροι τής έλευθερίας μας, μυηθέντες σ’ αύτό άπό τά λειτουργικά βιβλία ’Οκτώηχο, Ψαλτήριο, ’Απόστολο καί Μηναία. "Οτι ή Μονή τής Κρεμαστής υπήρξε κέντρο τού ’Αγώνα βεβαιώνεται άπό τόν παλαιό της Κώδικα, όπου καταγράφονται συναντήσεις τών Ήλείων ’Αρχηγών τής Έπαναστάσεως καί τού Γέρου τού Μουριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Κατά τίς έπιδρομές τών Λαλαίων·’ καί αυτή τού Ίμπραήμ στήν ’Ηλεία τό 1825 οί κάτοικοι τών χωρίων γύρω άπό τήν Κρεμαστή, στό Μοναστήρι τής Παναγίας εύρισκαν τό καταφύγιό τους. 'Ο Γ. Χρυσανθακόπουλος στό έργο του «'Η ’Ηλεία έπί Τουρκοκρατίας» άναφέρει αρκετά, σχετικά μέ τήν προσφορά τής Μονής κατά τόν ξεσηκωμό τού γένους μας.
Έκ τού έγγράφου άπαντήσεως τού 'Ηγουμενοσυμβουλίου, πού προαναφέραμε, πληροφορούμεθα ότι: τά πέντε κελλιά έκτίσθησαν τό 1829 καί τά υπόλοιπα τό 1854.
Τήν 1η ’Απριλίου 1880, ή I. Μονή έγινεν μετόχιον τής Μονής Σκαφιδιάς, τήν 13ην Νοεμβρίου 1892 άπεσπάσθη έκ τής Σκαφιδιάς καί έπανήλθεν εις τήν αυτοτέλειάν της. Τούτο έπισημοποιήθη διά Β.Δ./26.8.1912, μετά παρέλευσιν δηλαδή δεκαετίας. Τό δέ 1930 διά μικρόν διάστημα έγινεν καί πάλιν μετόχιον τής Σκαφιδιάς, άποσπασθεϊσα τό ’ίδιον έτος. Καί τό 1933 μετετράπη εις γυναικείαν, διατηρηθεΐσα μέχρι σήμερον.
4. Ηγούμενοι Διαχειρισταί και Μοναχοί της Ιεράς Μονής Κρεμαστής.
Τίς πληροφορίες αυτές εΰρομεν πρώτον στον Κώδικα του « Ίεροΰ Ναοΰ της 'Αγίας καί Ίεράς Μονής της ' Υπέρ αγίας Δεσποίνης καί Κυρίας ημών Θεοτόκου επονομαζόμενης Κρεμαστής, περιέχοντα συν Θεω άπαντα εν αύτω προσηλωθέντα πράγματα κινητά τε καί άκίνητα τοϊς εΰσεβέσι Χριστιανοϊς έπαρχιώταις Γαστούνης, δστις (Κώδιξ) έγράφη έν ετει χιλιαστώ οκτακοσιοστοί δεκάτω πέμπτο (1815) μηνί Δεκεμβρίου πρώτη επί ηγουμένου Νεοφύτου Ίερομονάχου». Τόν Κώδικα τής Μονής έπιβεβαιοΐ (έπικυρώνει) ό ’Επίτροπος του αγίου ’Ωλένης9, Κύριλλος. (Τήν περίοδον αύτήν είς ’Ώλενα όπου καί ή έδρα του ’Επισκόπου εις τόν όποιον ύπήγετο ή Μονή, άρχιεράτευε ό Έθνομάρτυς Φιλάρετος (1804-1821), δστις άπεβίωσεν μαρτυρικώς έν Τριπόλει)10. Δεύτερον στά Μοναχολόγια τής 'I. Μονής.
Α. ΗΓΟΥΜΕΝΟΙ
α. 1815 Νεόφυτος, ώς άναφέρει ό Κώδιξ. β. 1880 (27 ’Ιουλίου) Κύριλλος Κοΰκκος. γ. 1881 (’Ιούλιος) Χρύσης.
δ. 1881 (2 ’Οκτωβρίου) ’Ανδρόνικος (υπογράφει καί πάλιν ώς 'Ηγούμενος τήν 31 ’Οκτωβρίου 1882). ε. 1881 - 1882 (10 ’Οκτωβρίου) καί άπό 15 ’Ιουνίου.
1885 - 1893 (11 Δεκεμβρίου) Άνανίας Χρηστόπουλος.
στ. 1883 (5 Μαρτίου) Δαμασκηνός Χαρητόπουλος (υπογράφει ως διαχειριστής).
ζ. 1893 - 1896 (5 ’Οκτωβρίου) καί άπό 15 Σεπτεμβρίου
1899 - 1901 (27 Δεκεμβρίου) Γρηγόριος Πετρόπουλος ' Ιερομόναχος, υπογράφει ώς διαχειριστής,
η. 1897 - 1898 (22 Αυγούστου) Στέφανος Δημόπουλος, υπογράφει ώς διαχειριστής.
θ. 1902 (13-11) - 1906 (20 Δεκεμβρίου) Μητροφάνης ’ Ασημακόπουλος. 1907 (20- 4) - 1912 Πολύκαρπος Κωνσταντόπουλος καί
'Ιεροδιάκονος Προκόπιος Νικολάου (υπογράφουν ώς διευθυντές - διαχειριστές),
ι. 1924 - 1930 Γερβάσιος Καλαματιανός,
ια'. 1931 - Δωρόθεος Κανατσέλης.
ιβ'. - 1933 Φιλάρετος Κουτσιαράς.
Β. ΜΟΝΑΧΟΙ
Άναφέρονται μόνον έκεΐνοι έκ των μοναχών, διά τούς οποίους εις τό μοναχολόγιον τής Μονής άναγράφονται έκτος του ονόματος των καί άλλες πληροφορίες περί αύτών.
α. ’Ιγνάτιος Γιαννακόπουλος, έκ Φίλια Καλαβρύτων Γ(εννήθηκε) τό 1880. Θεολόγος, Μετεγράφη εις Ίεράν Μονήν Πεντέλης.
β. Πολύκαρπος Κωνσταντόπουλος, έκ Βελτεσινίκου ’Αρκαδίας Γ. τό 1884. Μέ πρωτοβουλία του έγινεν ή προσάρτησις τής Μονής εις Σκαφίδια.
γ. Προκόπιος Νικολόπουλος, έκ Λανθίου ’Ηλείας Γ. τό 1883 ’Α(πεβίωσεν) τό 1921.
δ. Γερβάσιος Καλαματιανός, έκ Γυθείου Γ. τό 1879. Τό 1924 διωρίσθη 'Ηγούμενος. Έπανέκαμψεν εις Σκαφίδια δτε ή Μονή μετετράπη εις Γυναικείαν.
ε. Συμεών Καραθανάσης, έκ Πύργου Ά. τό 1929.
στ. Μεθόδιος Παπαγεωργίου, έκ Σοπωτοΰ Καλαβρύτων. Θεολόγος. Μετεγράφη είς 'I. Μονήν Πεντέλης.
ζ. Γρηγόριος Πετρόπουλος, έκ Πύργου. Μετεγράφη είς 'I. Μονήν Πεντέλης.
η. Βενέδικτος Παπαγιαννόπουλος, έκ Πλανητέρου Καλαβρύτων. Μετεγράφη είς 'I. Μονήν Γηροκομείου.
θ. Κύριλλος Μπέλλος, έκ Καλιματιάς Χίου.
ι. Φιλόθεος Λιακόπουλος, έκ Βαρβασαίνης ’Ηλείας.
ια. Ναθαναήλ Τσιμπίδας, έξ ’Αθηνών Γ. τό 1912. Έχειροτονήθη Διάκονος τό 1926.
ιβ'. Άβέρκιος Μητρόπουλος, έκ Τσεφερεμήνι Μεσσηνίας.
ιγ'. Φιλάρετος Κουτσιαράς, έκ Τροπαίων ’Αρκαδίας Γ. τό 1912. Έχειροτονήθη Διάκονος τό 1928.
ιδ'. Νείλος Γιαννοΰκος, έκ Γαϊτσιές Λακωνίας Γ. τό 1912.
ιε'. Δωρόθεος Κανατσέλης, έκ Βαλιές Κεφαλληνίας.
Η Ιερά Μονή Κρεμαστής απο το 1933 - σήμερον
"Οπως ε’ίπωμεν ή 'I. Μονή τό 1933 μετετράπη εις Γυναικείαν έπί Άρχιερατείας ’Αντωνίου Πολίτου. Άπό τότε καί εως σήμερον άνε- πτύχθη πλουσιώτατη δραστηριότητα, έστω καί άν ή εποχή ήτο δύσκολος καί οί χρόνοι, χαλεποί. '0 άνακαινισμός τοΰ 'Ιερού Σπηλαίου, ή κατασκευή τής έκ μαρμάρου κλίμακος έκ των Κελλίων εως τοΰ Σπηλαίου, ή άνοικοδόμησι τοΰ 'Ιεροΰ Ναοΰ τοΰ Αγίου Νεκταρίου, ή κατασκευή Περιπτέρου καί ή συντήρησι των υπαρχόντων Κελλίων άποτε- λοΰν έργον των κατά καιρούς μοναζουσών. Χάριν τής 'Ιστορίας σημειοΰμεν τά έξής:
Στίς 29 ’Ιουλίου 1976 τό 'I. Σπήλαιον όπου άνευρέθη καί έφυλάσσετο ή θαυματουργός Είκών τής Θεοτόκου, έπαθε κατολίσθησιν στίς 9.00 μ.μ., Άρχιερατεύοντος τότε τοΰ ’Αθανασίου Βασιλοπούλου τοΰ Ήλείου (1968 - 1981) καί έπί ' Ηγουμενίσσης Χριστοφόρας Σιδέ- ρη (f 1988). Τά πάντα εντός τοΰ Σπηλαίου εϊχον καλυφθή ύπό στρώματος χωμάτων. Θαυματουργικώς όμως ή Αγία Είκών καί τό πρό αυτής άνθοδοχεϊον εύρέθησαν άνέπαφα, ή δέ κανδήλα Της άναμμένη. ’Αμέσως ήρχισεν ό καθαρισμός έκ των χωμάτων τοΰ Σπηλαίου, ή διαπλάτυνσίς του καί ό έκ νέου έξωραϊσμός του. Τό νέον τέμπλον τοΰ εντός τοΰ Σπηλαίου Ναοΰ είναι έκ μαρμάρου (δωρεά τοΰ έκ Πύργου ’Αρχιμανδρίτου Χριστοφόρου Κύτταρη, 'Ιεροκήρυκος), οί έπ’ αύτοΰ δέ 'Ιερές Εικόνες έργον τοΰ έν τω Άγίω ’Όρει Άγιογραφικοΰ Ο’ίκου των Άβραμαίων, έξαίρετα έργα Βυζαντινής τέχνης, συνδυαζόμενα άμεσα μέ τόν χώρον, τήν παράδοσι τής ’Εκκλησίας μας καί τους σκοπούς τής 'I. Μονής. 'Ο νέος Ναός - Καθολικόν - έγκαινιάσθη στίς 29 Σεπτεμβρίου τοΰ 1985 ύπό τοΰ Μητροπολίτου ’Ηλείας Γερμανού.
’Εκτός τοΰ Καθολικού εις τήν 'I. Μονήν υπάρχουν καί άλλα δύο Παρεκκλήσια. Ιον. Τοΰ 'Οσίου ’Αντωνίου τοΰ Μεγάλου εντός τοΰ κτηρίου των κελλίων των Μοναχών διά τάς καθημερινάς αύτών άκολουθίας καί 2ον. τοΰ Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου πρ. Πενταπόλεως τοΰ έν Αίγίνη, τοΰ Θαυματουργού. 'Η άνέγερσις τοΰ 'I. Ναοΰ τοΰ Αγίου Νεκταρίου ήρχισεν έπί ήγουμενείας Νεκταρίας Ξυδέα (f 1969) καί όλοκληρώθη έπί Χριστοφόρας. Τούτον έγκαινίασεν ό Μητροπολίτης ’Ηλείας ’Αθανάσιος στίς 6 Μαιου 1971.
6. Πίνακας 'Ηγουμενισσών καί Μοναζουσών
Α. ΗΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΙ
1. Φεβρωνία Κουτσουδάκη, έκ Πειραιώς, Διωρίσθη ' Ηγουμένη
στις 4 Μαίου 1934 έως 27 ’Ιουλίου 1936.
2. Μαγδαληνή Μαρτίνου, έκ Πατρών. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 27 ’Ιουλίου 1936 έως 20 ’Ιουλίου 1943.
3. Θεοκλήτη Άννίνου, έκ Πατρών. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 21 ’Ιουλίου 1943 έως 15 Φεβρουάριου 1958.
4. Νεκταρία Ξυδέα, έξ Αίγίνης. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 3 Μαρτίου 1958 έως 16 Μαίου 1969.
5. Χριστοφόρα Σιδέρη, έκ Πατρών. Διετέλεσεν 'Ηγουμένη άπό 22 ’Ιουλίου 1969 έως 16 Δεκεμβρίου 1988.
6. Νυμφοδώρα Δρακοπούλου, έκ Λαμπετίου ’Ηλείας. 'Ηγουμένη άπό 15 ’Ιανουάριου 1989.
Β. ΜΟΝΑΧΑΙ
1. Ειρήνη Κουτσουδάκη, έκ Κρήτης. Ά. τό 1934.
2. Μαρία Δημητρίου, έκ Πειραιώς. Διετέλεσεν Σύμβουλος.
3. Θεοδούλη Μαυραϊδή, έκ Βαρβασαίνης.
4. Θεοκτίστη Μπαρούμη, έκ Βιττάλου Κύμης. Ά. τό 1969.
5. Θεοκτίστη Πέτσα, έξ Αίγίνης.
6. Ξένη Πάτση, έκ Λαμπείας.
7. ’Ακακία Χατζοπούλου, έκ Κρεσταίνης. Διετέλεσεν Σύμβουλος.
Ά. τό 1965.
8. Ειρήνη Βρύνα, έκ Μαγούλας.
9. Μαγδαληνή Γιαννοπούλου, έκ Σοπωτοΰ Καλαβρύτων.
10. Εύπραξία Σταϊκοπούλου, έκ Χαλανδρίτσης Πατρών.
11. Μακαρία Φωτοπούλου, έκ Σοπωτοΰ Καλαβρύτων. Ά. τό 1946 116 έτών.
12. Συγκλητική ’Αθανασοπούλου, έκ Πέττα Άχαίας. Ά. τό 1986.
13. Παρθενία Γεωργακοπούλου, έξ Άλποχωρίου ’Ηλείας.
14. Χριστονύμφη Νερατζάκη, έκ Πύργου. Ά. τό 1989.
15. Παϊσία Δημήτρουλα, έκ Μαγούλας ’ Ηλείας.
16. Χριστοδούλη Παπανικολάου, έκ Λανθίου ’Ηλείας.
17. Ίουστίνη Σωτηροπούλου, έκ Καράτουλα ’Ηλείας.
18. Εύνίκη Κουσκουλή, έκ Ζαχάρως ’Ηλείας.
19. Μελάνη Παρασκευοπούλου, έκ Μαγούλας ’Ηλείας.
20. Μακαρία ’ Αναστασοπούλου, έκ Λανθίου.
21. Καλλίνικη Παφιλιάρη, έκ Λανθίου.
22. Πελαγία Μικέογλου, έκ Πύργου.
23. Θεοδούλη Τραγουστή, έξ Άμαλιάδος.
24. Σαλώμη Τραγουστη, έξ Άμαλιάδος.
25. Φιλοθέη Βαραμπούτη, έκ Καράτουλα.
26. Μητροδώρα Φραγκούλη, έκ Λανθίου. Ά. τό 1989.
27. Μηνοδώρα Χαραλαμποπούλου, έκ Μακρισίων ’Ηλείας.
28. Βερονίκη Τραγουστη, έκ Χαριας ’Ηλείας.
29. Νεκταρία Παναγιωτάρα, έξ Άμαλιάδος.
30. Εύπραξία Θεοδωροπούλου, έκ Χαριας.
31. Μακαρία ’Αργυροπούλου, έκ Λαμπετίου ’Ηλείας.
32. Μαγδαληνή Φιλιπποπούλου, έκ Λανθίου.
33. Μακρίνα Γιανναροπούλου, έκ Κρεσταίνης ’Ηλείας.
34. Θεοδούλη Ζέρβα, έκ Κολλυρίου ’Ηλείας.
35. ’Ιερουσαλήμ ’Αδαμοπούλου. Ά. τό 1990.
7. Κειμήλια - "Αγια Λείψανα.
Δέν χωρεΐ άμφιβολία δτι στην 'I. Μονή ύπήρχαν Κειμήλια, άλλά ή κατάργησι τής αύτοτελείας τής Μονής καί οί γενικότερες δοκιμασίες πού ύπέστησαν τά Μοναστήρια μετά τόν ’Απελευθερωτικόν άγώνα του 1821, πολλά έξ αύτών έχάθησαν ή έδόθησαν όπως συνηθίζετο τότε ύπέρ του 'Ιερού Άγώνος. Τό μεγαλύτερο βεβαίως καί θαυμασιώτατον εις αύτήν κειμήλιον, τό όποιον έφυλάχθη ώς πολύτιμος θησαυρός, είναι ή θαυματουργός 'Ιερά Εικόνα τής Παναγίας μας. ’Επίσης πρέπει νά μνημονεύσωμεν ένταυθα τό περίτεχνον, Ζακυνθινής τέχνης, άργυρουν Εύαγγέλιον ώς καί τόν άργυρουν Σταυρόν εύλογίας Γιαννιτσιώτικης τεχνοτροπίας, τόν όποιον ό χοροστατών Άρχιερεύς ή ό Λειτουργός 'Ιερεύς ύψώνει κατά την δευτέραν μεγάλην Πανήγυριν τής Μονής, τής 14ης Σεπτεμβρίου, πρός εύλογίαν των εύσεβών προσκυνητών.
Εις την 'I. Μονήν υπάρχει 'I. Λειψανοθήκη, περιέχουσα Λείψανα των έξής Αγίων: Τεμάχιον Κάρας Άγ. Χαραλάμπους, τεμάχιον πλευράς 'Οσίου Σαμψών του Ξενοδόχου, Άγ. ’Ελευθερίου, Άγ. Αναργύρων, Άγ. Παρασκευής, Άγ. Βαρβάρας καί Άγ. Παντελεήμονος.
'Υπό του γράφοντος προσεφέρθη πρός εύλογίαν των πιστών Μοναζουσών μικρά Λειψανοθήκη, περιέχουσα Λείψανα ανωνύμου 'Οσιομάρ- τυρος, μαρτυρήσαντος τό 614 έν τη I. Μονή 'Αγ. Γεωργίου του Χοζεβίτου Παλαιστίνης.
Επίσης, έν τω Σκευοφυλακίω φυλάσσεται Τίμιος Σταυρός, περιέχων Τίμιον Ξύλον.
8. Θαύματα.
Καταχωροΰμεν χάρις των ευσεβών προσκηνυτών τής I. Μονής, ενα έκ των πολλών θαυμάτων τής Παναγίας τής Κρεμαστής, δπως άκριβώς περιγράφει τούτο εις τό βιβλίον του 6 αείμνηστος Πρωτοπρεσβύτερος Άνδρέας ’Ανδριανόπουλος.
«Μία γραία μου διηγήθη την παρακάτω ιστορία. Δέν ζή, καί ό πανάγαθος Θεός, ας άναπαύση την ψυχήν της! Μου είπε τήν ιστορίαν αύ- τήν, δπως εις έκείνην τήν διηγήθη ό παππούς της.
Στά χρόνια τής μαύρης Τούρκικης σκλαβιάς, κάποιος Τούρκος ’Αγάς τού τόπου τους, έπήγε στό Μοναστήρι νά δή άπό περιέργεια τήν "Αγια Εικόνα, υστέρα άπό κάποιο θαύμα Της, πού καί ό ’ίδιος τό βεβαιώθηκε. Έστεκόταν στήν πόρτα τής Σπηλιάς, άγέρωχος, σαν φουσκωμένος γάλλος, καί άγνάντευε τά γύρω μέρη, γεμάτα ομορφιά καί χάρη, γεμάτος κι’ αύτός άπό καυχησιά κι’ έγωϊσμό, γιά τήν κατά- κτησι τών προγόνων του.
Ζήτησε, έκεϊ στήν πόρτα τής Σπηλιάς πού στεκόταν, ενα ποτήρι νερό. Τσακίστηκαν οί καλόγεροι — ήταν άνδρικό τότε τό Μοναστήρι — νά τού φέρουν τό νερό μέ διάφορα σερμπέτια. Μ’ αύτός δέν ήθελε τέτοια πράμματα, ούτε νερό ήθελε. Αύτός γύρευε τού τρισκατάρατου Σατανά τό χατήρι νά έκτελέση, καί κρατώντας τό ποτήρι γεμάτο νερό, μέ στόμφο ρώτησε τούς φοβισμένους καλογέρους:
— 'Υπάρχει Παναγιά έδώ;
— Ναί, υπάρχει, τού λέγουν μέ πίστη, έκεΐνοι.
— Έ, τότε, άφοΰ υπάρχει, έγώ θά πετάξω κάτω στό γκρεμό τό ποτήρι μέ τό νερό. ’Άν τό ποτήρι, βρεθή κάτω γεμάτο νερό, τότε, ναί, άληθινά, υπάρχει έδώ Παναγιά. Άλλοιώς, τίποτε δέν υπάρχει, καί θά σάς κάψω δλους έδώ μέσα, γιατί έσεϊς, τεμπέληδες κοροϊδεύετε τόν κόσμο...
Μέ δύναμη πέταξε τό ποτήρι, κι’ έκεϊνο στριφογυρίζοντας, χάθηκε κάτω στό γκρεμό...
Κατεβαίνει ό ’Αγάς, γεμάτος έγωϊσμό καί πεποίθηση, πώς τό νερό χύθηκε, καί τό ποτήρι γίνηκε συντρίμμια, κάτω στό δρόμο - καλντερίμι, τού Μοναστηριού.
Οΐ καλόγεροι κατακίτρινοι άπό φόβο, τόν άκολουθουσαν μέ μεγάλο καρδιοχτύπι.
Κατέβαιναν κι’ οΐ Τούρκοι, οΐ δικοί του, μέ κρυφή γαρά, γιατί θά τούς δινόταν εύκαιρία, νά ξεπαστρέψουν μερικούς γκιαούρηδες, έχθρούς του Προφήτη, καί ν’ αρπάξουν ό,τι είχε τό Μοναστήρι.
Γιά φαντασθήτε όμως τή λαχτάρα όλων, σαν άντίκρυσαν τό ποτήρι, στή μέση του δρόμου, στημένο όρθιο, γεμάτο νερό, χο^ρίς νά λείπει σταγόνα!...
Συλλογισμένος, τό κοίταξε ό ’Αγάς. Μέσ’ τό μυαλό του, στήν ψυχή του, στριφογύριζε ή σκέψη, πώς, άφοΰ ύπάρχει Παναγιά σ’ αύτό τό μέρος, λίγον καιρό θά μείνουν αύτοί σ’ αύτά τά μέρη, κι’ άδικα οΐ πρόγονοί του έχυσαν τόσο αίμα, γιά νά τά πάρουν καθίζοντας στό σβέρκο των Χριστιανών. Δέν μπορεί ή Παναγία νά άφήση άπροστάτευτα τά μέρη αύτά, καί μέ πεποίθηση, άναγκαστική βέβαια:
— «'Υπάρχει Παναγιά έδώ» είπε «καί τούτα τά μέρη πού είναι δικά μου», κι’ έδειξε τά μέρη πού ήθελε, «Τής τά χαρίζω».
’Από τότε, τά χωράφια καί άλλα κτήματα, πού είχε άλλοτε ή Μονή, — τής τά πήραν τά περισσότερα — είναι δικά της».
Πλήθος καί άλλων θαυμάτων έχουν έπιτελεσθή μέ τις αγίες Πρεσβείες τής Θεοτόκου. Κάθε μιά άπό τίς μοναχές έχει νά διηγηθή καί κάποια. Δέν σημειώνονται διότι δέν υπάρχει λόγος. ’Εκείνοι πού καταφεύγουν στήν Αγία Εικόνα Της τό γνωρίζουν καί λαμβάνουν τό δώρημα.
9. 'Η «τρύπα» τής 'I, Μονής
Εις τήν 'I. Μονήν τής Κρεμαστής υπάρχει, ώς χαρακτηρίζεται άπό τόν Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην τής περιοχής κ. Γερμανόν Παρασκευό- πουλον σέ είσήγησί του στό Α' Συνέδριο Ήλειακών Σπουδών, μαγικό πέρασμα ή «τρύπα», διά τής οποίας οΐ πιστοί περνούν τά άρρωστα παιδιά τους γιά νά θεραπευθοΰν άπό τίς άρρώστειές τους.
Ή τρύπα εύρίσκεται στά δυτικά τοΰ Σπηλαίου καί ή είσοδός σ’ αύτήν γίνεται άπό τό ισόγειο μέρος τοΰ Καμπαναριού. Οί διαστάσεις του μικρού αύτου σπηλαίου τρύπας ή «μπουντρουμιού» είναι 3χ2χ2,30 μ. Στό Βόρειο μέρος τής Μονής υπάρχει άνοιγμα 0,60*0,80 μ. άπό τό όποιο οΐ μητέρες έρριχναν τά ταμμένα παιδιά τους (άρρωστα) πού «τσουλώντας» έφθαναν στήν πανηγυρίστρα τής Μονής, οπού σήμερον είναι τό Παρεκκλήσιον του Άγ.. Νεκταρίου, ύγιή. Εις τόν χώρον αύτόν της «τρύπας» βαπτίζουν συνήθως άσθενή ή καί ύγιή βρέφη, τά όποια έχουν ταχθή εις την Παναγία τής Κρεμαστής.
10. Επίλογος
Σήμερον ή σεβασμία άδελφότης τής Κρεμαστής, ή πνευματική αυτή κυψέλη, ώς τήν χαρακτήρισεν έπιτυχώς ό άείμνηστος Πρωτοπρεσβύτερος καί ’Ερευνητής Κυρός Άνδρέας Άνδριανόπουλος, πορεύεται διά των καθοδηγήσεων του φιλομονάχου ήλείου 'Ιεράρχου τής Περιοχής Γερμανού Παρασκευοπούλου καί τήν εύθύνην τής όσιωτάτης Καθηγουμένης Νυμφοδώρας Δρακοπούλου. 'Η πνευματικότης καί ή έμμονή των Μοναζουσών εις τάς παραδόσεις άποτελοΰν τόν καθρέπτην τής θρησκευτικότητος τής περιοχής. Τό δέος του χώρου, ή παραδείσια σύνθεσι του τοπίου καί ή έκδηλη άσκητικότης των άδελφών Μοναζουσών γαληνεύουν, ήρεμουν, εύχαριστοΰν πνευματικά, άναπαύουν καί ένδυναμώνουν έν Κυρίω. 'Η παρουσία τής Μονής στούς χαλεπούς καιρούς μας πράγματι άποτελεϊ οασι πνευματικής άναπτερώσεως, βεβαίωσι συνεχίσεως τής έθνικοθρησκευτικής παρακαταθήκης καί ένθάρρυνσι γιά τήν έπιτυχία στά όσα έχομεν ταχθή. Τήν περίπτυστον 'Αγία Εικόνα καί τήν Μονήν τής Κυρίας Θεοτόκου πάντοτε έχομεν κατά νόΰ καί όταν χαιρώμεθα καί όταν λυπούμεθα, άλλά καί όταν τά πάντα ύποχωροϋν καί μένωμεν μόνοι. 'Η σκέψι ’Εκείνης, τής Μητέρας καί Κυρίας καί ή συγκεκριμένη Μονή Της μας ένθαρρύνουν.
Προσωπικώς ούδέποτε θά λησμονήσω τά πνευματικά σκιρτήματα πού αισθανόμουν στόν άγιο χώρο τής 'I. Μονής Κρεμαστής. Ούδέποτε θά έποξενωθώ άπό τήν συγκίνησι τών όλονυκτίων παννυχίδων κατά τίς Πανηγύρεις τής Μονής, άλλά καί ούδέποτε θά έπιτρέψω ό χρόνος νά ξεθωριάση έκεϊνα πού ζουσα, παρέα μέ τήν γιαγιά μου πηγαίνοντας άπό τήν Βαρβάσαινα διά μέσου του ’Άϊ Λιά στή Μονή. ’Οφείλω νά ομολογήσω ότι ή παρουσία τής Μονής καθώρισε τίς άποφάσεις μου γιά τήν σημερινήν ταπεινήν διακονίαν μου έν τή ’Εκκλησία.
Άρχιμ. Τίτος Κ. Χορτάτος
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης