ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Η Αχειροποίητη εικόνα του Κυρίου
Σαβ Μάης 04, 2019 11:23 am
Η Αχειροποίητη εικόνα του Κυρίου
Τη ΙΑ' τού μηνός Αύγουστου, Διήγησις περί της αχειροποιήτου Είκόνος τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών ’Ιησού Χριστού.
Στίς ήμερες τοϋ αύτοκράτορα Τιβερίου Α' (578-582 μ. X.) έγινε ένα μεγάλο καί παράδοξο θαύμα.
Μία φιλόχρισιη γυναίκα χήρα πού λεγόταν Μαρία, συγκλητική πού είχε ιό άξίωμα τής πατρικίας, άρρώστησε άπό άρρώστεια βαριά καί άνίατη. Αύτή, άπελπισμένη άπό κάθε άνθρώπινη βοήθεια, εμπιστεύτηκε τόν εαυτό της στά χέρια τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Τής ήλθε, λοιπόν, μιά καλή ιδέα, στέλνει ειδοποίηση ατούς ιερείς τής 'Αγίας Δεσποτικής καί άχειροποιήτου είκόνος τού Κυρίου καί τούς ζητούσε νά πάνε στό σπίτι της. "Οταν οί ιερείς πήγαν στό σπίτι της έπεσε στά πόδια τους καί τούς έλεγε: Σας παρακαλώ, κύριοί μου, έπειδή ό Θεόςη έξ αιτίας των αμαρτιών μου έπέτρεψε νά βασανίζωμαι άπό φοβερή καί δυσκολοθεράπευτη αρρώστεια θέλω η ανάξια με τις άγιες ευχές σας νά δεχθώ στό ταπεινό μου σπίτι τήν άγια, δεσποτική καί άχειροποίητη Εικόνα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού γιά σαράντα ήμερες καί ίσως, μέσω αύτής, νά μέ έλεήση ό Κύριος καί νά βρω γιατρειά στήν άρρώστεια μου.
Οί ιερείς πού γνώριζαν τήν καλή πνευματική της κατάσταση καί διαγωγή συγκατατέθηκαν κι έφεραν στό σπίτι της τήν άγια καί άχειροποίητη εικόνα τού Κυρίου. Έκεϊ άνοιξαν τήν άγια θήκη πού περιείχε τήν άχειροποίητη Εικόνα καί ή άρρωστη γυναίκα, άφοΰ τήν προσκύνησε καί τήν άσπάστηκε μέ πολλή εύλάβεια, πήρε ένα βαμβακερό ύφασμα ίσο μέ τήν άγια Εικόνα καί τήν σκέπασε μ' αύτό. "Επειτα, άφοϋ τήν έβαλε καί τήν άσφάλισε σέ καθαρή θήκη, τήν τοποθέτησε στό παρεκκλήσιο τού σπιτιού της όπου καί τήν ύπηρετοϋσε γιά σαράντα ήμέρες.
"Οταν συμπληρώθηκαν οί σαράντα ήμέρες άρχισαν οι πόνοι τής γυναίκας νά γίνονται πολύ δυνατοί καί ανυπόφοροι. Δέν μπορούσε ούτε καν νά σηκωθή άπό τό κρεββάτι της. Κάλεσε, λοιπόν, τότε μία άπό ιίς ύπηρέτριές της πού τήν ήξερε ώς αγνότερη άπό τίς άλλες καί τής είπε: «Πήγαινε, πάρε καί φέρε μου τη θήκη τής άγιας Είκόνος γιά νά προσκυνήσω καί νά ανακουφισθώ λίγο άπό τούς άβάσταχτους πόνους», η υπηρέτρια πήγε στό παρεκκλήσιο γιά νά φέρη τήν είκόνα. ’Εκεί όμως είδε θαύμα μεγάλο, φοβερό καί παράδοξο. Μιά τεράστια φλόγα φωτιάς έβγαινε άπό τήν άγια θήκη, έφτανε μέχρι τή στέγη, άγκάλιαζε όλο τό θυσιαστήριο, κατέβαινε μέχρι τό δάπεδο χωρίς όμως νά προξενή ούτε τήν παραμικρή βλάβη στο παρεκκλήσιο. Ή κοπέλλα έξεπλάγη τόσο πολύ πού έπεσε κάτω αναίσθητη από τήν έκπληξή της.
Έξ αίτιας τής αργοπορίας της ήλθε κι άλλη ύπηρέτρια ή όποια εϊδε τό συμβάν καί έτρεξε καί άνέφερε τά πάντα στήν κυρία της. Τότε ή γυναίκα αύτή κατατρόμαξε. Κατέβηκε άπό τό κρεββάτι της καί με πολύ κόπο έφτασε στό παρεκκλήσιο. "Οταν εϊδε τήν φλόγα φώναξε τό «Κύριε έλέησον». ’Έπειτα κάλεσε τούς κληρικούς πού ύπηρετοϋσαν τήν άγια Εικόνα, νά έλθουν γρήγορα στό σπίτι της. Εκείνοι έτρεξαν αμέσως καί μαζί τους ήλθε πολύς λαός.
"Οταν, λοιπόν, είδαν τό παράδοξο θέαμα έμειναν όλοι κατάπληκτοι. Ή φλόγα άνέβαινε καί κατέβαινε όπως τά πανιά τού πλοίου, όταν φυσάη δυνατός άνεμος. "Ολοι έβλεπαν τό θαύμα καί έψαλλαν γιά πολλές ώρες τό «Κύριε έλέησον». "Οταν οί Ιερείς διάβασαν διάφορες προσευχές, ή φλόγα σταμάτησε. Τότε άνοιξαν τή θήκη καί βρήκαν τήν άγια Δεσποτική καί άχειροποίητη εικόνα ολόκληρη καί άθικτη. "Οταν πήραν τό βαμβακερό ύφασμα πού είχε τοποθετήσει ή πατρικία βρήκαν ώ τού θαύματος δεύτερο αντίγραφο τής Δεσποτικής είκόνος άχειροποίητο (πού δέν ήταν δηλ. φτιαγμένο άπό άνθρώπινο χέρι), όμοιο μέ τό πρωτότυπο. "Ολοι δόξασαν τό Θεό γι’ αύτό τό παράδοξο θαύμα καί άσπάστηκαν τήν άχειροποίητη εικόνα. "Επειτα τήν έβαλαν πάνω στό μέρος πού πονοϋσε ή γυναίκα καί άμέσως εξαφανίστηκαν οι πόνοι, έφυγε ή άρρώστεια καί ή γυναίκα έγινε καλά. Τότε, άφοΰ ήλθε στά συγκαλά της, σηκώθηκε κι αύτή δοξάζοντας τό Θεό μαζί μέ τούς Ιερείς καί μ’ όλο τόν λαό πού είχε συγκεντρωθεί.
Μετά άπό μερικά χρόνια η τίμια εκείνη γυναίκα, σάν σκεύος έκλογής πού ήταν, προγνώρισε τόν θάνατό της. Φρόντισε, λοιπόν, νά άφιερώση τήν άγια έκείνη άχειροποίητη εικόνα (τό άντίγραφο) στήν Ιερά Μονή τής Θείας Άναλήψεως πού ήταν στήν περιοχή τής Μελιτηνής τής Αρμενίας. Συνέβη τότε νά έλθη γιά κάποια άποστολή στήν βασιλεύουσα ό Αρχιεπίσκοπος τής Μελιτηνής Δομετιανός, πού ήταν έξάδελφος τού αύτοκράτορος Μαυρίκιου, μαζί μέ μερικούς άπό τούς άρχοντες τής Μελιτηνής. Ή πατρικία έμαθε γιά τήν επίσκεψη τής άντιπροσωπείας αύτής καί παρέδωσε στόν άρχιεπίσκοπο Δομετιανό τήν άγια άχειροποίητη εικόνα (άντίγραφο) καί έξήγησε τό λόγο, πού δέν ήταν άλλος άπό τόν επικείμενο θάνατό της, γιά τόν οποίο καί άφιέρωνε τό ιερό έκεϊνο κειμήλιο στή Μελιτηνή.
Δέν πρέπει όμως νά παραλείψουμε κι ένα δεύτερο σχετικό θαύμα. "Οταν έγινε ή έπιδρομή τών Περσών έναντίον τής βυζαντινής αύτοκρατορίας στά χρόνια τού αύτοκράτορα Ηρακλείου οί Πέρσες λεηλατούσαν τά άνατολικά μέρη τής αύτοκρατορίας. Οί μοναχές τού παραπάνω μοναστηριού φοβήθηκαν μήπως συλληφθοϋν κι αύτές άπό τούς Πέρσες καί γι’ αύτό άφησαν τό μοναστήρι τους καί κατέφυγαν στήν Κωνσταντινούπολη. Εκεί, έπειδή κατάγονταν άπό έπίσημες οικογένειες τής Πόλεως, ό πατριάρχης Σέργιος τούς παραχώρησε ένα μοναστήρι γιά νά μένουν.
Οί μοναχές φεύγοντας άπό τό μοναστήρι τους είχαν φέρει μαζί τους τήν άχειροποίητη Εικόνα τοϋ Κυρίου. "Οταν ό πατριάρχης Σέργιος έμαθε γιά τήν αχειροποίητη εικόνα πού είχαν οί μοναχές έστειλε άνθρωπό του καί πήρε τό ιερό κειμήλιο παρά τις άντιρρήσεις τών μοναχών. "Ομως, άμέσως μετά άπό αύτό, τόν βρήκαν ένα πλήθος θλίψεις καί στενοχώριες. "Επεσε στήν δυσμένεια τών βασιλέων καί συγχρόνως δημιουργήθηκαν διάφορες έκκλησιαστικές ταραχές. ΊΕνώ βρισκόταν σέ απορία καί σύγχυση μή μπορώντας νά έξηγήση γιατί συνέβαιναν ολα αύτά, βλέπει τή νύκτα ένα φοβερό άνδρα πού παρουσιάστηκε καί τού είπε: «Δώσε πίσω γρήγορα αύτό πού πήρες άδικα άπ’ τό μοναστήρι». Σηκώθηκε, λοιπόν, καί σκεφτόταν τό λόγια πού άκουσε. Στή συνέχεια κάλεσε καί τούς άνθρώπους τούς δικούς του καί τούς ρώτησε: «Τί στενοχώριες είναι αύτές πού περνάω καί σέ ποιά αίτια μπορεί νά οφείλονται;» Μάλιστα δέ, πρέπει νά σάς πώ ότι είδα τήν νύχτα έναν φοβερό άνδρα ό όποιος στάθηκε καί μοϋ είπε: «Δώσε πίσω γρήγορα αύτό πού πήρες άδικα άπό τό μοναστήρι». Δέν γνωρίζω τί μπορεί νά πήραμε καί άπό ποιόν. Αΰτοί τού άπάντησαν: «Μή σκέφτεσαι τέτοια πράγματα, δέσποτά μου, ούτε άδίκησες ποτέ κανέναν. "Ολα αύτά κι οί στενοχώριες κι οί φαντασίες είναι τεχνάσματα τών δαιμόνων». "Ομως πέρασε ή ημέρα καί ήρθε ή έπόμενη νύχτα. Τό βράδυ, λοιπόν, τοϋ έμφανίζεται καί πάλι ό φοβερός έκεϊνος άνθρωπος καί τοϋ είπε μέ πολύ αύστηρότητα: «Δώσε πίσω γρήγορα αύτό πού πήρες άπό τίς καλόγριες τοϋ μοναστηριοϋ τής Άναλήψεως• δέ γνωρίζεις ότι έχουν έλθει έδώ άπό άλλο μέρος μακρινό καί είναι απαρηγόρητες;». Ξύπνησε αμέσως καί λέει στόν κουβουκλήσιό του:
«Αδελφέ, όταν πήρες τήν άχειροποίητη Δεσποτική .είκόνα άπό τις μοναχές πώς αντιμετώπισαν τό θέμα αύτό;».
«Στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ Δέσποτά μου, κι άν μπορούσαν θά μάς έπετίθεντο».
Τότε κατάλαβε ό πατριάρχης πού οφείλονταν όλες οι θλίψεις καί τά προβλήματα πού συναντούσε καί μετάνοιωσε κατηγορώντας τόν έαυτό του ένώ έδωσε έντολή καί έπέστρεψαν άμέσως τήν άχειροποίητη άγια εικόνα στό μοναστήρι τών καλογραιών μέ πάρα πολλές τιμές. Αύτό έγινε στις 29 Νοεμβρίου. Αμέσως σταμάτησαν όλοι οί πειρασμοί καί οί θλίψεις τού πατριάρχη, άλλά καί οί μοναχές, παίρνοντας τήν άγια εικόνα, πλημμύρισαν άπ’ αύτή τή χαρά καί τήν άγαλλίαση τοϋ Θεού πού δέν έχει τέλος.
Τη ΙΑ' τού μηνός Αύγουστου, Διήγησις περί της αχειροποιήτου Είκόνος τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών ’Ιησού Χριστού.
Στίς ήμερες τοϋ αύτοκράτορα Τιβερίου Α' (578-582 μ. X.) έγινε ένα μεγάλο καί παράδοξο θαύμα.
Μία φιλόχρισιη γυναίκα χήρα πού λεγόταν Μαρία, συγκλητική πού είχε ιό άξίωμα τής πατρικίας, άρρώστησε άπό άρρώστεια βαριά καί άνίατη. Αύτή, άπελπισμένη άπό κάθε άνθρώπινη βοήθεια, εμπιστεύτηκε τόν εαυτό της στά χέρια τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Τής ήλθε, λοιπόν, μιά καλή ιδέα, στέλνει ειδοποίηση ατούς ιερείς τής 'Αγίας Δεσποτικής καί άχειροποιήτου είκόνος τού Κυρίου καί τούς ζητούσε νά πάνε στό σπίτι της. "Οταν οί ιερείς πήγαν στό σπίτι της έπεσε στά πόδια τους καί τούς έλεγε: Σας παρακαλώ, κύριοί μου, έπειδή ό Θεόςη έξ αιτίας των αμαρτιών μου έπέτρεψε νά βασανίζωμαι άπό φοβερή καί δυσκολοθεράπευτη αρρώστεια θέλω η ανάξια με τις άγιες ευχές σας νά δεχθώ στό ταπεινό μου σπίτι τήν άγια, δεσποτική καί άχειροποίητη Εικόνα τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού γιά σαράντα ήμερες καί ίσως, μέσω αύτής, νά μέ έλεήση ό Κύριος καί νά βρω γιατρειά στήν άρρώστεια μου.
Οί ιερείς πού γνώριζαν τήν καλή πνευματική της κατάσταση καί διαγωγή συγκατατέθηκαν κι έφεραν στό σπίτι της τήν άγια καί άχειροποίητη εικόνα τού Κυρίου. Έκεϊ άνοιξαν τήν άγια θήκη πού περιείχε τήν άχειροποίητη Εικόνα καί ή άρρωστη γυναίκα, άφοΰ τήν προσκύνησε καί τήν άσπάστηκε μέ πολλή εύλάβεια, πήρε ένα βαμβακερό ύφασμα ίσο μέ τήν άγια Εικόνα καί τήν σκέπασε μ' αύτό. "Επειτα, άφοϋ τήν έβαλε καί τήν άσφάλισε σέ καθαρή θήκη, τήν τοποθέτησε στό παρεκκλήσιο τού σπιτιού της όπου καί τήν ύπηρετοϋσε γιά σαράντα ήμέρες.
"Οταν συμπληρώθηκαν οί σαράντα ήμέρες άρχισαν οι πόνοι τής γυναίκας νά γίνονται πολύ δυνατοί καί ανυπόφοροι. Δέν μπορούσε ούτε καν νά σηκωθή άπό τό κρεββάτι της. Κάλεσε, λοιπόν, τότε μία άπό ιίς ύπηρέτριές της πού τήν ήξερε ώς αγνότερη άπό τίς άλλες καί τής είπε: «Πήγαινε, πάρε καί φέρε μου τη θήκη τής άγιας Είκόνος γιά νά προσκυνήσω καί νά ανακουφισθώ λίγο άπό τούς άβάσταχτους πόνους», η υπηρέτρια πήγε στό παρεκκλήσιο γιά νά φέρη τήν είκόνα. ’Εκεί όμως είδε θαύμα μεγάλο, φοβερό καί παράδοξο. Μιά τεράστια φλόγα φωτιάς έβγαινε άπό τήν άγια θήκη, έφτανε μέχρι τή στέγη, άγκάλιαζε όλο τό θυσιαστήριο, κατέβαινε μέχρι τό δάπεδο χωρίς όμως νά προξενή ούτε τήν παραμικρή βλάβη στο παρεκκλήσιο. Ή κοπέλλα έξεπλάγη τόσο πολύ πού έπεσε κάτω αναίσθητη από τήν έκπληξή της.
Έξ αίτιας τής αργοπορίας της ήλθε κι άλλη ύπηρέτρια ή όποια εϊδε τό συμβάν καί έτρεξε καί άνέφερε τά πάντα στήν κυρία της. Τότε ή γυναίκα αύτή κατατρόμαξε. Κατέβηκε άπό τό κρεββάτι της καί με πολύ κόπο έφτασε στό παρεκκλήσιο. "Οταν εϊδε τήν φλόγα φώναξε τό «Κύριε έλέησον». ’Έπειτα κάλεσε τούς κληρικούς πού ύπηρετοϋσαν τήν άγια Εικόνα, νά έλθουν γρήγορα στό σπίτι της. Εκείνοι έτρεξαν αμέσως καί μαζί τους ήλθε πολύς λαός.
"Οταν, λοιπόν, είδαν τό παράδοξο θέαμα έμειναν όλοι κατάπληκτοι. Ή φλόγα άνέβαινε καί κατέβαινε όπως τά πανιά τού πλοίου, όταν φυσάη δυνατός άνεμος. "Ολοι έβλεπαν τό θαύμα καί έψαλλαν γιά πολλές ώρες τό «Κύριε έλέησον». "Οταν οί Ιερείς διάβασαν διάφορες προσευχές, ή φλόγα σταμάτησε. Τότε άνοιξαν τή θήκη καί βρήκαν τήν άγια Δεσποτική καί άχειροποίητη εικόνα ολόκληρη καί άθικτη. "Οταν πήραν τό βαμβακερό ύφασμα πού είχε τοποθετήσει ή πατρικία βρήκαν ώ τού θαύματος δεύτερο αντίγραφο τής Δεσποτικής είκόνος άχειροποίητο (πού δέν ήταν δηλ. φτιαγμένο άπό άνθρώπινο χέρι), όμοιο μέ τό πρωτότυπο. "Ολοι δόξασαν τό Θεό γι’ αύτό τό παράδοξο θαύμα καί άσπάστηκαν τήν άχειροποίητη εικόνα. "Επειτα τήν έβαλαν πάνω στό μέρος πού πονοϋσε ή γυναίκα καί άμέσως εξαφανίστηκαν οι πόνοι, έφυγε ή άρρώστεια καί ή γυναίκα έγινε καλά. Τότε, άφοΰ ήλθε στά συγκαλά της, σηκώθηκε κι αύτή δοξάζοντας τό Θεό μαζί μέ τούς Ιερείς καί μ’ όλο τόν λαό πού είχε συγκεντρωθεί.
Μετά άπό μερικά χρόνια η τίμια εκείνη γυναίκα, σάν σκεύος έκλογής πού ήταν, προγνώρισε τόν θάνατό της. Φρόντισε, λοιπόν, νά άφιερώση τήν άγια έκείνη άχειροποίητη εικόνα (τό άντίγραφο) στήν Ιερά Μονή τής Θείας Άναλήψεως πού ήταν στήν περιοχή τής Μελιτηνής τής Αρμενίας. Συνέβη τότε νά έλθη γιά κάποια άποστολή στήν βασιλεύουσα ό Αρχιεπίσκοπος τής Μελιτηνής Δομετιανός, πού ήταν έξάδελφος τού αύτοκράτορος Μαυρίκιου, μαζί μέ μερικούς άπό τούς άρχοντες τής Μελιτηνής. Ή πατρικία έμαθε γιά τήν επίσκεψη τής άντιπροσωπείας αύτής καί παρέδωσε στόν άρχιεπίσκοπο Δομετιανό τήν άγια άχειροποίητη εικόνα (άντίγραφο) καί έξήγησε τό λόγο, πού δέν ήταν άλλος άπό τόν επικείμενο θάνατό της, γιά τόν οποίο καί άφιέρωνε τό ιερό έκεϊνο κειμήλιο στή Μελιτηνή.
Δέν πρέπει όμως νά παραλείψουμε κι ένα δεύτερο σχετικό θαύμα. "Οταν έγινε ή έπιδρομή τών Περσών έναντίον τής βυζαντινής αύτοκρατορίας στά χρόνια τού αύτοκράτορα Ηρακλείου οί Πέρσες λεηλατούσαν τά άνατολικά μέρη τής αύτοκρατορίας. Οί μοναχές τού παραπάνω μοναστηριού φοβήθηκαν μήπως συλληφθοϋν κι αύτές άπό τούς Πέρσες καί γι’ αύτό άφησαν τό μοναστήρι τους καί κατέφυγαν στήν Κωνσταντινούπολη. Εκεί, έπειδή κατάγονταν άπό έπίσημες οικογένειες τής Πόλεως, ό πατριάρχης Σέργιος τούς παραχώρησε ένα μοναστήρι γιά νά μένουν.
Οί μοναχές φεύγοντας άπό τό μοναστήρι τους είχαν φέρει μαζί τους τήν άχειροποίητη Εικόνα τοϋ Κυρίου. "Οταν ό πατριάρχης Σέργιος έμαθε γιά τήν αχειροποίητη εικόνα πού είχαν οί μοναχές έστειλε άνθρωπό του καί πήρε τό ιερό κειμήλιο παρά τις άντιρρήσεις τών μοναχών. "Ομως, άμέσως μετά άπό αύτό, τόν βρήκαν ένα πλήθος θλίψεις καί στενοχώριες. "Επεσε στήν δυσμένεια τών βασιλέων καί συγχρόνως δημιουργήθηκαν διάφορες έκκλησιαστικές ταραχές. ΊΕνώ βρισκόταν σέ απορία καί σύγχυση μή μπορώντας νά έξηγήση γιατί συνέβαιναν ολα αύτά, βλέπει τή νύκτα ένα φοβερό άνδρα πού παρουσιάστηκε καί τού είπε: «Δώσε πίσω γρήγορα αύτό πού πήρες άδικα άπ’ τό μοναστήρι». Σηκώθηκε, λοιπόν, καί σκεφτόταν τό λόγια πού άκουσε. Στή συνέχεια κάλεσε καί τούς άνθρώπους τούς δικούς του καί τούς ρώτησε: «Τί στενοχώριες είναι αύτές πού περνάω καί σέ ποιά αίτια μπορεί νά οφείλονται;» Μάλιστα δέ, πρέπει νά σάς πώ ότι είδα τήν νύχτα έναν φοβερό άνδρα ό όποιος στάθηκε καί μοϋ είπε: «Δώσε πίσω γρήγορα αύτό πού πήρες άδικα άπό τό μοναστήρι». Δέν γνωρίζω τί μπορεί νά πήραμε καί άπό ποιόν. Αΰτοί τού άπάντησαν: «Μή σκέφτεσαι τέτοια πράγματα, δέσποτά μου, ούτε άδίκησες ποτέ κανέναν. "Ολα αύτά κι οί στενοχώριες κι οί φαντασίες είναι τεχνάσματα τών δαιμόνων». "Ομως πέρασε ή ημέρα καί ήρθε ή έπόμενη νύχτα. Τό βράδυ, λοιπόν, τοϋ έμφανίζεται καί πάλι ό φοβερός έκεϊνος άνθρωπος καί τοϋ είπε μέ πολύ αύστηρότητα: «Δώσε πίσω γρήγορα αύτό πού πήρες άπό τίς καλόγριες τοϋ μοναστηριοϋ τής Άναλήψεως• δέ γνωρίζεις ότι έχουν έλθει έδώ άπό άλλο μέρος μακρινό καί είναι απαρηγόρητες;». Ξύπνησε αμέσως καί λέει στόν κουβουκλήσιό του:
«Αδελφέ, όταν πήρες τήν άχειροποίητη Δεσποτική .είκόνα άπό τις μοναχές πώς αντιμετώπισαν τό θέμα αύτό;».
«Στενοχωρήθηκαν πάρα πολύ Δέσποτά μου, κι άν μπορούσαν θά μάς έπετίθεντο».
Τότε κατάλαβε ό πατριάρχης πού οφείλονταν όλες οι θλίψεις καί τά προβλήματα πού συναντούσε καί μετάνοιωσε κατηγορώντας τόν έαυτό του ένώ έδωσε έντολή καί έπέστρεψαν άμέσως τήν άχειροποίητη άγια εικόνα στό μοναστήρι τών καλογραιών μέ πάρα πολλές τιμές. Αύτό έγινε στις 29 Νοεμβρίου. Αμέσως σταμάτησαν όλοι οί πειρασμοί καί οί θλίψεις τού πατριάρχη, άλλά καί οί μοναχές, παίρνοντας τήν άγια εικόνα, πλημμύρισαν άπ’ αύτή τή χαρά καί τήν άγαλλίαση τοϋ Θεού πού δέν έχει τέλος.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης