ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Παρακλητικός Κανών εις τους Αρχαγγέλους και Αρχιστρατήγους Μιχαήλ και Γαβριήλ
Δευ Ιουν 03, 2019 8:23 am
Παρακλητικός Κανών εις τους Αρχαγγέλους και Αρχιστρατήγους Μιχαήλ και Γαβριήλ
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ’ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ’ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ότι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὀνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
και τά Τροπάρια
Ηχος δ'. Ό υψωθείς έν τω Σταυρώ.
Τούς Πρωτοστάτας Ουσιών των άΰλων, και καταυγάζοντας φωτί πάσαν Κτίσιν, τής Τρισηλίου δόξης και Θεότητος, άπαντες τιμήσωμεν, ’Αρχαγγέλους τους θείους, προς αυτούς κραυγάζοντες, έν ψυχή τεθλιμμένη* ώ Ταξιάρχαι άΰλων Ουσιών, πάσης ημάς περιστάσεως ρύσασθε.
Δόξα. Καί νϋν. Θεοτοκίον.
Τη θεοτόκω έκτενώς νύν ηροσδράμωμεν άμαρτωλοί καί ταπεινοί καί προσπέσωμεν έν μετανοία, κράζοντες έκ βάθους ψυχής Δέσποινα, βοήθησον, εφ ημϊν σπλαγχνισθεισα σπεύσον άπολλύμεθα ύπό πλήθους πταισμάτων μή άποστρέψης σούς δούλους κενούς σέ γάρ καί μόνην έλπίδα κεκτήμεθα.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
καί ό Κανών, έχων ’Ακροστιχίδα κατ’ Άλφάβητον.
Όδή α'. "Ηχος πλ. δ'. Υγρόν δ'οδεύσας
'Αγίων ’Αγγέλων ώς αρχηγοί, καί τής θεοπτίας άπολαύοντες τηλαυγώς, τον Άγαθοδότην καί Σωτήρα υπέρ ήμών καθικετεύσατε.
Άπαύστως δοξάζουσί σε πιστώς, Άσωμάτων δήμοι, ένηδόμενοι κάλλει σώ, και τή άκορέστω αϊγλη, Σώτερ αύτών πρεσβείαις ήμάς κατοικτείρησον.
Βιαίοις κρατούμενοι πειρασμοίς, ύμίν ώς προστάταις καταφεΰγομεν οί πιστοί ’Αρχάγγελοι θείοι, τον Δεσπότην νυν έκτενώς έκδυσωπήσατε.
Θεοτοκίον.
Γενοϋ μοι, Παρθένε, καταφυγή, λιμήν τε και τείχος, καί προστάτις ή τον Θεόν, έν σαρκί τεκοΰσα, Θεομήτορ, τον λυτρωτήν καί Πανοικτίρμονα.
Όδή γ'. Ουρανίας άψίδος.
Δωρεαϊς πολυτρόποις, ’Αγγελικών τάξεων, οία Ταξιάρχαι, κοσμούμενοι, ’Αρχιστράτηγοι, καθωραΐσατε, τάς τοϋ Χριστού ’Εκκλησίας, θεϊκαϊς λαμπρότησι, ταίς προστασίαις υμών.
Δωρεάς με άγιας, ώς συμπαθείς ’Άγγελοι, νΰν καταξιώσαι τον εύσυμπάθητον δυσωπήσατε τρόπους άσπλάγχνους γάρ, καί μοχθηρούς κεκτημένον, μετάνοιας τρόποις με ανακαλέσατε.
Ευδοκίας έν όπλω, τό τών Πιστών πλήρωμα, δόξης Ουρανίου τώ κάλλει νΰν στεφανούμενοι, εκ περιστάσεως, ώς ευκλεείς παραστάται, τοϋ Θεού λυτριόσασθε, θείοι ’Αρχάγγελοι.
Θεοτοκίον.
Ζωής τής άκηράτου, θεία σκηνή γέγονας, μόνη έξ αίώνος φανεΐσα, Παρθενομήτορ, 'Αγνή διό Πανάμωμε, τον έν σκιά τοϋ θανάτου, προς ζωήν οδήγησαν, νΰν με πρεσβείαις σου.
Ώδή δ'. Εϊσακήκοα Κύριε.
Ή Δυάς ή πρωτεύουσα, τής των ’Αρχαγγέλων νΰν όμηγύρεως, τούς προστρέχοντας τή σκέπη σου, έκ παντός κινδύνου, έλευθέρωσον.
Θεωροί τής λαμπρότητας, τής Θεαρχικής καί Άγαθοδότιδος, ’Αρχιστράτηγοι, υπάρχοντες, δούλους τούς υμών δεινών λυτρώσασθε.
Ίεραΐς έν δεήσεσιν, εϋροιμι υμάς συλλήπτορας ’Άγγελοι, την ψυχήν μου ένισχύοντας, καί τον λογισμόν μου καταυγάζοντας.
Θεοτοκίον.
Ίερώς σε δοξάζουσί, τά τών Άσωμάτων θεία στρατεύματα, Θεομήτορ Πανακήρατε· τον γάρ Κτίστην τούτων άπεκύησας.
’Ώδη ·ε'. Φώτισον ήμάς.
Κύκλω τοϋ Θεού, παρεστώτες, ’Αρχιστράτηγοι, καί ταίς έκεϊΟεν πηγαζούσαις αύγαίς, λελαμπρυσμένοι τούς υμών οίκέτας διασώσατε.
Λύτρωσιν ήμΐν, δωρηΟήναι ικετεύσατε, τον Δεσπότην καί Θεόν ήμών, ώς παραστάται τής βροτών άπολυτρώσεως.
Μύστας τής σεπτής, καί άρρητου Σώτερ δόξης σου, τούς ’Αρχιστρατήγους ύπέστησας· τούς σούς ούν δούλους δι’ αύτών νΰν διαφύλαξον.
Θεοτοκίον.
Μύρον μυστικόν, όνομάζομέν σε, Πάναγνε, ώς γεννήσασαν Θεόν έν σαρκί, τον τά εύώδη άναβρύοντα χαρίσματα.
Ώδή στ'. Τήν δέπσιν.
Νυν θρόνοι τφ φοβερώ παρίστασθαι, άκλινώς άξιωθέντες. Θεόπται, και τοΰ φωτός τής 'Αγίας Τριάδος, έπαπολαύειν πρεσβεύσατε ’Άγγελοι, ρυσθήναι έκ των πειρασμών, τους τή σκέπη υμών καταφεύγοντας.
Ξηράνατε τών παθών σηπεδόνα καί τών νόσων κοπάσατε τον σάλον συν τούτοις δέ, ώ ’Αρχάγγελοι θείοι, καί τά τής Πίστεως σκάνδαλα παυσατε, καί ρύσασθε πάντας ημάς ταίς λιταΐς υμών πάσης αίρέσεως.
Οί άγιοι Ταξιάρχαι ’Αγγέλων, παρεστώτες έσαεί τή Τριάδι, καί τών φρικτών καί άρρητων αύτόπται, ώς όντες, πάντας, ’Αρχάγγελοι, ρύσασθε, κινδύνων τε καί πειρασμών, ταίς υμών ίκεσίαις δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ό έμψυχος τοΰ Σωτήρος θάλαμος, ό λαμπραΐς τής Παρθενίας άκτίσι, φωτοειδώς ώσπερ κρίνος έκλάμπων, τής ακανθώδους έν μέσω συγχύσεως, ή Πάναγνος καί ευπρεπής, Θεοτόκος Παρθένος δοξάζεται.
’Εκ νόσων και έκ παντοίων κίνδυνων ρύσασθε Ταξιάρχαι, τούς πιστώς τελοϋντας υμών την Σύναξιν, ώς φύλακες ’Ορθοδόξων προστάται.
Καί Θεοτοκίον.
Αχραντε, ή διά λόγου τόν Λόγον άνερμηνεύτως έπ έσχατων τών ήμερων τεκοΰσα, δυσώπησον, ώς έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ό Ίερεύς μνημονεύει τών ονομάτων υπέρ ών γίνεται ή Παράκλησις.
ΕΙτα τό Κοντάκιον. 'Ήχος β'.Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
’Αρχιστράτηγοι Θεού, Λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί και ’Αρχηγοί Άσωμάτων, το συμφέρον ήμίν πρεσβεύσατε, καί τό μέγα έλεος, ώς τών Άσωμάτων ’Αρχιστράτηγοι.
Καί εύθΰς τό Προκείμενον.
Ό ποιών τούς ’Αγγέλους αυτού Πνεύματα, καί τούς Λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.
Στίχος. Εύλόγει ή ψυχή μου τόν Κύριον. Κύριε ό Θεός μου έμεγαλύνθης σφόδρα.
Εύαγγέλιον. Έκ τοΰ κατά Λουκάν (κεφ. ι' 16—21) .
Είπεν ό Κύριος τοίς έαυτοϋ Μαθηταίς. Ό άκούων υμών εμού ακούει, καί ό άθετών υμάς, έμέ αθετεί· ό δέ έμέ άθετών, άθετεΐ τόν άποστείλαντά με. 'Ύπέστρεψαν δέ οί Έβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες· Κύριε, καί τά δαιμόνια υποτάσσεται ήμίν έν τω όνόματί σου. Είπε δέ αύτοίς· έθεώρουν τόν Σατανάν ώς αστραπήν έκ τοΰ ουρανού πεσόντα. ’Ιδού δίδωμι ύμΐν τήν έξουσίαν τού πατεΐν έπάνω όφεων καί σκορπιών, καί επί πάσαν την δύναμιν τοϋ εχθρού, καί ούδέν υμάς ού μή άδικήση. Πλήν έν τού τω μή χαίρετε, ότι τά πνεύματα ύμΐν υποτάσσεται· χαίρετε δε ότι τά ονόματα υμών έγράφη έν τοίς ούρανοΐς. Έν αυτή τή ωρα ήγαλλιάσατο τω πνεύματι ό Ίησοϋς καί είπεν εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε τού ουρανού καί της γης, ότι άπέκρυψας ταύτα από σοφών καί συνετών, καί άπεκάλυψας αύτά νηπίοις· ναί, ό Πατήρ, ότι ούτως έγένετο εύδοκία έμπροσθεν σου.
Δόξα Πατρί...
Ταίς τών Άσωμάτων, Οίκτίρμον προστασίαις, εξάλειψαν τά πλήθη τών έμών έγκλημάτων.
Καί νΰν.
Ταΐς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον. έξάλειψον τά πλήθη τών έμών εγκλημάτων.
Στίχος. Έλεήμον, έλέησόν με ό Θεός...
Καί τό παρόν Προσόμοιον.
"Ηχος πλ. β'. "Ολην άποθέμενοι.
Παύσατε την έφοδον, ώ Πρωτοστάται ’Αγγέλων, Μιχαήλ θαυμάσιε, Γαβριήλ θειότατε, τών αιρέσεων, καί ταχύ σώσατε, έκ νόσων παντοίων, καί τον σάλον διαιρέσεων, καταπραΰνατε, καί κινδύνων ρύσασθε καί τών θλίψεων, λιταΐς υμών, ’Αρχάγγελοι, πάντας τούς υμάς άναμέλποντας, καί τή θεία σκέπη, υμών προσπεφευγότας εΰλαβώς, καί τών δεινών τής κολάσεως, θείοι Νόες σώσατε.
Τό «Σωοον ό Θεός τόν λαόν σου»
Ώδή ζ'. ΟΙ εκ τής Ίουδαίας.
Πολυποίκιλαν χάριν, ’Αρχιστράτηγοι θείοι, ύμϊν δεδώρηται, ό πάντων ευεργέτης, ού νϋν την Εκκλησίαν, διασώσατε ψάλλουσαν ό τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Ρώμη τού Παντεπόπτου, δυναμούμενοι πάντα, τής γης τά πέρατα, τρανώς περισκοπείτε, καί πάντας τους έν πίστει περισώζετε ψάλλοντας· ό τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Συν Άΰλοις Άγγέλοις, τών πιστών αί χορεΐαι δεύτε τιμήσωμεν, την αίσιον ημέραν, τής μνήμης έκτελούντες, τών Θεού ’Αρχαγγέλων πιστώς, καί έκβοώντες αύτοΐς, ρύσασθε ήμάς νόσων.
Θεοτοκίον.
Σωτηρίας λιμένα, Θεοτόκε Παρθένε, σέ νύν γνωρίζοντες, τού βίου τούς κινδύνους, έκφεύγομεν καί ζάλας, τω Υίώ σου κραυγάζοντες· ό τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Όδή η'. Τόν Βασιλέα.
Τούς παραστάτας καί ύμνωδούς τής άφράστου, ’Αρχαγγέλους δόξης σου προσδέχου, σέ νύν δυσωπούντας, υπέρ ήμών, Παντάναξ.
"Ύμνους άπαύστους, ώ ’Αρχάγγελοι θείοι, τφ Θεω προσψέροντες τών όλων, μέμνησθε τών πίστει υμάς ύμνολογούντων.
Φώτα, ώ θείοι ’Αρχιστράτηγοι, όντες, τής θεότητος παρακαλούμεν πάντας, φωτός Ουρανίου έμπλήσατε καί δόξης.
Θεοτοκίον.
Φαεινοτάταις σου άστραπαίς, Θεομήτορ, τούς πιστώς είδότας σε φαιδρύνεις, την τιμιωτέραν των Ουρανίων Νόων.
’Ώδη Θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Χορείας Άσωμάτους, νΰν την Εκκλησίαν, δι’ αρετής μιμουμένην συ λάμπρυνον, περιτειχίζων, Παντάναξ, αυτήν Άγγέλοις σου.
Ψυχών την σωτηρίαν, Θεοΰ Ταξιάρχαι, πάσιν ύμΐν τοΐς τιμώσι δωρήσασθε, την φαιδροτάτην ημών και θείαν πανηγυριν.
'Ως φύλακας τοϋ Κόσμου, καί των ’Ορθοδόξων, καί ’Αρχιστράτηγοι θείων δυνάμεων, ρύσασθε νόσων ημάς καί κακώσεων.
Θεοτοκίον.
'Ως Λυκαυγές ως όρθρος, πάσι τοΐς έν σκότει, έξανατείλασα, "Αχραντε, πρέσβευε Χριστώ φωτίσαι τούς πίστει άεί ύμνοϋντάς σε.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Σκέπε, φρούρει, φύλαττε σαΐς λιταϊς, ’Αρχάγγελε θείε, Άστραπόμορφε Μιχαήλ, τούς πίστει σε τιμώντας καί γεραίροντας πόθοι όις πρώτον τών ’Αγγέλων καί ’Αρχιστράτηγον.
Πάρεσο προστάτης πάσιν ήμϊν, έν παντί τω βίω καί έν ώρα τή φοβερά, τοϋ πικρού θανάτου, βοήθει θείε Νόε, ’Αρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ άξιΰμνητε.
Ξυνωρίς αοίδιμε, καί Δυάς, άϋλε καί θεία, διασώσατε τούς πιστώς, υμάς εύφημοΰντας, έκ παν τοίων κινδύνων, ’Αρχάγγελοι Κυρίου Μιχαήλ καί Γαβριήλ.
’Αρχάγγελοι, ’Άγγελοι καί Άρχαί, Δυνάμεις καί Θρόνοι, Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Έξουσίαι καί Χερουβείμ οί θείοι, υπέρ ήμών τον Κτίστην καθικετεύσατε.
Θεοτοκίον.
Τήν ύψηλοτέραν τών Ουρανών καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ήλιακών, τήν λυτρωσαμένην ημάς έκ τής κατάρας, τήν Δέσποιναν τοϋ Κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Τό τρισάγιον,
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
τά συνήθη τροπάρια, έκτενής καί άπόλυσις, μεθ’ ήν τό έξής:
Καί τό Άπολυτίκιον."Ηχος δ'.
Τών ούρανίων στρατιών ’Αρχιστράτηγοι, δυσωποΰμεν υμάς, ήμεΐς οί ανάξιοι, ϊνα ταϊς υμών δεήσεσι τειχίσητε ήμάς, σκέπη τών πτερύγων τής άΰλου υμών δόξης, φρουροΰντες ήμάς προσπίπτοντας, έκτενώς καί βοώντας. Έκ τών κινδύνων λυτρώσασθε ήμάς, ως Ταξιάρχαι τών άνω Δυνάμεων.
Ό Ίερεύς μνημονεύει.
Έν τη ’Απολύσει, ψάλλομεν τό παρόν.
"Ηχος β'. "Οτε έκ τοϋ ξύλου...
Δεύτε έν ώδαϊς ΓΙνευματικαΐς, Νόων Άσωμάτων τών θείων, ’Αρχιστρατήγους κλεινούς, πόθω άνυμνήσωμεν προς αυτούς λέγοντες· Μιχαήλ υπερένδοξε καί Γαβριήλ θείε, σώσατε, Πανάγιοι, τούς ’Ορθοδόξους ήμάς, νόσων τε παθών καί κινδύνων, ταϊς λιταΐς υμών, θείοι Νόες, καί προς τρίβους σωτηρίας οδηγήσατε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς. ’
Αμήν.
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ’ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ’ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ότι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος α'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐπικαλεῖσθε τὸ ὀνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
και τά Τροπάρια
Ηχος δ'. Ό υψωθείς έν τω Σταυρώ.
Τούς Πρωτοστάτας Ουσιών των άΰλων, και καταυγάζοντας φωτί πάσαν Κτίσιν, τής Τρισηλίου δόξης και Θεότητος, άπαντες τιμήσωμεν, ’Αρχαγγέλους τους θείους, προς αυτούς κραυγάζοντες, έν ψυχή τεθλιμμένη* ώ Ταξιάρχαι άΰλων Ουσιών, πάσης ημάς περιστάσεως ρύσασθε.
Δόξα. Καί νϋν. Θεοτοκίον.
Τη θεοτόκω έκτενώς νύν ηροσδράμωμεν άμαρτωλοί καί ταπεινοί καί προσπέσωμεν έν μετανοία, κράζοντες έκ βάθους ψυχής Δέσποινα, βοήθησον, εφ ημϊν σπλαγχνισθεισα σπεύσον άπολλύμεθα ύπό πλήθους πταισμάτων μή άποστρέψης σούς δούλους κενούς σέ γάρ καί μόνην έλπίδα κεκτήμεθα.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
καί ό Κανών, έχων ’Ακροστιχίδα κατ’ Άλφάβητον.
Όδή α'. "Ηχος πλ. δ'. Υγρόν δ'οδεύσας
'Αγίων ’Αγγέλων ώς αρχηγοί, καί τής θεοπτίας άπολαύοντες τηλαυγώς, τον Άγαθοδότην καί Σωτήρα υπέρ ήμών καθικετεύσατε.
Άπαύστως δοξάζουσί σε πιστώς, Άσωμάτων δήμοι, ένηδόμενοι κάλλει σώ, και τή άκορέστω αϊγλη, Σώτερ αύτών πρεσβείαις ήμάς κατοικτείρησον.
Βιαίοις κρατούμενοι πειρασμοίς, ύμίν ώς προστάταις καταφεΰγομεν οί πιστοί ’Αρχάγγελοι θείοι, τον Δεσπότην νυν έκτενώς έκδυσωπήσατε.
Θεοτοκίον.
Γενοϋ μοι, Παρθένε, καταφυγή, λιμήν τε και τείχος, καί προστάτις ή τον Θεόν, έν σαρκί τεκοΰσα, Θεομήτορ, τον λυτρωτήν καί Πανοικτίρμονα.
Όδή γ'. Ουρανίας άψίδος.
Δωρεαϊς πολυτρόποις, ’Αγγελικών τάξεων, οία Ταξιάρχαι, κοσμούμενοι, ’Αρχιστράτηγοι, καθωραΐσατε, τάς τοϋ Χριστού ’Εκκλησίας, θεϊκαϊς λαμπρότησι, ταίς προστασίαις υμών.
Δωρεάς με άγιας, ώς συμπαθείς ’Άγγελοι, νΰν καταξιώσαι τον εύσυμπάθητον δυσωπήσατε τρόπους άσπλάγχνους γάρ, καί μοχθηρούς κεκτημένον, μετάνοιας τρόποις με ανακαλέσατε.
Ευδοκίας έν όπλω, τό τών Πιστών πλήρωμα, δόξης Ουρανίου τώ κάλλει νΰν στεφανούμενοι, εκ περιστάσεως, ώς ευκλεείς παραστάται, τοϋ Θεού λυτριόσασθε, θείοι ’Αρχάγγελοι.
Θεοτοκίον.
Ζωής τής άκηράτου, θεία σκηνή γέγονας, μόνη έξ αίώνος φανεΐσα, Παρθενομήτορ, 'Αγνή διό Πανάμωμε, τον έν σκιά τοϋ θανάτου, προς ζωήν οδήγησαν, νΰν με πρεσβείαις σου.
Ώδή δ'. Εϊσακήκοα Κύριε.
Ή Δυάς ή πρωτεύουσα, τής των ’Αρχαγγέλων νΰν όμηγύρεως, τούς προστρέχοντας τή σκέπη σου, έκ παντός κινδύνου, έλευθέρωσον.
Θεωροί τής λαμπρότητας, τής Θεαρχικής καί Άγαθοδότιδος, ’Αρχιστράτηγοι, υπάρχοντες, δούλους τούς υμών δεινών λυτρώσασθε.
Ίεραΐς έν δεήσεσιν, εϋροιμι υμάς συλλήπτορας ’Άγγελοι, την ψυχήν μου ένισχύοντας, καί τον λογισμόν μου καταυγάζοντας.
Θεοτοκίον.
Ίερώς σε δοξάζουσί, τά τών Άσωμάτων θεία στρατεύματα, Θεομήτορ Πανακήρατε· τον γάρ Κτίστην τούτων άπεκύησας.
’Ώδη ·ε'. Φώτισον ήμάς.
Κύκλω τοϋ Θεού, παρεστώτες, ’Αρχιστράτηγοι, καί ταίς έκεϊΟεν πηγαζούσαις αύγαίς, λελαμπρυσμένοι τούς υμών οίκέτας διασώσατε.
Λύτρωσιν ήμΐν, δωρηΟήναι ικετεύσατε, τον Δεσπότην καί Θεόν ήμών, ώς παραστάται τής βροτών άπολυτρώσεως.
Μύστας τής σεπτής, καί άρρητου Σώτερ δόξης σου, τούς ’Αρχιστρατήγους ύπέστησας· τούς σούς ούν δούλους δι’ αύτών νΰν διαφύλαξον.
Θεοτοκίον.
Μύρον μυστικόν, όνομάζομέν σε, Πάναγνε, ώς γεννήσασαν Θεόν έν σαρκί, τον τά εύώδη άναβρύοντα χαρίσματα.
Ώδή στ'. Τήν δέπσιν.
Νυν θρόνοι τφ φοβερώ παρίστασθαι, άκλινώς άξιωθέντες. Θεόπται, και τοΰ φωτός τής 'Αγίας Τριάδος, έπαπολαύειν πρεσβεύσατε ’Άγγελοι, ρυσθήναι έκ των πειρασμών, τους τή σκέπη υμών καταφεύγοντας.
Ξηράνατε τών παθών σηπεδόνα καί τών νόσων κοπάσατε τον σάλον συν τούτοις δέ, ώ ’Αρχάγγελοι θείοι, καί τά τής Πίστεως σκάνδαλα παυσατε, καί ρύσασθε πάντας ημάς ταίς λιταΐς υμών πάσης αίρέσεως.
Οί άγιοι Ταξιάρχαι ’Αγγέλων, παρεστώτες έσαεί τή Τριάδι, καί τών φρικτών καί άρρητων αύτόπται, ώς όντες, πάντας, ’Αρχάγγελοι, ρύσασθε, κινδύνων τε καί πειρασμών, ταίς υμών ίκεσίαις δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ό έμψυχος τοΰ Σωτήρος θάλαμος, ό λαμπραΐς τής Παρθενίας άκτίσι, φωτοειδώς ώσπερ κρίνος έκλάμπων, τής ακανθώδους έν μέσω συγχύσεως, ή Πάναγνος καί ευπρεπής, Θεοτόκος Παρθένος δοξάζεται.
’Εκ νόσων και έκ παντοίων κίνδυνων ρύσασθε Ταξιάρχαι, τούς πιστώς τελοϋντας υμών την Σύναξιν, ώς φύλακες ’Ορθοδόξων προστάται.
Καί Θεοτοκίον.
Αχραντε, ή διά λόγου τόν Λόγον άνερμηνεύτως έπ έσχατων τών ήμερων τεκοΰσα, δυσώπησον, ώς έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Ό Ίερεύς μνημονεύει τών ονομάτων υπέρ ών γίνεται ή Παράκλησις.
ΕΙτα τό Κοντάκιον. 'Ήχος β'.Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
’Αρχιστράτηγοι Θεού, Λειτουργοί θείας δόξης, τών ανθρώπων οδηγοί και ’Αρχηγοί Άσωμάτων, το συμφέρον ήμίν πρεσβεύσατε, καί τό μέγα έλεος, ώς τών Άσωμάτων ’Αρχιστράτηγοι.
Καί εύθΰς τό Προκείμενον.
Ό ποιών τούς ’Αγγέλους αυτού Πνεύματα, καί τούς Λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.
Στίχος. Εύλόγει ή ψυχή μου τόν Κύριον. Κύριε ό Θεός μου έμεγαλύνθης σφόδρα.
Εύαγγέλιον. Έκ τοΰ κατά Λουκάν (κεφ. ι' 16—21) .
Είπεν ό Κύριος τοίς έαυτοϋ Μαθηταίς. Ό άκούων υμών εμού ακούει, καί ό άθετών υμάς, έμέ αθετεί· ό δέ έμέ άθετών, άθετεΐ τόν άποστείλαντά με. 'Ύπέστρεψαν δέ οί Έβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες· Κύριε, καί τά δαιμόνια υποτάσσεται ήμίν έν τω όνόματί σου. Είπε δέ αύτοίς· έθεώρουν τόν Σατανάν ώς αστραπήν έκ τοΰ ουρανού πεσόντα. ’Ιδού δίδωμι ύμΐν τήν έξουσίαν τού πατεΐν έπάνω όφεων καί σκορπιών, καί επί πάσαν την δύναμιν τοϋ εχθρού, καί ούδέν υμάς ού μή άδικήση. Πλήν έν τού τω μή χαίρετε, ότι τά πνεύματα ύμΐν υποτάσσεται· χαίρετε δε ότι τά ονόματα υμών έγράφη έν τοίς ούρανοΐς. Έν αυτή τή ωρα ήγαλλιάσατο τω πνεύματι ό Ίησοϋς καί είπεν εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε τού ουρανού καί της γης, ότι άπέκρυψας ταύτα από σοφών καί συνετών, καί άπεκάλυψας αύτά νηπίοις· ναί, ό Πατήρ, ότι ούτως έγένετο εύδοκία έμπροσθεν σου.
Δόξα Πατρί...
Ταίς τών Άσωμάτων, Οίκτίρμον προστασίαις, εξάλειψαν τά πλήθη τών έμών έγκλημάτων.
Καί νΰν.
Ταΐς τής Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον. έξάλειψον τά πλήθη τών έμών εγκλημάτων.
Στίχος. Έλεήμον, έλέησόν με ό Θεός...
Καί τό παρόν Προσόμοιον.
"Ηχος πλ. β'. "Ολην άποθέμενοι.
Παύσατε την έφοδον, ώ Πρωτοστάται ’Αγγέλων, Μιχαήλ θαυμάσιε, Γαβριήλ θειότατε, τών αιρέσεων, καί ταχύ σώσατε, έκ νόσων παντοίων, καί τον σάλον διαιρέσεων, καταπραΰνατε, καί κινδύνων ρύσασθε καί τών θλίψεων, λιταΐς υμών, ’Αρχάγγελοι, πάντας τούς υμάς άναμέλποντας, καί τή θεία σκέπη, υμών προσπεφευγότας εΰλαβώς, καί τών δεινών τής κολάσεως, θείοι Νόες σώσατε.
Τό «Σωοον ό Θεός τόν λαόν σου»
Ώδή ζ'. ΟΙ εκ τής Ίουδαίας.
Πολυποίκιλαν χάριν, ’Αρχιστράτηγοι θείοι, ύμϊν δεδώρηται, ό πάντων ευεργέτης, ού νϋν την Εκκλησίαν, διασώσατε ψάλλουσαν ό τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Ρώμη τού Παντεπόπτου, δυναμούμενοι πάντα, τής γης τά πέρατα, τρανώς περισκοπείτε, καί πάντας τους έν πίστει περισώζετε ψάλλοντας· ό τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Συν Άΰλοις Άγγέλοις, τών πιστών αί χορεΐαι δεύτε τιμήσωμεν, την αίσιον ημέραν, τής μνήμης έκτελούντες, τών Θεού ’Αρχαγγέλων πιστώς, καί έκβοώντες αύτοΐς, ρύσασθε ήμάς νόσων.
Θεοτοκίον.
Σωτηρίας λιμένα, Θεοτόκε Παρθένε, σέ νύν γνωρίζοντες, τού βίου τούς κινδύνους, έκφεύγομεν καί ζάλας, τω Υίώ σου κραυγάζοντες· ό τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.
Όδή η'. Τόν Βασιλέα.
Τούς παραστάτας καί ύμνωδούς τής άφράστου, ’Αρχαγγέλους δόξης σου προσδέχου, σέ νύν δυσωπούντας, υπέρ ήμών, Παντάναξ.
"Ύμνους άπαύστους, ώ ’Αρχάγγελοι θείοι, τφ Θεω προσψέροντες τών όλων, μέμνησθε τών πίστει υμάς ύμνολογούντων.
Φώτα, ώ θείοι ’Αρχιστράτηγοι, όντες, τής θεότητος παρακαλούμεν πάντας, φωτός Ουρανίου έμπλήσατε καί δόξης.
Θεοτοκίον.
Φαεινοτάταις σου άστραπαίς, Θεομήτορ, τούς πιστώς είδότας σε φαιδρύνεις, την τιμιωτέραν των Ουρανίων Νόων.
’Ώδη Θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Χορείας Άσωμάτους, νΰν την Εκκλησίαν, δι’ αρετής μιμουμένην συ λάμπρυνον, περιτειχίζων, Παντάναξ, αυτήν Άγγέλοις σου.
Ψυχών την σωτηρίαν, Θεοΰ Ταξιάρχαι, πάσιν ύμΐν τοΐς τιμώσι δωρήσασθε, την φαιδροτάτην ημών και θείαν πανηγυριν.
'Ως φύλακας τοϋ Κόσμου, καί των ’Ορθοδόξων, καί ’Αρχιστράτηγοι θείων δυνάμεων, ρύσασθε νόσων ημάς καί κακώσεων.
Θεοτοκίον.
'Ως Λυκαυγές ως όρθρος, πάσι τοΐς έν σκότει, έξανατείλασα, "Αχραντε, πρέσβευε Χριστώ φωτίσαι τούς πίστει άεί ύμνοϋντάς σε.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.
Σκέπε, φρούρει, φύλαττε σαΐς λιταϊς, ’Αρχάγγελε θείε, Άστραπόμορφε Μιχαήλ, τούς πίστει σε τιμώντας καί γεραίροντας πόθοι όις πρώτον τών ’Αγγέλων καί ’Αρχιστράτηγον.
Πάρεσο προστάτης πάσιν ήμϊν, έν παντί τω βίω καί έν ώρα τή φοβερά, τοϋ πικρού θανάτου, βοήθει θείε Νόε, ’Αρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ άξιΰμνητε.
Ξυνωρίς αοίδιμε, καί Δυάς, άϋλε καί θεία, διασώσατε τούς πιστώς, υμάς εύφημοΰντας, έκ παν τοίων κινδύνων, ’Αρχάγγελοι Κυρίου Μιχαήλ καί Γαβριήλ.
’Αρχάγγελοι, ’Άγγελοι καί Άρχαί, Δυνάμεις καί Θρόνοι, Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Έξουσίαι καί Χερουβείμ οί θείοι, υπέρ ήμών τον Κτίστην καθικετεύσατε.
Θεοτοκίον.
Τήν ύψηλοτέραν τών Ουρανών καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ήλιακών, τήν λυτρωσαμένην ημάς έκ τής κατάρας, τήν Δέσποιναν τοϋ Κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Τό τρισάγιον,
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
τά συνήθη τροπάρια, έκτενής καί άπόλυσις, μεθ’ ήν τό έξής:
Καί τό Άπολυτίκιον."Ηχος δ'.
Τών ούρανίων στρατιών ’Αρχιστράτηγοι, δυσωποΰμεν υμάς, ήμεΐς οί ανάξιοι, ϊνα ταϊς υμών δεήσεσι τειχίσητε ήμάς, σκέπη τών πτερύγων τής άΰλου υμών δόξης, φρουροΰντες ήμάς προσπίπτοντας, έκτενώς καί βοώντας. Έκ τών κινδύνων λυτρώσασθε ήμάς, ως Ταξιάρχαι τών άνω Δυνάμεων.
Ό Ίερεύς μνημονεύει.
Έν τη ’Απολύσει, ψάλλομεν τό παρόν.
"Ηχος β'. "Οτε έκ τοϋ ξύλου...
Δεύτε έν ώδαϊς ΓΙνευματικαΐς, Νόων Άσωμάτων τών θείων, ’Αρχιστρατήγους κλεινούς, πόθω άνυμνήσωμεν προς αυτούς λέγοντες· Μιχαήλ υπερένδοξε καί Γαβριήλ θείε, σώσατε, Πανάγιοι, τούς ’Ορθοδόξους ήμάς, νόσων τε παθών καί κινδύνων, ταϊς λιταΐς υμών, θείοι Νόες, καί προς τρίβους σωτηρίας οδηγήσατε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς. ’
Αμήν.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης