ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Η Ανάσταση του Αγίου Λαζάρου
Σαβ Μάης 04, 2019 12:04 pm
Η Ανάσταση του Αγίου Λαζάρου
Tη αυτή ήμερα, Σαββάτω πρό των Βαΐων τοΰ αγίου καί δικαίου φίλου τοΰ Χρίστου Λαζάρου τοΰ τετραημέρου.
Λάζαρος ήταν Εβραίος στήν καταγωγή, άπ’ τήν τάξη τών Φαρισαίων, γιός τοϋ Φαρισαίου Σίμωνα καί καταγόταν απ’ τό μικρό χωριό Βηθανία. Συνδέθηκε μέ στενή φιλία με τόν Κύριό μας Ίησοϋ Χριστό, πού αφιέρωσε τήν έπίγεια ζωή Του στή σωτηρία τοϋ γένους μας. Πολύ συχνά ό Χριστός έρχόταν σχό σπίτι τοϋ Σίμωνα καί συνομιλούσε μαζί του, έπειδή κι έκεϊνος πίστευε βαθιά στήν άνάσταση τών άνθρώπων έκ νεκρών. Μ’ αύτή τήν άφορμή γνώρισε κι ό Λάζαρος τό Χριστό καί δέχτηκε μέ χαρά τήν άλήθεια, τόσο αυτός ό ίδιος όσο κι οί δυό άδελφές του, ή Μάρθα καί ή Μαρία.
Καθώς, λοιπόν, πλησίαζε τό σωτήριο Πάθος κι έπειδή έπρεπε νά έπιβεβαιωθή άκριβέστερα τό μυστήριο τής Άναστάσεως, ό Ίησοϋς βρισκόταν πέρα άπ τόν Ιορδάνη, άφοϋ είχε πρώτα άναστήσει έκ νεκρών τήν κόρη τοϋ Ίαείρου καί τό γιό τής χήρας στή Ναΐν. Τότε ό φίλος Του ό Λάζαρος άρρώστησε βαριά καί πέθανε.
'Ο Ίησοϋς, λοιπόν, παρόλο πού ήταν άπών, είπε στούς μαθητές Του «'Ο Λάζαρος, ό φίλος μας, κοιμήθηκε». Κι ύστερα άπό λίγο είπε πάλι• «Ό Λάζαρος πέθανε». Αφήνοντας τότε τόν Ιορδάνη ήλθε στή Βηθανία, ύστερα άπό τήν ειδοποίηση πού τοϋ έστειλαν οί άδελφές τοϋ Λαζάρου.
Ή Βηθανία άπέχει άπό τά Ιεροσόλυμα περίπου δεκαπέντε στάδια (δηλ. διόμισυ περίπου χιλιόμετρα). Εκεί οί άδελφές τοϋ Λαζάρου τόν υποδέχτηκαν λέγοντας• «Κύριε, άν βρισκόσουν έδώ, δέ θά πέθαινε ό άδελφός μας. ’Αλλά καί τώρα, άν θέλης, μπορείς νά τόν άναστήσης, γιατί έχεις αυτή τή δύναμη». ‘Ο Ίησοϋς τότε ρώτησε τό πλήθος• «Ποϋ τόν έχετε θάψει;» ’Αμέσως όλοι Τόν οδήγησαν στό μνήμα. Μόλις σήκωσαν τό λίθο, ή Μάρθα είπε- «Κύριε, ήδη μυρίζει άσχημα, γιατί είναι θαμμένος έδώ καί τέσσερις μέρες».
Τότε, άφοϋ προσευχήθηκε ό Ίησοϋς κι έχυσε δάκρυα πάνω στόν τάφο τοϋ νεκρού, φώναξε δυνατά- «Λάζαρε, έλα έξω». Κι άμέσως ό νεκρός βγήκε, κι άφοϋ τόν έλυσαν άπό τό σάβανο, πήγε στό σπίτι του.
Αύτό τό εξαίσιο θαύμα ξεσήκωσε, μέ παρότρυνση τών άρχόντων, τόν τεράστιο φθόνο τοϋ εβραϊκού λαοΰ, ό όποιος φούντωσε μέ πολλή μανία κατά τοϋ Χριστού. Κι ό Ίησοϋς πάλι έφυγε άπό άνάμεσά τους καί πήγε στήν πόλη Έφραΐμ μέ τούς μαθητές Του. Οί αρχιερείς τότε σκέφτηκαν νά σκοτώσουν καί τό Λάζαρο, γιατί πολλοί βλέποντάς τον ζωντανό πίστευαν στό Χριστό. Έκεϊνος όμως, έπειδή κατάλαβε τις σκέψεις τους, διέφυγε στή νήσο Κύπρο κι έμεινε έκεϊ. Αργότερα χειροτονήθηκε άπ’ τούς Αποστόλους επίσκοπος τής πόλεως των Κιτιαίων τής Κύπρου. Κι αφού έζησε όσια καί θεάρεστα γιά τριάντα χρόνια μετά τήν άνάστασή του, πέθανε καί πάλι τό 63 μ.Χ. ετάφη, λοιπόν, έκεϊ καί σώζεται μέχρι σήμερα ό τάφος του. Μάλιστα δέ, τόσο έν ζωή όσο καί μετά τό δεύτερο θάνατό του έπιτέλεσε πολλά θαύματα. Λέγεται άκόμα ότι μετά τήν άνάστασή του δέν έτρωγε τίποτα χωρίς νά τό γλυκαίνη μέ κάτι, καί ότι ή Πάναγνη Μητέρα τού Θεού κατασκεύασε μέ τά ϊδια της τά χέρια τό ώμοφόριό του καί πήγε στήν Κύπρο καί τού τό χάρισε.
Τό τίμιο καί άγιο λείψανό του ό σοφώτατος βασιλιάς Λέων, ύποκινούμενος άπό θείο όραμα τό μετέφερε άπό κεϊ καί τό τοποθέτησε μέ σεμνότητα καί πολυτέλεια στό ναό πού χτίστηκε άπό τόν ίδιο στήν Κωνσταντινούπολη πρός τιμήν τού 'Αγίου Λαζάρου, στή δεξιά πλευρά τού ναού καθώς μπαίνει κανείς, στούς μπροστινούς τοίχους τού Ιερού Βήματος. Καί τώρα άκόμη βρίσκεται έκεϊ τό τίμιο Λείψανό του ξεχύνοντας μιά άρρητη εύωδία.
Ή άνάστασή του ορίστηκε νά γιορτάζεται κατά τή σημερινή ημέρα ύστερα από τήν τεσσαρακονθήμερη νηστεία. Μέ τή νηστεία αύτή εμείς καθαριζόμαστε άπό τά πάθη μας γιά νά γιορτάσουμε τά "Αγια Πάθη τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Κι επειδή άκριβώς οί άγιοι καί θεοφόροι Πατέρες μας καί κυρίως οί άγιοι Απόστολοι θεώρησαν αύτό τό θαύμα άρχή καί αίτια τής μανίας των Ιουδαίων έναντίον τού Χριστού, γι’ αύτόν τό λόγο
τοποθέτησαν σήμερα (πριν άπό τά πάθη τού Χριστού) αύτό τό ύπερφυσικό καί παράδοξο θαύμα.
Ο Εύαγγελιστής Ιωάννης είναι ό μόνος πού τό άναφέρει, ένώ οί άλλοι Εύαγγελιστές τό παραλείπουν, ίσως επειδή ό Λάζαρος ήταν άκόμα τότε ζωντανός καί τόν έβλεπαν οί άνθρωποι. Λέγεται μάλιστα ότι γι’ αύτό άκριβώς ό Εύαγγελιστής Ιωάννης συνέγραψε τό εύαγγέλιό του (γιά νά μήν ξεχασθή αύτό τό θαύμα) καί, Φυσικά, γιά νά γράψη καί γιά τήν άναρχη Γέννηση τού Χριστού άπό τόν Πατέρα (Έν άρχη ήν ό Λόγος κ.ο.κ), άφοϋ οί άλλοι Εύαγγελιστές δέν έγραψαν τίποτα σχετικά με αύτήν. Γιατί πραγματικά, αύτό κυρίως ήταν πού έπρεπε νά γίνη πιστευτό, ότι δηλαδή ό Χριστός ήταν Υιός τού Θεού καί Θεός, ότι άναστήθηκε καί ότι θά ύπάρξει άνάστασή τών νεκρών.
Σχετικά μέ τόν "Αδη ό Λάζαρος δέν είπε τίποτα, (είτε έπειδή δέν τού έπετράπη καθόλου νά δή τί συνέβαινε έκεϊ, είτε διότι, άν τά είδε, τού δόθηκε η εντολή νά σιωπήση.
Άπό τό Λάζαρο έκείνο, κάθε άνθρωπος πού μόλις πέθανε, ονομάζεται Λάζαρος, καί τό νεκρικό ένδυμα (τό σάβανο) πάλι Λαζάρωμα λέγεται, γιατί αύτή ή λέξη μάς ύπενθυμίζει τόν πρώτο Λάζαρο. "Οπως δηλαδή έκείνος μέ τό λόγο τού Χριστού άναστήθηκε κι έζησε ξανά, έτσι κι ό κάθε νεκρός, παρόλο πού πεθανε, όταν ήχήση ή τελευταία σάλπιγγα θά αναστηθεϊ καί θά ζήσει αιώνια.
Ταίς τού σοϋ φίλου Λαζάρου πρεσβείαις, Χριστέ Θεός, έλέησον ήμας. Αμήν.
Tη αυτή ήμερα, Σαββάτω πρό των Βαΐων τοΰ αγίου καί δικαίου φίλου τοΰ Χρίστου Λαζάρου τοΰ τετραημέρου.
Λάζαρος ήταν Εβραίος στήν καταγωγή, άπ’ τήν τάξη τών Φαρισαίων, γιός τοϋ Φαρισαίου Σίμωνα καί καταγόταν απ’ τό μικρό χωριό Βηθανία. Συνδέθηκε μέ στενή φιλία με τόν Κύριό μας Ίησοϋ Χριστό, πού αφιέρωσε τήν έπίγεια ζωή Του στή σωτηρία τοϋ γένους μας. Πολύ συχνά ό Χριστός έρχόταν σχό σπίτι τοϋ Σίμωνα καί συνομιλούσε μαζί του, έπειδή κι έκεϊνος πίστευε βαθιά στήν άνάσταση τών άνθρώπων έκ νεκρών. Μ’ αύτή τήν άφορμή γνώρισε κι ό Λάζαρος τό Χριστό καί δέχτηκε μέ χαρά τήν άλήθεια, τόσο αυτός ό ίδιος όσο κι οί δυό άδελφές του, ή Μάρθα καί ή Μαρία.
Καθώς, λοιπόν, πλησίαζε τό σωτήριο Πάθος κι έπειδή έπρεπε νά έπιβεβαιωθή άκριβέστερα τό μυστήριο τής Άναστάσεως, ό Ίησοϋς βρισκόταν πέρα άπ τόν Ιορδάνη, άφοϋ είχε πρώτα άναστήσει έκ νεκρών τήν κόρη τοϋ Ίαείρου καί τό γιό τής χήρας στή Ναΐν. Τότε ό φίλος Του ό Λάζαρος άρρώστησε βαριά καί πέθανε.
'Ο Ίησοϋς, λοιπόν, παρόλο πού ήταν άπών, είπε στούς μαθητές Του «'Ο Λάζαρος, ό φίλος μας, κοιμήθηκε». Κι ύστερα άπό λίγο είπε πάλι• «Ό Λάζαρος πέθανε». Αφήνοντας τότε τόν Ιορδάνη ήλθε στή Βηθανία, ύστερα άπό τήν ειδοποίηση πού τοϋ έστειλαν οί άδελφές τοϋ Λαζάρου.
Ή Βηθανία άπέχει άπό τά Ιεροσόλυμα περίπου δεκαπέντε στάδια (δηλ. διόμισυ περίπου χιλιόμετρα). Εκεί οί άδελφές τοϋ Λαζάρου τόν υποδέχτηκαν λέγοντας• «Κύριε, άν βρισκόσουν έδώ, δέ θά πέθαινε ό άδελφός μας. ’Αλλά καί τώρα, άν θέλης, μπορείς νά τόν άναστήσης, γιατί έχεις αυτή τή δύναμη». ‘Ο Ίησοϋς τότε ρώτησε τό πλήθος• «Ποϋ τόν έχετε θάψει;» ’Αμέσως όλοι Τόν οδήγησαν στό μνήμα. Μόλις σήκωσαν τό λίθο, ή Μάρθα είπε- «Κύριε, ήδη μυρίζει άσχημα, γιατί είναι θαμμένος έδώ καί τέσσερις μέρες».
Τότε, άφοϋ προσευχήθηκε ό Ίησοϋς κι έχυσε δάκρυα πάνω στόν τάφο τοϋ νεκρού, φώναξε δυνατά- «Λάζαρε, έλα έξω». Κι άμέσως ό νεκρός βγήκε, κι άφοϋ τόν έλυσαν άπό τό σάβανο, πήγε στό σπίτι του.
Αύτό τό εξαίσιο θαύμα ξεσήκωσε, μέ παρότρυνση τών άρχόντων, τόν τεράστιο φθόνο τοϋ εβραϊκού λαοΰ, ό όποιος φούντωσε μέ πολλή μανία κατά τοϋ Χριστού. Κι ό Ίησοϋς πάλι έφυγε άπό άνάμεσά τους καί πήγε στήν πόλη Έφραΐμ μέ τούς μαθητές Του. Οί αρχιερείς τότε σκέφτηκαν νά σκοτώσουν καί τό Λάζαρο, γιατί πολλοί βλέποντάς τον ζωντανό πίστευαν στό Χριστό. Έκεϊνος όμως, έπειδή κατάλαβε τις σκέψεις τους, διέφυγε στή νήσο Κύπρο κι έμεινε έκεϊ. Αργότερα χειροτονήθηκε άπ’ τούς Αποστόλους επίσκοπος τής πόλεως των Κιτιαίων τής Κύπρου. Κι αφού έζησε όσια καί θεάρεστα γιά τριάντα χρόνια μετά τήν άνάστασή του, πέθανε καί πάλι τό 63 μ.Χ. ετάφη, λοιπόν, έκεϊ καί σώζεται μέχρι σήμερα ό τάφος του. Μάλιστα δέ, τόσο έν ζωή όσο καί μετά τό δεύτερο θάνατό του έπιτέλεσε πολλά θαύματα. Λέγεται άκόμα ότι μετά τήν άνάστασή του δέν έτρωγε τίποτα χωρίς νά τό γλυκαίνη μέ κάτι, καί ότι ή Πάναγνη Μητέρα τού Θεού κατασκεύασε μέ τά ϊδια της τά χέρια τό ώμοφόριό του καί πήγε στήν Κύπρο καί τού τό χάρισε.
Τό τίμιο καί άγιο λείψανό του ό σοφώτατος βασιλιάς Λέων, ύποκινούμενος άπό θείο όραμα τό μετέφερε άπό κεϊ καί τό τοποθέτησε μέ σεμνότητα καί πολυτέλεια στό ναό πού χτίστηκε άπό τόν ίδιο στήν Κωνσταντινούπολη πρός τιμήν τού 'Αγίου Λαζάρου, στή δεξιά πλευρά τού ναού καθώς μπαίνει κανείς, στούς μπροστινούς τοίχους τού Ιερού Βήματος. Καί τώρα άκόμη βρίσκεται έκεϊ τό τίμιο Λείψανό του ξεχύνοντας μιά άρρητη εύωδία.
Ή άνάστασή του ορίστηκε νά γιορτάζεται κατά τή σημερινή ημέρα ύστερα από τήν τεσσαρακονθήμερη νηστεία. Μέ τή νηστεία αύτή εμείς καθαριζόμαστε άπό τά πάθη μας γιά νά γιορτάσουμε τά "Αγια Πάθη τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Κι επειδή άκριβώς οί άγιοι καί θεοφόροι Πατέρες μας καί κυρίως οί άγιοι Απόστολοι θεώρησαν αύτό τό θαύμα άρχή καί αίτια τής μανίας των Ιουδαίων έναντίον τού Χριστού, γι’ αύτόν τό λόγο
τοποθέτησαν σήμερα (πριν άπό τά πάθη τού Χριστού) αύτό τό ύπερφυσικό καί παράδοξο θαύμα.
Ο Εύαγγελιστής Ιωάννης είναι ό μόνος πού τό άναφέρει, ένώ οί άλλοι Εύαγγελιστές τό παραλείπουν, ίσως επειδή ό Λάζαρος ήταν άκόμα τότε ζωντανός καί τόν έβλεπαν οί άνθρωποι. Λέγεται μάλιστα ότι γι’ αύτό άκριβώς ό Εύαγγελιστής Ιωάννης συνέγραψε τό εύαγγέλιό του (γιά νά μήν ξεχασθή αύτό τό θαύμα) καί, Φυσικά, γιά νά γράψη καί γιά τήν άναρχη Γέννηση τού Χριστού άπό τόν Πατέρα (Έν άρχη ήν ό Λόγος κ.ο.κ), άφοϋ οί άλλοι Εύαγγελιστές δέν έγραψαν τίποτα σχετικά με αύτήν. Γιατί πραγματικά, αύτό κυρίως ήταν πού έπρεπε νά γίνη πιστευτό, ότι δηλαδή ό Χριστός ήταν Υιός τού Θεού καί Θεός, ότι άναστήθηκε καί ότι θά ύπάρξει άνάστασή τών νεκρών.
Σχετικά μέ τόν "Αδη ό Λάζαρος δέν είπε τίποτα, (είτε έπειδή δέν τού έπετράπη καθόλου νά δή τί συνέβαινε έκεϊ, είτε διότι, άν τά είδε, τού δόθηκε η εντολή νά σιωπήση.
Άπό τό Λάζαρο έκείνο, κάθε άνθρωπος πού μόλις πέθανε, ονομάζεται Λάζαρος, καί τό νεκρικό ένδυμα (τό σάβανο) πάλι Λαζάρωμα λέγεται, γιατί αύτή ή λέξη μάς ύπενθυμίζει τόν πρώτο Λάζαρο. "Οπως δηλαδή έκείνος μέ τό λόγο τού Χριστού άναστήθηκε κι έζησε ξανά, έτσι κι ό κάθε νεκρός, παρόλο πού πεθανε, όταν ήχήση ή τελευταία σάλπιγγα θά αναστηθεϊ καί θά ζήσει αιώνια.
Ταίς τού σοϋ φίλου Λαζάρου πρεσβείαις, Χριστέ Θεός, έλέησον ήμας. Αμήν.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης