ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο την Κορφιώτισσαν Κορινθίας
Παρ Νοε 09, 2012 10:20 am
Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον την Κορφιώτισσαν της εν Καμαρίω Ξυλοκάστρου Κορινθίας
Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια.
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ’ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ’ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ότι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆν σῆν εἰκόνα, Κορφιώτισσα Μῆτερ, τῆν θαυμαστῶς ἐν Κορυφῇ εὑρεθεῖσαν, καὶ ἐποφθεῖσαν ἄφθονον θαυμάτων πηγῆν, πάντες ἀσπαζόμενοι εὐλαβῶς ἐκβοῶμεν· σκέπε τὴν περίοικον Ξυλοκάστρου, Παρθένε, ἐκ συμφορῶν καὶ τήρει ἀσινεῖς, τῆς ἐπηρείας ἐχθροῦ τοὺς οἰκέτας σου.
Δόξα. Καί νυν.
Ού σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεΐν οί άνάξιοι είμή γάρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς έρρύσατο έκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δε διεφύλαξεν έως νϋν έλευθέρους; Ούκ άποστώμεν, Δέσποινα, έκ σοϋ σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, έκ παντοίων δεινών.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
καὶ ὁ κανὼν οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
Κορυφὰς θείας δεῖξόν μοι, Κορφιώτισσα. Χ.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Κατεύθυνον πάντας πρὸς κορυφάς, τοὺς σὲ ἀνυμνοῦντας, Κορφιώτισσα ἀρετῶν, καὶ σπεύδοντας πόθῳ προσκυνῆσαι, τὴν σεβασμίαν καὶ θείαν εἰκόνα σου.
Ὁδήγει πρὸς ἄμεμπτον βιοτήν, ὑγίειαν ἄκραν, Κορφιώτισσα καὶ ἰσχύν, πατῆσαι ἐπήρειαν τοῦ πλάνου, τοὺς εὐλαβῶς, ἀγαθὴ προσκυνοῦντάς σε.
Ῥυπώδους θελήματος Μαριάμ, ἀπάλλαξον τάχος, Κορφιώτισσα τοὺς πιστῶς, προσφεύγοντας χάριτι σῇ θείᾳ, καὶ ἐκζητοῦντας σὴν ἄκονον εὔνοιαν.
Ὑμνοῦμεν ἑκάστοτε ἀρωγὴν τὴν σὴν Θεοτόκε, Κορφιώτισσα ἥν ἡμῖν, δεικνύεις τοῖς πόθῳ προσκυνοῦσι, τὴν ἱερὰν καὶ ἁγίαν εἰκόνα σου.
Φωτὸς ἔμπλησόν μου Μῆτερ Θεοῦ, ἀΰλου καρδίαν, Κορφιώτισσα θαυμαστή, τὴν ἐζοφωμένην χαμαιζήλοις, καὶ ψυχοκτόνοις πανάμωμε πάθεσι.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος.
Ἁγιάσματος κρήνη, ἡ σὴ εἰκὼν δέδεικται, τοῖς ἀρυομένοις ἐκ ταύτης, ὕδωρ σωτήριον, πρὸς ἀφθαρσίαν ψυχῶν, καὶ τῶν σωμάτων τὴν ῥῶσιν, Μῆτερ Κορφιώτισσα, θεομακάριστε.
Σὴν ἁγίαν εἰκόνα, πανευλαβῶς Δέσποινα, πάντες προσκυνοῦντες βοῶμεν· ἴσθι ἀείποτε, σῶν οἰκετῶν ἀρωγός, καὶ ταχινὴ παραστάτις, Μῆτερ Κορφιώτισσα, βίου ἐν κλύδωσι.
Θεοτόκε Παρθένε, χριστιανῶν στήριγμα, σκέπε Κορφιώτισσα πάντας, σοὶ καταφεύγοντας, ἡ ἐκ τροχαίων ταχύ, ἀτυχημάτων σοὺς δούλους, ἐπικαλουμένους σε, σώσασα Δέσποινα.
Ἐλεήμονος Λόγου, Μῆτερ ταχὺ πέμψον μοι, τὰ ἐλέη σοῦ θείου Τόκου, καὶ ἀπογνώσεως, μὲ συνεχούσης Ἁγνή, ῥῦσαι σὸν τλήμονα δοῦλον, πόθῳ Κορφιώτισσα, καθικετεύω σε.
Διάσωσον, ἐξ ἐπηρείας ἐχθίστου τοὺς σοὺς οἰκέτας, καὶ ἐκπλήρου ὡς συμπαθὴς ἡμῶν τὰ αἰτήματα, σεμνὴ Κορφιώτισσα Θεοτόκε.
Αἴτησις καὶ τὸ κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Ναῷ σῷ σεπτῷ προσπευφεγὼς ὁ δείλαιος, ὀδύναις πικραῖς ὁ, οἴμοι χειμαζόμενος, Κορφιώτισσα Δέσποινα, τὴν γαλήνην εὑρίσκω καὶ ᾄσμασι, σὲ μεγαλύνω θείοις καὶ τερπνοῖς, Ἁγνὴ Θεοτόκε, μελῳδήμασι.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἱλαστήριον Δέσποινα, κόσμου νῦν ἱλέῳ με, Κορφιώτισσα, ὄμματι σεμνὴ ἐπισκέψαι, καὶ κρυπτά μου πάθη καταπράϋνον.
Ἀγλαὴ Κορφιώτισσα, ἡ ἐκ καταιγίδος σφοδρᾶς Διμήνιον, διασώσασα βαλλόμενον, ἀλγηδόσι δοῦλόν σου ἰάτρευσον.
Σφοδροτάταις ποντούμενον, τρικυμίαις βίου με, Κορφιώτισσα, σῶσον σαῖς θερμαῖς δεήσεσι, καὶ πρὸς ὄρμον ἴθυνόν με εὔδιον.
Δυνατοὺς τοὺς σοὺς πρόσφυγας, δείξον ἐν ταῖς μάχαις τοῦ βίου, Δέσποινα, Κορφιώτισσα πανύμνητε, προσκυνοῦντας πίστει τὸ σὸν ἔκτυπον.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἔμπλησον ἡμῶν, Κορφιώτισσα Πανύμνητε, χαρμονῆς καὶ εὐφροσύνης ἀκλινοῦς, τοὺς ἐν ὕμνοις μελιχροῖς σε μεγαλύνοντας.
Ἴασαι ἡμῶν, τῆς ψυχῆς δεινὴν ἀσθένειαν, καὶ θεράπευσον σωμάτων τὰς οὐλας, τῶν ἐκθύμως Κορφιώτισσα, σπευδόντων σοι.
Ξένων θαυμαστῶν, αὐτουργὸς ὑπάρχεις Πάναγνε, Κορφιώτισσα θαυμάτων ποταμέ, καὶ χειμάῤῥους ἰαμάτω ἀκεσώδυνε.
Οἴκτιρον ἡμᾶς, τοὺς πιστῶς ἐπιζητοῦντάς σου, τὴν ὁλόθερμον ἐν βίῳ ἀρωγήν, καὶ βοήθειαν καὶ δίναις, Κορφιώτισσα.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Νοσοῦσάν μου, τὴν ψυχὴν ἰάτρευσον, Κορφιώτισσα νῦν κεκαμωμένην, πολλαῖς παθῶν μαστιγώσεσι Μῆτερ, καὶ σῶμα τὸ σαρκοφόρον μου ἴασαι, ὅπως τρανῶς δοξολογῶ, σὲ καὶ πλῆθος γεραίρω θαυμάτων σου.
Μητράναδρε, ἐκ πυλῶν ἐξάρπασον, τοῦ θανάτου τὸν πιστῶς προσκυνοῦντα, τὴν σὴν μορφὴν, Κορφιώτισσα Μῆτερ, καὶ εἰς λαμπρὰ σωτηρίας σκηνὠματα, εἰσάγαγε τὸν ἐν χαρᾷ, ψυχικῇ σὴν ἀντίληψιν μέλποντα.
Ὁλόφωτον, θαυμασίως τέμενος, καὶ περίλαμπρος ναὸς ἰαμάτων, ἡ σὴ Εἰκὼν Κορφιώτισσα ὤφθη, ἥν προσκυνοῦντες πιστῶς ἀνακράζομεν· τῆς Κορινθίας θησαυρός, καὶ ἁπάντων πιστῶν πέλεις κλέϊσμα.
Ἰάματα, βρύεις ὡς ἀστείρευτος, κρήνη τοῖς πανευλαβῶς προσκυνοῦσι, τὴν σὴν ἁγίαν εἰκόνα, Παρθένε, εὐλογημενη, σεμνὴ Κορφιώτισσα, καὶ ἀπελαύνεις τῶν ψυχῶν, καὶ σωμάτων λοιμώδη νοσήματα.
Αἴτησις καὶ τὸ κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Ταῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ταῖς σαῖς πρεσβείαις σεμνὴ Κορφιώτισσα, τῶν Κορινθίων χοροὶ καταφεύγοντες, ἐν βίου πάσι δειναῖς περιστάσεσι, λυτροῦνται βλάβης ἐχθροῦ καὶ στενώσεως· αὐτοὺς γὰρ ταχὺ σῴζεις θλίψεων.
Εἶτα, τὸ α΄ ἀντίφωνον τῶν Ἀναβαθμῶν τοῦ δ΄ ἦχου.
Προκείμενον:
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου...
Στ.: Ἄκουσον, Θύγατερ...
Εύαγγέλιον κατά Λουκάν. (Κεφ. α' 39 - 49, 56)
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς την Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα:
Τῆς Κορφιωτίσσης πρεσβείας, Ἐλεῆμον, έξάλειψον τά πλήθη των έμών έγκλημάτων.
Καὶ νῦν
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Έλεήμον, έξάλειψον τά πλήθη των έμών έγκλημάτων.
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μήτερ Κορφιώτισσα, τοῖς προσκυνοῦσιν Εἰκόνα, τὴν σεπτήν σου Δέσποινα, Κορινθίων σέμνωμα, πολυτίμητον, καὶ πηγὴ χάριτος, Καμαρίου δεῖξον, σὴν ἀνείκαστον συμπάθειαν, καὶ προστασία σου, τὴν θερμὴν καὶ ἄγρυπνον ἅπασι· ὑπάρχεις γὰρ ἀνύστακτος, ἀρωγὸς καὶ φύλαξ καὶ πρόμαχος, τῶν κινδυνευόντων, ἐν δίναις ποντουμένων χαλεπῶς, καὶ ἐν πικραῖς περιστάσεσι, βίου Μητροπάρθενε.
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Κορφιώτισσα Μῆτερ, Καμαρίου ἀκέστορ, προστάτις ἄγρυπνος, ὑπάρχεις Ξυλοκάστρου, καὶ Ἄνω Διμηνίου, ἐν κινδύνοις διάσωσμα· διὸ εἰκόνα τὴ σὴν, ἐκθύμως προσκυνοῦμεν.
Ὄμβροτόκε νεφέλη, χαρμονῆς ἀτεκνίας, δεσμὰ διάλυσον, τῶν σοὶ πιστῶς σπευδόντων, καὶ θείαν σου εἰκόνα, Κορφιώτισσα Δέσποινα, τὴν ὄντως θαυματουργόν, πιστῶς ἀσπαζομένων.
Ῥάβδῳ τῶν πρεσβειῶν σου, πρὸς τὸν θεῖόν σου Τόκον, Θεογεννήτρια, νῦν στήριξον τοὺς πόθῳ, σὲ ἀνυμνολογοῦντας, καὶ τὴν θείαν εἰκόνα σου,, ἐν τῇ Μονῇ Κορυφῆς, πιστῶς ἀσπαζομένους.
Φωτισμὸν σοῖς οἰκέταις, Κορφιώτισσα δίδου, Θεοῦ ἐντάλματα, τηρεῖν καὶ ἀγνωσίας, διάλυσον τὰ σκότη, τῶν πιστῶς ἐκβοώντων σοι· Χαῖρε γλυκεῖα Χριστοῦ, τοῦ Φωτοδότου Μήτηρ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἱκάνωσόν με, πατῆσαι πλάνου παγίδας, καὶ συντρίψαι αὐτοῦ σῇ δυνάμει, Κορυφῆς προστάτις, τὰ ἰοβόλα βέλη.
Ὡς θλιβομένων, παραμυθίαν γλυκεῖαν, Κορφιώτισσα σὲ ἀνυμνοῦμεν, καὶ ἐπιζητοῦμεν, ἀντίληψιν σὴν θείαν.
Τὴν Κορινθίαν, καὶ αμαρίου τὴν κώμην, Κορφιώτισσα Θεογεννῆτορ, τῆρει ἐξαιρέτως, ἐν σῇ κηδεμονίᾳ.
Ἴασαι πάντων, τὰς ζοφερὰς ἀλγηδόνας, Κορφιώτισσα καὶ ἀτεκνίας, τὰ δεσμὰ σῶν δούλων, διάλυσον εὐχαῖς σου.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Στηρίζουσα μὴ παύσῃ, πάντας κλονουμένους, καὶ ὁδηγοῦσα πιστοὺς πρὸς μετάνοιαν, τοὺς προσκυνοῦντας εἰκόνα σήν, Κορφιώτισσα.
Σὲ ἀνυμνολογοῦντες, ὡς Μονῆς σου κλέος, καὶ χριστωνύμων ἀπάντων ἀγλάϊσμα, ταῖς σαῖς λιταῖς Κορφιώτισσα καταφεύγομεν.
Ἀγαλλιᾶται δῆμος, Κορινθίων πάντων, σὴν θείαν χάριν πλουτῶν Κορφιώτισσα, ἄσυλον ὄντως ἐν κόλποις ἁγνὴ θησαύρισμα.
Χαρᾶς καρδίας πλῆσον, τῶν καταφευγόντων, σῇ ἀντιλήψει σεμνὴ Κορφιώτισσα, καὶ εὐλαβῶς προσκυνούντων τὸ σὸν ἐκτύπωμα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου ἐν Μονῇ, Κορυφῆς Παρθένε, προσκυνοῦντες πανευλαβῶς, πόθῳ ἐκβοῶμεν· ἀρήγουσα μὴ παύσῃ, ἡμῖν τοῖς σὲ τιμώσιν, ὦ Κορφιώτισσα.
Χαῖρε Ζωοπάροχε ποταμέ, κρήνη Ζωοδόχε, Κορφιώτισσα θαυμαστή, χαῖρε Καμαρίου, καὶ πάσης Κορινθίας, ἀγλάϊσμα καὶ κλέος, πόθῳ βοῶμέν σοι.
Ὡς ἐξ ἀτυχήματος Μαριάμ, ἔσωσας τροχαίου, Κορφιώτισσα τοὺς πιστῶς, κλῆσίν σου τὴν θείαν, καλοῦντας σῶσον βλάβης, ἐχθροῦ τοῦ μισοκάλου, πάντα χριστώνυμον.
Ἐξ ἐχθροῦ παγίδων τὴν σὴ Μονήν, τὴν σεμνυνομένην, Κορφιώτισσα σῇ μορφῇ, σῶσον καὶ χορήγει, αὐτῇ τῶν δωρεῶν σου, τὰς δόσεις οὐρανόθεν, Θεογεννήτρια.
Χαίροις Ξυλοκάστρου ἡ ἀρωγός, χαίροις Καμαρίου, ὁ ἀσύλητος θησαυρός, χαίροις Κορινθίας, τὸ καύχημα τὸ μέγα, καὶ χριστώνυμον εὖχος, ὦ Κορφιώτισσα.
Δεῦτε ἀσπασώμεθα εὐλαβῶς, τῆς Κορφιωτίσσης, τὴν εἰκόνα τὴν θαυμαστῶς, βρύουσαν ἰάσεις, παντὶ προσερχομένῳ, αὐτῇ καὶ ἐκζητοῦντι, ταύτης τὴν εὔνοιαν.
Τὸ τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄ Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Κορφιώτισσα Μῆτερ Θεογεννήτρια, τὴν σὴν ἁγίαν εἰκόνα, πανευλαβῶς οἱ χοροί, Κορινθίων ἀσπαζόμενοι κραυγάζομεν· σῶσον ἡμᾶς ἐκ πειρασμῶν, κατωδύνων συμφορῶν, καὶ θλίψεων τοὺς ἐν πίστει, ἀνευφημοῦντας θαυμάτων, σῶν ἀχανὲς Παρθένε πέλαγος.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ήν ψάλλομεν τό έξης.
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Χαῖρε Ζωοπάροχε Πηγή, πᾶσιν ἀναβλύζουσα ὕδωρ, σωτηριῶδες ἡμῖν, Μῆτερ Κορφιώτισσα, σοὶ καταφεύγουσι, καὶ αἰτοῦσιν ἀντίληψιν, τὴν σὴν ἐκβοώντες, πόθῳ δυσωποῦμέν σε· ταχὺ ἀνάστησον, τοὺς ἐν ἁμαρτίας πεσόντας, δίναις καὶ ζωῆς κληρονόμους, τῆς μελλούσης δεῖξον τοὺς τιμῶντάς σε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
’Αμήν.
Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια.
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ’ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ’ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ότι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῆν σῆν εἰκόνα, Κορφιώτισσα Μῆτερ, τῆν θαυμαστῶς ἐν Κορυφῇ εὑρεθεῖσαν, καὶ ἐποφθεῖσαν ἄφθονον θαυμάτων πηγῆν, πάντες ἀσπαζόμενοι εὐλαβῶς ἐκβοῶμεν· σκέπε τὴν περίοικον Ξυλοκάστρου, Παρθένε, ἐκ συμφορῶν καὶ τήρει ἀσινεῖς, τῆς ἐπηρείας ἐχθροῦ τοὺς οἰκέτας σου.
Δόξα. Καί νυν.
Ού σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεΐν οί άνάξιοι είμή γάρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς έρρύσατο έκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δε διεφύλαξεν έως νϋν έλευθέρους; Ούκ άποστώμεν, Δέσποινα, έκ σοϋ σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, έκ παντοίων δεινών.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
καὶ ὁ κανὼν οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
Κορυφὰς θείας δεῖξόν μοι, Κορφιώτισσα. Χ.
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Κατεύθυνον πάντας πρὸς κορυφάς, τοὺς σὲ ἀνυμνοῦντας, Κορφιώτισσα ἀρετῶν, καὶ σπεύδοντας πόθῳ προσκυνῆσαι, τὴν σεβασμίαν καὶ θείαν εἰκόνα σου.
Ὁδήγει πρὸς ἄμεμπτον βιοτήν, ὑγίειαν ἄκραν, Κορφιώτισσα καὶ ἰσχύν, πατῆσαι ἐπήρειαν τοῦ πλάνου, τοὺς εὐλαβῶς, ἀγαθὴ προσκυνοῦντάς σε.
Ῥυπώδους θελήματος Μαριάμ, ἀπάλλαξον τάχος, Κορφιώτισσα τοὺς πιστῶς, προσφεύγοντας χάριτι σῇ θείᾳ, καὶ ἐκζητοῦντας σὴν ἄκονον εὔνοιαν.
Ὑμνοῦμεν ἑκάστοτε ἀρωγὴν τὴν σὴν Θεοτόκε, Κορφιώτισσα ἥν ἡμῖν, δεικνύεις τοῖς πόθῳ προσκυνοῦσι, τὴν ἱερὰν καὶ ἁγίαν εἰκόνα σου.
Φωτὸς ἔμπλησόν μου Μῆτερ Θεοῦ, ἀΰλου καρδίαν, Κορφιώτισσα θαυμαστή, τὴν ἐζοφωμένην χαμαιζήλοις, καὶ ψυχοκτόνοις πανάμωμε πάθεσι.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψίδος.
Ἁγιάσματος κρήνη, ἡ σὴ εἰκὼν δέδεικται, τοῖς ἀρυομένοις ἐκ ταύτης, ὕδωρ σωτήριον, πρὸς ἀφθαρσίαν ψυχῶν, καὶ τῶν σωμάτων τὴν ῥῶσιν, Μῆτερ Κορφιώτισσα, θεομακάριστε.
Σὴν ἁγίαν εἰκόνα, πανευλαβῶς Δέσποινα, πάντες προσκυνοῦντες βοῶμεν· ἴσθι ἀείποτε, σῶν οἰκετῶν ἀρωγός, καὶ ταχινὴ παραστάτις, Μῆτερ Κορφιώτισσα, βίου ἐν κλύδωσι.
Θεοτόκε Παρθένε, χριστιανῶν στήριγμα, σκέπε Κορφιώτισσα πάντας, σοὶ καταφεύγοντας, ἡ ἐκ τροχαίων ταχύ, ἀτυχημάτων σοὺς δούλους, ἐπικαλουμένους σε, σώσασα Δέσποινα.
Ἐλεήμονος Λόγου, Μῆτερ ταχὺ πέμψον μοι, τὰ ἐλέη σοῦ θείου Τόκου, καὶ ἀπογνώσεως, μὲ συνεχούσης Ἁγνή, ῥῦσαι σὸν τλήμονα δοῦλον, πόθῳ Κορφιώτισσα, καθικετεύω σε.
Διάσωσον, ἐξ ἐπηρείας ἐχθίστου τοὺς σοὺς οἰκέτας, καὶ ἐκπλήρου ὡς συμπαθὴς ἡμῶν τὰ αἰτήματα, σεμνὴ Κορφιώτισσα Θεοτόκε.
Αἴτησις καὶ τὸ κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Ναῷ σῷ σεπτῷ προσπευφεγὼς ὁ δείλαιος, ὀδύναις πικραῖς ὁ, οἴμοι χειμαζόμενος, Κορφιώτισσα Δέσποινα, τὴν γαλήνην εὑρίσκω καὶ ᾄσμασι, σὲ μεγαλύνω θείοις καὶ τερπνοῖς, Ἁγνὴ Θεοτόκε, μελῳδήμασι.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἱλαστήριον Δέσποινα, κόσμου νῦν ἱλέῳ με, Κορφιώτισσα, ὄμματι σεμνὴ ἐπισκέψαι, καὶ κρυπτά μου πάθη καταπράϋνον.
Ἀγλαὴ Κορφιώτισσα, ἡ ἐκ καταιγίδος σφοδρᾶς Διμήνιον, διασώσασα βαλλόμενον, ἀλγηδόσι δοῦλόν σου ἰάτρευσον.
Σφοδροτάταις ποντούμενον, τρικυμίαις βίου με, Κορφιώτισσα, σῶσον σαῖς θερμαῖς δεήσεσι, καὶ πρὸς ὄρμον ἴθυνόν με εὔδιον.
Δυνατοὺς τοὺς σοὺς πρόσφυγας, δείξον ἐν ταῖς μάχαις τοῦ βίου, Δέσποινα, Κορφιώτισσα πανύμνητε, προσκυνοῦντας πίστει τὸ σὸν ἔκτυπον.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἔμπλησον ἡμῶν, Κορφιώτισσα Πανύμνητε, χαρμονῆς καὶ εὐφροσύνης ἀκλινοῦς, τοὺς ἐν ὕμνοις μελιχροῖς σε μεγαλύνοντας.
Ἴασαι ἡμῶν, τῆς ψυχῆς δεινὴν ἀσθένειαν, καὶ θεράπευσον σωμάτων τὰς οὐλας, τῶν ἐκθύμως Κορφιώτισσα, σπευδόντων σοι.
Ξένων θαυμαστῶν, αὐτουργὸς ὑπάρχεις Πάναγνε, Κορφιώτισσα θαυμάτων ποταμέ, καὶ χειμάῤῥους ἰαμάτω ἀκεσώδυνε.
Οἴκτιρον ἡμᾶς, τοὺς πιστῶς ἐπιζητοῦντάς σου, τὴν ὁλόθερμον ἐν βίῳ ἀρωγήν, καὶ βοήθειαν καὶ δίναις, Κορφιώτισσα.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Νοσοῦσάν μου, τὴν ψυχὴν ἰάτρευσον, Κορφιώτισσα νῦν κεκαμωμένην, πολλαῖς παθῶν μαστιγώσεσι Μῆτερ, καὶ σῶμα τὸ σαρκοφόρον μου ἴασαι, ὅπως τρανῶς δοξολογῶ, σὲ καὶ πλῆθος γεραίρω θαυμάτων σου.
Μητράναδρε, ἐκ πυλῶν ἐξάρπασον, τοῦ θανάτου τὸν πιστῶς προσκυνοῦντα, τὴν σὴν μορφὴν, Κορφιώτισσα Μῆτερ, καὶ εἰς λαμπρὰ σωτηρίας σκηνὠματα, εἰσάγαγε τὸν ἐν χαρᾷ, ψυχικῇ σὴν ἀντίληψιν μέλποντα.
Ὁλόφωτον, θαυμασίως τέμενος, καὶ περίλαμπρος ναὸς ἰαμάτων, ἡ σὴ Εἰκὼν Κορφιώτισσα ὤφθη, ἥν προσκυνοῦντες πιστῶς ἀνακράζομεν· τῆς Κορινθίας θησαυρός, καὶ ἁπάντων πιστῶν πέλεις κλέϊσμα.
Ἰάματα, βρύεις ὡς ἀστείρευτος, κρήνη τοῖς πανευλαβῶς προσκυνοῦσι, τὴν σὴν ἁγίαν εἰκόνα, Παρθένε, εὐλογημενη, σεμνὴ Κορφιώτισσα, καὶ ἀπελαύνεις τῶν ψυχῶν, καὶ σωμάτων λοιμώδη νοσήματα.
Αἴτησις καὶ τὸ κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Ταῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ταῖς σαῖς πρεσβείαις σεμνὴ Κορφιώτισσα, τῶν Κορινθίων χοροὶ καταφεύγοντες, ἐν βίου πάσι δειναῖς περιστάσεσι, λυτροῦνται βλάβης ἐχθροῦ καὶ στενώσεως· αὐτοὺς γὰρ ταχὺ σῴζεις θλίψεων.
Εἶτα, τὸ α΄ ἀντίφωνον τῶν Ἀναβαθμῶν τοῦ δ΄ ἦχου.
Προκείμενον:
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου...
Στ.: Ἄκουσον, Θύγατερ...
Εύαγγέλιον κατά Λουκάν. (Κεφ. α' 39 - 49, 56)
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἀναστᾶσα Μαριάμ, ἐπορεύθη μετὰ σπουδῆς εἰς την Ὀρεινήν, εἰς πόλιν Ἰούδα καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς. Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ Μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γάρ, ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρί μου· ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης Αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ Δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομά Αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ, ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα:
Τῆς Κορφιωτίσσης πρεσβείας, Ἐλεῆμον, έξάλειψον τά πλήθη των έμών έγκλημάτων.
Καὶ νῦν
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Έλεήμον, έξάλειψον τά πλήθη των έμών έγκλημάτων.
Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Μήτερ Κορφιώτισσα, τοῖς προσκυνοῦσιν Εἰκόνα, τὴν σεπτήν σου Δέσποινα, Κορινθίων σέμνωμα, πολυτίμητον, καὶ πηγὴ χάριτος, Καμαρίου δεῖξον, σὴν ἀνείκαστον συμπάθειαν, καὶ προστασία σου, τὴν θερμὴν καὶ ἄγρυπνον ἅπασι· ὑπάρχεις γὰρ ἀνύστακτος, ἀρωγὸς καὶ φύλαξ καὶ πρόμαχος, τῶν κινδυνευόντων, ἐν δίναις ποντουμένων χαλεπῶς, καὶ ἐν πικραῖς περιστάσεσι, βίου Μητροπάρθενε.
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Κορφιώτισσα Μῆτερ, Καμαρίου ἀκέστορ, προστάτις ἄγρυπνος, ὑπάρχεις Ξυλοκάστρου, καὶ Ἄνω Διμηνίου, ἐν κινδύνοις διάσωσμα· διὸ εἰκόνα τὴ σὴν, ἐκθύμως προσκυνοῦμεν.
Ὄμβροτόκε νεφέλη, χαρμονῆς ἀτεκνίας, δεσμὰ διάλυσον, τῶν σοὶ πιστῶς σπευδόντων, καὶ θείαν σου εἰκόνα, Κορφιώτισσα Δέσποινα, τὴν ὄντως θαυματουργόν, πιστῶς ἀσπαζομένων.
Ῥάβδῳ τῶν πρεσβειῶν σου, πρὸς τὸν θεῖόν σου Τόκον, Θεογεννήτρια, νῦν στήριξον τοὺς πόθῳ, σὲ ἀνυμνολογοῦντας, καὶ τὴν θείαν εἰκόνα σου,, ἐν τῇ Μονῇ Κορυφῆς, πιστῶς ἀσπαζομένους.
Φωτισμὸν σοῖς οἰκέταις, Κορφιώτισσα δίδου, Θεοῦ ἐντάλματα, τηρεῖν καὶ ἀγνωσίας, διάλυσον τὰ σκότη, τῶν πιστῶς ἐκβοώντων σοι· Χαῖρε γλυκεῖα Χριστοῦ, τοῦ Φωτοδότου Μήτηρ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἱκάνωσόν με, πατῆσαι πλάνου παγίδας, καὶ συντρίψαι αὐτοῦ σῇ δυνάμει, Κορυφῆς προστάτις, τὰ ἰοβόλα βέλη.
Ὡς θλιβομένων, παραμυθίαν γλυκεῖαν, Κορφιώτισσα σὲ ἀνυμνοῦμεν, καὶ ἐπιζητοῦμεν, ἀντίληψιν σὴν θείαν.
Τὴν Κορινθίαν, καὶ αμαρίου τὴν κώμην, Κορφιώτισσα Θεογεννῆτορ, τῆρει ἐξαιρέτως, ἐν σῇ κηδεμονίᾳ.
Ἴασαι πάντων, τὰς ζοφερὰς ἀλγηδόνας, Κορφιώτισσα καὶ ἀτεκνίας, τὰ δεσμὰ σῶν δούλων, διάλυσον εὐχαῖς σου.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Στηρίζουσα μὴ παύσῃ, πάντας κλονουμένους, καὶ ὁδηγοῦσα πιστοὺς πρὸς μετάνοιαν, τοὺς προσκυνοῦντας εἰκόνα σήν, Κορφιώτισσα.
Σὲ ἀνυμνολογοῦντες, ὡς Μονῆς σου κλέος, καὶ χριστωνύμων ἀπάντων ἀγλάϊσμα, ταῖς σαῖς λιταῖς Κορφιώτισσα καταφεύγομεν.
Ἀγαλλιᾶται δῆμος, Κορινθίων πάντων, σὴν θείαν χάριν πλουτῶν Κορφιώτισσα, ἄσυλον ὄντως ἐν κόλποις ἁγνὴ θησαύρισμα.
Χαρᾶς καρδίας πλῆσον, τῶν καταφευγόντων, σῇ ἀντιλήψει σεμνὴ Κορφιώτισσα, καὶ εὐλαβῶς προσκυνούντων τὸ σὸν ἐκτύπωμα.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια,
Τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου ἐν Μονῇ, Κορυφῆς Παρθένε, προσκυνοῦντες πανευλαβῶς, πόθῳ ἐκβοῶμεν· ἀρήγουσα μὴ παύσῃ, ἡμῖν τοῖς σὲ τιμώσιν, ὦ Κορφιώτισσα.
Χαῖρε Ζωοπάροχε ποταμέ, κρήνη Ζωοδόχε, Κορφιώτισσα θαυμαστή, χαῖρε Καμαρίου, καὶ πάσης Κορινθίας, ἀγλάϊσμα καὶ κλέος, πόθῳ βοῶμέν σοι.
Ὡς ἐξ ἀτυχήματος Μαριάμ, ἔσωσας τροχαίου, Κορφιώτισσα τοὺς πιστῶς, κλῆσίν σου τὴν θείαν, καλοῦντας σῶσον βλάβης, ἐχθροῦ τοῦ μισοκάλου, πάντα χριστώνυμον.
Ἐξ ἐχθροῦ παγίδων τὴν σὴ Μονήν, τὴν σεμνυνομένην, Κορφιώτισσα σῇ μορφῇ, σῶσον καὶ χορήγει, αὐτῇ τῶν δωρεῶν σου, τὰς δόσεις οὐρανόθεν, Θεογεννήτρια.
Χαίροις Ξυλοκάστρου ἡ ἀρωγός, χαίροις Καμαρίου, ὁ ἀσύλητος θησαυρός, χαίροις Κορινθίας, τὸ καύχημα τὸ μέγα, καὶ χριστώνυμον εὖχος, ὦ Κορφιώτισσα.
Δεῦτε ἀσπασώμεθα εὐλαβῶς, τῆς Κορφιωτίσσης, τὴν εἰκόνα τὴν θαυμαστῶς, βρύουσαν ἰάσεις, παντὶ προσερχομένῳ, αὐτῇ καὶ ἐκζητοῦντι, ταύτης τὴν εὔνοιαν.
Τὸ τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
καὶ τὸ Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α΄ Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Κορφιώτισσα Μῆτερ Θεογεννήτρια, τὴν σὴν ἁγίαν εἰκόνα, πανευλαβῶς οἱ χοροί, Κορινθίων ἀσπαζόμενοι κραυγάζομεν· σῶσον ἡμᾶς ἐκ πειρασμῶν, κατωδύνων συμφορῶν, καὶ θλίψεων τοὺς ἐν πίστει, ἀνευφημοῦντας θαυμάτων, σῶν ἀχανὲς Παρθένε πέλαγος.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ήν ψάλλομεν τό έξης.
Ἦχος β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Χαῖρε Ζωοπάροχε Πηγή, πᾶσιν ἀναβλύζουσα ὕδωρ, σωτηριῶδες ἡμῖν, Μῆτερ Κορφιώτισσα, σοὶ καταφεύγουσι, καὶ αἰτοῦσιν ἀντίληψιν, τὴν σὴν ἐκβοώντες, πόθῳ δυσωποῦμέν σε· ταχὺ ἀνάστησον, τοὺς ἐν ἁμαρτίας πεσόντας, δίναις καὶ ζωῆς κληρονόμους, τῆς μελλούσης δεῖξον τοὺς τιμῶντάς σε.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
’Αμήν.
Πηγή
voutsinasilias.blogspot.gr
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης