ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Παρακλητικός Κανών εις τον Άκμονα της Υπομονής Κύριον Υμών Ιησούν Χριστόν
Παρ Μάης 31, 2019 3:23 am
Παρακλητικός Κανών εις τον Άκμονα της Υπομονής Κύριον Υμών Ιησούν Χριστόν
Ψαλλόμενος εν πάση δσχερεία και θλίψει.
Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Εὐλογήσαντος τοϋ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἔν τῆ άληθεία σου, εἰσάκουσον μου ἔν τῆ δικαιοσύνη σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἵς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ὅτι οὗ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὅ ἐχθρός τήν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἵς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἔν σκοτεινοῖς, ὦς νεκρούς αἰῶνος, καί ήκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἔν ἐμοῖ ἐταράχθη ἤ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἔν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἔν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ἤ ψυχή μου ὦς γῆ ἄνυδρος σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἵς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό ἐλεός σου, ὅτι ἐπί σοι ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, όδόν ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἷ ὅ Θεός μου. Τό Πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἔν γῆ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἔν τῆ δικαιοσύνη σου, ἐξᾴξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου. Καί ἔν τῷ έλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σοῦ εΐμι.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἀ'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος Β'. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος Γ'. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
καί τὰ ἑξῆς:
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Καθυπομένειν πειρασμούς καθ' ἑκάστην τούς σούς οἰκέτας, τήν ἀπείθειαν τέκνων γονεῖς αὑτῶν ἀξίωσον καί ἄλγη δεινά τούς ἐν κλίναις στένοντας ἀσθενείας, Χριστέ μου, Ἰησοῦ γλυκύτατε, ὁ στερρῶς ὑπομείνας, τῆς προδοσίας ἄλγος καί Σταυρόν δι' εὐσπλαγχνίαν καί ἄκραν συμπάθειαν.
Δόξα. Τό αὑτό. Καί νῦν. Θεοτόκιον.
Οὗ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Ούκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σου. σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός Ν΄ (50).
Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου, καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστί διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον, καί τό πονηρόν ἐνώπιον σου ἐποίησα· ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμα σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην, ὁ Θεός, οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον σου μόσχους.
καί ὁ Κανών, οὐ ἡ ἀκροστιχίς.
Ἀρετήν ὑπομονῆς δίδαξόν, Ἰησοῦ μου. Χαραλάμπη.
Ὢδή ἆ. Ἦχος πλ. δ'. Ὑγράν διοδεύσας.
Ἀθάνατε Δέσποτα, Ἰησοῦ, ὁ πλούσιος πέλων ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς πτωχείαν ὑπέμεινας ὡς βρέφος, ἶνα πλουτίσαις χρηστότητι πένητας.
Ῥωγμάς στέγης οἴκου ἐμῆς ψυχῆς διόρθωσον, Σῶτερ, τῆς ἀγάπης τῆς σής πηλῶ, ὁ στέγων τό σύμπαν εἷ καί στέγην ἐν Βηθλεέμ οὐχ εὐρῶν τοῦ τεχθῆναι σύ.
Ἐπάκουσον δούλου σου, Ἰησοῦ, καί θέρμανον τάχος τήν καρδίαν μου τήν ψυχράν, ὁ ψῦχος ἐν φάτνη ὑπομείνας ἶνα θερμάναις βροτῶν τήν ψυχρότητα.
Θεοτόκιον.
Ταπείνωσιν, Μῆτερ, ὑπομονήν ἔν βίου ταῖς ζάλαις, προθυμίαν καί ἀρετήν, ἀγνῇ Θεοτόκε, δίδαξόν με τό σε λαμπρῶς μεγαλύνοντα πάντοτε.
Ώδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἡδονῶν χαμαιζήλων δείον, Χριστέ, δούλους σου πάντας ὑπερτέρους καί ζόφον πόρρω ἀπέλασον παντοειδῶν συμφορῶν, ὁ πειρασμούς ὑπομείνας ἐν ἐρήμῳ Κύριος ὤν πάσης κτίσεως.
Νεῦσον πάντων προσφύγων ταῖς προσευχαῖς, Κύριε, παύων ξενιτείας τό ἄλγος, ὁ εἰς τήν Αἴγυπτον καταφυγών, Ἰησοῦ, ὡς βρέφος καί ξενιτείας πόνους ὁ γευσάμενος, Σῶτερ φιλεύσπλαγχνε.
Ὑψιπέτας ἀγάπης δούλους τούς σούς ποίησον ἀετούς, εὐίλατε Σῶτερ, καί καταξίωσον ἡμᾶς φιλεῖν σε ἀεί, τόν προδοθέντα δολίων μαθητοῦ φιλήματι τοῦ σου, Θεάνθρωπε.
Θεοτοκίον.
Προστατεύουσα πάντας τούς χοϊκούς, Δέσποινα, Κεχαριτωμένη, μή παύσῃ τούς καταφεύγοντας τῆ σή θερμῇ ἀρωγῇ καί ταχινῇ προστασία ἐν τοῦ βίου κλύδωσι καί περιστάσεσιν.
Ἀξίωσον τούς πειρασμούς ὑπομένειν τούς καθ' ἡμέραν σε ὡς λίθον ὑπομονῆς, Χριστέ, τούς δοξάζοντας, Παντάναξ καί Κύριε Ζωδότα.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς τοῦ τό ἄλγος.
Αἴτηση καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β'. Πρεσβεῖα θερμῇ.
Χριστέ Ἰησοῦ, ἀράς διά τοῦ πάθους σου τῆς πάλαι βροτούς ὁ σώσας τοῦ τιμίου σου, ὑπομένειν ἀξίωσον τούς οἰκέτας σου ῥύμην τῶν θλίψεων καί πειρασμούς ἐχθροῦ τοῦ νοητοῦ ἡμᾶς κατατρύχοντας ἑκάστοτε.
Ὢδή δ'. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὁ τάς ὕβρεις δεξάμενος Ἰουδαίων ὤσπερ ἐπαίνους, Κύριε, Ἰησοῦ μου, ὑβρίζομεν τό σόν δοῦλον χαίρειν καταξίωσον.
Μύρα ὤσπερ ἡδύπνευστα ἐμπτυσμούς ἀνόμων ὁ λογισάμενος, δυσωδίαν ἐξαφάνισον καταπτύστων λόγων μου καί πράξεων.
Ὁ ἀδίκως ῥαπίσματα ἐν ταῖς πατειαίς σου ταῖς θείαις, Κύριε, δι' ἡμᾶς καταδεξάμενος, κρίσεως ἀδίκου με ἐξάρπασον.
Θεοτόκιον.
Νεοσσούς, Μητροπάρθενε, ὡς ἐπισυνάγει ὑπό τάς πτέρυγας τάς αὑτῆς ἡ ὄρνις, δέξαι με ὑπό τήν σκιάν τῆς προστασίας σου.
Ὢδή ἕ'. Φώτισον ὑμᾶς.
Ἤ τῶν εὐσεβῶν, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁμήγυρις ὑπομένειν ἀσεβῶν κολαφισμούς δυσωπεῖ σε τόν δεχθέντα κολαφίσματα.
Σε τούς ἐμπαιγμούς ὑπομείναντα δι' ἄφατον. εὐσπλαγχνίαν ἱκετεύω, Ἰησοῦ, ἐμπαιγμούς ἀπίστων φέρειν με ἱκανῶσον.
Διαμερισμόν, Ἰησοῦ, τοῦ ἱματίου σου ὑπομείνας ἀγαθῶν διανομήν εκζητάν ἡμῖν δικαίως καθυπέδειξας.
Θεοτόκιον.
Ἴθυνον ἡμᾶς πεφυσημένου, Δέσποινα, ἐκ τοῦ πλούτου τοῦ φθαρτοῦ πρός σωστικήν ταπεινώσεως ὀδόν τήν θεοβάδιστον.
Ὢδή στ'. Τήν δέησιν.
Ὅ στέφανον οἴμοι, τόν ἀκάνθινον ὑπομείνας ἀκλινῶς, Ἰησοῦ μου, ἐν κεφαλῇ σῇ σεπτῇ καί τιμία, ἐξ ἀκανθῶν τῶν θλιβόντων με λύτρωσαι οἰκείων, τέκνων καί παντός τῆς ψυχῆς μου πτερά τρῶσαι θέλοντος.
Ἀπάλλαξον τούς σούς δούλους, Κύριε, χλευασμῶν, εἰρωνειῶν καί γελώτων τῶν ἄνευ ἤθους θελόντων συντρίψαι τούς τηρητάς ἐντολῶν τῶν ἁγίων σου, ὁ Φαρισαίων βδελυρῶν ταπεινῶς ὑπομείνας τούς γέλωτας.
Ξενήκουστον, πως, Παντάναξ Κύριε, Βασιλεῦ ἁπάντων βασιλευόντων, περπαιχθείς ἐνεδύθης κοκκίνην χλαμύδα, ὁ ἀφθαρσίαν τούς δούλους σου ἐνδύσας καί τῆς οὐρανῶν ἀξιώσας αὑτούς βασιλείας σου.
Θεοτοκίον.
Ὀδύρομαι καί θρηνῶ, πανάμωμε Θεοτόκε, ἐννοῶν τοῦ θανάτου τήν ὤραν καί τήν ἀδέκαστον κρίσιν τοῦ σου Υἱοῦ καί Θεοῦ ὁ τρισδύστηνος, ἐν ἡ τῶν ἔργων μου καρπῶν απολαύσειν, ἀγνῇ μέλλω, Δέσποινα.
Ἀξίωσον τούς πειρασμούς ὑπομένειν τούς καθ' ἡμέραν σε ὡς λίθον ὑπομονῆς, Χριστέ, τούς δοξάζοντας, Παντάναξ καί Κύριε, Ζωοδότα.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β'. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἐσταυρωμένε Θεοῦ Λόγε ἄχραντε, ὁ ὑπομείνας ἀκάνθινον στέφανον, Χριστέ Ἰησοῦ μου, ἀξίωσον ἡμᾶς καλῶς ὑπομένειν ἀείποτε δαιμόνων δεινά πειρατήρια.
Προκείμενον.
Πάντες οἱ ὑπομένοντες σε οὐ μή καταισχυνθῶσι, Κύριε.
Στίχος. Σύ εἷ ὁ Θεός ὁ Σωτήρ μου καί σε ὑπέμεινα ὅλην τήν ἡμέραν.
Εὐαγγέλιον κατά Ματθαῖον. (Κεφ. ί' 16-22).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταίς΄ Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων΄ γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. Προσέχετε δε ἀπό τῶν ανθρώπων΄ παραδώσουσι γάρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καί ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὑτῶν μαστιγώσουσιν υμάς΄ καί ἐπί ἡγεμόνας δε καί βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὑτοῖς καί τοῖς ἔθνεσιν, ὅταν δε παραδώσουσιν ὑμᾶς, μή μεριμνήσητε πως ἤ τι λαλήσετε΄ δοθήσεται γάρ ὑμῖν ἐν ἐκείνη τῆ ὤρα τι λαλήσετε. Οὐ γάρ ὑμεῖς ἔστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ πατρός ὑμῶν τό λαλοῦν ἐν ὑμῖν. Παραδώσει δε ἀδελφός ἀδελφόν εἰς θάνατον καί πατήρ τέκνον, καί επαναστατήσονται τέκνα ἐπί γονεῖς καί θανατώσουσιν αυτούς΄ καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομα μου΄ ὁ δε ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν μονάδι, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησον με, ὁ Θεός....
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β'. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ἐμπτυσμούς, ῥαπίσματα, ὕβρεις, κοκκίνην χλαμύδα, στέφανον ἀκάνθινον, σπόγγον, ὄξος, κάλαμον, λόγχην, σταύρωσιν, ἤλους καί θάνατον, ὁ θανάτου ἄρχων, Ἰησοῦ μου, καθυπέμεινας, ἶνα τούς δούλους σου απάντας διδάξαις τήν ἄφατον ὑπομονήν ἐν θλίψεσι βίου καί δειναῖς περιστάσεσι καί καθοδηγήσης πρός δόμους παμφαεῖς τῶν οὐρανῶν τούς ἀκλινῶς ὑπομένοντας πειρασμούς ἑκάστοτε.
Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου…
Ὢδή ζ'. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ναζωραῖε ὡραῖε, ἐν χερσίν, Ἰησοῦ μου, ταῖς παναχράντοις σου ὡς σκῆπτρον ὁ βαστάσας πρός χλευασμόν, Παντάναξ, ἀταράχως τόν κάλαμον, διάλυσόν μου παθῶν τόν τάραχον ἀνόμων.
Μεταλήψεως, Σῶτερ, σῶν φρικτῶν μυστηρίων ἀξίους ποίησον σούς ἀχαρίστους δούλους, μετά χολῆς ὁ ὄξους μεμιγμένου γευσάμενος ἐν τῷ Σταυρῶ πρίν, Χριστέ, τετέλεσται φωνήσαι.
Ελογχεύθης, Χριστέ μου, τήν ἀγίαν πλευράν σου ὡς ἀνομώτατος ὑπό τῶν φυλασσόντων στρατιωτῶν σε, Σῶτερ, ἶνα τῆς προστασίας σου λόγχη κεντήσαις ἡμᾶς τούς δοξολογούντας.
Θεοτοκίον.
Ἱλαστήριον πάντων τῶν εἰς σε προστρεχόντων, Θεογεννήτρια, τῆς μετανοίας δεῖξον ὀδούς τοῖς σοῖς οἰκέταις τοῖς πιστῶς μεγαλύνουσι τῶν θαυμασίων πληθύν τῶν σῶν εἰς αἰῶνας.
Ὢδή ἡ'. Τόν Βασιλέα.
Ἤλοις τῶν ξύλῳ ὁ τοῦ Σταυροῦ, Ἰησοῦ μου, Σῶτερ, προσηλωθείς, εὐσπλαγχνίας σής σαρκός μου πάθη προσήλωσον τῷ ξύλῳ.
Σταυρῶ, Χριστέ μου, ὁ κρεμασθείς δι' ἀγάπην τοῦ σου πλάσματος σταύρωσον μῖσος σύν ὀργῇ ἀδίκῳ ὀργίλου σου οἰκέτου.
Ὁ σπόγγου οἴνου ἐσμυρισμένου, Χριστέ μου, Σῶτερ, πλήρη γευσάμενος, δίδου γεύσασθαι σῶ δούλῳ τρυφῆς τῶν οἰκτιρμῶν σου.
Θεοτοκίον.
Ὑπεραγία Παρθένε, κάμψον ψυχῆς μου γόνυ, ὅπως Υἱοῦ σου τό κράτος ταπεινῶς δοξάζω ἐν κατανύξει ἄκρα.
Ώδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Μή ἕρμαιον ἐάσῃς κρίσεως ἀδίκου τόν σόν οἰκέτην, ὁ ὤν, Σῶτερ, δίκαιος, καί συκοφάντας μου τάχος μακράν φυγάδευσον.
Ὁ θάνατον πατήσας καί ἀθανασία ἐπιβραβεύσας βροτοῖς, Σῶτερ, λύτρωσαι τοῦ αἰωνίου θανάτου τούς σε δοξάζοντας.
Ὑπομονῆς ἀφάτου δεῖξον ἐκμαγεῖα, ὑπομονῆς λίθε τίμιε, Κύριε, παιδαγωγούς νουθετοῦντας τούς νέους σήμερον.
Θεοτοκίον.
Χρωτός μου θεραπείᾳ, Κεχαριτωμένη, καί ψυχικῆς ἀσθενείας μου ἴαμα, κυθυπομένειν με ἄλγη δεινά ἀξίωσον.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.
Δόξα σοι, κραυγάζω πανευλαβικώς, Ἰησοῦ Χριστέ μου, ὁ ἀτίμωσιν τοῦ Σταυροῦ ὑπομείνας χαίρων, ἶνα ἡμῖν τόν δρόμον ὑπομονῆς ἀφάτου δείξαις τόν δύσβατον.
Δόξα σοι, Θεάνθρωπε Ἰησοῦ, πλούσιος ὁ πέλων ἔν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς καί πτωχός τεχθῆναι δεξάμενος ἔν φάτνη, ἶνα πτωχούς πλουτίσαις ἔν ἀγαθότητι.
Τούς γονεῖς τά τέκνα παιδαγωγεῖν ἔν τῆ σή παιδεία καταξίωσον, Ἰησοῦ, καί καθυπομένειν ἀπείθειαν καί θράσος αὑτῶν, ὁ ὑπομείνας ὕβρεις καί σταύρωσιν.
Τήν ἀγνωμοσύνην σου μαθητοῦ ὁ καθυπομείνας, παντευλόγητε Ἰησοῦ, εὐγνωμόνως στρέφειν τά ὄμματα πρός πάντας ὑμᾶς τούς νουθετοῦντας, Σῶτερ, ἀξίωσον.
Δίκαιε καί πάνσοφε Ἰησοῦ, κρίσεως ἀδίκου ἀπολύτρωσαι τούς πιστῶς ἐπικαλουμένους σόν ὄνομα τό θεῖον καί δεχομένους κρίσιν σου τήν ἀδέκαστον.
Δόξα σοι, προσφύγων σῶν ἀρωγῶν καί χειμαζομένων ἀντιλήπτορι ταχινῷ, Ἰησοῦ Χριστέ μου, τῷ ξενιτείας πεῖραν ὡς βρέφος γευσαμένῳ πόθῳ κραυγάζομεν.
Πάσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἤ δωδεκάς, οἵ Ἅγιοι πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἵς τό σωθῆναι ὑμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καί τό Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. ἀ'. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ὑπομένειν ἀξίωσον τούς ὑμνοῦντας σε, ἐσταυρωμένη ἀγάπη, Σῶτερ, Χριστέ Ἰησοῦ, χλευασμούς δεινούς καί βίου πειρατήρια, ὁ ὑπομείνας ἐμπαιγμούς, ῥαβδισμούς, κολαφισμούς καί κρέμασιν ἐπί ξύλου διά βροτῶν σωτηρίαν καί ἀγαλλίασιν αἰώνιον.
Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ' ἤν ψάλλομεν τό ἐξῇς:
Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ Ξύλου.
Σῶτερ, Ἰησοῦ μου, Λυτρωτά γένους τῶν βροτῶν ἐκ θανάτου, ὁ ἄκμων ὑπομονῆς καί καταδεξάμενος Σταυροῦ ἀτίμωσιν, ὑπομένειν ἀξίωσον πρός δόξαν σοῦ θείου καί σεπτοῦ ὀνόματος ἡμᾶς τούς γέλωτας καί τούς χλευασμούς τῶν ἀπίστων τήν ζωήν μή εἷναι ἀγήρω καί χαράν λεγόντων ἀδιάπτωτον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἵς σε ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.
Ψαλλόμενος εν πάση δσχερεία και θλίψει.
Ποίημα Δρος Χαραλάμπους Μ. Μπούσια
Εὐλογήσαντος τοϋ ἱερέως ἀρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησιν μου ἔν τῆ άληθεία σου, εἰσάκουσον μου ἔν τῆ δικαιοσύνη σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἵς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ὅτι οὗ δικαιωθήσεται ἐνώπιον σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὅ ἐχθρός τήν ψυχήν μου ἐταπείνωσεν εἵς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισε με ἔν σκοτεινοῖς, ὦς νεκρούς αἰῶνος, καί ήκηδίασεν ἐπ’ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἔν ἐμοῖ ἐταράχθη ἤ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἔν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἔν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ἤ ψυχή μου ὦς γῆ ἄνυδρος σοι. Ταχύ εἰσάκουσον μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπον σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἵς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό ἐλεός σου, ὅτι ἐπί σοι ἤλπισα. Γνώρισον μοι, Κύριε, όδόν ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἷ ὅ Θεός μου. Τό Πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἔν γῆ εὐθείᾳ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἔν τῆ δικαιοσύνη σου, ἐξᾴξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου. Καί ἔν τῷ έλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σοῦ εΐμι.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἀ'. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος Β'. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὑτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος Γ'. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
καί τὰ ἑξῆς:
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Καθυπομένειν πειρασμούς καθ' ἑκάστην τούς σούς οἰκέτας, τήν ἀπείθειαν τέκνων γονεῖς αὑτῶν ἀξίωσον καί ἄλγη δεινά τούς ἐν κλίναις στένοντας ἀσθενείας, Χριστέ μου, Ἰησοῦ γλυκύτατε, ὁ στερρῶς ὑπομείνας, τῆς προδοσίας ἄλγος καί Σταυρόν δι' εὐσπλαγχνίαν καί ἄκραν συμπάθειαν.
Δόξα. Τό αὑτό. Καί νῦν. Θεοτόκιον.
Οὗ σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. Εἰ μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Ούκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σου. σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός Ν΄ (50).
Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημα μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου, καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιον μου ἐστί διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον, καί τό πονηρόν ἐνώπιον σου ἐποίησα· ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαι σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας· τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσας μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καί καθαρισθήσομαι· πλυνεῖς με, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπον σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψῃς με ἀπό τοῦ προσώπου σου, καί τό Πνεῦμα σου τό ἅγιον μή ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου· ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσιν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν· ὁλοκαυτώματα οὑκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην, ὁ Θεός, οὑκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τήν Σίων καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον σου μόσχους.
καί ὁ Κανών, οὐ ἡ ἀκροστιχίς.
Ἀρετήν ὑπομονῆς δίδαξόν, Ἰησοῦ μου. Χαραλάμπη.
Ὢδή ἆ. Ἦχος πλ. δ'. Ὑγράν διοδεύσας.
Ἀθάνατε Δέσποτα, Ἰησοῦ, ὁ πλούσιος πέλων ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς πτωχείαν ὑπέμεινας ὡς βρέφος, ἶνα πλουτίσαις χρηστότητι πένητας.
Ῥωγμάς στέγης οἴκου ἐμῆς ψυχῆς διόρθωσον, Σῶτερ, τῆς ἀγάπης τῆς σής πηλῶ, ὁ στέγων τό σύμπαν εἷ καί στέγην ἐν Βηθλεέμ οὐχ εὐρῶν τοῦ τεχθῆναι σύ.
Ἐπάκουσον δούλου σου, Ἰησοῦ, καί θέρμανον τάχος τήν καρδίαν μου τήν ψυχράν, ὁ ψῦχος ἐν φάτνη ὑπομείνας ἶνα θερμάναις βροτῶν τήν ψυχρότητα.
Θεοτόκιον.
Ταπείνωσιν, Μῆτερ, ὑπομονήν ἔν βίου ταῖς ζάλαις, προθυμίαν καί ἀρετήν, ἀγνῇ Θεοτόκε, δίδαξόν με τό σε λαμπρῶς μεγαλύνοντα πάντοτε.
Ώδή γ΄. Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ἡδονῶν χαμαιζήλων δείον, Χριστέ, δούλους σου πάντας ὑπερτέρους καί ζόφον πόρρω ἀπέλασον παντοειδῶν συμφορῶν, ὁ πειρασμούς ὑπομείνας ἐν ἐρήμῳ Κύριος ὤν πάσης κτίσεως.
Νεῦσον πάντων προσφύγων ταῖς προσευχαῖς, Κύριε, παύων ξενιτείας τό ἄλγος, ὁ εἰς τήν Αἴγυπτον καταφυγών, Ἰησοῦ, ὡς βρέφος καί ξενιτείας πόνους ὁ γευσάμενος, Σῶτερ φιλεύσπλαγχνε.
Ὑψιπέτας ἀγάπης δούλους τούς σούς ποίησον ἀετούς, εὐίλατε Σῶτερ, καί καταξίωσον ἡμᾶς φιλεῖν σε ἀεί, τόν προδοθέντα δολίων μαθητοῦ φιλήματι τοῦ σου, Θεάνθρωπε.
Θεοτοκίον.
Προστατεύουσα πάντας τούς χοϊκούς, Δέσποινα, Κεχαριτωμένη, μή παύσῃ τούς καταφεύγοντας τῆ σή θερμῇ ἀρωγῇ καί ταχινῇ προστασία ἐν τοῦ βίου κλύδωσι καί περιστάσεσιν.
Ἀξίωσον τούς πειρασμούς ὑπομένειν τούς καθ' ἡμέραν σε ὡς λίθον ὑπομονῆς, Χριστέ, τούς δοξάζοντας, Παντάναξ καί Κύριε Ζωδότα.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν καί ἴασαι τῆς ψυχῆς τοῦ τό ἄλγος.
Αἴτηση καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β'. Πρεσβεῖα θερμῇ.
Χριστέ Ἰησοῦ, ἀράς διά τοῦ πάθους σου τῆς πάλαι βροτούς ὁ σώσας τοῦ τιμίου σου, ὑπομένειν ἀξίωσον τούς οἰκέτας σου ῥύμην τῶν θλίψεων καί πειρασμούς ἐχθροῦ τοῦ νοητοῦ ἡμᾶς κατατρύχοντας ἑκάστοτε.
Ὢδή δ'. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὁ τάς ὕβρεις δεξάμενος Ἰουδαίων ὤσπερ ἐπαίνους, Κύριε, Ἰησοῦ μου, ὑβρίζομεν τό σόν δοῦλον χαίρειν καταξίωσον.
Μύρα ὤσπερ ἡδύπνευστα ἐμπτυσμούς ἀνόμων ὁ λογισάμενος, δυσωδίαν ἐξαφάνισον καταπτύστων λόγων μου καί πράξεων.
Ὁ ἀδίκως ῥαπίσματα ἐν ταῖς πατειαίς σου ταῖς θείαις, Κύριε, δι' ἡμᾶς καταδεξάμενος, κρίσεως ἀδίκου με ἐξάρπασον.
Θεοτόκιον.
Νεοσσούς, Μητροπάρθενε, ὡς ἐπισυνάγει ὑπό τάς πτέρυγας τάς αὑτῆς ἡ ὄρνις, δέξαι με ὑπό τήν σκιάν τῆς προστασίας σου.
Ὢδή ἕ'. Φώτισον ὑμᾶς.
Ἤ τῶν εὐσεβῶν, Ἰησοῦ Χριστέ, ὁμήγυρις ὑπομένειν ἀσεβῶν κολαφισμούς δυσωπεῖ σε τόν δεχθέντα κολαφίσματα.
Σε τούς ἐμπαιγμούς ὑπομείναντα δι' ἄφατον. εὐσπλαγχνίαν ἱκετεύω, Ἰησοῦ, ἐμπαιγμούς ἀπίστων φέρειν με ἱκανῶσον.
Διαμερισμόν, Ἰησοῦ, τοῦ ἱματίου σου ὑπομείνας ἀγαθῶν διανομήν εκζητάν ἡμῖν δικαίως καθυπέδειξας.
Θεοτόκιον.
Ἴθυνον ἡμᾶς πεφυσημένου, Δέσποινα, ἐκ τοῦ πλούτου τοῦ φθαρτοῦ πρός σωστικήν ταπεινώσεως ὀδόν τήν θεοβάδιστον.
Ὢδή στ'. Τήν δέησιν.
Ὅ στέφανον οἴμοι, τόν ἀκάνθινον ὑπομείνας ἀκλινῶς, Ἰησοῦ μου, ἐν κεφαλῇ σῇ σεπτῇ καί τιμία, ἐξ ἀκανθῶν τῶν θλιβόντων με λύτρωσαι οἰκείων, τέκνων καί παντός τῆς ψυχῆς μου πτερά τρῶσαι θέλοντος.
Ἀπάλλαξον τούς σούς δούλους, Κύριε, χλευασμῶν, εἰρωνειῶν καί γελώτων τῶν ἄνευ ἤθους θελόντων συντρίψαι τούς τηρητάς ἐντολῶν τῶν ἁγίων σου, ὁ Φαρισαίων βδελυρῶν ταπεινῶς ὑπομείνας τούς γέλωτας.
Ξενήκουστον, πως, Παντάναξ Κύριε, Βασιλεῦ ἁπάντων βασιλευόντων, περπαιχθείς ἐνεδύθης κοκκίνην χλαμύδα, ὁ ἀφθαρσίαν τούς δούλους σου ἐνδύσας καί τῆς οὐρανῶν ἀξιώσας αὑτούς βασιλείας σου.
Θεοτοκίον.
Ὀδύρομαι καί θρηνῶ, πανάμωμε Θεοτόκε, ἐννοῶν τοῦ θανάτου τήν ὤραν καί τήν ἀδέκαστον κρίσιν τοῦ σου Υἱοῦ καί Θεοῦ ὁ τρισδύστηνος, ἐν ἡ τῶν ἔργων μου καρπῶν απολαύσειν, ἀγνῇ μέλλω, Δέσποινα.
Ἀξίωσον τούς πειρασμούς ὑπομένειν τούς καθ' ἡμέραν σε ὡς λίθον ὑπομονῆς, Χριστέ, τούς δοξάζοντας, Παντάναξ καί Κύριε, Ζωοδότα.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αἴτησις καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β'. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἐσταυρωμένε Θεοῦ Λόγε ἄχραντε, ὁ ὑπομείνας ἀκάνθινον στέφανον, Χριστέ Ἰησοῦ μου, ἀξίωσον ἡμᾶς καλῶς ὑπομένειν ἀείποτε δαιμόνων δεινά πειρατήρια.
Προκείμενον.
Πάντες οἱ ὑπομένοντες σε οὐ μή καταισχυνθῶσι, Κύριε.
Στίχος. Σύ εἷ ὁ Θεός ὁ Σωτήρ μου καί σε ὑπέμεινα ὅλην τήν ἡμέραν.
Εὐαγγέλιον κατά Ματθαῖον. (Κεφ. ί' 16-22).
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταίς΄ Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων΄ γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καί ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. Προσέχετε δε ἀπό τῶν ανθρώπων΄ παραδώσουσι γάρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καί ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὑτῶν μαστιγώσουσιν υμάς΄ καί ἐπί ἡγεμόνας δε καί βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὑτοῖς καί τοῖς ἔθνεσιν, ὅταν δε παραδώσουσιν ὑμᾶς, μή μεριμνήσητε πως ἤ τι λαλήσετε΄ δοθήσεται γάρ ὑμῖν ἐν ἐκείνη τῆ ὤρα τι λαλήσετε. Οὐ γάρ ὑμεῖς ἔστε οἱ λαλοῦντες, ἀλλά τό Πνεῦμα τοῦ πατρός ὑμῶν τό λαλοῦν ἐν ὑμῖν. Παραδώσει δε ἀδελφός ἀδελφόν εἰς θάνατον καί πατήρ τέκνον, καί επαναστατήσονται τέκνα ἐπί γονεῖς καί θανατώσουσιν αυτούς΄ καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομα μου΄ ὁ δε ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν μονάδι, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. Ἐλεῆμον, ἐλέησον με, ὁ Θεός....
Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β'. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ἐμπτυσμούς, ῥαπίσματα, ὕβρεις, κοκκίνην χλαμύδα, στέφανον ἀκάνθινον, σπόγγον, ὄξος, κάλαμον, λόγχην, σταύρωσιν, ἤλους καί θάνατον, ὁ θανάτου ἄρχων, Ἰησοῦ μου, καθυπέμεινας, ἶνα τούς δούλους σου απάντας διδάξαις τήν ἄφατον ὑπομονήν ἐν θλίψεσι βίου καί δειναῖς περιστάσεσι καί καθοδηγήσης πρός δόμους παμφαεῖς τῶν οὐρανῶν τούς ἀκλινῶς ὑπομένοντας πειρασμούς ἑκάστοτε.
Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου…
Ὢδή ζ'. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ναζωραῖε ὡραῖε, ἐν χερσίν, Ἰησοῦ μου, ταῖς παναχράντοις σου ὡς σκῆπτρον ὁ βαστάσας πρός χλευασμόν, Παντάναξ, ἀταράχως τόν κάλαμον, διάλυσόν μου παθῶν τόν τάραχον ἀνόμων.
Μεταλήψεως, Σῶτερ, σῶν φρικτῶν μυστηρίων ἀξίους ποίησον σούς ἀχαρίστους δούλους, μετά χολῆς ὁ ὄξους μεμιγμένου γευσάμενος ἐν τῷ Σταυρῶ πρίν, Χριστέ, τετέλεσται φωνήσαι.
Ελογχεύθης, Χριστέ μου, τήν ἀγίαν πλευράν σου ὡς ἀνομώτατος ὑπό τῶν φυλασσόντων στρατιωτῶν σε, Σῶτερ, ἶνα τῆς προστασίας σου λόγχη κεντήσαις ἡμᾶς τούς δοξολογούντας.
Θεοτοκίον.
Ἱλαστήριον πάντων τῶν εἰς σε προστρεχόντων, Θεογεννήτρια, τῆς μετανοίας δεῖξον ὀδούς τοῖς σοῖς οἰκέταις τοῖς πιστῶς μεγαλύνουσι τῶν θαυμασίων πληθύν τῶν σῶν εἰς αἰῶνας.
Ὢδή ἡ'. Τόν Βασιλέα.
Ἤλοις τῶν ξύλῳ ὁ τοῦ Σταυροῦ, Ἰησοῦ μου, Σῶτερ, προσηλωθείς, εὐσπλαγχνίας σής σαρκός μου πάθη προσήλωσον τῷ ξύλῳ.
Σταυρῶ, Χριστέ μου, ὁ κρεμασθείς δι' ἀγάπην τοῦ σου πλάσματος σταύρωσον μῖσος σύν ὀργῇ ἀδίκῳ ὀργίλου σου οἰκέτου.
Ὁ σπόγγου οἴνου ἐσμυρισμένου, Χριστέ μου, Σῶτερ, πλήρη γευσάμενος, δίδου γεύσασθαι σῶ δούλῳ τρυφῆς τῶν οἰκτιρμῶν σου.
Θεοτοκίον.
Ὑπεραγία Παρθένε, κάμψον ψυχῆς μου γόνυ, ὅπως Υἱοῦ σου τό κράτος ταπεινῶς δοξάζω ἐν κατανύξει ἄκρα.
Ώδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Μή ἕρμαιον ἐάσῃς κρίσεως ἀδίκου τόν σόν οἰκέτην, ὁ ὤν, Σῶτερ, δίκαιος, καί συκοφάντας μου τάχος μακράν φυγάδευσον.
Ὁ θάνατον πατήσας καί ἀθανασία ἐπιβραβεύσας βροτοῖς, Σῶτερ, λύτρωσαι τοῦ αἰωνίου θανάτου τούς σε δοξάζοντας.
Ὑπομονῆς ἀφάτου δεῖξον ἐκμαγεῖα, ὑπομονῆς λίθε τίμιε, Κύριε, παιδαγωγούς νουθετοῦντας τούς νέους σήμερον.
Θεοτοκίον.
Χρωτός μου θεραπείᾳ, Κεχαριτωμένη, καί ψυχικῆς ἀσθενείας μου ἴαμα, κυθυπομένειν με ἄλγη δεινά ἀξίωσον.
Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια.
Δόξα σοι, κραυγάζω πανευλαβικώς, Ἰησοῦ Χριστέ μου, ὁ ἀτίμωσιν τοῦ Σταυροῦ ὑπομείνας χαίρων, ἶνα ἡμῖν τόν δρόμον ὑπομονῆς ἀφάτου δείξαις τόν δύσβατον.
Δόξα σοι, Θεάνθρωπε Ἰησοῦ, πλούσιος ὁ πέλων ἔν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς καί πτωχός τεχθῆναι δεξάμενος ἔν φάτνη, ἶνα πτωχούς πλουτίσαις ἔν ἀγαθότητι.
Τούς γονεῖς τά τέκνα παιδαγωγεῖν ἔν τῆ σή παιδεία καταξίωσον, Ἰησοῦ, καί καθυπομένειν ἀπείθειαν καί θράσος αὑτῶν, ὁ ὑπομείνας ὕβρεις καί σταύρωσιν.
Τήν ἀγνωμοσύνην σου μαθητοῦ ὁ καθυπομείνας, παντευλόγητε Ἰησοῦ, εὐγνωμόνως στρέφειν τά ὄμματα πρός πάντας ὑμᾶς τούς νουθετοῦντας, Σῶτερ, ἀξίωσον.
Δίκαιε καί πάνσοφε Ἰησοῦ, κρίσεως ἀδίκου ἀπολύτρωσαι τούς πιστῶς ἐπικαλουμένους σόν ὄνομα τό θεῖον καί δεχομένους κρίσιν σου τήν ἀδέκαστον.
Δόξα σοι, προσφύγων σῶν ἀρωγῶν καί χειμαζομένων ἀντιλήπτορι ταχινῷ, Ἰησοῦ Χριστέ μου, τῷ ξενιτείας πεῖραν ὡς βρέφος γευσαμένῳ πόθῳ κραυγάζομεν.
Πάσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἤ δωδεκάς, οἵ Ἅγιοι πάντες, μετά τῆς Θεοτόκου ποιήσατε πρεσβείαν εἵς τό σωθῆναι ὑμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Καί τό Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. ἀ'. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ὑπομένειν ἀξίωσον τούς ὑμνοῦντας σε, ἐσταυρωμένη ἀγάπη, Σῶτερ, Χριστέ Ἰησοῦ, χλευασμούς δεινούς καί βίου πειρατήρια, ὁ ὑπομείνας ἐμπαιγμούς, ῥαβδισμούς, κολαφισμούς καί κρέμασιν ἐπί ξύλου διά βροτῶν σωτηρίαν καί ἀγαλλίασιν αἰώνιον.
Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ' ἤν ψάλλομεν τό ἐξῇς:
Ἦχος β'. Ὅτε ἐκ τοῦ Ξύλου.
Σῶτερ, Ἰησοῦ μου, Λυτρωτά γένους τῶν βροτῶν ἐκ θανάτου, ὁ ἄκμων ὑπομονῆς καί καταδεξάμενος Σταυροῦ ἀτίμωσιν, ὑπομένειν ἀξίωσον πρός δόξαν σοῦ θείου καί σεπτοῦ ὀνόματος ἡμᾶς τούς γέλωτας καί τούς χλευασμούς τῶν ἀπίστων τήν ζωήν μή εἷναι ἀγήρω καί χαράν λεγόντων ἀδιάπτωτον.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων σου καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἵς σε ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.
Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὅ Θεός ἡμῶν έλέησον ἡμᾶς.
’Ἀμήν.
- Παρακλητικός Κανών εις τον Άρχοντα της Ειρήνης Κύριον Ημών Ιησούν Χριστόν
- Παρακλητικός Κανών εις τον Κύριον Ημών Σωτήρα τε και Θεόν Ιησούν Χριστόν
- Παρακλητικός Κανων εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν δια την Ειρήνη
- Παρακλητικός Κανών εις την Ένδοξον Μεταμόρφωσιν του Κυρίου και Θεού Σωτήρος ημών Ιησούν Χριστόν
- Παρακλητικός Κανών εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν επί Απειλής Σεισμού
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης