ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου
Τετ Μάης 29, 2019 10:41 am
Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου
Τη IE' τοϋ μηνός Αύγουστου μνήμη τής πάνσεπτου Μεταστάσεως τής υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπάρθενου Μαρίας.
Όταν ό Κύριός μας Ιησούς Χριστός αποφάσισε νά πά- ' ρη κοντά Του στή Βασιλεία τών Ούρανών τήν παναγία Μητέρα Του, μέ άγγελο, τρεϊς μέρες νωρίτερα, τής γνωστοποίησε τή μετάστασή της. Παρουσιάστηκε λοιπόν σ' αύτήν ό άγγελος καί τής είπε: «Είναι καιρός, λέει ό Υιός σου, νά παραλάβω πλησίον Μου τήν μητέρα Μου. Δέξου μέ χαρά καί ευφροσύνη αύτό τό λόγο καί μή ταραχθής καθόλου διότι πρόκειται νά μεταβής πρός τήν άθάνατη ζωή».
Τότε εκείνη πλημμυρισμένη άπό τή χαρά τής μεταστάσεως πρός τόν Υιό της άνέβηκε βιαστικά στό δρος τών Έλαιών γιά νά προσευχηθή, ήταν άλλωστε κάτι πού τό έκανε πολύ συχνά. Συνέβη όμως (αύτή τή φορά) νά γίνη κάτι παράδοξο. Τά διάφορα φυτά τοϋ όρους, σάν νά ήταν άνθρωποι ύπηρέτες, τής έκαναν υπόκλιση όπου περνούσε καί άπέδιδαν ιόν προσήκοντα σεβασμό στή Μητέρα τού Θεού.
Μετά τήν προσευχή της στό όρος των Έλαιών ή παρθένος Μαρία έπέστρεψε στό σπίτι της· αμέσως τότε τό οικοδόμημα σείσθηκε ολόκληρο. ’Έκαμε μεγάλη φωτοχυσία καί ευχαρίστησε τό Θεό μέ θερμές προσευχές, ένώ συγχρόνως, κάλεσε κοντά της τούς συγγενείς καί τούς γείτονες. Σάρωσε καί τακτοποίησε όλο τό σπίτι της καί έπί πλέον ετοίμασε τό νεκρικό κρεββάτι της καί όλα τά σχετικά μέ τήν ταφή. Στή συνέχεια γνωστοποίησε στούς συγγενείς καί στούς γείτονες όσα τής είπε ό άγγελος γιά τήν μετάστασή της στούς ούρανούς. Γιά νά κάνη πιό άξιόπιστα τά λόγια της τούς έδειξε τό νικητήριο σύμβολο πού τής έδωσε ό άγγελος, τό όποιο ήταν ένα κλαδί από φοίνικα. Οί γυναίκες πού συγκεντρώθηκαν όταν ακόυσαν αύτά πνίγηκαν στό κλάμα καί θρηνούσαν μέ φωνές σπαρακτικές. Σέ κάποια στιγμή σταμάτησαν τό θρήνο καί παρακαλοΰσαν τήν Παρθένο νά μήν τις άφήση ορφανές. Αύτή τις διαβεβαίωνε ότι έπειτα άπό τή μετάστασή της θά επιβλέπει καί θά προστατεύει όχι μόνο αύτές, άλλά καί όλο τόν κόσμο. ’Έτσι μέ τά παρηγορητικά της λόγια μετρίαζε τήν υπερβολική τους λύπη. ’Έπειτα άφησε παραγγελία γιά τούς δύο χιτώνες της. ’Έδωσε, δηλαδή, έντολή νά πάρουν άπό έναν οί δύο φτωχές χήρες πού ήταν γνωστές καί βρίσκονταν συνέχεια κοντά της ένώ ή ίδια φρόντιζε γιά τήν καθημερινή διατροφή τους.
Καθώς, λοιπόν, αύτή τακτοποιούσε όσα άναφέραμε καί έδινε τίς σχετικές έντολές άκούστηκε ξαφνικά ένας ήχος δυνατής βροντής. Συγκεντρώθηκαν πολλά σύνεφα καί έφεραν τούς μαθητές τοΰ Χριστού διά μιας στό σπίτι της Θεομήτορος άρπάζοντάς τους άπό τά πέρατα τοΰ κόσμου όπου ό καθένας κήρυττε τό Εύαγγέλιο τοΰ Χριστού. Μαζί μ1 αυτούς ήταν καί οί θεόσοφοι ιεράρχες Διονύσιος ό ’Αρεοπαγίτης, ό Ιερόθεος καί ό Απόστολος Τιμόθεος. Αΰτοί, λοιπόν, όταν έμαθαν τήν αίτια τής άπρόσμενης παρουσίας τους άπευθύνθηκαν πρός τή Θεοτόκο καί τής είπαν: «Δέσποινα, όσο ήσουνα μαζί μας στόν κόσμο, σέ βλέπαμε καί άντλούσαμε παρηγοριά, γιατί ήταν σά νά βλέπαμε τό Δεσπότη καί διδάσκαλό μας. Τώρα πώς θά ύπομείνουμε αύτή τή στέρηση καί τήν άναχώρηση άπό τήν παροΰσα ζωή; Βέβαια χαιρόμαστε γιά τή μετάστασή σου μέ τό θέλημα τοΰ Υίοΰ καί Θεοΰ Σου καί γιά όσα εΰχάριστα γίνονται σ’ έσένα». Καί λέγοντας αύτά κυλούσαν δάκρυα άσταμάτητα άπ τά μάτια τους. Κι αύτή τούς άπάντησε: «’Αγαπημένοι μαθητές τοΰ παιδιοΰ μου καί Θεοΰ, μή, σάς παρακαλώ, μή μετατρέψετε σέ πένθος τή χαρά μου- ένταφιάστε, σας παρακαλώ, τό σώμα μου όπως θά τό τακτοποιήσω έγώ στό νεκρικό κρεββάτι».
'Όταν ή Παναγία Μητέρα τοΰ Θεοΰ τελείωσε τά λόγια αύτά, έφθασε καί ό θεσπέσιος Παύλος, τό σκεΰος τής έκλογής, ό όποιος έπεσε στά πόδια τής Θεομήτορος καί προσκύνησε καί άνοιξε τό στόμα του κι άρχισε νά τήν έγκωμιάζει λέγοντας: «Χαϊρε μητέρα τής ζωής, έσύ πού είσαι τό άντικείμενο τοΰ κηρύγματος μου. Διότι παρότι δέν είδα τό Χριστό, βλέποντας έσένα νόμιζα πώς έβλεπα ’Εκείνον».
’Έπειτα ή Παρθένος τούς κάλεσε όλους καί τούς άποχαιρέτησε. Ξάπλωσε στή συνέχεια στήν κλίνη της καί τακτοποίησε ιό πανάχραντο σώμα της όπως ακριβώς ήθελε. Στή συνέχεια έκαμε προσευχές καί δεήσεις γιά τή στήριξη καί τήν ειρήνη όλου τοϋ κόσμου, εύλόγησε τούς παρισταμένους καί άφοΰ έκαμε όλα αυτά άφησε τό πνεύμα της στά χέρια τοϋ Υίοϋ καί Θεού της.
Τότε ό Πέτρος άρχισε πρώτος νά ψάλλη τούς επικήδειους ύμνους. Οι ύπόλοιποι άπόστολοι σήκωσαν τό νεκρικό κρεββάτι κι άλλοι μέν προπορεύονταν μέ λαμπάδες καί ψαλμωδίες άλλοι δέ άκολουθοϋσαν τό θεοδόχο έκείνο σώμα οδηγώντας το πρός τό μνήμα. Κατά τήν ώρα τής ιερής έκείνης πομπής πρός τόν έτοιμασμένο τόπο τής ταφής άκούγονταν άγγελοι πού υμνούσαν καί οί έξαίσιες υμνωδίες τους γέμιζαν τόν άέρα.
Οί άρχοντες όμως τών Ιουδαίων δέν άνέχονταν νά βλέπουν καί ν’ άκοϋνε όλα αύτά τά εξαίσια καί γι’ αυτό ξεσήκωσαν μερικούς μέσα άπό τόν όχλο καί τούς έπεισαν νά προσπαθήσουν νά ρίξουν άπό τά χέρια τών άποστόλων τό φέρετρο πάνω στό οποίο εϊχε τοποθετηθεί τό ζωαρχικό σώμα καί νά τό πετάξουν κάτω στή γή. "Ομως όλους αύτούς πού τόλμησαν κάτι τέτοιο τούς πρόφθασε ή θεία δίκη καί τούς τιμώρησε μέ τύφλωση τών ματιών τους κι έτσι δέν μπόρεσαν νά έπιτύχουν τόν άνόσιο σκοπό τους. "Εναν μάλιστα άπ’ αύτούς, πού ρίχτηκε πιό ορμητικά άπ’ όλους κι άκούμπησε τήν ιερή εκείνη κλίνη τοϋ έκοψε καί τά χέρια. Αυτός, λοιπόν, έμεινε θέαμα έλεεινό καί άξιο γιά λύπηση άπ’ όλους, γιατί τά αύθάδη χέρια του τά έκοψε ή θεία δίκη καί έμειναν κρεμασμένα πάνω στό φέρετρο μέχρι πού πίστεψε μ’ όλη του τήν ψυχή οπότε έπήλθε καί ή θεραπεία του. Τό ιδιο συνέβη καί μέ όσους τυφλώθηκαν. Αύτοί άπό τή στιγμή πού πίστεψαν καί δέχτηκαν έπάνω τους ένα τεμάχιο άπό τό σάβανο τού νεκρικού έκείνου κρεββατιοϋ άπόκτησαν τήν ύγεία τους.
Οί άπόστολοι όταν έφτασαν στήν τοποθεσία πού λέγεται Γεθσημανή τοποθέτησαν στό μνήμα τό ζωαρχικό έκεϊνο σώμα κι έμειναν έκεΐ γιά τρεϊς μέρες άκούγοντας άγγελικές φωνές πού έψαλλαν άκατάπαυστα.
Κατά θεία οικονομία ένας άπό τούς άποστόλους δέν ήταν παρών στήν κηδεία τού ζωαρχικοΰ σώματος. ’Έφθασε τήν τρίτη μέρα κι όταν έμαθε όλα τά σχετικά ήταν καταστενοχωρημένος διότι δέν άξιώθηκε κι αύτός νά παρευρεθή καί νά συμμετάσχη σ’ όλα όπως οι άλλοι άπόστολοι. Τότε μέ κοινή άπόφαση συμφώνησαν όλοι νά άνοίξουν τόν πανάγιο έκεϊνο τάφο γιά νά προσκυνήση κι έκεϊνος τό πανάμωμο σκήνωμα τής Θεοτόκου. Τόν άνοιξαν κι έμειναν όλοι έκπληκτοι, διότι βρήκαν τόν τάφο άδειανό παρότι ήταν παρόντες έκεϊ, ώς φύλακες καί τις τρεις ημέρες. Στον τάφο είχε μείνει μόνο ή σινδόνη (τό σάβανο) ώς παρηγοριά γιά όλους τούς πιστούς, άλλά καί ώς άψευδής μαρτυρία γιά τή μετάθεση αύτή.
Αύτός ό τάφος πού ήταν λαξευμένος μέσα στήν πέτρα, έτσι φαίνεται καί προσκυνεϊται μέχρι σήμερα στή Γεθσημανή κενός άπό τό σώμα, γιά νά τιμάται καί νά δοξάζεται ή Ύπερευλογημένη Δέσποινά μας Μαρία, ή Θεοτόκος καί Αειπάρθενος.
Τηςς ταϊς άγίαις πρεσβείαις, ό Θεός έλέησον καί σώσον ήμας ώς άγαθός καί φιλάνθρωπος.
Τη IE' τοϋ μηνός Αύγουστου μνήμη τής πάνσεπτου Μεταστάσεως τής υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπάρθενου Μαρίας.
Όταν ό Κύριός μας Ιησούς Χριστός αποφάσισε νά πά- ' ρη κοντά Του στή Βασιλεία τών Ούρανών τήν παναγία Μητέρα Του, μέ άγγελο, τρεϊς μέρες νωρίτερα, τής γνωστοποίησε τή μετάστασή της. Παρουσιάστηκε λοιπόν σ' αύτήν ό άγγελος καί τής είπε: «Είναι καιρός, λέει ό Υιός σου, νά παραλάβω πλησίον Μου τήν μητέρα Μου. Δέξου μέ χαρά καί ευφροσύνη αύτό τό λόγο καί μή ταραχθής καθόλου διότι πρόκειται νά μεταβής πρός τήν άθάνατη ζωή».
Τότε εκείνη πλημμυρισμένη άπό τή χαρά τής μεταστάσεως πρός τόν Υιό της άνέβηκε βιαστικά στό δρος τών Έλαιών γιά νά προσευχηθή, ήταν άλλωστε κάτι πού τό έκανε πολύ συχνά. Συνέβη όμως (αύτή τή φορά) νά γίνη κάτι παράδοξο. Τά διάφορα φυτά τοϋ όρους, σάν νά ήταν άνθρωποι ύπηρέτες, τής έκαναν υπόκλιση όπου περνούσε καί άπέδιδαν ιόν προσήκοντα σεβασμό στή Μητέρα τού Θεού.
Μετά τήν προσευχή της στό όρος των Έλαιών ή παρθένος Μαρία έπέστρεψε στό σπίτι της· αμέσως τότε τό οικοδόμημα σείσθηκε ολόκληρο. ’Έκαμε μεγάλη φωτοχυσία καί ευχαρίστησε τό Θεό μέ θερμές προσευχές, ένώ συγχρόνως, κάλεσε κοντά της τούς συγγενείς καί τούς γείτονες. Σάρωσε καί τακτοποίησε όλο τό σπίτι της καί έπί πλέον ετοίμασε τό νεκρικό κρεββάτι της καί όλα τά σχετικά μέ τήν ταφή. Στή συνέχεια γνωστοποίησε στούς συγγενείς καί στούς γείτονες όσα τής είπε ό άγγελος γιά τήν μετάστασή της στούς ούρανούς. Γιά νά κάνη πιό άξιόπιστα τά λόγια της τούς έδειξε τό νικητήριο σύμβολο πού τής έδωσε ό άγγελος, τό όποιο ήταν ένα κλαδί από φοίνικα. Οί γυναίκες πού συγκεντρώθηκαν όταν ακόυσαν αύτά πνίγηκαν στό κλάμα καί θρηνούσαν μέ φωνές σπαρακτικές. Σέ κάποια στιγμή σταμάτησαν τό θρήνο καί παρακαλοΰσαν τήν Παρθένο νά μήν τις άφήση ορφανές. Αύτή τις διαβεβαίωνε ότι έπειτα άπό τή μετάστασή της θά επιβλέπει καί θά προστατεύει όχι μόνο αύτές, άλλά καί όλο τόν κόσμο. ’Έτσι μέ τά παρηγορητικά της λόγια μετρίαζε τήν υπερβολική τους λύπη. ’Έπειτα άφησε παραγγελία γιά τούς δύο χιτώνες της. ’Έδωσε, δηλαδή, έντολή νά πάρουν άπό έναν οί δύο φτωχές χήρες πού ήταν γνωστές καί βρίσκονταν συνέχεια κοντά της ένώ ή ίδια φρόντιζε γιά τήν καθημερινή διατροφή τους.
Καθώς, λοιπόν, αύτή τακτοποιούσε όσα άναφέραμε καί έδινε τίς σχετικές έντολές άκούστηκε ξαφνικά ένας ήχος δυνατής βροντής. Συγκεντρώθηκαν πολλά σύνεφα καί έφεραν τούς μαθητές τοΰ Χριστού διά μιας στό σπίτι της Θεομήτορος άρπάζοντάς τους άπό τά πέρατα τοΰ κόσμου όπου ό καθένας κήρυττε τό Εύαγγέλιο τοΰ Χριστού. Μαζί μ1 αυτούς ήταν καί οί θεόσοφοι ιεράρχες Διονύσιος ό ’Αρεοπαγίτης, ό Ιερόθεος καί ό Απόστολος Τιμόθεος. Αΰτοί, λοιπόν, όταν έμαθαν τήν αίτια τής άπρόσμενης παρουσίας τους άπευθύνθηκαν πρός τή Θεοτόκο καί τής είπαν: «Δέσποινα, όσο ήσουνα μαζί μας στόν κόσμο, σέ βλέπαμε καί άντλούσαμε παρηγοριά, γιατί ήταν σά νά βλέπαμε τό Δεσπότη καί διδάσκαλό μας. Τώρα πώς θά ύπομείνουμε αύτή τή στέρηση καί τήν άναχώρηση άπό τήν παροΰσα ζωή; Βέβαια χαιρόμαστε γιά τή μετάστασή σου μέ τό θέλημα τοΰ Υίοΰ καί Θεοΰ Σου καί γιά όσα εΰχάριστα γίνονται σ’ έσένα». Καί λέγοντας αύτά κυλούσαν δάκρυα άσταμάτητα άπ τά μάτια τους. Κι αύτή τούς άπάντησε: «’Αγαπημένοι μαθητές τοΰ παιδιοΰ μου καί Θεοΰ, μή, σάς παρακαλώ, μή μετατρέψετε σέ πένθος τή χαρά μου- ένταφιάστε, σας παρακαλώ, τό σώμα μου όπως θά τό τακτοποιήσω έγώ στό νεκρικό κρεββάτι».
'Όταν ή Παναγία Μητέρα τοΰ Θεοΰ τελείωσε τά λόγια αύτά, έφθασε καί ό θεσπέσιος Παύλος, τό σκεΰος τής έκλογής, ό όποιος έπεσε στά πόδια τής Θεομήτορος καί προσκύνησε καί άνοιξε τό στόμα του κι άρχισε νά τήν έγκωμιάζει λέγοντας: «Χαϊρε μητέρα τής ζωής, έσύ πού είσαι τό άντικείμενο τοΰ κηρύγματος μου. Διότι παρότι δέν είδα τό Χριστό, βλέποντας έσένα νόμιζα πώς έβλεπα ’Εκείνον».
’Έπειτα ή Παρθένος τούς κάλεσε όλους καί τούς άποχαιρέτησε. Ξάπλωσε στή συνέχεια στήν κλίνη της καί τακτοποίησε ιό πανάχραντο σώμα της όπως ακριβώς ήθελε. Στή συνέχεια έκαμε προσευχές καί δεήσεις γιά τή στήριξη καί τήν ειρήνη όλου τοϋ κόσμου, εύλόγησε τούς παρισταμένους καί άφοΰ έκαμε όλα αυτά άφησε τό πνεύμα της στά χέρια τοϋ Υίοϋ καί Θεού της.
Τότε ό Πέτρος άρχισε πρώτος νά ψάλλη τούς επικήδειους ύμνους. Οι ύπόλοιποι άπόστολοι σήκωσαν τό νεκρικό κρεββάτι κι άλλοι μέν προπορεύονταν μέ λαμπάδες καί ψαλμωδίες άλλοι δέ άκολουθοϋσαν τό θεοδόχο έκείνο σώμα οδηγώντας το πρός τό μνήμα. Κατά τήν ώρα τής ιερής έκείνης πομπής πρός τόν έτοιμασμένο τόπο τής ταφής άκούγονταν άγγελοι πού υμνούσαν καί οί έξαίσιες υμνωδίες τους γέμιζαν τόν άέρα.
Οί άρχοντες όμως τών Ιουδαίων δέν άνέχονταν νά βλέπουν καί ν’ άκοϋνε όλα αύτά τά εξαίσια καί γι’ αυτό ξεσήκωσαν μερικούς μέσα άπό τόν όχλο καί τούς έπεισαν νά προσπαθήσουν νά ρίξουν άπό τά χέρια τών άποστόλων τό φέρετρο πάνω στό οποίο εϊχε τοποθετηθεί τό ζωαρχικό σώμα καί νά τό πετάξουν κάτω στή γή. "Ομως όλους αύτούς πού τόλμησαν κάτι τέτοιο τούς πρόφθασε ή θεία δίκη καί τούς τιμώρησε μέ τύφλωση τών ματιών τους κι έτσι δέν μπόρεσαν νά έπιτύχουν τόν άνόσιο σκοπό τους. "Εναν μάλιστα άπ’ αύτούς, πού ρίχτηκε πιό ορμητικά άπ’ όλους κι άκούμπησε τήν ιερή εκείνη κλίνη τοϋ έκοψε καί τά χέρια. Αυτός, λοιπόν, έμεινε θέαμα έλεεινό καί άξιο γιά λύπηση άπ’ όλους, γιατί τά αύθάδη χέρια του τά έκοψε ή θεία δίκη καί έμειναν κρεμασμένα πάνω στό φέρετρο μέχρι πού πίστεψε μ’ όλη του τήν ψυχή οπότε έπήλθε καί ή θεραπεία του. Τό ιδιο συνέβη καί μέ όσους τυφλώθηκαν. Αύτοί άπό τή στιγμή πού πίστεψαν καί δέχτηκαν έπάνω τους ένα τεμάχιο άπό τό σάβανο τού νεκρικού έκείνου κρεββατιοϋ άπόκτησαν τήν ύγεία τους.
Οί άπόστολοι όταν έφτασαν στήν τοποθεσία πού λέγεται Γεθσημανή τοποθέτησαν στό μνήμα τό ζωαρχικό έκεϊνο σώμα κι έμειναν έκεΐ γιά τρεϊς μέρες άκούγοντας άγγελικές φωνές πού έψαλλαν άκατάπαυστα.
Κατά θεία οικονομία ένας άπό τούς άποστόλους δέν ήταν παρών στήν κηδεία τού ζωαρχικοΰ σώματος. ’Έφθασε τήν τρίτη μέρα κι όταν έμαθε όλα τά σχετικά ήταν καταστενοχωρημένος διότι δέν άξιώθηκε κι αύτός νά παρευρεθή καί νά συμμετάσχη σ’ όλα όπως οι άλλοι άπόστολοι. Τότε μέ κοινή άπόφαση συμφώνησαν όλοι νά άνοίξουν τόν πανάγιο έκεϊνο τάφο γιά νά προσκυνήση κι έκεϊνος τό πανάμωμο σκήνωμα τής Θεοτόκου. Τόν άνοιξαν κι έμειναν όλοι έκπληκτοι, διότι βρήκαν τόν τάφο άδειανό παρότι ήταν παρόντες έκεϊ, ώς φύλακες καί τις τρεις ημέρες. Στον τάφο είχε μείνει μόνο ή σινδόνη (τό σάβανο) ώς παρηγοριά γιά όλους τούς πιστούς, άλλά καί ώς άψευδής μαρτυρία γιά τή μετάθεση αύτή.
Αύτός ό τάφος πού ήταν λαξευμένος μέσα στήν πέτρα, έτσι φαίνεται καί προσκυνεϊται μέχρι σήμερα στή Γεθσημανή κενός άπό τό σώμα, γιά νά τιμάται καί νά δοξάζεται ή Ύπερευλογημένη Δέσποινά μας Μαρία, ή Θεοτόκος καί Αειπάρθενος.
Τηςς ταϊς άγίαις πρεσβείαις, ό Θεός έλέησον καί σώσον ήμας ώς άγαθός καί φιλάνθρωπος.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης