ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Ο Ακάθιστος Ύμνος
Τετ Μάης 29, 2019 11:28 am
Ο Ακάθιστος Ύμνος
Τη αυτή ήμερα, Σαββάτω τής πέμπτης έβδομάδος των νηστειών, έορτάζομεν τόν ’Ακάθιστον 'Ύμνον τής Ύπεραγίας Δεσποίνης ήμών Θεοτόκου καί ’Αειπάρθενου Μαρίας.
Όταν ήταν αύτοκράιορας τών Ρωμαίων στήν Κωνσταντινούπολη ό Ηράκλειος, ό βασιλιάς τών Περσών Χοσρόης ό Β' έστειλε εναντίον τών Ελλήνων (Ρωμιών) έναν άπό τούς στρατηγούς του, πού ονομαζόταν Σάρβαρος, μέ πολλές χιλιάδες στρατό. Τού έδωσε έντολή νά κατακυριεύση καί νά ύποδουλώση όλο τό άνατολικό μέρος τής Αύτοκρατορίας. "Ηξερε ό Χοσρόης ότι οι Χριστιανοί δέ θά μπορούσαν νά άντιδράσουν μετά άπό τήν κακοδιοίκηση τού προηγούμενου αύτοκράτορα Φωκά. Νωρίτερα μάλιστα ό χοσρόης είχε εκστρατεύσει ξανά έναντίον τών έπαρχιών τού Βυζαντίου. Τότε είχε αιχμαλωτίσει έκατό χιλιάδες Χριστιανούς, τούς όποιους άγόρασαν oi ‘Εβραίοι καί τούς σκότωσαν όλους. Ο αρχηστράτηγος, λοιπόν των Περσών, ο Σάρβαρος, λεηλάτησε με τό στρατό του όλη τήν Ανατολή καί έφθασε μέχρι τή Χρυσούπολη. Στρατοπέδευσε μάλιστα άπέναντι άπό τήν Κωνσταντινούπολη, στή Χαλκηδόνα (ή όποια βρίσκεται στήν άσιατική άκτή). Τότε ό αύτοκράτορας Ηράκλειος, πού είχε άναλάβει πριν λίγο τό θρόνο, βρέθηκε σέ πολύ δύσκολη θέση. Δέν είχε πολύ στρατό καί τά βασιλικά ταμεία ήταν άδεια. Πήρε, λοιπόν, τά χρυσά καί τά άργυρά σκεύη των Εκκλησιών, τά έκοψε νομίσματα γιά τις άνάγκες τής προετοιμασίας τού στρατού καί ύποσχέθηκε νά τά έπιστρέψη πολύ περισσότερα μετά τό τέλος τού πολέμου. Τότε μέ πλοία έπιτέθηκε διά τού Εύξείνου Πόντου έναντίον τής Περσίας καί νίκησε κατά κράτος τό Χοσρόη κι ολόκληρη τή στρατιά του. Μετά άπό λίγο όμως ό Σιρόης, ό γιός τού Χοσρόη, έπαναστάτησε έναντίον τού πατέρα του, έγινε βασιλιάς τών Περσών καί συνέλαβε τόν πατέρα του, τόν όποιο καί έφόνευσε. Αύτός, λοιπόν, ό Σιρόης στή συνέχεια έκανε συνθήκη ειρήνης μέ τόν Ηράκλειο.
άπογοητευθή μπροστά στόν κίνδυνο. Προσπαθούσε νά τούς πείση δλους νά έχουν μέ τήν καρδιά τους τήν ελπίδα τους στό Θεό καί στήν Παναγία Μητέρα Του. Αλλά κι ό πατρίκιος Βώνος πού είχε μείνει διοικητής τής Βασιλεύουσας, έτοίμαζε κι αύτός άπό τήν πλευρά του ό,τι ήταν άπαραίτητο γιά νά άποκρούσουν τούς έχθρούς, γιατί πρέπει πάντοτε εκτός άπό τήν έκ Θεού βοήθεια νά κάνουμε κι έμεΐς ό,τι είναι αναγκαίο.
‘Ο πατριάρχης Σέργιος, λοιπόν, μαζί μέ όλο τό λαό έκανε λιτανεία μέ τήν εικόνα τής Θεοτόκου πάνω στά τείχη καί στήριζε τούς μαχητές νά προσμένουν τήν άνωθεν βοήθεια. Μετά άπό λίγο άρχισαν oi συγκρούσεις. 'Ο Σάρβαρος άπ’ τά άνατολικά κι ό Χαγάνος άπό τά δυτικά άρχισαν νά πυρπολούν τά πάντα έξω άπό τήν Πόλη. 'Ο Πατριάρχης μέ τήν άχειροποίητη εικόνα τού Χριστού στά χέρια, τό Τίμιο Ξύλο τού Σταυρού καί τήν Τίμια Έσθήτα τής Θεοτόκου περιήρχετο τά τείχη καί έμψύχωνε τούς στρατιώτες.
'Ο Χαγάνος έπιτέθηκε άπ’ τά δυτικά έναντίον τών τειχών μέ άπειρο πλήθος τέλεια εξοπλισμένου στρατού, στόν όποϊο άντιστοιχοϋσαν δέκα Σκϋθες πρός ένα Ρωμιό! Τότε ή Ύπέρμαχος Στρατηγός, ή Κυρία Θεοτόκος, έκανε τό θαύμα της. Τούς έδωσε θάρρος κι έτσι οι έλάχιστοι στρατιώτες πού ήταν κοντά στό ναό της, στό άγιασμα τής Χρυσοπηγής, άπέκρουσαν τήν έπίθεση τών έχθρών κι αφάνισαν πολλούς άπ’ αυτούς. Άπ’ τή νίκη αύτή οί Ρωμιοί ("Ελληνες) άναθάρρησαν. Γιγαντώθηκε τό φρόνημά τους, κι άπό κεΐ καί πέρα μέ τή βοήθεια τής Θεοτόκου νικούσαν τούς έχθρούς σέ κάθε έπίθεση! Γνωρίζοντας όμως τή δύσκολη θέση
Ό Χαγάνος όμως, ό ηγεμόνας τών Μυσών καί τών Σκυθών, όταν έμαθε ότι ό αύτοκράτορας Ηράκλειος πέρασε τή θάλασσα καί βρίσκεται σέ εκστρατεία στήν Περσία, καταπάτησε τή συμφωνία ειρήνης πού είχε μέ τούς "Ελληνες. Συγκέντρωσε άπειρα πλήθη στρατού (πεζούς καί ιππείς) καί έπιτέθηκε άπό τά δυτικά έναντίον τής Κωνσταντινουπόλεως ύβρίζοντας τό Θεό. Ταυτόχρονα άπό τή θάλασσα πλήθος εχθρικών πλοίων του πολιόρκησαν τήν Πόλη.
Έν τώ μεταξύ ό Πατριάρχης Σέργιος παρηγοροϋσε καί στήριζε τό λαό τής Κωνσταντινουπόλεως νά μήν τους, γρήγορα έστειλαν πρέσβεις γιά νά κάνουν συνθήκη ειρήνης μέ τό Χαγάνο. 'Ωστόσο έκεϊνος φέρθηκε άλαζονικά κι απέκρουσε τήν πρόταση αύτή. «Μήν ξεγελάτε τόν έαυτό σας ελπίζοντας ότι θά νικήσετε μέ τή βοήθεια τοϋ Θεοϋ πού πιστεύετε», τούς είπε. «Σίγουρα αύριο θά κυριεύσω τήν πόλη σας». "Οταν οί κάτοικοι τής Πόλεως ακόυσαν αύτά τά λόγια, σήκωσαν τά χέρια τους σέ προσευχή πρός τό Θεό καί ζήτησαν πάλι τή βοήθειά Του.
Έν τω μεταξύ ό Χαγάνος καί ό Σάρβαρος συμφώνησαν νά έπιτεθοϋν μαζί έναντίον τής Κωνσταντινουπόλεως. Ή έπίθεση έγινε άπό στεριά καί θάλασσα. ’Έφτιαξαν πολεμικές μηχανές, μέ τις οποίες ήταν σίγουροι ότι θά κυριεύσουν τήν Πόλη. ’Έπαθαν όμως τέτοια πανωλεθρία, πού δέν πρόφταιναν οί ζωντανοί νά κάψουν τούς νεκρούς! Στή θάλασσα πάλι τούς βρήκε άλλο κακό. Μέ τά μονόξυλά τους γεμάτα άπό πολλούς στρατιώτες κινήθηκαν μέσω τοϋ Κερατίου Κόλπου γιά νά φτάσουν στό Ναό τής Θεοτόκου πού βρίσκεται στις Βλαχέρνες. Ξεσηκώθηκε όμως άπότομη καταιγίδα κι έγινε άνεμοστρόβιλος στή θάλασσα. Μονομιάς τά μονόξυλα μέ όλους τούς στρατιώτες καταποντίσθηκαν κι ή θάλασσα τούς έβγαλε άλλους νεκρούς κι άλλους μισοπεθαμένους στή στεριά στήν περιοχή τών Βλαχερνών. Αμέσως όλος ό λαός κινήθηκε μέ μεγάλη ταχύτητα. ’Άνοιξαν τις πύλες, έπεσαν καταπάνω στούς ναυαγούς καί τούς άποδεκάτισαν. Εκεί έβλεπε κανείς νά άγωνίζωνται έναντίον τών έχθρών άκόμα καί παιδιά καί γυναίκες. Τότε οί άρχηγοί τών έχθρών έλυσαν τήν πολιορκία κι έφυγαν κλαίοντες καί όδυρόμενοι γιά τή μεγάλη συμφορά πού τούς βρήκε. Κι ό λαός τής Κωνσταντινουπόλεως άφιέρωσε στή Θεοτόκο όλονύκτιο ύμνο ευχαριστίας, τόν οποίο έψαλλαν άκάθιστοι, γιατί ’Εκείνη άγρύπνησε γι’ αϋτούς καί μέ τήν άκατανίκητη δύναμή της τούς χάρισε τέτοια περιφανή νίκη.
Άπό τότε, γιά νά ένθυμούμεθα αύτό τό μεγάλο καί ύπερφυές θαύμα, ή Εκκλησία καθιέρωσε αύτή τήν εορτή καί τήν άφιέρωσε στή Μητέρα τοϋ Θεού. Τήν ονόμασαν δέ ’Ακάθιστο, γιατί τότε έμειναν άκάθιστοι όλοι, ό λαός καί ό κλήρος τής Κωνσταντινουπόλεως.
Μετά άπό τριάντα έξι χρόνια, τό 672, επί τής βασιλείας τοϋ Κωνσταντίνου Δ’ τοϋ Πωγωνάτου, οί Αγαρηνοί έπιτέθηκαν πάλι έναντίον τής Βασιλεύουσας μέ άναρίθμητο στρατό. Μάλιστα γιά επτά ολόκληρα χρόνια πολιορκούσαν τήν Πόλη. "Οσο ήταν καλός ό καιρός έκαναν συνεχείς έπιθέσεις. Τό χειμώνα παραχείμαζαν στά μέρη τής Κυζίκου καί έξολόθρευσαν πολλούς άπ’ τούς κατοίκους τής περιοχής. Κάποια στιγμή όμως άπογοητεύτηκαν καί μέ τό στόλο τους πήραν τό δρόμο τής έπιστροφής. "Οταν, λοιπόν, έφθασαν στά μέρη τοϋ Συλαίου (στήν περιοχή τής Παμφυλίας), καταποντίστηκαν όλοι μέ πρόσταγμα τής ‘Υπεραγίας Θεοτόκου.
Γιά τρίτη φορά πάλι, στά χρόνια τοϋ Δέοντος Γ τοϋ Ίσαύρου οί ’Αγαρηνοί (Άραβες μουσουλμάνοι) μέ πολλές δεκάδες χιλιάδες στρατό πρώτα έπιτέθηκαν έναντίον τών Περσών καί κατέστρεψαν τό βασίλειό τους, ύστερα έπιτέθηκαν έναντίον της Αίγύπχου καί τής Λιβύης καί, στή συνέχεια, έναντίον ιών Ινδών, των Αίθιόπων καί των Ισπανών. Τελευταία έπιτέθηκαν έναντίον καί αύτής της Κωνσταντινουπόλεως, στήν όποια έφθασαν μέ πολύ στρατό καί χίλια οχτακόσια πλοία. Σύντομα τήν περικύκλωσαν καί πίστευαν ότι θά τήν κυριεύσουν αμέσως.
Τότε ό ιερός λαός τής Πόλης πήρε καί πάλι τό Τίμιο Ξύλο τού Ζωοποιού Σταυρού καί τή σεβάσμια Εικόνα τής Θεοτόκου τής 'Οδηγήτριας καί μέ δάκρυα έκαναν όλοι λιτανεία πάνω στά τείχη τής Πόλης παρακαλώντας τό
Θεό.
Οί Αγαρηνοί τότε σκέφτηκαν ότι θά ήταν καλύτερα νά χωριστούν σέ δύο μέρη. Χωρίστηκαν, λοιπόν, καί τό ένα άπ αυτά έξεστράτευσε έναντίον τών Βουλγάρων. Στήν πορεία όμως νικήθηκαν καί σκοτώθηκαν περίπου είκοσι χιλιάδες. Οί άλλοι έμειναν μέ σκοπό νά καταλάβουν τήν Πόλη. Αλλά καί αυτοί εμποδίστηκαν νά περάσουν τά πλοία τους στόν Κεράτιο Κόλπο άπό τήν άλυσίδα πού ένωνε τό Γαλατά μέ τά τείχη τής Πόλεως. "Εφθασαν, λοιπόν, μέχρι τό Σωσθένιο. ’Εκεί όμως σηκώθηκε δυνατός βοριάς καί τά περισσότερα πλοία τους έσπασαν τό ένα πάνω στό άλλο καί καταποντίσθηκαν. "Οσοι έμειναν έπεσαν σέ μεγάλη πείνα. "Εφθασαν μάλιστα στό σημείο νά τρώνε ανθρώπινες σάρκες καί νά ψήνουν κοπριές γιά νά χορτάσουν. ’Αναγκάσθηκαν τότε μπροστά σέ τόση καί τέτοια καταστροφή νά φύγουν. Περνώντας όμως τό Αίγαΐο Πέλαγος τούς περίμενε άλλη συμφορά- Τά πλοία τους καταστράφηκαν καί βυθίσθηκαν μαζί μέ χά πληρώματά τους. ’Απ’ τόν τεράστιο έκεϊνο στόλο σώθηκαν μόνο τρία πλοία, γιά νά άναγγείλουν τήν καταστροφή τους.
Γι’ αύτά, λοιπόν, τά μεγάλα θαύματα τής Παναγίας Μητέρας τοϋ Θεού μας γιορτάζουμε τήν παρούσα εορτή. Λέγεται δέ ’Ακάθιστος, όπως προείπαμε, έπειδή όλος ό λαός όρθιος έψαλλε έκείνη τή νύχτα αύτόν τόν ύμνο στή Μητέρα τοϋ Θεού. Κι άκόμη, όπως ξέρουμε, σέ όλη τήν διάρκεια τού έκκλησιαστικοϋ έτους, όταν ψάλλωνται οί άλλοι Οίκοι (τροπάρια πού ονομάζονται Οίκοι), καθόμαστε, ένώ στούς Οίκους τής Ύπεραγίας Θεοτόκου στεκόμαστε καί τούς άκοΰμε όλοι όρθιοι.
Ταϊς τής σής ύπερμάχου τε καί άπροσμάχου Μητρός πρεσβείαις, Χριστέ ό Θεός, τών περικειμένων καί ημάς άπάλλαξον συμφορών καί έλέησον ημάς ώς μόνος φιλάνθρωπος. ’Αμήν.
Τη αυτή ήμερα, Σαββάτω τής πέμπτης έβδομάδος των νηστειών, έορτάζομεν τόν ’Ακάθιστον 'Ύμνον τής Ύπεραγίας Δεσποίνης ήμών Θεοτόκου καί ’Αειπάρθενου Μαρίας.
Όταν ήταν αύτοκράιορας τών Ρωμαίων στήν Κωνσταντινούπολη ό Ηράκλειος, ό βασιλιάς τών Περσών Χοσρόης ό Β' έστειλε εναντίον τών Ελλήνων (Ρωμιών) έναν άπό τούς στρατηγούς του, πού ονομαζόταν Σάρβαρος, μέ πολλές χιλιάδες στρατό. Τού έδωσε έντολή νά κατακυριεύση καί νά ύποδουλώση όλο τό άνατολικό μέρος τής Αύτοκρατορίας. "Ηξερε ό Χοσρόης ότι οι Χριστιανοί δέ θά μπορούσαν νά άντιδράσουν μετά άπό τήν κακοδιοίκηση τού προηγούμενου αύτοκράτορα Φωκά. Νωρίτερα μάλιστα ό χοσρόης είχε εκστρατεύσει ξανά έναντίον τών έπαρχιών τού Βυζαντίου. Τότε είχε αιχμαλωτίσει έκατό χιλιάδες Χριστιανούς, τούς όποιους άγόρασαν oi ‘Εβραίοι καί τούς σκότωσαν όλους. Ο αρχηστράτηγος, λοιπόν των Περσών, ο Σάρβαρος, λεηλάτησε με τό στρατό του όλη τήν Ανατολή καί έφθασε μέχρι τή Χρυσούπολη. Στρατοπέδευσε μάλιστα άπέναντι άπό τήν Κωνσταντινούπολη, στή Χαλκηδόνα (ή όποια βρίσκεται στήν άσιατική άκτή). Τότε ό αύτοκράτορας Ηράκλειος, πού είχε άναλάβει πριν λίγο τό θρόνο, βρέθηκε σέ πολύ δύσκολη θέση. Δέν είχε πολύ στρατό καί τά βασιλικά ταμεία ήταν άδεια. Πήρε, λοιπόν, τά χρυσά καί τά άργυρά σκεύη των Εκκλησιών, τά έκοψε νομίσματα γιά τις άνάγκες τής προετοιμασίας τού στρατού καί ύποσχέθηκε νά τά έπιστρέψη πολύ περισσότερα μετά τό τέλος τού πολέμου. Τότε μέ πλοία έπιτέθηκε διά τού Εύξείνου Πόντου έναντίον τής Περσίας καί νίκησε κατά κράτος τό Χοσρόη κι ολόκληρη τή στρατιά του. Μετά άπό λίγο όμως ό Σιρόης, ό γιός τού Χοσρόη, έπαναστάτησε έναντίον τού πατέρα του, έγινε βασιλιάς τών Περσών καί συνέλαβε τόν πατέρα του, τόν όποιο καί έφόνευσε. Αύτός, λοιπόν, ό Σιρόης στή συνέχεια έκανε συνθήκη ειρήνης μέ τόν Ηράκλειο.
άπογοητευθή μπροστά στόν κίνδυνο. Προσπαθούσε νά τούς πείση δλους νά έχουν μέ τήν καρδιά τους τήν ελπίδα τους στό Θεό καί στήν Παναγία Μητέρα Του. Αλλά κι ό πατρίκιος Βώνος πού είχε μείνει διοικητής τής Βασιλεύουσας, έτοίμαζε κι αύτός άπό τήν πλευρά του ό,τι ήταν άπαραίτητο γιά νά άποκρούσουν τούς έχθρούς, γιατί πρέπει πάντοτε εκτός άπό τήν έκ Θεού βοήθεια νά κάνουμε κι έμεΐς ό,τι είναι αναγκαίο.
‘Ο πατριάρχης Σέργιος, λοιπόν, μαζί μέ όλο τό λαό έκανε λιτανεία μέ τήν εικόνα τής Θεοτόκου πάνω στά τείχη καί στήριζε τούς μαχητές νά προσμένουν τήν άνωθεν βοήθεια. Μετά άπό λίγο άρχισαν oi συγκρούσεις. 'Ο Σάρβαρος άπ’ τά άνατολικά κι ό Χαγάνος άπό τά δυτικά άρχισαν νά πυρπολούν τά πάντα έξω άπό τήν Πόλη. 'Ο Πατριάρχης μέ τήν άχειροποίητη εικόνα τού Χριστού στά χέρια, τό Τίμιο Ξύλο τού Σταυρού καί τήν Τίμια Έσθήτα τής Θεοτόκου περιήρχετο τά τείχη καί έμψύχωνε τούς στρατιώτες.
'Ο Χαγάνος έπιτέθηκε άπ’ τά δυτικά έναντίον τών τειχών μέ άπειρο πλήθος τέλεια εξοπλισμένου στρατού, στόν όποϊο άντιστοιχοϋσαν δέκα Σκϋθες πρός ένα Ρωμιό! Τότε ή Ύπέρμαχος Στρατηγός, ή Κυρία Θεοτόκος, έκανε τό θαύμα της. Τούς έδωσε θάρρος κι έτσι οι έλάχιστοι στρατιώτες πού ήταν κοντά στό ναό της, στό άγιασμα τής Χρυσοπηγής, άπέκρουσαν τήν έπίθεση τών έχθρών κι αφάνισαν πολλούς άπ’ αυτούς. Άπ’ τή νίκη αύτή οί Ρωμιοί ("Ελληνες) άναθάρρησαν. Γιγαντώθηκε τό φρόνημά τους, κι άπό κεΐ καί πέρα μέ τή βοήθεια τής Θεοτόκου νικούσαν τούς έχθρούς σέ κάθε έπίθεση! Γνωρίζοντας όμως τή δύσκολη θέση
Ό Χαγάνος όμως, ό ηγεμόνας τών Μυσών καί τών Σκυθών, όταν έμαθε ότι ό αύτοκράτορας Ηράκλειος πέρασε τή θάλασσα καί βρίσκεται σέ εκστρατεία στήν Περσία, καταπάτησε τή συμφωνία ειρήνης πού είχε μέ τούς "Ελληνες. Συγκέντρωσε άπειρα πλήθη στρατού (πεζούς καί ιππείς) καί έπιτέθηκε άπό τά δυτικά έναντίον τής Κωνσταντινουπόλεως ύβρίζοντας τό Θεό. Ταυτόχρονα άπό τή θάλασσα πλήθος εχθρικών πλοίων του πολιόρκησαν τήν Πόλη.
Έν τώ μεταξύ ό Πατριάρχης Σέργιος παρηγοροϋσε καί στήριζε τό λαό τής Κωνσταντινουπόλεως νά μήν τους, γρήγορα έστειλαν πρέσβεις γιά νά κάνουν συνθήκη ειρήνης μέ τό Χαγάνο. 'Ωστόσο έκεϊνος φέρθηκε άλαζονικά κι απέκρουσε τήν πρόταση αύτή. «Μήν ξεγελάτε τόν έαυτό σας ελπίζοντας ότι θά νικήσετε μέ τή βοήθεια τοϋ Θεοϋ πού πιστεύετε», τούς είπε. «Σίγουρα αύριο θά κυριεύσω τήν πόλη σας». "Οταν οί κάτοικοι τής Πόλεως ακόυσαν αύτά τά λόγια, σήκωσαν τά χέρια τους σέ προσευχή πρός τό Θεό καί ζήτησαν πάλι τή βοήθειά Του.
Έν τω μεταξύ ό Χαγάνος καί ό Σάρβαρος συμφώνησαν νά έπιτεθοϋν μαζί έναντίον τής Κωνσταντινουπόλεως. Ή έπίθεση έγινε άπό στεριά καί θάλασσα. ’Έφτιαξαν πολεμικές μηχανές, μέ τις οποίες ήταν σίγουροι ότι θά κυριεύσουν τήν Πόλη. ’Έπαθαν όμως τέτοια πανωλεθρία, πού δέν πρόφταιναν οί ζωντανοί νά κάψουν τούς νεκρούς! Στή θάλασσα πάλι τούς βρήκε άλλο κακό. Μέ τά μονόξυλά τους γεμάτα άπό πολλούς στρατιώτες κινήθηκαν μέσω τοϋ Κερατίου Κόλπου γιά νά φτάσουν στό Ναό τής Θεοτόκου πού βρίσκεται στις Βλαχέρνες. Ξεσηκώθηκε όμως άπότομη καταιγίδα κι έγινε άνεμοστρόβιλος στή θάλασσα. Μονομιάς τά μονόξυλα μέ όλους τούς στρατιώτες καταποντίσθηκαν κι ή θάλασσα τούς έβγαλε άλλους νεκρούς κι άλλους μισοπεθαμένους στή στεριά στήν περιοχή τών Βλαχερνών. Αμέσως όλος ό λαός κινήθηκε μέ μεγάλη ταχύτητα. ’Άνοιξαν τις πύλες, έπεσαν καταπάνω στούς ναυαγούς καί τούς άποδεκάτισαν. Εκεί έβλεπε κανείς νά άγωνίζωνται έναντίον τών έχθρών άκόμα καί παιδιά καί γυναίκες. Τότε οί άρχηγοί τών έχθρών έλυσαν τήν πολιορκία κι έφυγαν κλαίοντες καί όδυρόμενοι γιά τή μεγάλη συμφορά πού τούς βρήκε. Κι ό λαός τής Κωνσταντινουπόλεως άφιέρωσε στή Θεοτόκο όλονύκτιο ύμνο ευχαριστίας, τόν οποίο έψαλλαν άκάθιστοι, γιατί ’Εκείνη άγρύπνησε γι’ αϋτούς καί μέ τήν άκατανίκητη δύναμή της τούς χάρισε τέτοια περιφανή νίκη.
Άπό τότε, γιά νά ένθυμούμεθα αύτό τό μεγάλο καί ύπερφυές θαύμα, ή Εκκλησία καθιέρωσε αύτή τήν εορτή καί τήν άφιέρωσε στή Μητέρα τοϋ Θεού. Τήν ονόμασαν δέ ’Ακάθιστο, γιατί τότε έμειναν άκάθιστοι όλοι, ό λαός καί ό κλήρος τής Κωνσταντινουπόλεως.
Μετά άπό τριάντα έξι χρόνια, τό 672, επί τής βασιλείας τοϋ Κωνσταντίνου Δ’ τοϋ Πωγωνάτου, οί Αγαρηνοί έπιτέθηκαν πάλι έναντίον τής Βασιλεύουσας μέ άναρίθμητο στρατό. Μάλιστα γιά επτά ολόκληρα χρόνια πολιορκούσαν τήν Πόλη. "Οσο ήταν καλός ό καιρός έκαναν συνεχείς έπιθέσεις. Τό χειμώνα παραχείμαζαν στά μέρη τής Κυζίκου καί έξολόθρευσαν πολλούς άπ’ τούς κατοίκους τής περιοχής. Κάποια στιγμή όμως άπογοητεύτηκαν καί μέ τό στόλο τους πήραν τό δρόμο τής έπιστροφής. "Οταν, λοιπόν, έφθασαν στά μέρη τοϋ Συλαίου (στήν περιοχή τής Παμφυλίας), καταποντίστηκαν όλοι μέ πρόσταγμα τής ‘Υπεραγίας Θεοτόκου.
Γιά τρίτη φορά πάλι, στά χρόνια τοϋ Δέοντος Γ τοϋ Ίσαύρου οί ’Αγαρηνοί (Άραβες μουσουλμάνοι) μέ πολλές δεκάδες χιλιάδες στρατό πρώτα έπιτέθηκαν έναντίον τών Περσών καί κατέστρεψαν τό βασίλειό τους, ύστερα έπιτέθηκαν έναντίον της Αίγύπχου καί τής Λιβύης καί, στή συνέχεια, έναντίον ιών Ινδών, των Αίθιόπων καί των Ισπανών. Τελευταία έπιτέθηκαν έναντίον καί αύτής της Κωνσταντινουπόλεως, στήν όποια έφθασαν μέ πολύ στρατό καί χίλια οχτακόσια πλοία. Σύντομα τήν περικύκλωσαν καί πίστευαν ότι θά τήν κυριεύσουν αμέσως.
Τότε ό ιερός λαός τής Πόλης πήρε καί πάλι τό Τίμιο Ξύλο τού Ζωοποιού Σταυρού καί τή σεβάσμια Εικόνα τής Θεοτόκου τής 'Οδηγήτριας καί μέ δάκρυα έκαναν όλοι λιτανεία πάνω στά τείχη τής Πόλης παρακαλώντας τό
Θεό.
Οί Αγαρηνοί τότε σκέφτηκαν ότι θά ήταν καλύτερα νά χωριστούν σέ δύο μέρη. Χωρίστηκαν, λοιπόν, καί τό ένα άπ αυτά έξεστράτευσε έναντίον τών Βουλγάρων. Στήν πορεία όμως νικήθηκαν καί σκοτώθηκαν περίπου είκοσι χιλιάδες. Οί άλλοι έμειναν μέ σκοπό νά καταλάβουν τήν Πόλη. Αλλά καί αυτοί εμποδίστηκαν νά περάσουν τά πλοία τους στόν Κεράτιο Κόλπο άπό τήν άλυσίδα πού ένωνε τό Γαλατά μέ τά τείχη τής Πόλεως. "Εφθασαν, λοιπόν, μέχρι τό Σωσθένιο. ’Εκεί όμως σηκώθηκε δυνατός βοριάς καί τά περισσότερα πλοία τους έσπασαν τό ένα πάνω στό άλλο καί καταποντίσθηκαν. "Οσοι έμειναν έπεσαν σέ μεγάλη πείνα. "Εφθασαν μάλιστα στό σημείο νά τρώνε ανθρώπινες σάρκες καί νά ψήνουν κοπριές γιά νά χορτάσουν. ’Αναγκάσθηκαν τότε μπροστά σέ τόση καί τέτοια καταστροφή νά φύγουν. Περνώντας όμως τό Αίγαΐο Πέλαγος τούς περίμενε άλλη συμφορά- Τά πλοία τους καταστράφηκαν καί βυθίσθηκαν μαζί μέ χά πληρώματά τους. ’Απ’ τόν τεράστιο έκεϊνο στόλο σώθηκαν μόνο τρία πλοία, γιά νά άναγγείλουν τήν καταστροφή τους.
Γι’ αύτά, λοιπόν, τά μεγάλα θαύματα τής Παναγίας Μητέρας τοϋ Θεού μας γιορτάζουμε τήν παρούσα εορτή. Λέγεται δέ ’Ακάθιστος, όπως προείπαμε, έπειδή όλος ό λαός όρθιος έψαλλε έκείνη τή νύχτα αύτόν τόν ύμνο στή Μητέρα τοϋ Θεού. Κι άκόμη, όπως ξέρουμε, σέ όλη τήν διάρκεια τού έκκλησιαστικοϋ έτους, όταν ψάλλωνται οί άλλοι Οίκοι (τροπάρια πού ονομάζονται Οίκοι), καθόμαστε, ένώ στούς Οίκους τής Ύπεραγίας Θεοτόκου στεκόμαστε καί τούς άκοΰμε όλοι όρθιοι.
Ταϊς τής σής ύπερμάχου τε καί άπροσμάχου Μητρός πρεσβείαις, Χριστέ ό Θεός, τών περικειμένων καί ημάς άπάλλαξον συμφορών καί έλέησον ημάς ώς μόνος φιλάνθρωπος. ’Αμήν.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης