Βραδινές προσευχές

Παρ Οκτ 19, 2012 3:08 am

Βραδινές προσευχές

ΕΥΧΕΣ
A
'Εσπέρας καί πρωί καί μεσημβρίας αϊνοϋμεν, εύλογοΰμεν, εύχαριστοϋμεν καί δεόμεθά σου, Δέσποτα τών άπάντων, φιλάνθρωπε Κύριε. Κατεύθυνον τήν προσευχήν ήμών ώς θυμίαμα ένώπιόν σου καί μή έκκλίνης τάς καρδίας ήμών εις Λόγους ή εις λογισμούς πονηριάς, άλλά ρΰσαι ήμάς έκ πάντων τών θηρευόντων τάς ψυχάς ήμών ότι πρός σέ, Κύριε, Κύριε, οί οφθαλμοί ήμών, καί έπί σοί ήλπίσαμεν μή καταισχύνης ήμάς, ό Θεός ήμών. Ότι πρέπει σοί πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, τώ Πατρί καί τώ Υίώ καί τώ 'Αγίω Πνεύματι, νϋν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. ’Αμήν.
(Ευχή Εσπερινού)

Β
Καταξίωσον, Κύριε, έν τη εσπέρα ταύτη, άναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς. Εύλογητός εί, Κύριε, ό Θεός τών Παιέρων ημών, καί αϊνετόν καί δεδοξασμένον τό ονομά σου εις τούς αιώνας. ’Αμήν. Γένοιτο, Κύριε, τό ελεός σου έφ’ ημάς, καθάπερ ήλπίσαμεν επί σε. Εύλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου. Ευλογητός εί, Δέσποτα, συνέτισόν με τά δικαιώματά σου. Ευλογητός εί, "Αγιε, φώτισόν με τοΐς δικαιώμασί σου. Κύριε, τό ελεός σου εις τόν αιώνα τά εργα τών χειρών σου μή παρίδης. Σοί πρέπει αίνος, σοί πρέπει ύμνος, σοί δόξα πρέπει, τώ Πατρί καί τώ Υίώ καί τώ 'Αγίω Πνεύματι, νϋν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. ’Αμήν.
(Ευχή Εσπερινού)

Γ
Παναγία Τριάς, τό όμοούσιον κράτος, ή άδιαίρετος βασιλεία, ή πάντων τών αγαθών αιτία, εύδόκησον δή καί έπ’ έμοί τώ αμαρτωλώ στήριξον, συνέτισον τήν καρδίαν μου, καί πάσαν περίελέ μου τήν βεβηλότητα φώτισόν μου τήν διάνοιαν, ϊνα διά παντός δοξάζω, ύμνώ, προσκυνώ καί λέγω Εις "Αγιος, εις Κύριος, Ίησοϋς Χριστός, εις δόξαν Θεοϋ Πατρός. ’Αμήν.
(’Από τό Μέγα 'Ωρολόγιον)

Δ'
Κύριε οικτίρμον καί έλεήμον, μακρόθυμε καί πολυέλεε, ένώτισαι την προσευχήν ήμών, καί πρόσχες τη φωνή τής δεήσεως ήμών ποίησον μεθ’ ήμών σημεϊον εις άγαθόν όδήγησον ήμάς έν τη όδώ σου, τοϋ πορεύεσθαι έν τη άληθεία σου εΰφρανον τάς καρδίας ήμών, εις τό φοβεϊσθαι τό όνομά σου τό άγιον διότι μέγας ει σύ, καί ποιών θαυμάσια σύ εϊ Θεός μόνος, καί ούκ εστιν όμοιος σοί έν θεοϊς, Κύριε δυνατός έν έλέει, καί άγαθός έν ϊσχύι, εις τό βοηθεϊν καί παρακαλεΐν καί σωζειν πάντας τούς έλπίζοντας εις τό ονομά σου τό άγιον. Ότι πρέπει σοί πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις, τώ Πατρί καί τώ Υίώ καί τώ 'Αγίω Πνεύματι, νυν καί αεί καί εις τους αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
(Ευχή Εσπερινού)

Ε'
Ευχαριστώ σοί, Κύριε παντοκράτορ, ότι ήξίωσάς με τό στάδιον τής παρελθούσης ημέρας διελθεϊν καί τήν αρχήν ταύτης τής νυκτός κατιδεϊν καί τήν έσπερινήν σοί δέησιν προσαγαγεΐν. Δέομαι ούν σου, φιλάνθρωπε Δέσποτα, πρόσδεξαι τήν δέησιν τοΰ στόματός μου, καί παριδών μου πάντα τά άμαρτήματα, τά εκούσια καί τά άκούσια, διαφύλαξόν με άπό ματαίων διαλογισμών καί πονηρών ένθυμήσεων. Παράσχου δέ μοι καί τήν έπιοΰσαν νύκτα εϊρηνικήν καί άναμάρτητον, καί πάσας τάς ημέρας τής ζωής μου, πρεσβείαις τής άγίας Θεοτόκου καί πάντων τών "Αγίων τών απ’ αϊώνός σοί εύαρεστησάντων. ’Αμήν.
(Άπό ιό Προσευχητάριο Ά. Σιμωνώφ)

ΣΤ
Κύριε ό Θεός ήμών, εϊ τι ήμαρτον έν τη ήμέρα ταύτη, λόγω, έργω καί διανοίας, πάντα μοι ώς άγαθός καί φιλάνθρωπος συγχώρησον. "Υπνον ειρηνικόν καί άτάραχον δώρησαί μοι καί ρυσαί με άπό πάσης έπηρείας καί έπιβουλής τοϋ πονηρού. Διανάστησον δέ με έν καιρώ εύθέτω πρός σήν δοξολογίαν. Ότι ευλογητός εϊ σύν τώ Μονογενεΐ σου Υϊώ καί τώ Παναγίώ σου Πνεύματι, νΰν καί άεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. ’Αμήν.
(Άπό τό Προσευχητάριο Ά. Σιμωνώφ)

Ζ
Κύριε Ίησου Χριστέ, ό Θεός ήμών, ό προσδεξάμενος τά παιδία έλθόντα πρός σέ, πρόσδεξαι καί έκ τών χειλέων έμοϋ τοϋ παιδός σου τήν έσπερινήν ταύτην δέησιν. Σκέπασόν με έν τη σκέπη τών πτερύγων σου, ίνα έν ειρήνη κοιμηθώ καί υπνώσω καί διέγειρόν με έν καιρώ εύθέτω πρός σήν δοξολογίαν, ώς μόνος άγαθός καί φιλάνθρωπος.
(t Άρχιμ. Γρ. Ζιγαβηνοϋ)

Η
Κύριε Ίησοϋ Χριστέ ό Θεός μας, ’Εσύ πού τήν άγία σου Μητέρα τήν άνέδειξες άνώτερη άπ’ ολες τίς έπουράνιες Δυνάμεις, Έσύ, Πανάγαθε, μέ τίς δικές της πρεσβείες καί όλων τών "Αγίων σου δείξε τήν ευσπλαχνία σου καί συγχώρησέ με τόν άνάξιο δοϋλο σου γιά ό,τι ώς άνθρωπος, η μάλλον χωρίς ϊχνος άνθρωπιάς άμάρτησα σήμερα, γιά τά εκούσια πταίσματά μου καί τά άκούσια. Συγχώρησέ με καί γιά όσα έχω διαπράξει έν γνώσει καί άγνοίας, άπό συναρπαγή καί άπροσεξία καί άπό τήν πολλή μου ραθυμία καί άμέλεια. Είτε στό όνομά σου τό άγιο ορκίστηκα, είτε άθέτησα τόν όρκο μου ή βλασφήμησα μέ τή σκέψη μου, εϊτε μέ κάτι άλλο προκάλεσα τή δίκαιη οργή σου, ή έκλεψα, ή είπα ψέματα, ή κάποιος φίλος ζήτησε τή βοήθειά μου καί τόν άπέφυγα, ή κάποιον άδελφό μου στενοχώρησα καί πίκρανα, ή τήν ώρα τής προσευχής καί τής ψαλμωδίας ό νους μου ό πονηρός άπασχολήθηκε με τά πονηρά καί βιοτικά πράγματα, ή περισσότερο άπ’ ο,τι έπρεπε ικανοποίησα τίς αισθήσεις μου, ή είπα άστεϊα άνάρμοστα, ή υπερβολικά γέλασα, ή παρασύρθηκα άπό τή μάταιη δόξα, ή ύπερηφανεύθηκα, ή θαύμασα μάταιη ομορφιά καί ίκανοποιήθηκα έσωτερικά, ή φλυάρησα λέγοντας άνούσια πράγματα, ή τό έλάττωμα τοϋ άδελφοϋ μου περιεργάστηκα καί τόν κατέκρινα, ένώ τά δικά μου άναρίθμητα έλαττώματα παρέβλεψα, είτε τήν προσευχή μου άμέλησα, είτε κάτι αλλο πονηρό έβαλα μέ τόν νοΰ μου όλα αυτά καί άλλα ακόμα, τά όποια έπρα ξα καί δέν τά θυμάμαι, συγχώρησε, Θεέ μου, σέ μένα τόν αμαρτωλό καί ανάξιο δούλο σου, καί έλέησέ με ώς άγαθός καί φιλάνθρωπος, γιά νά κοιμηθώ καί νά βυθισθώ σέ ύπνο ειρηνικό ό άσωτος έγώ, δοξάζοντας Εσένα μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό πανάγιο καί άγαθό καί ζωοποιό σου Πνεϋμα, νϋν καί αεί καί εις τούς αιώνας ιών αιώνων. ’Αμήν.
('Οσίου Έφραίμ τοϋ Σύρου)

ΤΡΟΠΑΡΙΑ

Φώς ίλαρόν αγίας δόξης άθανάτου Πατρός, ούρανίου, άγίου, μάκαρος, Ίησοϋ Χριστέ, έλθόντες έπί τήν ήλίου δύσιν, ιδόντες φώς έσπερινόν, ύμνοϋμεν Πατέρα, Υίόν καί "Αγιον Πνεϋμα, Θεόν. "Αξιόν σε έν πάσι καιροϊς ύμνεϊσθαι φωναϊς αισίαις, Υιέ Θεοϋ, ζωήν ό διδούς διό ό κόσμος σέ δοξάζει.
Τήν ημέραν διελθών ευχαριστώ σοί, Κύριε τήν έσπέραν αίτοϋμαι σύν τη νυκτί άναμάρτητον παράσχου μοι, Σωτήρ, καί σώσόν με.
«ΚΥΡΙΕ, ΕΙΣΑΚΟΥΣΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΜΟΥ.........»
Τ άς έσπερινάς ήμών εύχάς πρόσδεξαι, "Αγιε Κύριε, καί παράσχου ήμϊν αφεσιν άμαρτιών, δτι μόνος εϊ ό δείξας έν κόσμω τήν ’Ανάστασιν.
'Εσπερινόν ΰμνον προσφέρομέν σοί, Χριστέ, μετά θυμιάματος καί ωδών πνευματικών έλέησον, Σωτήρ, τάς ψυχάς ήμών.
Έσπερινόν ύμνον καί λογικήν Λατρείαν σοί, Χριστέ, προσφέρομέν ότι ηύδόκησας του έλεήσαι ήμάς διά τής Άναστάσεως.