ΓιώργοςAuthor- Αριθμός μηνυμάτων : 1758
ΠΟΙΟΥΣ ΩΦΕΛΟΥΝ - β) Ωφελούν τους ζώντας.
Κυρ Φεβ 17, 2013 5:12 am
ΠΟΙΟΥΣ ΩΦΕΛΟΥΝ
β) Ωφελούν τους ζώντας.
Τά Μνημόσυνα γιά τούς κοιμηθέντας δέν είναι περιττά. Ωφελούν τήν ψυχή τού άπελθόντος, άλλά καϊ τού προσφέροντος. Καϊ ήμάς τους ζώντας ωφελούν τά Μνημόσυνα. Δείχνουμε μέ τά Μνημόσυνα άγάπην πρός αύτούς. Δέν είναι ζώον ό άνθρωπος. Μέ τό Μνημόσυνον έκτελεί έργον άγάπης. Βοηθεϊ τον άπελθόντα, Έάν ή άγάπη, πού δείχνεις εις τον άδύνατον, είναι άξιέπαινος άπό τον θεόν, πολύ περισσότερον είναι άξιέπαινος ή άγάπη αύτή, μέ τήν οποί αν προσπαθείς νά βοηθήσης τον πέραν τού τάφου, ό οποίος είναι άνίκανος νά βοηθήση τον έαυτόν του έκεί. Ό θεός, γράφει ό Ιωάννης ό Δαμασκηνός «βούλευται ϊνα ύπ’ άλλων πάντες εύεργετώμεθα καϊ ζώντες και μετά θάνατον. Ό δέ ύπέρ τής τού πλησίον σωτηρίας άγωνιζόμενος πρώτον έαυτόν όνίνησιν (ωφελεί) εϊτα τον πέλας (τον άλλον)»'
"Έπειτα άνακουφιζόμεθα καϊ ήμείς οι θλιμμένοι, Ό θάνατος δημιουργεί θλίψιν άφόρητη. Χωρίζει άποτόμως προσφιλείς. Ή προσευχή όμως καϊ τό Μνημόσυνον είναι ή μόνη επικοινωνία μέ αύτούς. Δέν ύπάρ- χει άλλη έπικοινωνία μέ τά προσφιλή μας πρόσωπα,
Μακρυά άπό τόν Πνευματισμό καί τά μέντιουμ.
Τό τονίζομεν αύτό ιδιαιτέρως, διότι δυστυχώς πολλοί, κινούμενοι άπό τόν πόνο τους, πηγαίνουν στον Πνευματισμό νά έρωτήσουν τά μέντιουμ γιά τούς δικούς των, πού πέθαναν. Και λαμβάνουν άπό τά μέντιουμ άπαντήσεις. Άλλά δι’ αύτών όμιλεϊ ό Σατανάς και οι δυστυχείς αύτοϊ νομίζουν, ότι επικοινωνούν μέ τούς δικούς των, ενώ έξαπατώνται. Είναι βαρύτατο ν άμάρτημα. Διότι ό Χριστιανός πηγαίνει είς τόν διάβολον, τόν εχθρόν τού θεού. Είναι ξεβάπτισμα αύτό. Είναι σάν νά ξεβαπτίζεται ό Χριστιανός. Γι αύτό και άν μετανοήση, έχει βαρύτατον έπιτίμιον (κανόνα) άπό τήν Εκκλησίαν.
Πρόσεξε, άδελφέ μου, μή παρασυρθής καί πας σέ τέτοιες σατανικές πόρτες. Μή κολάζεσαι και μή στενόχωρης τήν ψυχή τού προσφιλούς σου νεκρού. Ή θλιψις του είναι μεγάλη, όταν σέ βλέπη άπό τό ένα μέν μέρος νά γίνεσαι παίγνιον τού Σατανά και άπό άλλα εχθρός τού θεού, και νά έξοργίζης τόν θεόν. Έφ’ όσον πηγαίνεις είς τόν Πνευματισμό και τά μέντιουμ, τι τά θέλης τά Μνημόσυνα; Δέν σέ άκούει ό θεός. Δέν τά δέχεται πιά άπό σένα.
Είς τήν Καλαμάτα προ πολλών έτών ήταν ενας 'Ιεροκήρυξ, Πολύκαρπος Άνδρώνης όνόματι. Ζή άκόμη.
Αύτός γιά νά άποδείξη στους Πνευματιστάς, ότι στις συνεδριάσεις τους εμφανίζονται πονηρά πνεύματα και όχι οί νεκροί μας, μετέβη και αύτός στήν αίθουσα τών συνεδριάσεων τους. Τούς ζήτησε νά καλέσου ν τον γνωστον Ιεροκήρυκα τών Αθηνών, τον πραότατον και όμολογουμένως άγιον Διονύσιον Φαραζουλήν, ό οποίος προσφάτως τότε εϊχεν άποθάνει. 'Όντως ένεφανίσθη ένα πνεύμα καϊ τού λέγει:
— Αδελφέ Πολύκαρπε, είμαι ό Διονύσιος.
— Είσαι σατανάς, τού άπαντά ό 'Ιεροκήρυξ.
— Μά δέν μέ γνωρίζεις; Μέ ξέχασες Πολύκαρπε;
— Δέν είσαι σύ ό Διονύσιος, είσαι σατανάς, έπανέλαβε ό 'Ιεροκήρυξ.
— Γιά θυμήσου Πολύκαρπε. Έμεϊς έχουμε ζήσει μαζί, έπανέλαβε τό πνεύμα.
— Είσαι σατανάς, σού λέγω. Δέν είσαι σύ ό Διονύσιος ό Φαραζουλής, επιμένει ό 'Ιεροκήρυξ.
Τότε έθύμωσε τό πνεύμα. Ένεύριασε. Τά άνέτρεψεν όλα μέσα στήν αίθουσα. Τά έκαμε άνω — κάτω. "Οταν κατόπιν συνήλθαν, τούς είπεν ό 'Ιεροκήρυξ:
— Βλέπετε, λοιπόν, ότι ήταν σατανικό καϊ πονηρό τό πνεύμα; Διότι ό Διονύσιος Φαραζουλής, ώς γνωστόν, ήταν πραότατος καϊ άγιος καϊ ουδέποτε θύμωνε στή ζωή του»!
Μακρυά, λοιπόν άπό τά μέντιουμ:
Ή μόνη επικοινωνία μέ τις ψυχές τών νεκρών μας είναι ή προσευχή καϊ τά Μνημόσυνα. Μέ αύτά καϊ μόνον ωφελείς τόν άπελθόντα.
β) Ωφελούν τους ζώντας.
Τά Μνημόσυνα γιά τούς κοιμηθέντας δέν είναι περιττά. Ωφελούν τήν ψυχή τού άπελθόντος, άλλά καϊ τού προσφέροντος. Καϊ ήμάς τους ζώντας ωφελούν τά Μνημόσυνα. Δείχνουμε μέ τά Μνημόσυνα άγάπην πρός αύτούς. Δέν είναι ζώον ό άνθρωπος. Μέ τό Μνημόσυνον έκτελεί έργον άγάπης. Βοηθεϊ τον άπελθόντα, Έάν ή άγάπη, πού δείχνεις εις τον άδύνατον, είναι άξιέπαινος άπό τον θεόν, πολύ περισσότερον είναι άξιέπαινος ή άγάπη αύτή, μέ τήν οποί αν προσπαθείς νά βοηθήσης τον πέραν τού τάφου, ό οποίος είναι άνίκανος νά βοηθήση τον έαυτόν του έκεί. Ό θεός, γράφει ό Ιωάννης ό Δαμασκηνός «βούλευται ϊνα ύπ’ άλλων πάντες εύεργετώμεθα καϊ ζώντες και μετά θάνατον. Ό δέ ύπέρ τής τού πλησίον σωτηρίας άγωνιζόμενος πρώτον έαυτόν όνίνησιν (ωφελεί) εϊτα τον πέλας (τον άλλον)»'
"Έπειτα άνακουφιζόμεθα καϊ ήμείς οι θλιμμένοι, Ό θάνατος δημιουργεί θλίψιν άφόρητη. Χωρίζει άποτόμως προσφιλείς. Ή προσευχή όμως καϊ τό Μνημόσυνον είναι ή μόνη επικοινωνία μέ αύτούς. Δέν ύπάρ- χει άλλη έπικοινωνία μέ τά προσφιλή μας πρόσωπα,
Μακρυά άπό τόν Πνευματισμό καί τά μέντιουμ.
Τό τονίζομεν αύτό ιδιαιτέρως, διότι δυστυχώς πολλοί, κινούμενοι άπό τόν πόνο τους, πηγαίνουν στον Πνευματισμό νά έρωτήσουν τά μέντιουμ γιά τούς δικούς των, πού πέθαναν. Και λαμβάνουν άπό τά μέντιουμ άπαντήσεις. Άλλά δι’ αύτών όμιλεϊ ό Σατανάς και οι δυστυχείς αύτοϊ νομίζουν, ότι επικοινωνούν μέ τούς δικούς των, ενώ έξαπατώνται. Είναι βαρύτατο ν άμάρτημα. Διότι ό Χριστιανός πηγαίνει είς τόν διάβολον, τόν εχθρόν τού θεού. Είναι ξεβάπτισμα αύτό. Είναι σάν νά ξεβαπτίζεται ό Χριστιανός. Γι αύτό και άν μετανοήση, έχει βαρύτατον έπιτίμιον (κανόνα) άπό τήν Εκκλησίαν.
Πρόσεξε, άδελφέ μου, μή παρασυρθής καί πας σέ τέτοιες σατανικές πόρτες. Μή κολάζεσαι και μή στενόχωρης τήν ψυχή τού προσφιλούς σου νεκρού. Ή θλιψις του είναι μεγάλη, όταν σέ βλέπη άπό τό ένα μέν μέρος νά γίνεσαι παίγνιον τού Σατανά και άπό άλλα εχθρός τού θεού, και νά έξοργίζης τόν θεόν. Έφ’ όσον πηγαίνεις είς τόν Πνευματισμό και τά μέντιουμ, τι τά θέλης τά Μνημόσυνα; Δέν σέ άκούει ό θεός. Δέν τά δέχεται πιά άπό σένα.
Είς τήν Καλαμάτα προ πολλών έτών ήταν ενας 'Ιεροκήρυξ, Πολύκαρπος Άνδρώνης όνόματι. Ζή άκόμη.
Αύτός γιά νά άποδείξη στους Πνευματιστάς, ότι στις συνεδριάσεις τους εμφανίζονται πονηρά πνεύματα και όχι οί νεκροί μας, μετέβη και αύτός στήν αίθουσα τών συνεδριάσεων τους. Τούς ζήτησε νά καλέσου ν τον γνωστον Ιεροκήρυκα τών Αθηνών, τον πραότατον και όμολογουμένως άγιον Διονύσιον Φαραζουλήν, ό οποίος προσφάτως τότε εϊχεν άποθάνει. 'Όντως ένεφανίσθη ένα πνεύμα καϊ τού λέγει:
— Αδελφέ Πολύκαρπε, είμαι ό Διονύσιος.
— Είσαι σατανάς, τού άπαντά ό 'Ιεροκήρυξ.
— Μά δέν μέ γνωρίζεις; Μέ ξέχασες Πολύκαρπε;
— Δέν είσαι σύ ό Διονύσιος, είσαι σατανάς, έπανέλαβε ό 'Ιεροκήρυξ.
— Γιά θυμήσου Πολύκαρπε. Έμεϊς έχουμε ζήσει μαζί, έπανέλαβε τό πνεύμα.
— Είσαι σατανάς, σού λέγω. Δέν είσαι σύ ό Διονύσιος ό Φαραζουλής, επιμένει ό 'Ιεροκήρυξ.
Τότε έθύμωσε τό πνεύμα. Ένεύριασε. Τά άνέτρεψεν όλα μέσα στήν αίθουσα. Τά έκαμε άνω — κάτω. "Οταν κατόπιν συνήλθαν, τούς είπεν ό 'Ιεροκήρυξ:
— Βλέπετε, λοιπόν, ότι ήταν σατανικό καϊ πονηρό τό πνεύμα; Διότι ό Διονύσιος Φαραζουλής, ώς γνωστόν, ήταν πραότατος καϊ άγιος καϊ ουδέποτε θύμωνε στή ζωή του»!
Μακρυά, λοιπόν άπό τά μέντιουμ:
Ή μόνη επικοινωνία μέ τις ψυχές τών νεκρών μας είναι ή προσευχή καϊ τά Μνημόσυνα. Μέ αύτά καϊ μόνον ωφελείς τόν άπελθόντα.
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης