ΓιώταΤeamOwner
- Αριθμός μηνυμάτων : 187
Παρακλητικός κανών εις τον Όσιο Ξενοφών
Κυρ Μαρ 31, 2013 8:24 am
Παρακλητικός κανών εις τον Όσιο Ξενοφών
Ἰσιδώρας μοναχῆς Ἁγιοϊεροθετίσσης
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τὰ τροπάριαν.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς φερωνύμως ἐνηχῶν ἡμῖν Πάτερ, φωνὴν ξενίζουσαν ἐν κόσμου ἀΰλου, τὴν σωτηρίαν πᾶσιν ἐναπόγραψον, ὅπως σοῦ γεραίρομεν, τῶν θαυμάτων τὴν αἴγλην, Ξενοφῶν ἣν δέδεξαι, ὡς Ἰὼβ χορηγήσας, τῷ σῷ Δεσπότῃ ἅπασαν ῥοπήν, σῆς διανοίας, ψυχῆς τε καὶ σώματος.
Δόξα.
Τῷ Ἰησοῦ συνανεκράθης τελείως, ὑπερπηδῶν τῶν φθειρομένων τὴν ἕλξιν, καὶ τὸν σταυρὸν ἐπ’ ὤμων σου ἀράμενος, μόνος μόνῳ ᾕρησο, ἐντρυφᾶν θεηγόρε, ὅθεν κατηγλάϊσαι, σὺν συζύγῳ καὶ τέκνοις, ὅθεν μοι δὸς σὴν χάριν Ξενοφών, ἵνα δοξάζω, θερμὰς ἀντιλήψεις σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
Ξενοφῶν ξένως ἐμφώνησόν μοι. Ἰσιδώρας
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ξενούμενος μάκαρ διὰ Χριστόν, ξένον με ὡς ὄντα ἐν συνάξεσιν οὐρανῶν, οἰκείωσον φίλτρῳ τῶν Ἁγίων, ὦ Ξενοφῶν σὺν σεπτῇ συνοδείᾳ σου.
Ἐγκάρδιον ἔρωτα Ξενοφῶν, ἐν στέρνοις κατέχων, ἐβδελύξω τῶν γεηρῶν, διὸ ἀγαπήσεως τὴν φλόγα, ἐμοὶ ἀνένδοτον ἆψον πρεσβείᾳ σου.
Νυττόμενος Πνεύματος καλλοναῖς, ἡδίστῃ ἐθέλχθης τῶν Ἀγγέλων διαγωγῇ, διέγειρον ὅθεν Ξενοφῶν μου, πρὸς θείας πτήσεις ψυχὴν καὶ διάνοιαν.
Θεοτοκίον.
Ὁ Λόγος ἀξίαν ὦ Μαριάμ, ἐν κόσμῳ εὑρών Σε, ὑπὲρ ἅπαντα τὰ κτιστά, τοῦ ἔργου φρικτῆς οἰκονομίας, τὴν Σὴν γαστέρα ἐνσάρκως κατώκησας.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψῖδος.
Φωτισμόν μοι παράσχου ὦ Ξενοφῶν πάντιμε, ἵνα προσβολῶν τοῦ βελίαρ τάχει ῥυσθήσωμαι, σὺ γὰρ ἐξέλαμψας, τῷ τῆς ἀσκήσεως φάει, τοῦ Χριστοῦ ὡς ἤκουσας ξενοφωνοῦντός σοι.
Ὡς ὁδὸν στενωτάτην σὺ διαβὰς ἔνδοξε, στένωσιν νοός μου κραυγάζω νῦν καταπλάτυνον, ἵνα αὐλίζομαι, εἰς Παραδείσου τὸ πλάτος, ἔνθα εἰς συγγένειαν χαίρει εἰς ἄδυτα.
Νεκταρώδης σοι δρόσος διὰ πολλῶν θλίψεων, καὶ ὑπομονῆς σου τελείας Πάτερ ἐνέσταξε, ποιῶν σε ἄρωμα, ὦ Ξενοφῶν ἀφθαρσίας, ὅθεν δυσωδίας με τάχος ἀπάλλαξον.
Θεοτοκίον.
Ξενοτρόπως Παρθένε Σῶν ὀφθαλμῶν χάριτες, εἵλκυσαν Πάτερ τὰς εὐνοίας ἀναπτερώσασαι, ὅθεν ηὐδόκησεν, ἐν Σοὶ οἰκήσαι ὁ κόλποις, πατρικοῖς καθήμενος ἵνα δοξάσῃ με.
Διάσωσον, ὦ Ξενοφῶν ἐκ κινδύνων, τοὺς σοὺς οἰκέτας, ὅτι πάντες πανευλαβῶς, σὴν χάριν αἰτούμεθα, ὡς ἵλεων κρήνη τῶν ἰαμάτων.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αῖτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Θεῷ ἀποδοὺς καὶ πλοῦτον καὶ σὴν εὔκλειαν, ὡσεὶ Ἀβραάμ, τῷ Θεῷ εὐηρέστησας, σοὺς υἱοὺς δωρούμενος, εὐχαρίστοις ὕμνοις τῷ Κτίσαντι, διὸ παρέχεις θεῖε Ξενοφῶν, θαυμάτων κρουνοὺς ὡσεὶ φιλόστοργος.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐγκρατείας τοῖς πόνοις σου, ἐν Ἁγίᾳ Πόλει σὺν γόνῳ ἔφανας, ἀστραπὰς αἰωνιότητος, ὅθεν Ξενοφῶν γενοῦ μοι σύμμαχος.
Νοητάς μοι παρέχουσα, δωρεὰς ἐνθέους ἡ σὴ συγγένεια, Ξενοφῶν ἀειμακάριστε, ὀδυνῶν λυτροῦται καὶ κακώσεων.
Ὡς ταμίευμα κέκτησο, Ξενοφῶν ἐντός σου ἄρτον οὐράνιον, συντηροῦντά σε ἐν πνεύματι, ὅθεν με πεινῶντα Πάτερ κόρεσον.
Θεοτοκίον.
Σωστικῶς ἐπιῤῥαίνουσα, ἐν ὑσσώπῳ Μῆτερ ἀποκαθάρσεως, ἐν τοῖς δάκρυσί με λεύκανον, θείᾳ ἀντιλήψει Σου εὐφραίνουσα.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἕλκυσον ἡμᾶς, ἐν τοῖς μύροις οὗ ἠγάπησας, καὶ ἐνήχησον φωνὴν χερουβικήν, Ξενοφῶν ὁ πανοικίᾳ μεμνημένος μου.
Μέμνησο ἀεί, Ξενοφῶν ἡμῶν φιλούντων σε, καὶ ἐξάγαγε ἐκ λάκκου ὀδυνῶν, σὺν συμβίᾳ σου καὶ τέκνοις τοῖς θεόφροσι.
Φαῦσον Ξενοφῶν, λάμψιν θείας ἐπιγνώσεως, ταῖς ἐντεύξεσι Μαρίας καὶ υἱῶν, Ἀρκαδίου Ἰωάννου τε δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ὥσπερ Ἀερμών, θείαν δρόσον Σε ἐγνώκαμεν, καταβαίνουσαν καρδίας τῶν πιστῶν, καὶ σβεννύουσαν τὴν φλόγωσιν κακότητος.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Νοήσας, ξενοτερπεῖς λαμπηδόνας, ἐβδελύξω τῶν ματαίων τὴν τύρβην, πανοικεσίᾳ φυγὼν ἐν ἐρήμῳ, ὦ Ξενοφῶν τῆς Σιὼν ἐν τοῖς ὄρεσι, διὸ λιταῖς σου θερμουργοῖς, ἀποκάθαρον θείαν εἰκόνα μου.
Ἠλάθης, πρὸς θεωρίαν ἀΰλων, Ξενοφῶν σὺν τῇ Μαρίᾳ καὶ τέκνοις, ὑπεριδόντες τῆς γῆς τὰ ἡδέα, διὸ τοὺς πόνους καὶ ἄλγη ἡδύνετε, τῶν προσιόντων εὐλαβῶς, τοῖς λειψάνοις ὑμῶν καὶ τῇ χάριτι.
Συζύγων, χοροῦ διάδημα ὤφθης, ξυνωρὶς καταβαλοῦσα τὸν πλάνον, ὦ Ξενοφῶν, σὺν Μαρίᾳ τῇ θείᾳ, διὸ ἡμᾶς ἐνισχύσατε ὄφεως, καταπατᾶν τὰς μηχανάς, ταῖς ἐνθέοις ὑμῶν ἀντιλήψεσι.
Θεοτοκίον.
Ὀφθεῖσα, ἐσφραγισμένη ὡς Βίβλος, ἡ γραφεῖσα ἐν δακτύλῳ τῷ θείῳ, τῆς Σῆς πρεσβείας δακτύλοις ὦ Μῆτερ, τῶν ἐπταισμένων μοι γράψον συγχώρησιν, ὅπως ὑμνῶ Σε ὦ χαρά, οὐρανῶν καὶ ἐμὸν ἀγαλλίαμα.
Διάσωσον, ὦ Ξενοφῶν ἐκ κινδύνων, τοὺς σοὺς οἰκέτας, ὅτι πάντες πανευλαβῶς, σὴν χάριν αἰτούμεθα, ὡς ἵλεων κρήνη τῶν ἰαμάτων.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αῖτησις καί τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ξενοφώνως ὡς προσελκυσθεὶς εἰς οὐράνια, ἐξαστράπτων σὺν λαμπροφαεῖ συνοδείᾳ σου, ἐκδυσώπει ἐν ἱλασμοῖς ὁσίων σου εὐχῶν, μολπὰς ἀπαύστου χαρμονῆς, εὐφραίνειν μάκαρ Ξενοφῶν, τοὺς πιστῶς σοι κραυγάζοντας· ἴασαι μυριπνόοις, ἐκχύσεσι τῆς σῆς κάρας, καὶ σῶν υἱῶν θεουργικῶν, ἀῤῥωστήματα ἀνίατα.
Προκείμενον: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τῶν Ὁσίων Αὐτῶν.
Στ.: Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον.
Εὐαγγέλιον Ὁσιακόν.
Δόξα
Ταῖς τῶν Σῶν Ὁσίων...
Καὶ νῦν
Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὤφθητε τετράφωνον, θεογνωσίας ὡς μέλος, Ξενοφῶν μακάριε, καὶ ἡ σὴ συγγένεια, ἡ πανθαύμαστος, τὸν σταυρὸν ἄραντες, τὸν χρηστὸν Κυρίου, χαρᾷ ὡς καρτερόφρονες, τὸν πλοῦτον νείμαντες, διὰ μαργαρίτην τὸν ἄῤῥηκτον, καὶ νῦν καθικετεύσατε, ὅπως διανύσας τὸ πέλαγος, παθῶν τῆς κακίας ὑμῶν ἐν ταῖς φαιδρότησιν ἀρθῶ, ἵνα φωναῖς ξέναις τέρπωμαι, εἰς αἰῶνας Ὅσιοι.
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Νεουργῶν ἀπαθείας ἀγαλλίασιν Πάτερ τῇ ἱκεσίᾳ σου, εὐστόργῳ ἀντιλήψει, ψυχὰς ἀποκαθαίρεις, πανοικὶ σπεύδων πάντοτε, ὦ Ξενοφῶν θεουργέ, θερμάναι τὴν λατρείαν.
Μυστικῶς ἐνηχήθης ξενοφώνως ἀνήκουστον εἰς ἀπόλαυσιν, διὸ θαυμάτων αἴγλην καὶ νόσων θεραπείαν, διανέμεις τῆς μέλπουσι, ὦ Ξενοφῶν ἀρετάς, συμπνόων σου Ὁσίων.
Ὁρμισθέντες λιμένι ἡσυχίας ἐκ φίλτρου καθιερώσεως, θέοθεν οἱ υἱοί σου, ἐξέλαμψαν ὁσίως, Ξενοφῶν ἱκετεύοντες, ἐκ ναυαγίου παθῶν, ἡμᾶς λυτροῦσθαι τάχει.
Θεοτοκίον.
Ἰησοῦς ὡς εὑρών Σε εὐανθοῦν ἐν κοιλάσι ῥόδον πανεύοσμον, ἐσκήνωμα Παρθένε, ἐν Σοὶ ὡς ἁγνοτέρα ὀρθριφώτου αὐγάσματος, καταγλυκαίνων ἡμᾶς, μητρῷά Σου πρεσβείᾳ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἰάσεις νέμεις, ἐκ θεοστόργων σου σπλάγχνων, Ξενοφῶν ἐμὴ τερπνὴ παραμυθία, ἵνα σου γεραίρω, σὴν χάριν εἰς αἰῶνας.
Σκέπη ὑπάρχεις, μετὰ σεπτῆς σου χορείας, θλιβομένων τε ἀντίληψις ἡδεῖα, ὅθεν Ξενοφῶν σε, τιμῶμεν ἐκ καρδίας.
Ἰσχὺν καὶ σθένος, ὦ Ξενοφῶν μοι παρέχεις, σὺν Μαρίᾳ καὶ πανσέπτῳ Ἀρκαδίῳ, μετὰ Ἰωάννου, κατὰ τοῦ ἀλλοτρίου.
Θεοτοκίον.
Δεδοξασμένη, ἡ κλωσαμένη χιτῶνα, ἐνσαρκώσεως τῷ Κτίστῃ τῶν ἁπάντων, θάλψον νῦν ῥιγῶσαν, Παρθένε τὴν ψυχήν μου.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ὡς ὄργανον τετράπνουν, χορεία Ὁσίων, ἡμῖν χαρὰ ἐπιχέει τὴν ἄληκτον, τῆς μετανοίας ἐμπνέουσα ᾆσμα χάριτος.
Ῥαδάμνους εὐκαρπίας, ἤνθησας ὁσίως, σὺν Ἰωάννῃ τὸν θεῖον Ἀρκάδιον, ὦ ξυνωρὶς χορηγοῦσα ἡμῖν τὰ πρόσφορα.
Ἀνάτειλόν μοι Πάτερ, αὐγὴν φωταυγείας, ἐσκοτισμένῳ ἐν ζόφῳ πορώσεως, ὦ Ξενοφῶν ἐπιφαίνων χαρὰν τοῖς φίλοις σου.
Θεοτοκίον.
Σταγόνες μου δακρύων, ἐξέλιπον Μαρία, βεβαρυμένου ἐν ὕπνῳ νεκρώσεως, ἀλλὰ μ’ ἐξέγειρον ὄμβροις τῆς κατανύξεως.
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Λάμπετε τετράστερος ὡς πλειάς, βρύουσα ἰάσεις, ἐκ λειψάνων καὶ δωρεάς, Ξενοφῶν τρισμάκαρ, σὺν τῇ σοφῇ Μαρίᾳ, καὶ τέκνοις παμφαέσι, ξένοις αὐγάσμασι.
Πνοαῖς πανευόσμοις θέλγει ψυχάς, πλουτοῦσα ἰάσεις ἐκ λειψάνων θεουργικῶν, ἡ πάνσεπτος χορεία, τοῦ θείου Ξενοφῶντος, ἀῤῥήτοις εὐωδίαις ἀγαλλιάσεως.
Στίλβουσι τῆς δόξης μαρμαρυγάς, αἱ πάντιμοι κάραι, Ξενοφῶντος καὶ ἀδελφῶν, θείου Ἀρκαδίου, καὶ Ἰωάννου ἅμα, ἀδάμαντες καθάπερ, ξένης λαμπρότητος.
Ὡραῖοι ἐν κάλλει ὑπερφυεῖ, Χριστῷ συναφθέντες, ἱκετεύσατε Ξενοφῶν, σὺν τῇ συγγενείᾳ, ἐν τρίβῳ μετανοίας, ὁδεύειν τοὺς ποθοῦντας, δόξαν τρισήλιον.
Πυρσὸς ὡς τετράφωτος μυστικῶς, ψυχὰς καταυγάζει, Ξενοφῶντος σεπτὸς χορός, ἡ σεπτὴ Μαρία, μετὰ τοῦ Ἰωάννου, καὶ θείου Ἀρκαδίου, ἡμᾶς φαιδρύνοντες.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ' ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς
Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πόθῳ, συνθλιβέντες τοῦ Χριστοῦ, βότρυες περκάζοντες θεῖοι, ληνοῖς ἀσκήσεως, νάματα ἀρδεύετε τῶν ἰαμάτων ἡμῖν, Ξενοφῶν ἀξιάγαστε, σὺν τῇ σῇ συζύγῳ, καὶ υἱοῖς θεόφροσι, διὸ αἰτούμεθα, μέθην, ἐμποιήσατε θείαν, πᾶσι τοῖς ἐρῶσι ἐν πίστει, μέθεξιν αἰώνιον θεότητος.
Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
’Αμήν.
Ἰσιδώρας μοναχῆς Ἁγιοϊεροθετίσσης
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τὰ τροπάριαν.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὡς φερωνύμως ἐνηχῶν ἡμῖν Πάτερ, φωνὴν ξενίζουσαν ἐν κόσμου ἀΰλου, τὴν σωτηρίαν πᾶσιν ἐναπόγραψον, ὅπως σοῦ γεραίρομεν, τῶν θαυμάτων τὴν αἴγλην, Ξενοφῶν ἣν δέδεξαι, ὡς Ἰὼβ χορηγήσας, τῷ σῷ Δεσπότῃ ἅπασαν ῥοπήν, σῆς διανοίας, ψυχῆς τε καὶ σώματος.
Δόξα.
Τῷ Ἰησοῦ συνανεκράθης τελείως, ὑπερπηδῶν τῶν φθειρομένων τὴν ἕλξιν, καὶ τὸν σταυρὸν ἐπ’ ὤμων σου ἀράμενος, μόνος μόνῳ ᾕρησο, ἐντρυφᾶν θεηγόρε, ὅθεν κατηγλάϊσαι, σὺν συζύγῳ καὶ τέκνοις, ὅθεν μοι δὸς σὴν χάριν Ξενοφών, ἵνα δοξάζω, θερμὰς ἀντιλήψεις σου.
Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τὰς δυναστείας Σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμὴ γὰρ Σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δὲ διεφύλαξεν, ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ Σοῦ, Σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ὁ Ν΄ (50) Ψαλμός.
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Εἶτα ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς:
Ξενοφῶν ξένως ἐμφώνησόν μοι. Ἰσιδώρας
ᾨδὴ α΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρὰν διοδεύσας.
Ξενούμενος μάκαρ διὰ Χριστόν, ξένον με ὡς ὄντα ἐν συνάξεσιν οὐρανῶν, οἰκείωσον φίλτρῳ τῶν Ἁγίων, ὦ Ξενοφῶν σὺν σεπτῇ συνοδείᾳ σου.
Ἐγκάρδιον ἔρωτα Ξενοφῶν, ἐν στέρνοις κατέχων, ἐβδελύξω τῶν γεηρῶν, διὸ ἀγαπήσεως τὴν φλόγα, ἐμοὶ ἀνένδοτον ἆψον πρεσβείᾳ σου.
Νυττόμενος Πνεύματος καλλοναῖς, ἡδίστῃ ἐθέλχθης τῶν Ἀγγέλων διαγωγῇ, διέγειρον ὅθεν Ξενοφῶν μου, πρὸς θείας πτήσεις ψυχὴν καὶ διάνοιαν.
Θεοτοκίον.
Ὁ Λόγος ἀξίαν ὦ Μαριάμ, ἐν κόσμῳ εὑρών Σε, ὑπὲρ ἅπαντα τὰ κτιστά, τοῦ ἔργου φρικτῆς οἰκονομίας, τὴν Σὴν γαστέρα ἐνσάρκως κατώκησας.
ᾨδὴ γ΄. Οὐρανίας ἀψῖδος.
Φωτισμόν μοι παράσχου ὦ Ξενοφῶν πάντιμε, ἵνα προσβολῶν τοῦ βελίαρ τάχει ῥυσθήσωμαι, σὺ γὰρ ἐξέλαμψας, τῷ τῆς ἀσκήσεως φάει, τοῦ Χριστοῦ ὡς ἤκουσας ξενοφωνοῦντός σοι.
Ὡς ὁδὸν στενωτάτην σὺ διαβὰς ἔνδοξε, στένωσιν νοός μου κραυγάζω νῦν καταπλάτυνον, ἵνα αὐλίζομαι, εἰς Παραδείσου τὸ πλάτος, ἔνθα εἰς συγγένειαν χαίρει εἰς ἄδυτα.
Νεκταρώδης σοι δρόσος διὰ πολλῶν θλίψεων, καὶ ὑπομονῆς σου τελείας Πάτερ ἐνέσταξε, ποιῶν σε ἄρωμα, ὦ Ξενοφῶν ἀφθαρσίας, ὅθεν δυσωδίας με τάχος ἀπάλλαξον.
Θεοτοκίον.
Ξενοτρόπως Παρθένε Σῶν ὀφθαλμῶν χάριτες, εἵλκυσαν Πάτερ τὰς εὐνοίας ἀναπτερώσασαι, ὅθεν ηὐδόκησεν, ἐν Σοὶ οἰκήσαι ὁ κόλποις, πατρικοῖς καθήμενος ἵνα δοξάσῃ με.
Διάσωσον, ὦ Ξενοφῶν ἐκ κινδύνων, τοὺς σοὺς οἰκέτας, ὅτι πάντες πανευλαβῶς, σὴν χάριν αἰτούμεθα, ὡς ἵλεων κρήνη τῶν ἰαμάτων.
Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αῖτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Θεῷ ἀποδοὺς καὶ πλοῦτον καὶ σὴν εὔκλειαν, ὡσεὶ Ἀβραάμ, τῷ Θεῷ εὐηρέστησας, σοὺς υἱοὺς δωρούμενος, εὐχαρίστοις ὕμνοις τῷ Κτίσαντι, διὸ παρέχεις θεῖε Ξενοφῶν, θαυμάτων κρουνοὺς ὡσεὶ φιλόστοργος.
ᾨδὴ δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐγκρατείας τοῖς πόνοις σου, ἐν Ἁγίᾳ Πόλει σὺν γόνῳ ἔφανας, ἀστραπὰς αἰωνιότητος, ὅθεν Ξενοφῶν γενοῦ μοι σύμμαχος.
Νοητάς μοι παρέχουσα, δωρεὰς ἐνθέους ἡ σὴ συγγένεια, Ξενοφῶν ἀειμακάριστε, ὀδυνῶν λυτροῦται καὶ κακώσεων.
Ὡς ταμίευμα κέκτησο, Ξενοφῶν ἐντός σου ἄρτον οὐράνιον, συντηροῦντά σε ἐν πνεύματι, ὅθεν με πεινῶντα Πάτερ κόρεσον.
Θεοτοκίον.
Σωστικῶς ἐπιῤῥαίνουσα, ἐν ὑσσώπῳ Μῆτερ ἀποκαθάρσεως, ἐν τοῖς δάκρυσί με λεύκανον, θείᾳ ἀντιλήψει Σου εὐφραίνουσα.
ᾨδὴ ε΄. Φώτισον ἡμᾶς.
Ἕλκυσον ἡμᾶς, ἐν τοῖς μύροις οὗ ἠγάπησας, καὶ ἐνήχησον φωνὴν χερουβικήν, Ξενοφῶν ὁ πανοικίᾳ μεμνημένος μου.
Μέμνησο ἀεί, Ξενοφῶν ἡμῶν φιλούντων σε, καὶ ἐξάγαγε ἐκ λάκκου ὀδυνῶν, σὺν συμβίᾳ σου καὶ τέκνοις τοῖς θεόφροσι.
Φαῦσον Ξενοφῶν, λάμψιν θείας ἐπιγνώσεως, ταῖς ἐντεύξεσι Μαρίας καὶ υἱῶν, Ἀρκαδίου Ἰωάννου τε δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Ὥσπερ Ἀερμών, θείαν δρόσον Σε ἐγνώκαμεν, καταβαίνουσαν καρδίας τῶν πιστῶν, καὶ σβεννύουσαν τὴν φλόγωσιν κακότητος.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Νοήσας, ξενοτερπεῖς λαμπηδόνας, ἐβδελύξω τῶν ματαίων τὴν τύρβην, πανοικεσίᾳ φυγὼν ἐν ἐρήμῳ, ὦ Ξενοφῶν τῆς Σιὼν ἐν τοῖς ὄρεσι, διὸ λιταῖς σου θερμουργοῖς, ἀποκάθαρον θείαν εἰκόνα μου.
Ἠλάθης, πρὸς θεωρίαν ἀΰλων, Ξενοφῶν σὺν τῇ Μαρίᾳ καὶ τέκνοις, ὑπεριδόντες τῆς γῆς τὰ ἡδέα, διὸ τοὺς πόνους καὶ ἄλγη ἡδύνετε, τῶν προσιόντων εὐλαβῶς, τοῖς λειψάνοις ὑμῶν καὶ τῇ χάριτι.
Συζύγων, χοροῦ διάδημα ὤφθης, ξυνωρὶς καταβαλοῦσα τὸν πλάνον, ὦ Ξενοφῶν, σὺν Μαρίᾳ τῇ θείᾳ, διὸ ἡμᾶς ἐνισχύσατε ὄφεως, καταπατᾶν τὰς μηχανάς, ταῖς ἐνθέοις ὑμῶν ἀντιλήψεσι.
Θεοτοκίον.
Ὀφθεῖσα, ἐσφραγισμένη ὡς Βίβλος, ἡ γραφεῖσα ἐν δακτύλῳ τῷ θείῳ, τῆς Σῆς πρεσβείας δακτύλοις ὦ Μῆτερ, τῶν ἐπταισμένων μοι γράψον συγχώρησιν, ὅπως ὑμνῶ Σε ὦ χαρά, οὐρανῶν καὶ ἐμὸν ἀγαλλίαμα.
Διάσωσον, ὦ Ξενοφῶν ἐκ κινδύνων, τοὺς σοὺς οἰκέτας, ὅτι πάντες πανευλαβῶς, σὴν χάριν αἰτούμεθα, ὡς ἵλεων κρήνη τῶν ἰαμάτων.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αῖτησις καί τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Ξενοφώνως ὡς προσελκυσθεὶς εἰς οὐράνια, ἐξαστράπτων σὺν λαμπροφαεῖ συνοδείᾳ σου, ἐκδυσώπει ἐν ἱλασμοῖς ὁσίων σου εὐχῶν, μολπὰς ἀπαύστου χαρμονῆς, εὐφραίνειν μάκαρ Ξενοφῶν, τοὺς πιστῶς σοι κραυγάζοντας· ἴασαι μυριπνόοις, ἐκχύσεσι τῆς σῆς κάρας, καὶ σῶν υἱῶν θεουργικῶν, ἀῤῥωστήματα ἀνίατα.
Προκείμενον: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τῶν Ὁσίων Αὐτῶν.
Στ.: Μακάριος ἀνὴρ ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον.
Εὐαγγέλιον Ὁσιακόν.
Δόξα
Ταῖς τῶν Σῶν Ὁσίων...
Καὶ νῦν
Ταῖς τῆς Θεοτόκου...
Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με ὁ Θεός...
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὤφθητε τετράφωνον, θεογνωσίας ὡς μέλος, Ξενοφῶν μακάριε, καὶ ἡ σὴ συγγένεια, ἡ πανθαύμαστος, τὸν σταυρὸν ἄραντες, τὸν χρηστὸν Κυρίου, χαρᾷ ὡς καρτερόφρονες, τὸν πλοῦτον νείμαντες, διὰ μαργαρίτην τὸν ἄῤῥηκτον, καὶ νῦν καθικετεύσατε, ὅπως διανύσας τὸ πέλαγος, παθῶν τῆς κακίας ὑμῶν ἐν ταῖς φαιδρότησιν ἀρθῶ, ἵνα φωναῖς ξέναις τέρπωμαι, εἰς αἰῶνας Ὅσιοι.
ᾨδὴ ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Νεουργῶν ἀπαθείας ἀγαλλίασιν Πάτερ τῇ ἱκεσίᾳ σου, εὐστόργῳ ἀντιλήψει, ψυχὰς ἀποκαθαίρεις, πανοικὶ σπεύδων πάντοτε, ὦ Ξενοφῶν θεουργέ, θερμάναι τὴν λατρείαν.
Μυστικῶς ἐνηχήθης ξενοφώνως ἀνήκουστον εἰς ἀπόλαυσιν, διὸ θαυμάτων αἴγλην καὶ νόσων θεραπείαν, διανέμεις τῆς μέλπουσι, ὦ Ξενοφῶν ἀρετάς, συμπνόων σου Ὁσίων.
Ὁρμισθέντες λιμένι ἡσυχίας ἐκ φίλτρου καθιερώσεως, θέοθεν οἱ υἱοί σου, ἐξέλαμψαν ὁσίως, Ξενοφῶν ἱκετεύοντες, ἐκ ναυαγίου παθῶν, ἡμᾶς λυτροῦσθαι τάχει.
Θεοτοκίον.
Ἰησοῦς ὡς εὑρών Σε εὐανθοῦν ἐν κοιλάσι ῥόδον πανεύοσμον, ἐσκήνωμα Παρθένε, ἐν Σοὶ ὡς ἁγνοτέρα ὀρθριφώτου αὐγάσματος, καταγλυκαίνων ἡμᾶς, μητρῷά Σου πρεσβείᾳ.
ᾨδὴ η΄. Τὸν Βασιλέα.
Ἰάσεις νέμεις, ἐκ θεοστόργων σου σπλάγχνων, Ξενοφῶν ἐμὴ τερπνὴ παραμυθία, ἵνα σου γεραίρω, σὴν χάριν εἰς αἰῶνας.
Σκέπη ὑπάρχεις, μετὰ σεπτῆς σου χορείας, θλιβομένων τε ἀντίληψις ἡδεῖα, ὅθεν Ξενοφῶν σε, τιμῶμεν ἐκ καρδίας.
Ἰσχὺν καὶ σθένος, ὦ Ξενοφῶν μοι παρέχεις, σὺν Μαρίᾳ καὶ πανσέπτῳ Ἀρκαδίῳ, μετὰ Ἰωάννου, κατὰ τοῦ ἀλλοτρίου.
Θεοτοκίον.
Δεδοξασμένη, ἡ κλωσαμένη χιτῶνα, ἐνσαρκώσεως τῷ Κτίστῃ τῶν ἁπάντων, θάλψον νῦν ῥιγῶσαν, Παρθένε τὴν ψυχήν μου.
ᾨδὴ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ὡς ὄργανον τετράπνουν, χορεία Ὁσίων, ἡμῖν χαρὰ ἐπιχέει τὴν ἄληκτον, τῆς μετανοίας ἐμπνέουσα ᾆσμα χάριτος.
Ῥαδάμνους εὐκαρπίας, ἤνθησας ὁσίως, σὺν Ἰωάννῃ τὸν θεῖον Ἀρκάδιον, ὦ ξυνωρὶς χορηγοῦσα ἡμῖν τὰ πρόσφορα.
Ἀνάτειλόν μοι Πάτερ, αὐγὴν φωταυγείας, ἐσκοτισμένῳ ἐν ζόφῳ πορώσεως, ὦ Ξενοφῶν ἐπιφαίνων χαρὰν τοῖς φίλοις σου.
Θεοτοκίον.
Σταγόνες μου δακρύων, ἐξέλιπον Μαρία, βεβαρυμένου ἐν ὕπνῳ νεκρώσεως, ἀλλὰ μ’ ἐξέγειρον ὄμβροις τῆς κατανύξεως.
Ἄξιον ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ· τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια,
Λάμπετε τετράστερος ὡς πλειάς, βρύουσα ἰάσεις, ἐκ λειψάνων καὶ δωρεάς, Ξενοφῶν τρισμάκαρ, σὺν τῇ σοφῇ Μαρίᾳ, καὶ τέκνοις παμφαέσι, ξένοις αὐγάσμασι.
Πνοαῖς πανευόσμοις θέλγει ψυχάς, πλουτοῦσα ἰάσεις ἐκ λειψάνων θεουργικῶν, ἡ πάνσεπτος χορεία, τοῦ θείου Ξενοφῶντος, ἀῤῥήτοις εὐωδίαις ἀγαλλιάσεως.
Στίλβουσι τῆς δόξης μαρμαρυγάς, αἱ πάντιμοι κάραι, Ξενοφῶντος καὶ ἀδελφῶν, θείου Ἀρκαδίου, καὶ Ἰωάννου ἅμα, ἀδάμαντες καθάπερ, ξένης λαμπρότητος.
Ὡραῖοι ἐν κάλλει ὑπερφυεῖ, Χριστῷ συναφθέντες, ἱκετεύσατε Ξενοφῶν, σὺν τῇ συγγενείᾳ, ἐν τρίβῳ μετανοίας, ὁδεύειν τοὺς ποθοῦντας, δόξαν τρισήλιον.
Πυρσὸς ὡς τετράφωτος μυστικῶς, ψυχὰς καταυγάζει, Ξενοφῶντος σεπτὸς χορός, ἡ σεπτὴ Μαρία, μετὰ τοῦ Ἰωάννου, καὶ θείου Ἀρκαδίου, ἡμᾶς φαιδρύνοντες.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ' ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς
Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πόθῳ, συνθλιβέντες τοῦ Χριστοῦ, βότρυες περκάζοντες θεῖοι, ληνοῖς ἀσκήσεως, νάματα ἀρδεύετε τῶν ἰαμάτων ἡμῖν, Ξενοφῶν ἀξιάγαστε, σὺν τῇ σῇ συζύγῳ, καὶ υἱοῖς θεόφροσι, διὸ αἰτούμεθα, μέθην, ἐμποιήσατε θείαν, πᾶσι τοῖς ἐρῶσι ἐν πίστει, μέθεξιν αἰώνιον θεότητος.
Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς Σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην Σου.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
’Αμήν.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης