Η Ανάσταση

Τρι Μάης 28, 2019 11:43 am

Η Ανάσταση

Τη άγια καί μεγάλη Κυριακή τοΰ Πάσχα αυτήν τήν ζωηφόρον Άνάστασιν έορτάζομεν τοϋ Κυρίου καί Θεοϋ καί Σωτήρος ημών ’Ιησού Χριστού.

Τή σημερινή γιορτή τήν ονομάζουμε Πάσχα. Στήν εβραϊκή γλώσσα Πάσχα σημαίνει διάβαση, πέρασμα. Αυτή τήν ήμερα, τήν Κυριακή, ό Θεός άρχισε άπ’ τό μηδέν τή Δημιουργία του κόσμου. Αύτή τήν ημέρα βοήθησε τούς Ισραηλίτες νά περάσουν τήν Ερυθρά Θάλασσα (τούς άνοιξε διάβαση, πέρασμα) καί τούς λύτρωσε άπ’ τή δουλεία τοϋ Φαραώ. Αύτή τήν ημέρα, τήν Κυριακή, κατέβηκε ό Κύριος άπό τόν ουρανό (κατά τόν Εύαγγελισμό) καί κατοίκησε στή μήτρα τής Άειπαρθένου Μαρίας. Αύτή τήν ημέρα άρπαξε ό Θεός όλο τό άνθρώπινο γένος άπ’ τόν πυθμένα τοϋ "Αδη, τό άνέβασε στόν οΰρανό καί τό οδήγησε στήν άρχαία δόξα τής άφθαρσίας. Βέβαια, όταν κατέβηκε στόν "Αδη, δέν τούς έλευθέρωσε όλους, άλλά μόνο όσους θέλησαν νά πιστέψουν σ’ Αύτόν. Σέ όλες όμως τις ψυχές τών άγιων άπ’ τή Δημιουργία τού κόσμου μέχρι τότε, χάρισε τήν έλευθερία καί τούς έδωσε τή δυνατότητα ν’ άνεβοϋν στόν ούρανό. Γι’ αύτό τό λόγο μέ ύπερκόσμια καί πανευφρόσυνη χαρά γιορτάζουμε σήμερα μέ λαμπρότητα τήν ’Ανάσταση, δείχνοντας μ’ αύτόν τόν τρόπο τό πόσο μεγάλη χαρά πήρε ή άνθρώπινη φύση μας άπό τήν πλούσια δωρεά τού πανελεήμονος Κυρίου καί Θεού μας. Κι άκόμα δίνουμε τόν άσπασμό τής άγάπης ό ένας στόν άλλον, δείχνοντας τήν κατάργηση τής έχθρας καί τήν ένωσή μας μέ τό Θεό καί τούς άγγέλους.
Ή Ανάσταση τού Κυρίου έγινε ώς εξής: Ένώ oi στρατιώτες φύλαγαν τόν τάφο, κατά τά μεσάνυχτα έγινε σεισμός. Κι αύτό, έπειδή κατέβηκε ένας ’Άγγελος κι άπομάκρυνε τό λίθο άπ’ τή θύρα τού μνημείου. Όταν oi φύλακες συνήλθαν κι είδαν τί έγινε, άπ’ τό φόβο τους έφυγαν. Τότε ήλθαν οί γυναίκες «όψέ Σαββάτου», όπως λέει τό Εύαγγέλιο, δηλ. στή μέση περίπου τής νύχτας τού Σαββάτου.
Πρώτα-πρώτα ή ’Ανάσταση έγινε φανερή στή Μητέρα τού Θεού, ή όποια καθόταν άπέναντι άπ’ τόν τάφο μαζί μέ τή Μαρία τή Μαγδαληνή, όπως λέει ό Εύαγγελιστής Ματθαίος. Γιά νά μήν είναι όμως άμφισβητούμενη ύπόθεση ή ’Ανάσταση, oi Εύαγγελιστές δέν άναφέρουν ότι τήν είδε πρώτα ή Μητέρα Του, άλλά ή Μαρία ή Μαγδαληνή. Αύτή είδε καί τόν άγγελο πού καθόταν πάνω στό λίθο κι έσκυψε καί είδε καί τούς άλλους άγγέλους μέσα στόν τάφο. Αύτοί μάλιστα τής μίλησαν καί τής άνήγγειλαν τήν Ανάσταση. «’Αναστήθηκε», τής είπαν «δέν είναι εδώ- νά ό τόπος πού είχαν τοποθετήσει τό νεκρό». Ή Μαρία, λοιπόν, μόλις ακούσε αύτά, τρέχει καί πηγαίνει στους ένθερμους μαθητές, τόν Πέτρο καί τόν Ιωάννη, καί τούς φέρνει τή χαρμόσυνη είδηση. Κι όταν αύτή έπέστρεφε μαζί μέ τήν άλλη Μαρία (τήν Παναγία), τις συνάντησε ό Χριστός λέγοντας τους «Χαίρετε». Αύτό έγινε, γιατί έπρεπε τό φύλο των γυναικών, τό όποιο ακούσε πρώτο τή θλιβερή απόφαση «Μέ λύπες θά γεννάς τά παιδιά σου», αύτό πρώτο ν’ άκούση καί τή χαρμόσυνη άγγελία τής Άναστάσεως. Αύτές, λοιπόν, άπ’ τήν πολλή αγάπη πού είχαν γιά τόν Διδάσκαλο, πλησιάζουν γιά νά βεβαιωθούν πραγματικά γιά τό γεγονός, καί γονατίζοντας αγγίζουν τά άχραντα πόδια Του. Ο Πέτρος έν τώ μεταξύ κι ό Ιωάννης πήγαν στό μνημείο. Ό Πέτρος έσκυψε μόνο, είδε τό μνημείο κι έφυγε. Ό Ιωάννης όμως μπήκε καί μέσα. Αύτός έξέτασε μέ περισσότερη περιέργεια κι άγγιξε τό σινδόνι καί τό σουδάριο, μέ τά όποια είχαν τυλίξει τό σώμα καί τό κεφάλι τού Ιησού.
Τήν ώρα τού όρθρου ή Μαρία ή Μαγδαληνή ξαναήλθε μέ άλλες γυναίκες γιά νά βεβαιωθή καλύτερα. Στήν αρχή κάθισε έξω άπό τόν τάφο κι έκλαιγε. Κι όταν έσκυψε νά κοιτάξη μέσα, είδε δύο άγγέλους μέ άπαστράπτουσα λαμπρότητα, οί όποιοι έπιτιμώντας την κατά κάποιον τρόπο, τής είπαν «Γυναίκα, γιατί κλαϊς; Ποιόν ζητάς; Ζητάς τόν ’Ιησού τό Ναζαρηνό, τόν Εσταυρωμένο; ’Αναστήθηκε, δέν είναι εδώ». Κι άμέσως σηκώθηκαν όλες φοβισμένες καί βλέποντας μπροστά τους τόν Κύριο, έφυγαν. Ή Μαρία όμως γύρισε πίσω καί βλέπει πάλι τό Χριστό νά είναι έκεϊ. Νομίζοντας, λοιπόν, ότι είναι ό κηπουρός (γιατί τό μνήμα ήταν μέσα στον κήπο) λέει- «Κύριε, άν Τόν πήρες εσύ, πες μου πού Τόν έβαλες κι εγώ θά Τόν πάρω». Κι όταν αύτή έστρεψε ξανά πίσω τό βλέμμα της πρός τούς άγγέλους τού τάφου, ό Σωτήρας μας τής είπε- «Μαρία». Εκείνη τότε κατάλαβε τή γνώριμη καί γλυκιά φωνή τού Χριστού καί θέλησε νά Τόν άγγίξη. "Ομως Εκείνος τής είπε- «Μή μ’ άγγίζης, δέν άνέβηκα άκόμα στόν Πατέρα μου» (γιατί ό Χριστός γνώριζε ότι Τόν θεωρούσε άκόμη άνθρωπο), «Πήγαινε στούς άδελφούς καί πές τους όσα είδες κι ακόυσες». Καί βέβαια, ή Μαγδαληνή αύτό έκανε. "Οταν πλέον ξημέρωσε ή μέρα ήλθε καί πάλι στόν τάφο μαζί μέ τις ύπόλοιπες. Αύτές μαζί μέ τήν Ιωάννα καί τή Σαλώμη ήλθαν στό μνημείο όταν πλέον είχε άνατείλει ό ήλιος. Θά πρέπει νά σημειωθή ότι ό έρχομός τών γυναικών στό μνημείο έγινε σέ διαφορετικούς χρόνους. Ανάμεσα στις γυναικείες μορφές ήταν κι ή Θεοτόκος. Αύτή (ή Θεοτόκος) είναι ή Μαρία (ή μητέρα) τού Ίωσή τήν όποια άναφέρει τό Εύαγγέλιο. Ό Ίωσής ήταν υιός τού Ιωσήφ τού μνήστορος. Θά πρέπει πάντως νά πούμε ότι είναι άγνωστο πότε άκριβώς άναστήθηκε ό Κύριος. "Αλλοι λένε μέ τό πρώτο λάλημα τού πετεινού, άλλοι όταν έγινε ό σεισμός κι άλλοι διαφορετικά.
"Οταν έγιναν αύτά, κάποιοι άπ’ τή στρατιωτική φρουρά ήλθαν στοάς άρχιερεϊς καί τούς άνέφεραν όλα όσα συνέβησαν. Αύτοί όμως δίνοντάς τους χρήματα τούς έπεισαν νά ποϋν ότι ήλθαν οί μαθητές Του τή νύχτα καί Τόν έκλεψαν.
Τό βράδυ της ημέρας αυτής, καθώς oi Μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι όλοι μαζί έξ αιτίας τοϋ φόβου των Ιουδαίων κι ένώ οί πόρτες τοϋ σπιτιού ήταν καλά κλεισμένες καί άσφαλισμένες, είσήλθε ό Χριστός. Αύτό έγινε, γιατί τό σώμα Του δέν ήταν πλέον σάν τό δικό μας, άλλά άφθαρτο. Τούς χαιρέτησε μέ τό συνήθη χαιρετισμό τής ειρήνης. Αύτοί, όταν Τόν είδαν, χάρηκαν ύπερβολικά. Κι ’Εκείνος μέ τό φύσημα τής πνοής Του τούς έδωσε τελειότερα τήν ένέργεια τοϋ 'Αγίου Πνεύματος (τό Εύαγγέλιο αναφέρει «ένεφύσησε καί λέγει αύτοϊς· "Λάβετε Πνεύμα "Αγιον”»).
"Οσο δέ γιά τό τί έννοοϋμε όταν λέμε ότι ό Χριστός άναστήθηκε τριήμερος (σέ τρεις μέρες) ισχύουν τά έξής: Τό βράδυ τής Πέμπτης καί ή ημέρα τής Παρασκευής λογίζονται σάν μία ημέρα (24ωρο), γιατί έτσι μετροϋν οί 'Εβραίοι τό ημερονύκτιο (τό λένε νυχθήμερο δηλ. νύχτα + ημέρα). Ή νύχτα τής Παρασκευής καί ή ημέρα τοϋ Σαββάτου είναι δεύτερο νυχθήμερο. Τρίτο νυχθήμερο ή νύχτα τοϋ Σαββάτου καί ή ημέρα τής Κυριακής, κατά τήν όποια έγινε ή Ανάσταση τοϋ Κυρίου.
Αύτω ή δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας τών αιώνων. ’Αμήν.