ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
Παρακλητικός Κανών εις την Παναγία Κασσωπίτρας
Πεμ Μαρ 01, 2018 12:20 pm
Παρακλητικός Κανών εις την Παναγία Κασσωπίτρας
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, δτι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ’ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ’ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, δτι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.
Καί εὐθύς Ἦχος δ΄
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.α'.Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.β'.Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.γ'.Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ἠ τῆς Κερκύρας περιώνυμος νῆσος, τῇ σῇ εἰκόνι Θεοτόκε καυχᾶται, καί τῇ Μονῇ τῇ θείᾳ σου, προστρέχει πιστῶς· Θαῦμα σου τό μέγιστον, Κασσωπίτρα αἰνοῦσα, ὅπερ ἐπετέλεσας, τυφλωθέντι Στεφάνῳ· ὡς οὖν ἐκείνῳ δοῦσα ὀφθαλμούς οὕτω τάς κόρας, ψυχῆς ἡμῶν ἄνοιξον.
Δόξα.Ὅμοιον.
Ἀνεκλαλήτου σε φωτός ὡς Μητέρα, καί χρυσαυγῆ τῆς οἰκουμένης λυχνίαν, καί ἀγαθῆς χρηστότητος, ἀείῤῥουν πηγήν· Δέσποινα Πανύμνητε, Μαριάμ Κασσωπίτρα, πάντες μεγαλύνομεν, καί πιστῶς ἐκβοῶμεν· ἐν τῷ φωτί τῶν θείων ἐντολών, βαίνειν εὐθέτως, ἡμᾶς καταξίωσον.
Καί νῦν.
Οὐ σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου, λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός Ν’(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Καί εὐθύς τᾶ εξής
Ἦχος πλ.δ΄. ᾨδή α΄. Ὑγράν διοδεύσας
Φωνῆς μου Παρθένε τῆς ταπεινῆς, ὡς εὔστοργος Μήτηρ Φιλανθρώπου ἡμῶν Θεοῦ, ἐπάκουσον Κόρη Κασσωπίτρα· καί τῆς ψυχῆς μου τό σκότος διάλυσον.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα σόν Ναόν, ἡ νῆσος Κερκύρας ἐπίκτᾶται τόν ἱερόν, ᾧ πίστει ἐλθόντες Κσσωπίτρα· τήν σήν ἁγίαν μορφήν ἀσπαζόμεθα.
Τριάδος τόν Ἕνα ὑπερφυῶς, Ἁγνή Κασσωπίτρα ἀπεκύησας ἐν σαρκί, Αὐτόν Μητρικῶς οὖν ἐκδησώπει· τῆς σαρκικῆς με φιλίας χωρίσασθαι.
Ἰάσεων κρήνην σε διαυγῆ, χαρίτων ὑδρίαν δωρημάτων τε προχοήν, ἐν ῥείθροις εὑρίσκομεν θαυμάτων· ὦ Κασσωπίτρα Ἁγνή Κυριώνυμε.
Συμφώνως ανθρώπων αἱ γενεαί, καί πλήθη Ἀγγέλων ἀσιγήτως ἐν οὐρανοῖς, Ἁγνή Κασσωπίτρα εὐλογουσιν· τῆς σῆς λοχείας τό μέγα Μυστήριον.
ᾨδή γ'.Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ὀφθαλμούς τῷ Στεφάνῳ, τῇ σῇ χειρί δέδωκας, πάλαι ἐν ὁδῷ τυφλωθέντι, καί μετά πίστεως, τῷ σῷ Ἁγίω Ναῷ, ὦ Κασσωπίτρα ἐλθόντι, τοῦ ὑμνεῖν τήν δύναμιν, σοῦ τήν ὑπέρμαχον.
Νοητῶν Αἰθιόπων, τάς ζοφεράς φάλαγγας, θείῳ σου φωτί Κασσωπίτρα, Κόρη ἠμαύρωσας, Ἀγγελικούς δέ χορούς, χαριεστάτῃ σου θέᾳ, ἀγλαῶς ἐφαίδρυνας, καί κατελάμπρυνας.
Μετανοίας ὑπάρχεις, τό σταθερόν ἔρεισμα, πίστεως, ἀγάπης, ἐλπίδος, θεία βεβαίωσις, τῆς προσευχῆς γλυκασμός, τῆς ἀγαθότητος πλοῦτος, Κασσωπίτρα Δέσποινα, Κόρη Μητρόθεε.
Ἐκλεκτὴ τῷ Κυρίῳ, ὡς καθαρὰ Πάναγνε, καὶ εὐλογημένη ὑπάρχεις, θείοις χαρίσμασιν, πεποικιλμένη λαμπρῶς, ὦ Κασσωπίτρα Μαρία, τὸν τῆς Εὔας ὄλισθον, ἐπανορθώσασα.
Διανοίας μου σκότος, πόρρω Ἁγνὴ δίωξον, Φῶς τὸ ἐκ Φωτὸς Κασσωπίτρα, μόνη ὡς τέξασα, καὶ φωτισμὸν καινουργόν, ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου δίδου, σωτηρίου νόμου τε, θείαν ἐπίγνωσιν.
Καινούργησον, τά τῆς καρδίας μου ὄμματα Κασσωπίτρα, ἐνοπτρίζεσθαι τοῦ Θεοῦ τὸ κάλλος τὸ ἄῤῥητον, ἡ ὄμματα νέα δοῦσα Στεφάνῳ.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αῖτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεῖα θερμῆ.
Λυχνία χρυσῆ, ἀΰλου ὡραιότητος, αὐγή μυστική, σελήνη τε ὑπέρφωτος, οὐρανοῦ στερέωμα· ἡ κοσμοῦσα θείαις λαμπρότησι, ὦ Κασσωπίτρα σὺ εἶ ἀληθῶς, ὡς Μήτηρ τοῦ πάντων Βασιλεύοντος.
ᾨδὴ δ'. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐν τῇ ὥρᾳ τῆς Κρίσεως, εὐμενῶς παράστηθι τοῖς ἱκέταις σου· Κασσωπίτρα ἀειπάρθενε, καὶ τυχεῖν ἀφέσεως ἀξίωσον.
Οὐρανὸς ὡς κατάστερος, δόξαν ἀνατέλλεις Θεοῦ τὴν ἄῤῥητον· Κασσωπίτρα Πανυπέραγνε, ὡς τῆς δόξης Κύριον κυήσασα.
Μυστικὸν ὡς Παράδεισον, πάντες Κασσωπίτρα Ἁγνὴ σὲ ἔγνωμεν· αἰωνίου ἀπολαύσεως, διὰ σοῦ τὴν ἔκβασιν γὰρ ἔχομεν.
Ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ σοι, πάντες ὁμοφώνως τὸ χαῖρε κράζομεν· τῆς χαρᾶς τὸ μέγα πλήρωμα, Κασσωπίτρα Δέσποινα γὰρ τέτοκας.
Ἰδιῶται καὶ ἄρχοντες, πένητες καὶ πλούσιοι συναθροίζονται· Κασσωπίτρα τῷ τεμένει σου τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου ἀσπάσασθαι.
ᾨδὴ ε'. Φώτισον ἡμᾶς.
Θαύματα πολλά, ἐξ εἰκόνος σου πηγάζουσι, καθ΄ ἑκάστην Κασσωπίτρα Ἀγαθή, Θεοῦ ὡς Μήτηρ, ὅσα θέλεις γὰρ καὶ δύνασαι.
Ἔλεος τὸ σόν, Κασσωπίτρα οὐ δυνήσεται, μετρηθῆναι ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς, Μήτηρ ἐλέους, σὺ ὑπάρχεις γὰρ φιλόστοργος.
Ὄμματι τὸ πᾶν, τὸν Ὁρῶντα περίκλεισας,Παναγία Κασσωπίτρα σαῖς χερσίν, Ὅν ἐκδυσώπει, παραβλέψαι μου τὰ πταίσματα.
Τόμον Μαριάμ, Κασσωπίτρα ἐν ᾧ γέγραπται, τοῦ Πατρὸς ὁ συναΐδιος Υἱός, ἄνευ δακτύλου, ὁ προφήτης σε ὠνόμασεν.
Ὄνομα ἐχθροῦ, ἀλαζόνος ἐταπείνωσας, Κασσωπίτρα ὑπερένδοξε εἰς γῆν, ταπεινοφρόνων, πολιτείαν δὲ ἀνύψωσας.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Κυρία σύ, νοερῶν δυνάμεων, καὶ Βασίλισσα τοῦ κόσμου ὑπάρχεις· τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τῆς γῆς πλατυτέρα, καὶ ὑπερτέρα ἁπάσης τῆς κτίσεως·
ὡς τέξασα ὑπερφυῶς· Κασσωπίτρα τὸν πάντα συνέχοντα.
Εἰρήνης μοι, τὴν βαθεῖαν βράβευσον, Κασσωπίτρα Θεοτόκε Μαρία· τὸν ἀρχηγόν, τῆς εἰρήνης γὰρ μόνη, ἐν τῇ γαστρί σου ἀφράστως συνέλαβες· καὶ ἔχθρας πάλαι τῆς πικρᾶς τὸ χειρόγραφον Κόρη διέῤῥηξας.
Καλλίφωνος, ἀηδὼν καὶ εὔλαλος, χελιδὼν τῶν ὑπὲρ νοῦν μεγαλείων· μόνη Ἁγνὴ, Κασσωπίτρα ἐδείχθης, ὡς κελαδήσασα ξένον μυστήριον· ἀῤῥήτῳ τρόπῳ τοῦ Θεοῦ· τὰς βουλὰς γὰρ ἐν γῇ ἐπραγμάωσας.
Ἀμέτρητος, ἡ ἰσχὺς σῆς χάριτος, καὶ ἡ δόξα σου Ἁγνὴ Κασσωπίτρα· ὅτι Θεόν, δυνατόν ἐν ἰσχύι, ταῖς σαῖς ἀγκάλαις ἀκόπως ἐβάστασας· τῇ δόξῃ ὅθεν και τιμῇ· τῶν Ἀγγέλων χοροὺς ὑπερβέβηκας.
Συμβόλαια, τῆς ἡμῶν θεώσεως, ὑπεγράφησαν σφραγίδι σου θείᾳ· τοῦ γὰρ Ἀδάμ, καὶ τῆς Εὔας τὸ χρέος, ὦ Μαριάμ Κασσωπίτρα ἐξήλειψας· καὶ Πύλας πάλιν οὐρανοῦ· εἰς αἰῶνας αἰώνων διήνοιξας.
Καινούργησον, τὰ τῆς καρδίας μου ὄμματα Κασσωπίτρα, ἐνοπτρίζεσθαι τοῦ Θεοῦ τὸ κάλλος τὸ ἄῤῥητον, ἡ ὄμματα νέα δοῦσα Στεφάνῳ.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αῖτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Εὐσπλαχνίας τῆς μητοπρεποῦς τὸ κεφάλαιον, Εὐλογίας καὶ τῆς ἀγαθότητος πέλαγος, σὺ ὑπάρχεις ἐν οἰκτιρμοῖς ἀφάτου σου στοργῆς· διὸ σπλάχνα σου τὰ μητρικά, εἰς τὴν συμπάθειαν ἡμῶν, εὐαρέστως διάνοιξον· Δέσποινα Κασσωπίτρα, Κερκύρας ἡ εὐκληρία, τῆς οἰκουμένης ὁ λιμήν, τῆς εἰρήνης ἡ ἀσφάλεια.
Ἐκ νεότητός μου, πολλὰ πολεμεῖ μὲ πάθη· ἀλλ' αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον, Σωτήρ μου.(δίς)
Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γὰρ, πυρὶ ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι.(δίς)
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.(δίς)
Στίχ. Ἄκουσον, Θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάση γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Εἶτα· ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα.(α΄39-49,56).
Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς, πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς. ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα. ῎Εμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Κασσωπίτρας, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί...
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἦχος πλ.β' Ὅλην ἀποθέμενοι.
Χάριν πολυέραστον, ἡ σὴ εἰκών ἡ ἁγία, ὡς χρυσοῦν διάκοσμον, καὶ τιμῆς ἁγίασμα περιβέβληται σὺ πηγὴ πέφυκας, δωρεῶν ἀΰλων, εὐλογίας ἡ ἀντίδοσις· ζωῆς τό νόμισμα, ἐν τοῖς οὐρανοῖς καταθέμενον· καὶ τράπεζα ἡ γέμουσα, θείας καὶ τερπνῆς ἀπολαύσεως· ταύτης ἡμᾶς δεῖξον φαιδροὺς συνδαιτυμόνας ἐν φωτί, ὦ Κασσωπίτρα Παντάνασσα, τούς σὲ μεγαλύνοντας.
Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπό σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε· ἀλλ΄ αἰτεῖται τὴν χάριν καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων, ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῶζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμοῦμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
Ὁ Ἱερεύς: Σῶσον ὁ Θεός...
ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Συνετόν με καὶ πρᾶον, συμπαθῆ τε πρὸς πάντας καὶ ἐλεήμονα, ἐν γνώμης προαιρέσει, Παρθένε Κασσωπίτρα, τὸν σὸν δοῦλον ἀνάδειξον· τὸν τοῦ ἐλέους Θεόν, ὑμνεῖν εἰς τούς αἰῶνας.
Ὡς πολλή σου ἡ χάρις, ὡς μεγάλη ἡ σκέπη τῆς προστασίας σου, Παρθένε Κασσωπίτρα, ἁπλούται ὑπερμέτρως, τοῖς πιστῶς μακαρίζουσι· τὰ μεγαλεῖα τὰ σὰ, ἀεὶ μεγαλοφώνως.
Πενομένων ὁ πλοῦτος, καὶ τροφὴ τῶν πεινώντων ἡ ἀδαπάνητος, ὑπάρχεις Κασσωπίτρα, Παρθένε ὡς τὸν Ἄρτον, τῆς ζωῆς τὸν οὐράνιον· ἀποτεκοῦσα ἐν γῇ, Πατὴρ ὡς ἠβουλήθη.
Ἱεράτευμα θεῖον, καὶ Βασίλειον κράτος ἀδιασάλευτον, Παρθένε Κασσωπίτρα, ἐδείχθης ὡς ἐκ ῥίζης, τοῦ Δαυΐδ ἐκβλαστήσασα· παρ' ἱερέων τιμήν, καὶ Βασιλέων δέχου.
Τοῦ τυφλοῦ ἀπό βρέφους, ὀφθαλμοὺς ὁ Υἱός σου ὡς πάλαι ἤνοιξε, Παρθένε Κασσωπίτρα, Στεφάνῳ τυφλωθέντι, ὀφθαλμοὺς πάλιν ἔδωκας· τῇ τῶν χειρῶν σου ἀφῇ, φωτὸς ὡς οὖσα Μήτηρ.
ᾨδὴ η΄. Τον Βασιλέα τῶν οὐρανῶν.
Ρήσεις πληροῦνται, τῶν προφητῶν Παναγία, ἐπί σοὶ ἀληθῶς Κασσωπίτρα, ἔτεκες γὰρ κόσμῳ, Θεὸν καὶ Βασιλέα.
Ἀδιαλείπτως, σοὶ τὴν ᾠδὴν τοῦ Ἀγγέλου, ἐν χαρᾷ οἱ πιστοὶ ἐκβοῶμεν, χαίροις Κασσωπίτρα, ἐλπὶς περάτων κόσμου.
Ἱστίῳ θείῳ, τῶν πρεσβειῶν σου εἰς ὅρμον, γαληνὸν Κασσωπίτρα Παρθένε, ἴθυνον τοὺς πόθῳ, ἀεὶ σὲ προσκυνοῦντας.
Στήριγμα μέγα, καὶ προστασία κόσμου, ἀσφαλὴς Κασσωπίτρα ὑπάρχεις, ἄσειστον δὲ τεῖχος, καὶ σκέπη τῶν σῶν δούλων.
Ἰδοὺ σὲ πᾶσαι, αἱ γενεαὶ τῶν ἀνθρώπων, μακαρίζουσιν ὕμνοις ἐνθέοις, Κόρη Κασσωπίτρα, ἀεὶ εὐλογημένη.
ᾨδὴ θ΄.Κυρίως Θεοτόκον.
Δικαίων αἱ χορεῖαι, τάξεις τῶν Ἀγγέλων, καὶ οἱ πιστοὶ ὁμφώνως, αἰσίαις φωναῖς, τῇ Κασσωπίτρᾳ κροτοῦσιν, ὕμνον ἐπάξιον.
Ὡς ὄρθρος ὡς ἡμέρα, πλήρης εὐλογίας, ἡ ἑορτή σου ἐπέστη, τῷ κόσμῳ παντί, ὦ Καασωπίτρα Παρθένε, δόξης ἀπαύγασμα.
Ρανάτωσαν νεφέλαι, δρόσον εὐφροσύνης, καὶ γλυκασμὸν αἰωνίου, χαρᾶς οἱ βουνοί, ἐν μετοχῇ Κασσωπίτρα, τῆς σωτηρίας σου.
Ἀνύμφευτε Παρθένε, Κόρη Κασσωπίτρα, εὐεργεσίας ἀφράστου, ἡ πλήρης πηγή, ζωοποιῶν σου θαυμάτων, βλῦσον τὰ νάματα.
Συνοῦσα τοῦ Θεοῦ σου, θέλημα τὸ θεῖον, ὦ Κασσωπίτρα Παρθένε, Ἀγγέλου φωνῇ, τὸν ὑπερούσιον Λόγον, ἔσχες ἐν μήτρᾳ σου.
Καὶ εὐθύς, τό
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν· τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια.
Ὧν ἡ ἀκροστιχίς:
<<Χαίροις Κερκύρας κλέος>>
Χαίρει πᾶσα κτίσις περιχαρῶς, σοῦ τῇ φιλοστόργῳ ἀντιλήψει Μῆτερ Θεοῦ, χαίρει καὶ καυχᾶται ἡ Κέρκυρα πλουτοῦσα· εἰκόνα Κασσωπίτρα σοῦ τὴν χαρίεσσαν.
Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι συνῳδά, ὕμνους θεοπλόκους σοὶ Παρθένε ἁγνοπρεπῶς, ᾄδουσι βοῶντες Κυρία Κασσωπίτρα· περίσωζε λαόν σου ἐκ περιστάσεων.
Ἴδε μου τὸ σκότος τὸ σκυθρωπόν, Μῆτερ Κασσωπίτρα ὅ συνέχει μου τὴν ψυχήν, τοῦτο δὲ μακρόθι ἀπέλασον καὶ φῶς μοι· ἐγκαίνισον τὸ μέγα καὶ ἱλαρώτατον.
Ράκη διανοίας μου πενιχρά, τὰ ἐξ ἀμελείας καὶ φαυλότητος ἅ φορῶ, ἔκδυσον Μαρία Παρθένε Κασσωπίτρα· καὶ δός μοι τὸν χιτῶνα τῆς κοσμιότητος.
Ὅλῃ διανοίᾳ ὅλῃ ψυχῇ, ὅλῃ τε καρδίᾳ καὶ ἐξ ὅλης μου τῆς βουλῆς, στέργω σε ἐν φίλτρῳ υἱότητος ἀψεύστῳ· Παρθένε Κασσωπίτρα πάντων Βασίλισσα.
Ἴθυνον εἰς ὅρμον με γαληνόν, Κόρη Κασσωπίτρα ἡ κυήσασα ἐπὶ γῆς, ἄρχοντα εἰρήνης Χριστὸν τὸν Ζωοδότην· τὰ πρώην διεστῶτα τὸν συναρμόσαντα.
Σκεῦος εὐλογίας τὸ καθαρόν, πλοῦτος τῆς ἐλπίδος τῆς ἀγάπης οἶκος λαμπρός, πνεύματος Ἁγίου καθέδρα τε ἐγένου· Παρθένε Κασσωπίτρα Θεοχαρίτωτε.
Κύκλῳ τῆς εἰκόνος σου τῆς σεπτῆς, πόθῳ συνεστῶτες Κασσωπίτρα Μῆτερ Θεοῦ, κλίνομεν καρδίας καὶ σώματος τὸ γόνυ· τὴν σὴν ἐπικουρίαν ἐπικαλούμενοι.
Ἔρεισμα τῆς κτίσεως ἀῤῥαγές, τεῖχος οἰκουμένης τῶν ἀνθρώπων καταλλαγή, σὺ εἶ Κασσωπίτρα Παρθένε Παναγία· τὰς θύρας Παραδείσου ἡ διανοίξασα.
Ράδαμνον ἐβλάστησας ἐκ Πατρός, Πνεύματος Ἁγίου τῇ ἐλεύσει τε Μαριάμ, Λόγον καὶ Θεόν σου Παρθένε Κασσωπίτρα· Πρεσβείαις μητρικαῖς σου Ὅν ἐξιλέωσαι.
Κλύδων ἐκταράττει με ὁ σφοδρός, κύματαἐγείρων χαλεπώτατα πειρασμῶν, σπεῦσον Κασσωπίτρα Παρθένε Παναγία· καὶ δός μοι τὴν εἰρήνην τὴν ὑπέρ ἔννοιαν.
Ὕδατι νιψάμενος ὁ τυφλός, ἔβλεψε καὶ πάλιν τοῦ Υἱοῦ σου τῇ προσταγῇ, σοῦ δὲ τῇ προσψαύσει Παρθένε Κασσωπίτρα· ὀμμάτων νέων εὗρεν πλοῦτον ὁ Στέφανος.
Ρεῖθρον ἰαμάτων σε δαψιλές, πέλαγος θαυμάτων χαρισμάτων τε προχοή, πάντων τὰς καρδίας εὐφραίνουσα ἀρῥήτως· εἰκών σου Κασσωπίτρα πέλει ἡ πάντιμος.
Ἄνεσιν παράσχου μοι τῇ ψυχῇ, τῇ συγκεκλεισμένῃ τῶν πταισμάτων ἐν φυλακῇ, καὶ ἐλευθερίαν Παρθένε Κασσωπίτρα· τοῦ Πνεύματός μοι δίδου ἥν ἐξησφάλισας.
Σέμνωμα Κερκύρας θεοπρεπές, πλοῦτος οἰκουμένης ἐκκλησίας ὁ στολισμός πέλει ἡ Μονή σου Παρθένε Κασσωπίτρα· τοὺς πόθῳ προσιόντας καθαγιάζουσα.
Κράτυνον τὸ κέρας τῶν εὐσεβῶν, σύντριψον τὰ βέλη πολεμίων τῶν νοητῶν, ῥώμῃ τῆς χειρός συ Περθένε Κασσωπίτρα Θεὸν τὸν ἐν ἰσχύι μόνη ὡς τέξασα.
Λάμψον μοι ἀκτίνας τοῦ σοῦ φωτός, Μῆτερ Κασσωπίτρα φωτοπάροχε Μαριάμ, ἵνα ἐν τῷ βίῳ βαδίζων ἀπροσκόπως· Θεοῦ εἰς κατοικίαν φθάσω τὴν πάμφωτον.
Ἔλεγχος ἀδίκων καὶ μυσαρῶν, πέλει ἡ μορφή σου Κασσωπίτρα Μῆτερ Θεοῦ, τῷ ἀδικηθέντι Στεφάνῳ γὰρ παρέστης· τὴν ὅρασιν δικαίως τούτῳ βραβεύσασα.
Ὅπλον ἐν κινδύνοις καὶ συμφοραῖς, σοῦ τὰς εὐπροσδέκτους ἱκεσίας πρὸς τὸν Θεόν, Κόρη Κασσωπίτρα πλουτοῦμεν οἱ σοὶ δοῦλοι· ἐλπίζοντες εἰς ταύτας, οὐκ αἰσχυνόμεθα.
Σάλπιγξ μεγαλόφωνος καὶ χρυσῆ, λύρα μελῳδοῦσα μυστηρίων τὰς ἀπαρχάς, εὔσημος κιάρα ἀῤτήτων μεγαλείων· ὑπάρχεις Κασσωπίτρα Κόρη Πανάχραντε.
Χαίροις εὐφροσύνης ὁ γλυκασμός, χαίροις τῆς ἀγάπης καὶ ἐλπίδος θεία σφραγίς, πίστεως ἁγίας βεβαίωσις τελεία· Παρθένε Κασσωπίτρα νύμφη ἀνύμφευτε.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων οἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ' ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς
Ἦχος β΄ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Χαίροις ἀγαθῶν ἡ ἀπαρχή, χαίροις τοῦ φωτὸς θεία πύλη, ἀγαθωσύνης πηγή, χάριτος ἀντίδοσις, ζωῆς ἡ πρόξενος· τῆς ἀγάπης κεφάλαιον, ἐλπίδος ταμεῖον, πίστεως τὸ ἔρεισμα, τὸ ἀδιάσειστον· Χαίροις Κασσωπίτρα Παρθένε, κλέος τῆς Κερκύρας τὸ μέγα· πάσης οικουμένης σεμνολόγημα.
Γλῶσσαι τῶν ῥητόρων αἱ τραναί, ὅλως τῇ σιγῇ σιωπῶσι, Παρθενομῆτορ Ἁγνή, τόκον σου τὸν ἄρῥητον, ὑμνεῖν μὴ σθένουσαι· τὰ δὲ χείλη ἀνοίγονται, πιστῶν ἱκετῶν σου, σοῦ τὴν πολυθαύμαστον, ᾄδειν χρηστότητα· ταύτην ἐν παντοίοις κινδύνοις, σύνδρομον πλουτοῦντες βοῶμεν· χαίροις Κασσωπίτρα ὑπερένδοξε.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
’Αμήν.
Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, δτι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ’ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ’ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, δτι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.
Καί εὐθύς Ἦχος δ΄
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.α'.Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.β'.Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ.γ'.Παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἶτα τά παρόντα Τροπάρια
Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Ἠ τῆς Κερκύρας περιώνυμος νῆσος, τῇ σῇ εἰκόνι Θεοτόκε καυχᾶται, καί τῇ Μονῇ τῇ θείᾳ σου, προστρέχει πιστῶς· Θαῦμα σου τό μέγιστον, Κασσωπίτρα αἰνοῦσα, ὅπερ ἐπετέλεσας, τυφλωθέντι Στεφάνῳ· ὡς οὖν ἐκείνῳ δοῦσα ὀφθαλμούς οὕτω τάς κόρας, ψυχῆς ἡμῶν ἄνοιξον.
Δόξα.Ὅμοιον.
Ἀνεκλαλήτου σε φωτός ὡς Μητέρα, καί χρυσαυγῆ τῆς οἰκουμένης λυχνίαν, καί ἀγαθῆς χρηστότητος, ἀείῤῥουν πηγήν· Δέσποινα Πανύμνητε, Μαριάμ Κασσωπίτρα, πάντες μεγαλύνομεν, καί πιστῶς ἐκβοῶμεν· ἐν τῷ φωτί τῶν θείων ἐντολών, βαίνειν εὐθέτως, ἡμᾶς καταξίωσον.
Καί νῦν.
Οὐ σιωπήσομεν ποτέ, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου, λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι· εἰμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σοῦ· σούς γάρ δούλους σῴζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός Ν’(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Καί εὐθύς τᾶ εξής
Ἦχος πλ.δ΄. ᾨδή α΄. Ὑγράν διοδεύσας
Φωνῆς μου Παρθένε τῆς ταπεινῆς, ὡς εὔστοργος Μήτηρ Φιλανθρώπου ἡμῶν Θεοῦ, ἐπάκουσον Κόρη Κασσωπίτρα· καί τῆς ψυχῆς μου τό σκότος διάλυσον.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα σόν Ναόν, ἡ νῆσος Κερκύρας ἐπίκτᾶται τόν ἱερόν, ᾧ πίστει ἐλθόντες Κσσωπίτρα· τήν σήν ἁγίαν μορφήν ἀσπαζόμεθα.
Τριάδος τόν Ἕνα ὑπερφυῶς, Ἁγνή Κασσωπίτρα ἀπεκύησας ἐν σαρκί, Αὐτόν Μητρικῶς οὖν ἐκδησώπει· τῆς σαρκικῆς με φιλίας χωρίσασθαι.
Ἰάσεων κρήνην σε διαυγῆ, χαρίτων ὑδρίαν δωρημάτων τε προχοήν, ἐν ῥείθροις εὑρίσκομεν θαυμάτων· ὦ Κασσωπίτρα Ἁγνή Κυριώνυμε.
Συμφώνως ανθρώπων αἱ γενεαί, καί πλήθη Ἀγγέλων ἀσιγήτως ἐν οὐρανοῖς, Ἁγνή Κασσωπίτρα εὐλογουσιν· τῆς σῆς λοχείας τό μέγα Μυστήριον.
ᾨδή γ'.Οὐρανίας ἁψῖδος.
Ὀφθαλμούς τῷ Στεφάνῳ, τῇ σῇ χειρί δέδωκας, πάλαι ἐν ὁδῷ τυφλωθέντι, καί μετά πίστεως, τῷ σῷ Ἁγίω Ναῷ, ὦ Κασσωπίτρα ἐλθόντι, τοῦ ὑμνεῖν τήν δύναμιν, σοῦ τήν ὑπέρμαχον.
Νοητῶν Αἰθιόπων, τάς ζοφεράς φάλαγγας, θείῳ σου φωτί Κασσωπίτρα, Κόρη ἠμαύρωσας, Ἀγγελικούς δέ χορούς, χαριεστάτῃ σου θέᾳ, ἀγλαῶς ἐφαίδρυνας, καί κατελάμπρυνας.
Μετανοίας ὑπάρχεις, τό σταθερόν ἔρεισμα, πίστεως, ἀγάπης, ἐλπίδος, θεία βεβαίωσις, τῆς προσευχῆς γλυκασμός, τῆς ἀγαθότητος πλοῦτος, Κασσωπίτρα Δέσποινα, Κόρη Μητρόθεε.
Ἐκλεκτὴ τῷ Κυρίῳ, ὡς καθαρὰ Πάναγνε, καὶ εὐλογημένη ὑπάρχεις, θείοις χαρίσμασιν, πεποικιλμένη λαμπρῶς, ὦ Κασσωπίτρα Μαρία, τὸν τῆς Εὔας ὄλισθον, ἐπανορθώσασα.
Διανοίας μου σκότος, πόρρω Ἁγνὴ δίωξον, Φῶς τὸ ἐκ Φωτὸς Κασσωπίτρα, μόνη ὡς τέξασα, καὶ φωτισμὸν καινουργόν, ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου δίδου, σωτηρίου νόμου τε, θείαν ἐπίγνωσιν.
Καινούργησον, τά τῆς καρδίας μου ὄμματα Κασσωπίτρα, ἐνοπτρίζεσθαι τοῦ Θεοῦ τὸ κάλλος τὸ ἄῤῥητον, ἡ ὄμματα νέα δοῦσα Στεφάνῳ.
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Αῖτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Πρεσβεῖα θερμῆ.
Λυχνία χρυσῆ, ἀΰλου ὡραιότητος, αὐγή μυστική, σελήνη τε ὑπέρφωτος, οὐρανοῦ στερέωμα· ἡ κοσμοῦσα θείαις λαμπρότησι, ὦ Κασσωπίτρα σὺ εἶ ἀληθῶς, ὡς Μήτηρ τοῦ πάντων Βασιλεύοντος.
ᾨδὴ δ'. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἐν τῇ ὥρᾳ τῆς Κρίσεως, εὐμενῶς παράστηθι τοῖς ἱκέταις σου· Κασσωπίτρα ἀειπάρθενε, καὶ τυχεῖν ἀφέσεως ἀξίωσον.
Οὐρανὸς ὡς κατάστερος, δόξαν ἀνατέλλεις Θεοῦ τὴν ἄῤῥητον· Κασσωπίτρα Πανυπέραγνε, ὡς τῆς δόξης Κύριον κυήσασα.
Μυστικὸν ὡς Παράδεισον, πάντες Κασσωπίτρα Ἁγνὴ σὲ ἔγνωμεν· αἰωνίου ἀπολαύσεως, διὰ σοῦ τὴν ἔκβασιν γὰρ ἔχομεν.
Ἀδιστάκτῳ καρδίᾳ σοι, πάντες ὁμοφώνως τὸ χαῖρε κράζομεν· τῆς χαρᾶς τὸ μέγα πλήρωμα, Κασσωπίτρα Δέσποινα γὰρ τέτοκας.
Ἰδιῶται καὶ ἄρχοντες, πένητες καὶ πλούσιοι συναθροίζονται· Κασσωπίτρα τῷ τεμένει σου τὴν σεπτὴν εἰκόνα σου ἀσπάσασθαι.
ᾨδὴ ε'. Φώτισον ἡμᾶς.
Θαύματα πολλά, ἐξ εἰκόνος σου πηγάζουσι, καθ΄ ἑκάστην Κασσωπίτρα Ἀγαθή, Θεοῦ ὡς Μήτηρ, ὅσα θέλεις γὰρ καὶ δύνασαι.
Ἔλεος τὸ σόν, Κασσωπίτρα οὐ δυνήσεται, μετρηθῆναι ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς, Μήτηρ ἐλέους, σὺ ὑπάρχεις γὰρ φιλόστοργος.
Ὄμματι τὸ πᾶν, τὸν Ὁρῶντα περίκλεισας,Παναγία Κασσωπίτρα σαῖς χερσίν, Ὅν ἐκδυσώπει, παραβλέψαι μου τὰ πταίσματα.
Τόμον Μαριάμ, Κασσωπίτρα ἐν ᾧ γέγραπται, τοῦ Πατρὸς ὁ συναΐδιος Υἱός, ἄνευ δακτύλου, ὁ προφήτης σε ὠνόμασεν.
Ὄνομα ἐχθροῦ, ἀλαζόνος ἐταπείνωσας, Κασσωπίτρα ὑπερένδοξε εἰς γῆν, ταπεινοφρόνων, πολιτείαν δὲ ἀνύψωσας.
ᾨδὴ στ΄. Τὴν δέησιν.
Κυρία σύ, νοερῶν δυνάμεων, καὶ Βασίλισσα τοῦ κόσμου ὑπάρχεις· τοῦ οὐρανοῦ, καὶ τῆς γῆς πλατυτέρα, καὶ ὑπερτέρα ἁπάσης τῆς κτίσεως·
ὡς τέξασα ὑπερφυῶς· Κασσωπίτρα τὸν πάντα συνέχοντα.
Εἰρήνης μοι, τὴν βαθεῖαν βράβευσον, Κασσωπίτρα Θεοτόκε Μαρία· τὸν ἀρχηγόν, τῆς εἰρήνης γὰρ μόνη, ἐν τῇ γαστρί σου ἀφράστως συνέλαβες· καὶ ἔχθρας πάλαι τῆς πικρᾶς τὸ χειρόγραφον Κόρη διέῤῥηξας.
Καλλίφωνος, ἀηδὼν καὶ εὔλαλος, χελιδὼν τῶν ὑπὲρ νοῦν μεγαλείων· μόνη Ἁγνὴ, Κασσωπίτρα ἐδείχθης, ὡς κελαδήσασα ξένον μυστήριον· ἀῤῥήτῳ τρόπῳ τοῦ Θεοῦ· τὰς βουλὰς γὰρ ἐν γῇ ἐπραγμάωσας.
Ἀμέτρητος, ἡ ἰσχὺς σῆς χάριτος, καὶ ἡ δόξα σου Ἁγνὴ Κασσωπίτρα· ὅτι Θεόν, δυνατόν ἐν ἰσχύι, ταῖς σαῖς ἀγκάλαις ἀκόπως ἐβάστασας· τῇ δόξῃ ὅθεν και τιμῇ· τῶν Ἀγγέλων χοροὺς ὑπερβέβηκας.
Συμβόλαια, τῆς ἡμῶν θεώσεως, ὑπεγράφησαν σφραγίδι σου θείᾳ· τοῦ γὰρ Ἀδάμ, καὶ τῆς Εὔας τὸ χρέος, ὦ Μαριάμ Κασσωπίτρα ἐξήλειψας· καὶ Πύλας πάλιν οὐρανοῦ· εἰς αἰῶνας αἰώνων διήνοιξας.
Καινούργησον, τὰ τῆς καρδίας μου ὄμματα Κασσωπίτρα, ἐνοπτρίζεσθαι τοῦ Θεοῦ τὸ κάλλος τὸ ἄῤῥητον, ἡ ὄμματα νέα δοῦσα Στεφάνῳ.
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα, δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παῤῥησίαν.
Αῖτησις καὶ τὸ Κοντάκιον.
Ἦχος β΄. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.
Εὐσπλαχνίας τῆς μητοπρεποῦς τὸ κεφάλαιον, Εὐλογίας καὶ τῆς ἀγαθότητος πέλαγος, σὺ ὑπάρχεις ἐν οἰκτιρμοῖς ἀφάτου σου στοργῆς· διὸ σπλάχνα σου τὰ μητρικά, εἰς τὴν συμπάθειαν ἡμῶν, εὐαρέστως διάνοιξον· Δέσποινα Κασσωπίτρα, Κερκύρας ἡ εὐκληρία, τῆς οἰκουμένης ὁ λιμήν, τῆς εἰρήνης ἡ ἀσφάλεια.
Ἐκ νεότητός μου, πολλὰ πολεμεῖ μὲ πάθη· ἀλλ' αὐτὸς ἀντιλαβοῦ, καὶ σῶσον, Σωτήρ μου.(δίς)
Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπὸ τοῦ Κυρίου· ὡς χόρτος γὰρ, πυρὶ ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι.(δίς)
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ.(δίς)
Στίχ. Ἄκουσον, Θύγατερ, καὶ ἴδε, καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου, καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου, καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καὶ ἐπιθυμήσει ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου.
Μνησθήσομαι τοῦ ὀνόματός σου ἐν πάση γενεᾷ καὶ γενεᾷ.
Εἶτα· ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν ἁγίου Εὐαγγελίου, τὸ Ἀνάγνωσμα.(α΄39-49,56).
Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. Ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ εἰς γενεὰς γενεῶν τοῖς φοβουμένοις αὐτόν. Ἐποίησε κράτος ἐν βραχίονι αὐτοῦ, διεσκόρπισεν ὑπερηφάνους διανοίᾳ καρδίας αὐτῶν· καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων καὶ ὕψωσε ταπεινούς, πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν καὶ πλουτοῦντας ἐξαπέστειλε κενούς. ἀντελάβετο Ἰσραὴλ παιδὸς αὐτοῦ μνησθῆναι ἐλέους, καθὼς ἐλάλησε πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν, τῷ Ἀβραὰμ καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ εἰς τὸν αἰῶνα. ῎Εμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
Δόξα.
Ταῖς τῆς Κασσωπίτρας, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν καὶ ἀεί...
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχ. Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.
Ἦχος πλ.β' Ὅλην ἀποθέμενοι.
Χάριν πολυέραστον, ἡ σὴ εἰκών ἡ ἁγία, ὡς χρυσοῦν διάκοσμον, καὶ τιμῆς ἁγίασμα περιβέβληται σὺ πηγὴ πέφυκας, δωρεῶν ἀΰλων, εὐλογίας ἡ ἀντίδοσις· ζωῆς τό νόμισμα, ἐν τοῖς οὐρανοῖς καταθέμενον· καὶ τράπεζα ἡ γέμουσα, θείας καὶ τερπνῆς ἀπολαύσεως· ταύτης ἡμᾶς δεῖξον φαιδροὺς συνδαιτυμόνας ἐν φωτί, ὦ Κασσωπίτρα Παντάνασσα, τούς σὲ μεγαλύνοντας.
Οὐδεὶς προστρέχων ἐπὶ σοί, κατῃσχυμένος ἀπό σοῦ ἐκπορεύεται, ἁγνὴ Παρθένε Θεοτόκε· ἀλλ΄ αἰτεῖται τὴν χάριν καὶ λαμβάνει τὸ δώρημα, πρὸς τὸ συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Μεταβολὴ τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγὴ τῶν ἀσθενούντων, ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῶζε πόλιν καὶ λαόν, τῶν πολεμοῦμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.
Ὁ Ἱερεύς: Σῶσον ὁ Θεός...
ᾨδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Συνετόν με καὶ πρᾶον, συμπαθῆ τε πρὸς πάντας καὶ ἐλεήμονα, ἐν γνώμης προαιρέσει, Παρθένε Κασσωπίτρα, τὸν σὸν δοῦλον ἀνάδειξον· τὸν τοῦ ἐλέους Θεόν, ὑμνεῖν εἰς τούς αἰῶνας.
Ὡς πολλή σου ἡ χάρις, ὡς μεγάλη ἡ σκέπη τῆς προστασίας σου, Παρθένε Κασσωπίτρα, ἁπλούται ὑπερμέτρως, τοῖς πιστῶς μακαρίζουσι· τὰ μεγαλεῖα τὰ σὰ, ἀεὶ μεγαλοφώνως.
Πενομένων ὁ πλοῦτος, καὶ τροφὴ τῶν πεινώντων ἡ ἀδαπάνητος, ὑπάρχεις Κασσωπίτρα, Παρθένε ὡς τὸν Ἄρτον, τῆς ζωῆς τὸν οὐράνιον· ἀποτεκοῦσα ἐν γῇ, Πατὴρ ὡς ἠβουλήθη.
Ἱεράτευμα θεῖον, καὶ Βασίλειον κράτος ἀδιασάλευτον, Παρθένε Κασσωπίτρα, ἐδείχθης ὡς ἐκ ῥίζης, τοῦ Δαυΐδ ἐκβλαστήσασα· παρ' ἱερέων τιμήν, καὶ Βασιλέων δέχου.
Τοῦ τυφλοῦ ἀπό βρέφους, ὀφθαλμοὺς ὁ Υἱός σου ὡς πάλαι ἤνοιξε, Παρθένε Κασσωπίτρα, Στεφάνῳ τυφλωθέντι, ὀφθαλμοὺς πάλιν ἔδωκας· τῇ τῶν χειρῶν σου ἀφῇ, φωτὸς ὡς οὖσα Μήτηρ.
ᾨδὴ η΄. Τον Βασιλέα τῶν οὐρανῶν.
Ρήσεις πληροῦνται, τῶν προφητῶν Παναγία, ἐπί σοὶ ἀληθῶς Κασσωπίτρα, ἔτεκες γὰρ κόσμῳ, Θεὸν καὶ Βασιλέα.
Ἀδιαλείπτως, σοὶ τὴν ᾠδὴν τοῦ Ἀγγέλου, ἐν χαρᾷ οἱ πιστοὶ ἐκβοῶμεν, χαίροις Κασσωπίτρα, ἐλπὶς περάτων κόσμου.
Ἱστίῳ θείῳ, τῶν πρεσβειῶν σου εἰς ὅρμον, γαληνὸν Κασσωπίτρα Παρθένε, ἴθυνον τοὺς πόθῳ, ἀεὶ σὲ προσκυνοῦντας.
Στήριγμα μέγα, καὶ προστασία κόσμου, ἀσφαλὴς Κασσωπίτρα ὑπάρχεις, ἄσειστον δὲ τεῖχος, καὶ σκέπη τῶν σῶν δούλων.
Ἰδοὺ σὲ πᾶσαι, αἱ γενεαὶ τῶν ἀνθρώπων, μακαρίζουσιν ὕμνοις ἐνθέοις, Κόρη Κασσωπίτρα, ἀεὶ εὐλογημένη.
ᾨδὴ θ΄.Κυρίως Θεοτόκον.
Δικαίων αἱ χορεῖαι, τάξεις τῶν Ἀγγέλων, καὶ οἱ πιστοὶ ὁμφώνως, αἰσίαις φωναῖς, τῇ Κασσωπίτρᾳ κροτοῦσιν, ὕμνον ἐπάξιον.
Ὡς ὄρθρος ὡς ἡμέρα, πλήρης εὐλογίας, ἡ ἑορτή σου ἐπέστη, τῷ κόσμῳ παντί, ὦ Καασωπίτρα Παρθένε, δόξης ἀπαύγασμα.
Ρανάτωσαν νεφέλαι, δρόσον εὐφροσύνης, καὶ γλυκασμὸν αἰωνίου, χαρᾶς οἱ βουνοί, ἐν μετοχῇ Κασσωπίτρα, τῆς σωτηρίας σου.
Ἀνύμφευτε Παρθένε, Κόρη Κασσωπίτρα, εὐεργεσίας ἀφράστου, ἡ πλήρης πηγή, ζωοποιῶν σου θαυμάτων, βλῦσον τὰ νάματα.
Συνοῦσα τοῦ Θεοῦ σου, θέλημα τὸ θεῖον, ὦ Κασσωπίτρα Παρθένε, Ἀγγέλου φωνῇ, τὸν ὑπερούσιον Λόγον, ἔσχες ἐν μήτρᾳ σου.
Καὶ εὐθύς, τό
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.
Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν· τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
Καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια.
Ὧν ἡ ἀκροστιχίς:
<<Χαίροις Κερκύρας κλέος>>
Χαίρει πᾶσα κτίσις περιχαρῶς, σοῦ τῇ φιλοστόργῳ ἀντιλήψει Μῆτερ Θεοῦ, χαίρει καὶ καυχᾶται ἡ Κέρκυρα πλουτοῦσα· εἰκόνα Κασσωπίτρα σοῦ τὴν χαρίεσσαν.
Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι συνῳδά, ὕμνους θεοπλόκους σοὶ Παρθένε ἁγνοπρεπῶς, ᾄδουσι βοῶντες Κυρία Κασσωπίτρα· περίσωζε λαόν σου ἐκ περιστάσεων.
Ἴδε μου τὸ σκότος τὸ σκυθρωπόν, Μῆτερ Κασσωπίτρα ὅ συνέχει μου τὴν ψυχήν, τοῦτο δὲ μακρόθι ἀπέλασον καὶ φῶς μοι· ἐγκαίνισον τὸ μέγα καὶ ἱλαρώτατον.
Ράκη διανοίας μου πενιχρά, τὰ ἐξ ἀμελείας καὶ φαυλότητος ἅ φορῶ, ἔκδυσον Μαρία Παρθένε Κασσωπίτρα· καὶ δός μοι τὸν χιτῶνα τῆς κοσμιότητος.
Ὅλῃ διανοίᾳ ὅλῃ ψυχῇ, ὅλῃ τε καρδίᾳ καὶ ἐξ ὅλης μου τῆς βουλῆς, στέργω σε ἐν φίλτρῳ υἱότητος ἀψεύστῳ· Παρθένε Κασσωπίτρα πάντων Βασίλισσα.
Ἴθυνον εἰς ὅρμον με γαληνόν, Κόρη Κασσωπίτρα ἡ κυήσασα ἐπὶ γῆς, ἄρχοντα εἰρήνης Χριστὸν τὸν Ζωοδότην· τὰ πρώην διεστῶτα τὸν συναρμόσαντα.
Σκεῦος εὐλογίας τὸ καθαρόν, πλοῦτος τῆς ἐλπίδος τῆς ἀγάπης οἶκος λαμπρός, πνεύματος Ἁγίου καθέδρα τε ἐγένου· Παρθένε Κασσωπίτρα Θεοχαρίτωτε.
Κύκλῳ τῆς εἰκόνος σου τῆς σεπτῆς, πόθῳ συνεστῶτες Κασσωπίτρα Μῆτερ Θεοῦ, κλίνομεν καρδίας καὶ σώματος τὸ γόνυ· τὴν σὴν ἐπικουρίαν ἐπικαλούμενοι.
Ἔρεισμα τῆς κτίσεως ἀῤῥαγές, τεῖχος οἰκουμένης τῶν ἀνθρώπων καταλλαγή, σὺ εἶ Κασσωπίτρα Παρθένε Παναγία· τὰς θύρας Παραδείσου ἡ διανοίξασα.
Ράδαμνον ἐβλάστησας ἐκ Πατρός, Πνεύματος Ἁγίου τῇ ἐλεύσει τε Μαριάμ, Λόγον καὶ Θεόν σου Παρθένε Κασσωπίτρα· Πρεσβείαις μητρικαῖς σου Ὅν ἐξιλέωσαι.
Κλύδων ἐκταράττει με ὁ σφοδρός, κύματαἐγείρων χαλεπώτατα πειρασμῶν, σπεῦσον Κασσωπίτρα Παρθένε Παναγία· καὶ δός μοι τὴν εἰρήνην τὴν ὑπέρ ἔννοιαν.
Ὕδατι νιψάμενος ὁ τυφλός, ἔβλεψε καὶ πάλιν τοῦ Υἱοῦ σου τῇ προσταγῇ, σοῦ δὲ τῇ προσψαύσει Παρθένε Κασσωπίτρα· ὀμμάτων νέων εὗρεν πλοῦτον ὁ Στέφανος.
Ρεῖθρον ἰαμάτων σε δαψιλές, πέλαγος θαυμάτων χαρισμάτων τε προχοή, πάντων τὰς καρδίας εὐφραίνουσα ἀρῥήτως· εἰκών σου Κασσωπίτρα πέλει ἡ πάντιμος.
Ἄνεσιν παράσχου μοι τῇ ψυχῇ, τῇ συγκεκλεισμένῃ τῶν πταισμάτων ἐν φυλακῇ, καὶ ἐλευθερίαν Παρθένε Κασσωπίτρα· τοῦ Πνεύματός μοι δίδου ἥν ἐξησφάλισας.
Σέμνωμα Κερκύρας θεοπρεπές, πλοῦτος οἰκουμένης ἐκκλησίας ὁ στολισμός πέλει ἡ Μονή σου Παρθένε Κασσωπίτρα· τοὺς πόθῳ προσιόντας καθαγιάζουσα.
Κράτυνον τὸ κέρας τῶν εὐσεβῶν, σύντριψον τὰ βέλη πολεμίων τῶν νοητῶν, ῥώμῃ τῆς χειρός συ Περθένε Κασσωπίτρα Θεὸν τὸν ἐν ἰσχύι μόνη ὡς τέξασα.
Λάμψον μοι ἀκτίνας τοῦ σοῦ φωτός, Μῆτερ Κασσωπίτρα φωτοπάροχε Μαριάμ, ἵνα ἐν τῷ βίῳ βαδίζων ἀπροσκόπως· Θεοῦ εἰς κατοικίαν φθάσω τὴν πάμφωτον.
Ἔλεγχος ἀδίκων καὶ μυσαρῶν, πέλει ἡ μορφή σου Κασσωπίτρα Μῆτερ Θεοῦ, τῷ ἀδικηθέντι Στεφάνῳ γὰρ παρέστης· τὴν ὅρασιν δικαίως τούτῳ βραβεύσασα.
Ὅπλον ἐν κινδύνοις καὶ συμφοραῖς, σοῦ τὰς εὐπροσδέκτους ἱκεσίας πρὸς τὸν Θεόν, Κόρη Κασσωπίτρα πλουτοῦμεν οἱ σοὶ δοῦλοι· ἐλπίζοντες εἰς ταύτας, οὐκ αἰσχυνόμεθα.
Σάλπιγξ μεγαλόφωνος καὶ χρυσῆ, λύρα μελῳδοῦσα μυστηρίων τὰς ἀπαρχάς, εὔσημος κιάρα ἀῤτήτων μεγαλείων· ὑπάρχεις Κασσωπίτρα Κόρη Πανάχραντε.
Χαίροις εὐφροσύνης ὁ γλυκασμός, χαίροις τῆς ἀγάπης καὶ ἐλπίδος θεία σφραγίς, πίστεως ἁγίας βεβαίωσις τελεία· Παρθένε Κασσωπίτρα νύμφη ἀνύμφευτε.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων οἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
Τὸ Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...
Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
καί τά Τροπάρια ταῦτα. Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην Σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότῃ, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.
Δόξα.
Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν. Ἀλλ’ ἐπίβλεψον καί νῦν ὡς εὔσπλαχνος καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Σύ γάρ εἶ Θεός ἡμῶν καί ἡμεῖς λαός Σου, πάντες ἔργα χειρῶν Σου καί τό ὄνομά Σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς Σέ μή ἀστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά Σοῦ τῶν περιστάσεων· Σύ γάρ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν Χριστιανῶν.
Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ' ἣν ψάλλομεν τα ἑξῆς
Ἦχος β΄ Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Χαίροις ἀγαθῶν ἡ ἀπαρχή, χαίροις τοῦ φωτὸς θεία πύλη, ἀγαθωσύνης πηγή, χάριτος ἀντίδοσις, ζωῆς ἡ πρόξενος· τῆς ἀγάπης κεφάλαιον, ἐλπίδος ταμεῖον, πίστεως τὸ ἔρεισμα, τὸ ἀδιάσειστον· Χαίροις Κασσωπίτρα Παρθένε, κλέος τῆς Κερκύρας τὸ μέγα· πάσης οικουμένης σεμνολόγημα.
Γλῶσσαι τῶν ῥητόρων αἱ τραναί, ὅλως τῇ σιγῇ σιωπῶσι, Παρθενομῆτορ Ἁγνή, τόκον σου τὸν ἄρῥητον, ὑμνεῖν μὴ σθένουσαι· τὰ δὲ χείλη ἀνοίγονται, πιστῶν ἱκετῶν σου, σοῦ τὴν πολυθαύμαστον, ᾄδειν χρηστότητα· ταύτην ἐν παντοίοις κινδύνοις, σύνδρομον πλουτοῦντες βοῶμεν· χαίροις Κασσωπίτρα ὑπερένδοξε.
Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου, καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
’Αμήν.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης