ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Βίος της Αγίας και Ισαποστόλου Νίνας
Κυρ Ιουν 09, 2019 7:46 am
Βίος της Αγίας και Ισαποστόλου Νίνας
Η μνήμη της εορτάζετε στις 14 Ιανουαρίου
Γέννηση καί καταγωγή
Στή Γεωργία —την Κολχίδα τού αρχαιοελληνικοί μύθου τού Ίάσονος καί τού χρυσόμαλλου δέρατος —, μιά μικρή χώρα ανάμεσα στόν Εύξεινο Πόντο καί την Κασπία Θάλασσα, ζεϊ ένας ορθόδοξος λαός πέντε περίπου έκατομμυρίων ψυχών μέ μακρά καί ένδιαφέρουσα ιστορία, ιδιαίτερη γλωσσική καί πολιτιστική παράδοση, μοναδικά καί ζωντανά ήθη καί έθιμα.
Ή Γεωργία γνώρισε πολύ νωρίς τό χριστιανισμό. Σύμφωνα μέ άρχαιότατη παράδοση, τό σπόρο τού Εύαγγελίου σ’ έκείνη τήν περιοχή έριξαν πρώτοι οί άγιοι άπόστολοι Άνδρέας ό Πρωτόκλητος καί Σίμων ό Κανανίτης.
Ή μεταστροφή, πάντως, ολόκληρου σχεδόν τού λαού τής Γεωργίας στή χριστιανική πίστη έγινε τόν 4ο αιώνα από τήν άγια ΐσαπόστολο Νίνα.
Ή άγια Νίνα γεννήθηκε στά τέλη τού 3ου αιώνα στήν Καππαδοκία, όπου τότε κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί. Ήταν στενή συγγενής τού άγιου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου, σύμφωνα μάλιστα μ’ ένα παλαιό χειρόγραφο ήταν έξαδέλφη του.
Ό πατέρας της Ζαβουλών, φημισμένος στρατιωτικός στήν υπηρεσία τού αϋτοκράτορα Μαξιμιανού, καί ή μητέρα της Σωσάννα, άδελφή τού έπισκόπου 'Ιεροσολύμων Ίουβενάλιου, διακρίνονταν γιά τή βαθιά τους ευσέβεια. Έτσι, άπό τό ευλογημένο αυτό ζεύγος προήλθε ένας εξίσου ευλογημένος καρπός, ή μακάρια Νίνα.
Όταν έγινε δώδεκα χρόνων, πήγε μέ τούς γονείς της στά Ιεροσόλυμα. Έκεΐ ό Ζαβουλών, μέ τή συγκατάθεση τής συζύγου του καί τήν ευλογία τού έπισκόπου, άναχώρησε γιά ν’ άσκητέψει στήν έρημο τού ’Ιορδάνη. Ό άκριβής τόπος καί ό χρόνος τού θανάτου του παρέμειναν άγνωστοι. Ή Σωσάννα, πάλι, τοποθετήθηκε άπό τόν επίσκοπο άδελφό της ώς διακόνισσα στόν ιερό ναό τής Άναστάσεως, γιά νά φροντίζει τίς φτωχές καί άρρωστες γυναίκες. Τέλος, τήν άγια Νίνα τήν παρέδωσαν στήν ευλαβέστατη γερόντισσα Σάρα-Νιοφόρα, τή Βηθλεεμίτισσα, διακόνισσα κι έκείνη στόν Πανάγιο Τάφο, γιά νά τήν άναθρέψει «έν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου» (Έφ. 6,4).
Ή Σάρα-Νιοφόρα γνώριζε σε βάθος τίς χριστιανικές άλήθειες καί μιλούσε άκατάπαυστα στή μικρή Νίνα γιά τό σωτηριώδες έργο τού Θεανθρώπου στή γή, γιά τά Πάθη καί τήν ’Ανάστασή Του. Καί ή άγια τήν άκουγε μέ πολύ ζήλο, «διετήρει πάντα τά ρήματα ταύτα έν τή καρδία αυτής» (Λουκ. 2,51), μελετούσε καθημερινά τήν 'Αγία Γραφή καί φλεγόταν άπό άγάπη γιά τό Χριστό καί πόθο γιά τή σωτηρία των ανθρώπων.
Κάποτε, καθώς διάβαζε στό Ευαγγέλιο γιά τή Σταύρωση τού Κυρίου, ή σκέψη της στάθηκε στόν άρραφο χιτώνα Του (Ίω. 19, 23-24).
—Τί άπέγινε άραγε αυτή ή πορφύρα; ρώτησε ή άγια τή Σάρα-Νιοφόρα.
— Γνωρίζουμε άπό τήν παράδοση, άποκρίθηκε ή γερόντισσα, ότι βρίσκεται στήν πόλη Μτσχέτα, πρωτεύουσα τής Γεωργίας. Μεταφέρθηκε έκεϊ άπό έναν Εβραίο, τό ραββίνο τής Μτσχέτα Έλιόζ, στόν όποιο παραδόθηκε άπό τό στρατιώτη πού τήν κέρδισε στήν κλήρωση, κάτω άπό τό Σταυρό. Οί κάτοικοι όμως τής χώρας αυτής παραμένουν μέχρι σήμερα βυθισμένοι στό σκοτάδι τής ειδωλολατρίας.
Τά λόγια εκείνα χαράχθηκαν βαθιά στήν καρδιά τής άγιας. Άπό τότε προσευχόταν νύχτα-μέρα στήν Παναγία:
— Άξίωσέ με, Δέσποινα, νά πάω στή Γεωργία, γιά νά προσκυνήσω τό χιτώνα τού Υιού σου καί νά κηρύξω εκεί τό όνομά Του!
Καί μιά νύχτα ή Θεοτόκος έμφανίσθηκε στόν ύπνο της καί τής είπε:
— Πήγαινε στή Γεωργία, κήρυξε τό Ευαγγέλιο του Χριστού, καί μή φοβάσαι! Έγώ θά είμαι ή σκέπη σου!
Γιά νά τήν ενθαρρύνει, μάλιστα, τής έβαλε στό χέρι ένα σταυρό άπό κληματόβεργες καί πρόσθεσε:
— Πάρε τούτον τό σταυρό. Θά σέ προστατεύει άπ’ όλους τούς ορατούς καί άόρατους έχθρούς. Μέ τή δύναμή του θά οδηγήσεις τή χώρα τής Γεωργίας στήν πίστη τού Υιού μου, «ός πάντας άνθρώπους θέλει σωθήναι καί εις έπίγνωσιν άληθείας έλθείν» (Α' Τιμ.
2,4).
Ή αγία ξύπνησε, καί είδε στά χέρια της τόν θαυμαστό έκείνο σταυρό! Αφού τόν άσπάσθηκε μέ δάκρυα, έκοψε μιά τούφα άπό τά μαλλιά της καί τήν τύλιξε ολόγυρά του. Ύστερα έτρεξε νά βρει τό θείο της έπίσκοπο Ίουβενάλιο, πού, άκούγοντας γιά τήν εμφάνιση καί τήν εντολή τής Θεοτόκου, έδωσε στήν άνηψιά του τήν ευλογία νά κηρύξει τό Ευαγγέλιο στή μακρινή Γεωργία.
Μετά άπό πολλές περιπέτειες καί άφοϋ διέσχισε τήν ’Αρμενία, στήν πρωτεύουσα τής οποίας Βαγαρσαπάτ παρακολούθησε τό φρικτό μαρτύριο τής άγιας Ριψιμίας καί άλλων τριανταπέντε παρθένων (ή μνήμη τους εορτάζεται στίς 30 Σεπτεμβρίου), ή άγια Νίνα έφτασε, τό 315, στίς όχθες τού ποταμού Κούρ. Κατάκοπη καί ολομόναχη, καθώς ήταν, σέ μιά ξένη χώρα. ένιωσε νά δειλιάζει. Ένα θεϊκό όραμα, όμως, τής αναπτέρωσε τό ηθικό. Μέ νέο ενθουσιασμό συνέχισε την πορεία της. Τράβηξε γιά τή Μτσχέτα, άκολου- θώντας τό δρόμο πού τής έδειξαν κάποιοι βοσκοί.
Στήν πρωτεύουσα τής χώρας ή άγια βρέθηκε τήν ήμερα πού ολόκληρος ό λαός, μέ επικεφαλής τό βασιλιά Μιριάν (265-342), είχε συγκεντρωθεί σ’ ένα βουνό, άπέναντι άπό τήν πόλη, γιά νά προσφέρει θυσίες στό ανθρωπόμορφο είδωλο Άρμάζ. Κατευθύνθηκε καί έκείνη πρός τό βουνό. Κρυμμένη στό κοίλωμα ένός βράχου, παρακολουθούσε τίς είδωλολατρικές τελετές. Καί κάποια στιγμή, καθώς ήχησαν οί σάλπιγγες καί τά πλήθη έπεσαν στή γή γιά νά προσκυνήσουν τό Άρμάζ, ή καρδιά τής άγιας άναψε άπό θειο ζήλο.
Σήκωσε τά μάτια της στον ουρανό καί προσευχήθηκε θερμά:
— Παντοδύναμε Θεέ! 'Οδήγησε τό λαό αυτό στή γνώση Σου! Σύντριψε τά είδωλα! ’Ελευθέρωσε τούτες τίς ψυχές άπό τήν εξουσία τού διαβόλου!...
Τήν ίδια στιγμή ό ολοκάθαρος ουρανός σκοτείνιασε. Μαύρα σύννεφα πλησίασαν μέ τρομερή ταχύτητα άπό τή δύση καί στάθηκαν ακριβώς πάνω άπό τόν εΐδωλολατρικό ναό. Ξέσπασαν τότε βροντές, άστρα- πές καί δυνατή άνεμοθύελλα. Μέσα σέ ελάχιστη ώρα ό ναός γκρεμίστηκε καί τό είδωλο Άρμάζ έγινε συντρίμμια. Μετά άπ’ αυτή τή θεομηνία ό ήλιος έλαμψε πάλι λαμπρότερος άπό πριν! Ήταν 6 Αύγούστου, ή ήμερα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος, καί τό θα- -ί βώρειο φώς, άστράφτοντας γιά πρώτη φορά στη Γεωργία, σκόρπισε τό εΐδωλολατρικό σκοτάδι. Άπό τότε ό βασιλιάς Μιριάν καί ό λαός του έχασαν τήν πίστη τους στή δύναμη τού Άρμάζ καί άρχισαν νά αναρωτιούνται τί σημείο ήταν έκεϊνο πού έγινε καί τί προμηνοϋσε γιά τό μέλλον.
Στή Μτσχέτα τώρα ή άγια, καθώς περνούσε μπροστά άπό τόν βασιλικό κήπο, είδε τή γυναίκα τού κηπουρού, πού τήν έλεγαν Αναστασία, νά τρέχει κοντά της καί νά τήν καλεϊ στό σπίτι της. Σάν νά τή γνώριζε άπό παλιά, σάν νά τήν περίμενε. Ό Θεός τήν είχε φωτίσει, γιά νά βοηθήσει τήν άγια στό ξεκίνημα τού έργου της.
Ή άγια άκολούθησε τήν Αναστασία ως τό σπίτι της, όπου τόσο ή ίδια όσο καί ό άνδρας της όχι μόνο τή φιλοξένησαν μέ πολλή άγάπη, άλλά καί τήν παρα κάλεσαν νά μείνει μαζί τους σάν άδελφή, γιατί ήταν άτεκνοι καί τούς έθλιβε ή μοναξιά. ’Εκείνη δέχτηκε, καί ό κηπουρός, σύμφωνα μέ τήν έπιθυμία της, τής έχτισε ένα κελλάκι σέ μιάν άκρη τού κήπου. Στή θέση αυτή —μέσα στόν περίβολο τώρα τής γυναικείας μονής Σαμτάβρ— είναι κτισμένο σήμερα ένα παρεκκλήσι πρός τιμήν τής άγιας Νίνας.
Ή άγια τοποθέτησε στό κελλί της τό σταυρό πού τής είχε δώσει ή Θεοτόκος, καί περνούσε τίς ήμερες καί τίς νύχτες της μέ προσευχές καί δεήσεις, μέ πνευματικές ασκήσεις καί θαύματα. Τό πρώτο θαύμα πού έπιτελέσθηκε μέ την προσευχή τής μακαρίας Νίνάς ήταν ή θεραπεία τής ’Αναστασίας, πού άπό στείρα έγινε πολύτεκνη καί καλλίτεκνη μητέρα. Καί οί πρώτοι Γεωργιανοί πού πίστεψαν στό Χριστό ήταν τό τίμιο έκείνο ζεύγος πού περιέθαλψε τήν άγια.
Κάποια μέρα μιά γυναίκα, κρατώντας στά χέρια τό ετοιμοθάνατο παιδί της, τριγυρνούσε μέ γοερό θρήνο στούς δρόμους τής πόλης καί ζητούσε άπ’ όλους βοήθεια. Ή άγια Νίνα πήρε τό παιδί, τό έβαλε στό αχυρόστρωμά της, προσευχήθηκε, τό σταύρωσε μέ τό σταυρό τής Θεοτόκου καί τό παρέδωσε στή μητέρα του θεραπευμένο.
Τό θαύμα διαδόθηκε άπό στόμα σέ στόμα. Από τότε ή άγια άρχισε νά κηρύσσει δημόσια τό Ευαγγέλιο καί νά καλεϊ τούς Γεωργιανούς σέ μετάνοια. Ή ευσέβεια, ή δικαιοσύνη καί ή άκεραιότητα τής ζωής της έγιναν σέ όλους γνωστές. Πολλοί, καί προπαντός γυναίκες, τήν πλησίαζαν, άκουγαν άπό τά μελίρρυτα χείλη της τή νέα διδασκαλία γιά τή βασιλεία τού Θεού καί άσπάζονταν τή χριστιανική πίστη.
Ανάμεσα σ’ αύτές τίς γυναίκες ήταν καί ή Σιδωνία, θυγατέρα τού άρχισυνάγωγου τών Εβραίων τής Καρτάλης Άβιάθαρ, καθώς καί άλλες έξι Εβραίες. Σύντομα πίστεψε καί ό ίδιος ό Άβιάθαρ, όταν ακούσε πώς ερμήνευε ή άγια τίς άρχαίες προφητείες γιά τό Μεσσία καί πώς εκπληρώθηκαν οϊ προφητείες αύτές στό πρόσωπο τού ’Ιησού.
Άπό τόν Άβιάθαρ έμαθε ή άγια Νίνα ότι, σύμφωνα μέ παλαιό έβραϊκή παράδοση, ό χιτώνας τού Κυρίου ήταν θαμμένος μαζί μέ τήν άδελφή τού ραββίνου Έλιόζ, Σιδωνία, κάτω άπό τόν βαθύσκιο κέδρο πού ύψωνόταν στό κέντρο τού βασιλικού κήπου. Άπό τότε άρχισε νά πηγαίνει τίς νύχτες καί νά προσεύχεται κάτω άπ’ τά κλαδιά τού μεγάλου δέντρου. Υπερφυσικά οράματα, πού είδε εκεί, τήν έπεισαν γιά τήν ιερότητα τού τόπου.
Στό μεταξύ ή δούλη τού Θεού κήρυσσε άκατάπαυστα τήν άληθινή πίστη. Καθοριστικές, όμως, γιά τή μεταστροφη τού γεωργιανού λαού ήταν οί θεραπείες τών βασιλέων Μιριάν καί Νάνας.
Πρώτη η βασίλισσα Νάνα, γυναίκα σκληρή καί εϊδωλολάτρισσα φανατική, άρρώστησε βαριά καί κινδύνευε νά πεθάνει. Οί γιατροί δέν μπορούσαν νά τής προσφέρουν τίποτα. Τότε κάποιες φίλες της τή συμβούλεψαν να ζητήσει τή βοήθεια τής ξένης Νίνας, πού μέ τήν επίκληση τού Θεού της θεραπεύει κάθε άσθένεια. Πράγματι, ή απελπισμένη βασίλισσα κατέφυγε στη Νίνα, πού μέ τή χάρη τού Κυρίου τής χάρισε την ύγεία της. Έπιστρέφοντας στό παλάτι ή βασίλισσα, ομολόγησε μέ παρρησία, μπροστά στό βασιλιά Μιριάν, ότι ό Χριστός είναι ό αληθινός Θεός. ’Αργότερα, αφού διδάχθηκε τίς χριστιανικές άλήθειες άπό την αγία Νίνα, βαπτίσθηκε καί έγινε θερμή χριστιανή. Μετά τό θάνατό της, μάλιστα, ό λαός την άνακήρυξε άγια. Ή μνήμη της εορτάζεται τήν 1η ’Οκτωβρίου.
'Ο βασιλιάς, ώστόσο, όχι μόνο άρνιόταν πεισματικά νά πιστέψει στό Χριστό, μά καί άπειλοΰσε ότι θά θανάτωνε τή Νίνα καί θά εξολόθρευε όλους τούς χριστιανούς τού βασιλείου του. 'Ώσπου μιά μέρα, καθώς κυνηγούσε στά δάση τού Μουρχάν, είκοσι χιλιόμετρα περίπου βορειοδυτικά τής Μτσχέτα, ξαφνικά καί αναπάντεχα τυφλώθηκε! Έντρομος, άρχισε νά επικαλείται τούς θεούς του, χωρίς όμως άποτέλεσμα. Πάνω στην απελπισία του, θυμήθηκε τό Θεό τής Νίνας καί ζήτησε τή βοήθεια Του. ’Αμέσως ξαναβρήκε τό φως του! Συγκλονισμένος καί ολόχαρος, ύψωσε τά χέρια του στόν ουρανό καί κραύγασε μέ δάκρυα:
— Θεέ τής Νίνας! Έσύ είσαι ό μόνος αληθινός Θεός. 'Ομολογώ καί δοξάζω τό όνομά Σου!
Τό θαυμαστό εκείνο γεγονός συνέβη στίς 6 Μαΐου τού 319.
Μόλις έπέστρεψε στήν πόλη ό βασιλιάς, έτρεξε κι έπεσε στά πόδια τής άγιας:
—Ω μητέρα μου! τής είπε. Δίδαξέ με καί άξίωσέ με νά έπικαλοΰμαι τό όνομα τού μεγάλου Θεού σου καί Σωτήρα μου!
Έτσι ό Μιριάν έγινε ό Μέγας Κωνσταντίνος τής Γεωργίας. Ό Κύριος τόν είχε διαλέξει γιά χειραγωγό των Γεωργιανών πρός τή μοναδική αλήθεια.
’Αμέσως έστειλε πρεσβεία στό Βυζάντιο καί ζήτησε έναν έπίσκοπο καί ιερείς, γιά νά κατηχήσουν καί νά βαπτίσουν τό λαό του. Στό μεταξύ ή άγια Νίνα τούς προετοίμαζε γιά τό άγιο βάπτισμα μέ τίς ιερές διδαχές της.
"Ωσπου νά έρθουν οί κληρικοί, ό Μιριάν σκέφτηκε νά οικοδομήσει έναν χριστιανικό ναό. Ή άγια τού υπέδειξε νά τόν κατασκευάσει μέσα στόν βασιλικό του κήπο, καί μάλιστα στό σημείο όπου ύψωνόταν ό γνωστός κέδρος.
Ό κέδρος κόπηκε καί άπό τά έξι κλαδιά του έγιναν ισάριθμοι στύλοι, πού τοποθετήθηκαν σε κατάλληλα σημεία τού οικοδομήματος. Μέ θεία οικονομία, όμως, ό έβδομος στύλος, πού ήταν καμωμένος άπό τόν κορμό τοΰ δέντρου καί προοριζόταν γιά τη βάση τού ναού, δεν μπορούσε μέ κανένα τρόπο νά μετακινηθεί. ’Από τό κάτω μέρος του, μάλιστα, άρχισε νά τρέχει ευωδιαστό καί ιαματικό μύρο, πού θεράπευε όσους άρρωστους πρόστρεχαν εκεί καί χρίονταν μέ πίστη.
Πλήθη λαού συνέρρεαν στόν θαυματουργό στύλο, καί ό βασιλιάς έδωσε έντολή νά κατασκευασθεϊ ολόγυρά του μιά περίφραξη. Στό μεταξύ ολοκληρώθηκε καί ή άνέγερση τού πρώτου ναού στη Γεωργία, πού ήταν ξύλινος —σήμερα, μετά άπό άνακατασκευή του, είναι πέτρινος— καί αφιερώθηκε στούς αγίους ’Αποστόλους. Ό λαός όμως τόν ονόμασε κοινά «Σβετιτσχόβελι» (= άγιος Στύλος).
Ήδη οί απεσταλμένοι τοΰ Μιριάν είχαν γίνει δεκτοί μέ μεγάλες τιμές άπό τόν Μέγα Κωνσταντίνο, πού τούς έστειλε πίσω στήν πατρίδα τους μέ πλούσια δώρα καί μέ τόν άρχιεπίσκοπο ’Αντιόχειας Ευστάθιο (+ 337), δύο ιερείς, τρεις διακόνους καί τά απαραίτητα γιά τή θεία λατρεία σκεύη καί είδη.
Μέ διαταγή τού Μιριάν ήρθαν στήν πρωτεύουσα όλοι οί διοικητές τών έπαρχιών, οί στρατηγοί καί οί άξιωματούχοι τού κράτους. Σ’ ένα βαπτιστήριο, κοντά στή γέφυρα τού ποταμού Κούρ, ό άρχιεπίσκοπος Ευστάθιος βάπτισε πρώτα τό βασιλικό ζεύγος καί στή συνέχεια τούς άρχοντες. Γι΄ αυτό τό μέρος εκείνο ονομάζεται άπό τότε «Μταβάρτα Σανατλάβι», δηλαδή «Κολυμβήθρα Μεγιστάνων».
Λίγο πιό κάτω οί δύο ιερείς βάπτιζαν τό λαό, πού είχε προετοιμασθεϊ καί πιστέψει άπό τό κήρυγμα καί τά θαύματα τής άγιας Νίνας. ’Από τούς Εβραίους τής Μτσχέτα βαπτίσθηκαν ό Άβιάθαρ μέ όλους τούς οικείους του καί πενήντα άκόμη έβραϊκές οικογένειες.
Μέ τή βοήθεια τού Θεού, ό άρχιεπίσκοπος Ευστάθιος καί ή άγια Νίνα φώτισαν μέσα σέ μερικά χρόνια ολόκληρη σχεδόν τή χώρα τής Γεωργίας. 'Ύστερα ό άρχιεπίσκοπος, άφοΰ χειροτόνησε ώς έπίσκοπο τής χώρας τόν πρεσβύτερο ’Ιωάννη, έπέστρεψε στήν ’Αντιόχεια.
Ή αγία Νίνα, άποφεύγοντας τή δόξα καί τίς τιμές τού βασιλιά καί τού λαού, κατέφυγε σέ μιάν ορεινή περιοχή, στίς πηγές τού ποταμού Άραγβι, όπου έτοιμαζόταν μέ προσευχές καί νηστείες γιά νέους άπο- στολικούς άγώνες. Πράγματι, άφοΰ κήρυξε τό Χριστό στούς σκληροτράχηλους ορεσίβιους κατοίκους τού Καυκάσου, τούς όποιους βάπτισε ό συνεργάτης της πρεσβύτερος ’Ιάκωβος, κατευθύνθηκε στά νότια τής Καχέτης καί εγκαταστάθηκε στήν κωμόπολη Μπόντμπε, τόν τελευταίο σταθμό τής επίγειας ζωής καί τών άγιων κόπων της. Σέ σύντομο χρονικό διάστημα ή βασίλισσα τής Καχέτης Σόντζε (= Σοφία), άκούγοντας τό θεόπνευστο κήρυγμα τής αγίας, πίστεψε καί βαπτίσθηκε μαζί μέ πλήθη λαού.
Τώρα πιά ό Θεός άποκάλυψε στην πιστή άπόστολό Του ότι πλησίαζε τό τέλος της. Ειδοποίησε άμέ- σως με γράμμα τόν βασιλιά Μιριάν, πού κατέφθασε ταχύτατα μέ τούς αύλικούς του καί τόν επίσκοπο Ιωάννη. Ή αγία κοινώνησε άπό τά χέρια τού έπισκόπου καί ζήτησε νά ταφεί στό φτωχικό καλύβι της. 'Ύστερα παρέδωσε ειρηνικά τό πνεύμα της στόν Κύριο. Ήταν τότε 67 έτών.
Ό βασιλιάς καί ό επίσκοπος θέλησαν νά μεταφέρουν τό τίμιο λείψανό της στό ναό τών άγιων ’Αποστόλων τής Μτσχέτα καί νά τό θάψουν δίπλα στόν ιερό στύλο. Μέ κανένα τρόπο, όμως, δέν μπόρεσαν νά μετακινήσουν τό σώμα της. Έτσι τό έθαψαν έκεϊ, στό ταπεινό καλυβάκι της, στό Μπόντμπε, όπως ή ίδια τό ζήτησε.
Ή μακαρία Νίνα συγκαταριθμήθηκε στή χορεία τών άγιων καί ή μνήμη της ορίσθηκε νά εορτάζεται στις 14 Τανουαρίου, ήμέρα τής κοιμήσεώς της. Ή Εκκλησία τής Γεωργίας τήν άνακήρυξε ίσαπόστολο καί φωτίστρια τής χώρας.
Πάνω στόν τάφο τής άγιας κτίσθηκε ναός αφιερωμένος στό συγγενή της μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Ό ναός έγκαινιάσθηκε στά χρόνια τού γιου καί διαδόχου τού Μιριάν, τού βασιλιά Μπακάρ (342-364) καί σώζεται μέχρι σήμερα. ’Αργότερα σ’ αύτόν τό χώρο ιδρύθηκε γυναικεία μονή αφιερωμένη στήν άγια Νίνα.
Η μνήμη της εορτάζετε στις 14 Ιανουαρίου
Γέννηση καί καταγωγή
Στή Γεωργία —την Κολχίδα τού αρχαιοελληνικοί μύθου τού Ίάσονος καί τού χρυσόμαλλου δέρατος —, μιά μικρή χώρα ανάμεσα στόν Εύξεινο Πόντο καί την Κασπία Θάλασσα, ζεϊ ένας ορθόδοξος λαός πέντε περίπου έκατομμυρίων ψυχών μέ μακρά καί ένδιαφέρουσα ιστορία, ιδιαίτερη γλωσσική καί πολιτιστική παράδοση, μοναδικά καί ζωντανά ήθη καί έθιμα.
Ή Γεωργία γνώρισε πολύ νωρίς τό χριστιανισμό. Σύμφωνα μέ άρχαιότατη παράδοση, τό σπόρο τού Εύαγγελίου σ’ έκείνη τήν περιοχή έριξαν πρώτοι οί άγιοι άπόστολοι Άνδρέας ό Πρωτόκλητος καί Σίμων ό Κανανίτης.
Ή μεταστροφή, πάντως, ολόκληρου σχεδόν τού λαού τής Γεωργίας στή χριστιανική πίστη έγινε τόν 4ο αιώνα από τήν άγια ΐσαπόστολο Νίνα.
Ή άγια Νίνα γεννήθηκε στά τέλη τού 3ου αιώνα στήν Καππαδοκία, όπου τότε κατοικούσαν πολλοί Γεωργιανοί. Ήταν στενή συγγενής τού άγιου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου, σύμφωνα μάλιστα μ’ ένα παλαιό χειρόγραφο ήταν έξαδέλφη του.
Ό πατέρας της Ζαβουλών, φημισμένος στρατιωτικός στήν υπηρεσία τού αϋτοκράτορα Μαξιμιανού, καί ή μητέρα της Σωσάννα, άδελφή τού έπισκόπου 'Ιεροσολύμων Ίουβενάλιου, διακρίνονταν γιά τή βαθιά τους ευσέβεια. Έτσι, άπό τό ευλογημένο αυτό ζεύγος προήλθε ένας εξίσου ευλογημένος καρπός, ή μακάρια Νίνα.
Όταν έγινε δώδεκα χρόνων, πήγε μέ τούς γονείς της στά Ιεροσόλυμα. Έκεΐ ό Ζαβουλών, μέ τή συγκατάθεση τής συζύγου του καί τήν ευλογία τού έπισκόπου, άναχώρησε γιά ν’ άσκητέψει στήν έρημο τού ’Ιορδάνη. Ό άκριβής τόπος καί ό χρόνος τού θανάτου του παρέμειναν άγνωστοι. Ή Σωσάννα, πάλι, τοποθετήθηκε άπό τόν επίσκοπο άδελφό της ώς διακόνισσα στόν ιερό ναό τής Άναστάσεως, γιά νά φροντίζει τίς φτωχές καί άρρωστες γυναίκες. Τέλος, τήν άγια Νίνα τήν παρέδωσαν στήν ευλαβέστατη γερόντισσα Σάρα-Νιοφόρα, τή Βηθλεεμίτισσα, διακόνισσα κι έκείνη στόν Πανάγιο Τάφο, γιά νά τήν άναθρέψει «έν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου» (Έφ. 6,4).
Ή Σάρα-Νιοφόρα γνώριζε σε βάθος τίς χριστιανικές άλήθειες καί μιλούσε άκατάπαυστα στή μικρή Νίνα γιά τό σωτηριώδες έργο τού Θεανθρώπου στή γή, γιά τά Πάθη καί τήν ’Ανάστασή Του. Καί ή άγια τήν άκουγε μέ πολύ ζήλο, «διετήρει πάντα τά ρήματα ταύτα έν τή καρδία αυτής» (Λουκ. 2,51), μελετούσε καθημερινά τήν 'Αγία Γραφή καί φλεγόταν άπό άγάπη γιά τό Χριστό καί πόθο γιά τή σωτηρία των ανθρώπων.
Κάποτε, καθώς διάβαζε στό Ευαγγέλιο γιά τή Σταύρωση τού Κυρίου, ή σκέψη της στάθηκε στόν άρραφο χιτώνα Του (Ίω. 19, 23-24).
—Τί άπέγινε άραγε αυτή ή πορφύρα; ρώτησε ή άγια τή Σάρα-Νιοφόρα.
— Γνωρίζουμε άπό τήν παράδοση, άποκρίθηκε ή γερόντισσα, ότι βρίσκεται στήν πόλη Μτσχέτα, πρωτεύουσα τής Γεωργίας. Μεταφέρθηκε έκεϊ άπό έναν Εβραίο, τό ραββίνο τής Μτσχέτα Έλιόζ, στόν όποιο παραδόθηκε άπό τό στρατιώτη πού τήν κέρδισε στήν κλήρωση, κάτω άπό τό Σταυρό. Οί κάτοικοι όμως τής χώρας αυτής παραμένουν μέχρι σήμερα βυθισμένοι στό σκοτάδι τής ειδωλολατρίας.
Τά λόγια εκείνα χαράχθηκαν βαθιά στήν καρδιά τής άγιας. Άπό τότε προσευχόταν νύχτα-μέρα στήν Παναγία:
— Άξίωσέ με, Δέσποινα, νά πάω στή Γεωργία, γιά νά προσκυνήσω τό χιτώνα τού Υιού σου καί νά κηρύξω εκεί τό όνομά Του!
Καί μιά νύχτα ή Θεοτόκος έμφανίσθηκε στόν ύπνο της καί τής είπε:
— Πήγαινε στή Γεωργία, κήρυξε τό Ευαγγέλιο του Χριστού, καί μή φοβάσαι! Έγώ θά είμαι ή σκέπη σου!
Γιά νά τήν ενθαρρύνει, μάλιστα, τής έβαλε στό χέρι ένα σταυρό άπό κληματόβεργες καί πρόσθεσε:
— Πάρε τούτον τό σταυρό. Θά σέ προστατεύει άπ’ όλους τούς ορατούς καί άόρατους έχθρούς. Μέ τή δύναμή του θά οδηγήσεις τή χώρα τής Γεωργίας στήν πίστη τού Υιού μου, «ός πάντας άνθρώπους θέλει σωθήναι καί εις έπίγνωσιν άληθείας έλθείν» (Α' Τιμ.
2,4).
Ή αγία ξύπνησε, καί είδε στά χέρια της τόν θαυμαστό έκείνο σταυρό! Αφού τόν άσπάσθηκε μέ δάκρυα, έκοψε μιά τούφα άπό τά μαλλιά της καί τήν τύλιξε ολόγυρά του. Ύστερα έτρεξε νά βρει τό θείο της έπίσκοπο Ίουβενάλιο, πού, άκούγοντας γιά τήν εμφάνιση καί τήν εντολή τής Θεοτόκου, έδωσε στήν άνηψιά του τήν ευλογία νά κηρύξει τό Ευαγγέλιο στή μακρινή Γεωργία.
Μετά άπό πολλές περιπέτειες καί άφοϋ διέσχισε τήν ’Αρμενία, στήν πρωτεύουσα τής οποίας Βαγαρσαπάτ παρακολούθησε τό φρικτό μαρτύριο τής άγιας Ριψιμίας καί άλλων τριανταπέντε παρθένων (ή μνήμη τους εορτάζεται στίς 30 Σεπτεμβρίου), ή άγια Νίνα έφτασε, τό 315, στίς όχθες τού ποταμού Κούρ. Κατάκοπη καί ολομόναχη, καθώς ήταν, σέ μιά ξένη χώρα. ένιωσε νά δειλιάζει. Ένα θεϊκό όραμα, όμως, τής αναπτέρωσε τό ηθικό. Μέ νέο ενθουσιασμό συνέχισε την πορεία της. Τράβηξε γιά τή Μτσχέτα, άκολου- θώντας τό δρόμο πού τής έδειξαν κάποιοι βοσκοί.
Στήν πρωτεύουσα τής χώρας ή άγια βρέθηκε τήν ήμερα πού ολόκληρος ό λαός, μέ επικεφαλής τό βασιλιά Μιριάν (265-342), είχε συγκεντρωθεί σ’ ένα βουνό, άπέναντι άπό τήν πόλη, γιά νά προσφέρει θυσίες στό ανθρωπόμορφο είδωλο Άρμάζ. Κατευθύνθηκε καί έκείνη πρός τό βουνό. Κρυμμένη στό κοίλωμα ένός βράχου, παρακολουθούσε τίς είδωλολατρικές τελετές. Καί κάποια στιγμή, καθώς ήχησαν οί σάλπιγγες καί τά πλήθη έπεσαν στή γή γιά νά προσκυνήσουν τό Άρμάζ, ή καρδιά τής άγιας άναψε άπό θειο ζήλο.
Σήκωσε τά μάτια της στον ουρανό καί προσευχήθηκε θερμά:
— Παντοδύναμε Θεέ! 'Οδήγησε τό λαό αυτό στή γνώση Σου! Σύντριψε τά είδωλα! ’Ελευθέρωσε τούτες τίς ψυχές άπό τήν εξουσία τού διαβόλου!...
Τήν ίδια στιγμή ό ολοκάθαρος ουρανός σκοτείνιασε. Μαύρα σύννεφα πλησίασαν μέ τρομερή ταχύτητα άπό τή δύση καί στάθηκαν ακριβώς πάνω άπό τόν εΐδωλολατρικό ναό. Ξέσπασαν τότε βροντές, άστρα- πές καί δυνατή άνεμοθύελλα. Μέσα σέ ελάχιστη ώρα ό ναός γκρεμίστηκε καί τό είδωλο Άρμάζ έγινε συντρίμμια. Μετά άπ’ αυτή τή θεομηνία ό ήλιος έλαμψε πάλι λαμπρότερος άπό πριν! Ήταν 6 Αύγούστου, ή ήμερα τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος, καί τό θα- -ί βώρειο φώς, άστράφτοντας γιά πρώτη φορά στη Γεωργία, σκόρπισε τό εΐδωλολατρικό σκοτάδι. Άπό τότε ό βασιλιάς Μιριάν καί ό λαός του έχασαν τήν πίστη τους στή δύναμη τού Άρμάζ καί άρχισαν νά αναρωτιούνται τί σημείο ήταν έκεϊνο πού έγινε καί τί προμηνοϋσε γιά τό μέλλον.
Στή Μτσχέτα τώρα ή άγια, καθώς περνούσε μπροστά άπό τόν βασιλικό κήπο, είδε τή γυναίκα τού κηπουρού, πού τήν έλεγαν Αναστασία, νά τρέχει κοντά της καί νά τήν καλεϊ στό σπίτι της. Σάν νά τή γνώριζε άπό παλιά, σάν νά τήν περίμενε. Ό Θεός τήν είχε φωτίσει, γιά νά βοηθήσει τήν άγια στό ξεκίνημα τού έργου της.
Ή άγια άκολούθησε τήν Αναστασία ως τό σπίτι της, όπου τόσο ή ίδια όσο καί ό άνδρας της όχι μόνο τή φιλοξένησαν μέ πολλή άγάπη, άλλά καί τήν παρα κάλεσαν νά μείνει μαζί τους σάν άδελφή, γιατί ήταν άτεκνοι καί τούς έθλιβε ή μοναξιά. ’Εκείνη δέχτηκε, καί ό κηπουρός, σύμφωνα μέ τήν έπιθυμία της, τής έχτισε ένα κελλάκι σέ μιάν άκρη τού κήπου. Στή θέση αυτή —μέσα στόν περίβολο τώρα τής γυναικείας μονής Σαμτάβρ— είναι κτισμένο σήμερα ένα παρεκκλήσι πρός τιμήν τής άγιας Νίνας.
Ή άγια τοποθέτησε στό κελλί της τό σταυρό πού τής είχε δώσει ή Θεοτόκος, καί περνούσε τίς ήμερες καί τίς νύχτες της μέ προσευχές καί δεήσεις, μέ πνευματικές ασκήσεις καί θαύματα. Τό πρώτο θαύμα πού έπιτελέσθηκε μέ την προσευχή τής μακαρίας Νίνάς ήταν ή θεραπεία τής ’Αναστασίας, πού άπό στείρα έγινε πολύτεκνη καί καλλίτεκνη μητέρα. Καί οί πρώτοι Γεωργιανοί πού πίστεψαν στό Χριστό ήταν τό τίμιο έκείνο ζεύγος πού περιέθαλψε τήν άγια.
Κάποια μέρα μιά γυναίκα, κρατώντας στά χέρια τό ετοιμοθάνατο παιδί της, τριγυρνούσε μέ γοερό θρήνο στούς δρόμους τής πόλης καί ζητούσε άπ’ όλους βοήθεια. Ή άγια Νίνα πήρε τό παιδί, τό έβαλε στό αχυρόστρωμά της, προσευχήθηκε, τό σταύρωσε μέ τό σταυρό τής Θεοτόκου καί τό παρέδωσε στή μητέρα του θεραπευμένο.
Τό θαύμα διαδόθηκε άπό στόμα σέ στόμα. Από τότε ή άγια άρχισε νά κηρύσσει δημόσια τό Ευαγγέλιο καί νά καλεϊ τούς Γεωργιανούς σέ μετάνοια. Ή ευσέβεια, ή δικαιοσύνη καί ή άκεραιότητα τής ζωής της έγιναν σέ όλους γνωστές. Πολλοί, καί προπαντός γυναίκες, τήν πλησίαζαν, άκουγαν άπό τά μελίρρυτα χείλη της τή νέα διδασκαλία γιά τή βασιλεία τού Θεού καί άσπάζονταν τή χριστιανική πίστη.
Ανάμεσα σ’ αύτές τίς γυναίκες ήταν καί ή Σιδωνία, θυγατέρα τού άρχισυνάγωγου τών Εβραίων τής Καρτάλης Άβιάθαρ, καθώς καί άλλες έξι Εβραίες. Σύντομα πίστεψε καί ό ίδιος ό Άβιάθαρ, όταν ακούσε πώς ερμήνευε ή άγια τίς άρχαίες προφητείες γιά τό Μεσσία καί πώς εκπληρώθηκαν οϊ προφητείες αύτές στό πρόσωπο τού ’Ιησού.
Άπό τόν Άβιάθαρ έμαθε ή άγια Νίνα ότι, σύμφωνα μέ παλαιό έβραϊκή παράδοση, ό χιτώνας τού Κυρίου ήταν θαμμένος μαζί μέ τήν άδελφή τού ραββίνου Έλιόζ, Σιδωνία, κάτω άπό τόν βαθύσκιο κέδρο πού ύψωνόταν στό κέντρο τού βασιλικού κήπου. Άπό τότε άρχισε νά πηγαίνει τίς νύχτες καί νά προσεύχεται κάτω άπ’ τά κλαδιά τού μεγάλου δέντρου. Υπερφυσικά οράματα, πού είδε εκεί, τήν έπεισαν γιά τήν ιερότητα τού τόπου.
Στό μεταξύ ή δούλη τού Θεού κήρυσσε άκατάπαυστα τήν άληθινή πίστη. Καθοριστικές, όμως, γιά τή μεταστροφη τού γεωργιανού λαού ήταν οί θεραπείες τών βασιλέων Μιριάν καί Νάνας.
Πρώτη η βασίλισσα Νάνα, γυναίκα σκληρή καί εϊδωλολάτρισσα φανατική, άρρώστησε βαριά καί κινδύνευε νά πεθάνει. Οί γιατροί δέν μπορούσαν νά τής προσφέρουν τίποτα. Τότε κάποιες φίλες της τή συμβούλεψαν να ζητήσει τή βοήθεια τής ξένης Νίνας, πού μέ τήν επίκληση τού Θεού της θεραπεύει κάθε άσθένεια. Πράγματι, ή απελπισμένη βασίλισσα κατέφυγε στη Νίνα, πού μέ τή χάρη τού Κυρίου τής χάρισε την ύγεία της. Έπιστρέφοντας στό παλάτι ή βασίλισσα, ομολόγησε μέ παρρησία, μπροστά στό βασιλιά Μιριάν, ότι ό Χριστός είναι ό αληθινός Θεός. ’Αργότερα, αφού διδάχθηκε τίς χριστιανικές άλήθειες άπό την αγία Νίνα, βαπτίσθηκε καί έγινε θερμή χριστιανή. Μετά τό θάνατό της, μάλιστα, ό λαός την άνακήρυξε άγια. Ή μνήμη της εορτάζεται τήν 1η ’Οκτωβρίου.
'Ο βασιλιάς, ώστόσο, όχι μόνο άρνιόταν πεισματικά νά πιστέψει στό Χριστό, μά καί άπειλοΰσε ότι θά θανάτωνε τή Νίνα καί θά εξολόθρευε όλους τούς χριστιανούς τού βασιλείου του. 'Ώσπου μιά μέρα, καθώς κυνηγούσε στά δάση τού Μουρχάν, είκοσι χιλιόμετρα περίπου βορειοδυτικά τής Μτσχέτα, ξαφνικά καί αναπάντεχα τυφλώθηκε! Έντρομος, άρχισε νά επικαλείται τούς θεούς του, χωρίς όμως άποτέλεσμα. Πάνω στην απελπισία του, θυμήθηκε τό Θεό τής Νίνας καί ζήτησε τή βοήθεια Του. ’Αμέσως ξαναβρήκε τό φως του! Συγκλονισμένος καί ολόχαρος, ύψωσε τά χέρια του στόν ουρανό καί κραύγασε μέ δάκρυα:
— Θεέ τής Νίνας! Έσύ είσαι ό μόνος αληθινός Θεός. 'Ομολογώ καί δοξάζω τό όνομά Σου!
Τό θαυμαστό εκείνο γεγονός συνέβη στίς 6 Μαΐου τού 319.
Μόλις έπέστρεψε στήν πόλη ό βασιλιάς, έτρεξε κι έπεσε στά πόδια τής άγιας:
—Ω μητέρα μου! τής είπε. Δίδαξέ με καί άξίωσέ με νά έπικαλοΰμαι τό όνομα τού μεγάλου Θεού σου καί Σωτήρα μου!
Έτσι ό Μιριάν έγινε ό Μέγας Κωνσταντίνος τής Γεωργίας. Ό Κύριος τόν είχε διαλέξει γιά χειραγωγό των Γεωργιανών πρός τή μοναδική αλήθεια.
’Αμέσως έστειλε πρεσβεία στό Βυζάντιο καί ζήτησε έναν έπίσκοπο καί ιερείς, γιά νά κατηχήσουν καί νά βαπτίσουν τό λαό του. Στό μεταξύ ή άγια Νίνα τούς προετοίμαζε γιά τό άγιο βάπτισμα μέ τίς ιερές διδαχές της.
"Ωσπου νά έρθουν οί κληρικοί, ό Μιριάν σκέφτηκε νά οικοδομήσει έναν χριστιανικό ναό. Ή άγια τού υπέδειξε νά τόν κατασκευάσει μέσα στόν βασιλικό του κήπο, καί μάλιστα στό σημείο όπου ύψωνόταν ό γνωστός κέδρος.
Ό κέδρος κόπηκε καί άπό τά έξι κλαδιά του έγιναν ισάριθμοι στύλοι, πού τοποθετήθηκαν σε κατάλληλα σημεία τού οικοδομήματος. Μέ θεία οικονομία, όμως, ό έβδομος στύλος, πού ήταν καμωμένος άπό τόν κορμό τοΰ δέντρου καί προοριζόταν γιά τη βάση τού ναού, δεν μπορούσε μέ κανένα τρόπο νά μετακινηθεί. ’Από τό κάτω μέρος του, μάλιστα, άρχισε νά τρέχει ευωδιαστό καί ιαματικό μύρο, πού θεράπευε όσους άρρωστους πρόστρεχαν εκεί καί χρίονταν μέ πίστη.
Πλήθη λαού συνέρρεαν στόν θαυματουργό στύλο, καί ό βασιλιάς έδωσε έντολή νά κατασκευασθεϊ ολόγυρά του μιά περίφραξη. Στό μεταξύ ολοκληρώθηκε καί ή άνέγερση τού πρώτου ναού στη Γεωργία, πού ήταν ξύλινος —σήμερα, μετά άπό άνακατασκευή του, είναι πέτρινος— καί αφιερώθηκε στούς αγίους ’Αποστόλους. Ό λαός όμως τόν ονόμασε κοινά «Σβετιτσχόβελι» (= άγιος Στύλος).
Ήδη οί απεσταλμένοι τοΰ Μιριάν είχαν γίνει δεκτοί μέ μεγάλες τιμές άπό τόν Μέγα Κωνσταντίνο, πού τούς έστειλε πίσω στήν πατρίδα τους μέ πλούσια δώρα καί μέ τόν άρχιεπίσκοπο ’Αντιόχειας Ευστάθιο (+ 337), δύο ιερείς, τρεις διακόνους καί τά απαραίτητα γιά τή θεία λατρεία σκεύη καί είδη.
Μέ διαταγή τού Μιριάν ήρθαν στήν πρωτεύουσα όλοι οί διοικητές τών έπαρχιών, οί στρατηγοί καί οί άξιωματούχοι τού κράτους. Σ’ ένα βαπτιστήριο, κοντά στή γέφυρα τού ποταμού Κούρ, ό άρχιεπίσκοπος Ευστάθιος βάπτισε πρώτα τό βασιλικό ζεύγος καί στή συνέχεια τούς άρχοντες. Γι΄ αυτό τό μέρος εκείνο ονομάζεται άπό τότε «Μταβάρτα Σανατλάβι», δηλαδή «Κολυμβήθρα Μεγιστάνων».
Λίγο πιό κάτω οί δύο ιερείς βάπτιζαν τό λαό, πού είχε προετοιμασθεϊ καί πιστέψει άπό τό κήρυγμα καί τά θαύματα τής άγιας Νίνας. ’Από τούς Εβραίους τής Μτσχέτα βαπτίσθηκαν ό Άβιάθαρ μέ όλους τούς οικείους του καί πενήντα άκόμη έβραϊκές οικογένειες.
Μέ τή βοήθεια τού Θεού, ό άρχιεπίσκοπος Ευστάθιος καί ή άγια Νίνα φώτισαν μέσα σέ μερικά χρόνια ολόκληρη σχεδόν τή χώρα τής Γεωργίας. 'Ύστερα ό άρχιεπίσκοπος, άφοΰ χειροτόνησε ώς έπίσκοπο τής χώρας τόν πρεσβύτερο ’Ιωάννη, έπέστρεψε στήν ’Αντιόχεια.
Ή αγία Νίνα, άποφεύγοντας τή δόξα καί τίς τιμές τού βασιλιά καί τού λαού, κατέφυγε σέ μιάν ορεινή περιοχή, στίς πηγές τού ποταμού Άραγβι, όπου έτοιμαζόταν μέ προσευχές καί νηστείες γιά νέους άπο- στολικούς άγώνες. Πράγματι, άφοΰ κήρυξε τό Χριστό στούς σκληροτράχηλους ορεσίβιους κατοίκους τού Καυκάσου, τούς όποιους βάπτισε ό συνεργάτης της πρεσβύτερος ’Ιάκωβος, κατευθύνθηκε στά νότια τής Καχέτης καί εγκαταστάθηκε στήν κωμόπολη Μπόντμπε, τόν τελευταίο σταθμό τής επίγειας ζωής καί τών άγιων κόπων της. Σέ σύντομο χρονικό διάστημα ή βασίλισσα τής Καχέτης Σόντζε (= Σοφία), άκούγοντας τό θεόπνευστο κήρυγμα τής αγίας, πίστεψε καί βαπτίσθηκε μαζί μέ πλήθη λαού.
Τώρα πιά ό Θεός άποκάλυψε στην πιστή άπόστολό Του ότι πλησίαζε τό τέλος της. Ειδοποίησε άμέ- σως με γράμμα τόν βασιλιά Μιριάν, πού κατέφθασε ταχύτατα μέ τούς αύλικούς του καί τόν επίσκοπο Ιωάννη. Ή αγία κοινώνησε άπό τά χέρια τού έπισκόπου καί ζήτησε νά ταφεί στό φτωχικό καλύβι της. 'Ύστερα παρέδωσε ειρηνικά τό πνεύμα της στόν Κύριο. Ήταν τότε 67 έτών.
Ό βασιλιάς καί ό επίσκοπος θέλησαν νά μεταφέρουν τό τίμιο λείψανό της στό ναό τών άγιων ’Αποστόλων τής Μτσχέτα καί νά τό θάψουν δίπλα στόν ιερό στύλο. Μέ κανένα τρόπο, όμως, δέν μπόρεσαν νά μετακινήσουν τό σώμα της. Έτσι τό έθαψαν έκεϊ, στό ταπεινό καλυβάκι της, στό Μπόντμπε, όπως ή ίδια τό ζήτησε.
Ή μακαρία Νίνα συγκαταριθμήθηκε στή χορεία τών άγιων καί ή μνήμη της ορίσθηκε νά εορτάζεται στις 14 Τανουαρίου, ήμέρα τής κοιμήσεώς της. Ή Εκκλησία τής Γεωργίας τήν άνακήρυξε ίσαπόστολο καί φωτίστρια τής χώρας.
Πάνω στόν τάφο τής άγιας κτίσθηκε ναός αφιερωμένος στό συγγενή της μεγαλομάρτυρα Γεώργιο. Ό ναός έγκαινιάσθηκε στά χρόνια τού γιου καί διαδόχου τού Μιριάν, τού βασιλιά Μπακάρ (342-364) καί σώζεται μέχρι σήμερα. ’Αργότερα σ’ αύτόν τό χώρο ιδρύθηκε γυναικεία μονή αφιερωμένη στήν άγια Νίνα.
Πηγή
ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΙΔΡΥΜΑ «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης