Πήγαινε κάτω
Γιώργος
Γιώργος
Author
Αριθμός μηνυμάτων : 1758
https://www.proseyxi.com

Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους και Ενδόξους Μεγαλομάρτυρας Θεοδώρους Τύρωνα και Στρατηλάτη Empty Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους και Ενδόξους Μεγαλομάρτυρας Θεοδώρους Τύρωνα και Στρατηλάτη

Σαβ Ιουν 08, 2019 12:41 pm
Φήμη μηνύματος : 100% (1 ψήφοι)
Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους και Ενδόξους Μεγαλομάρτυρας Θεοδώρους Τύρωνα και Στρατηλάτη
Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους και Ενδόξους Μεγαλομάρτυρας Θεοδώρους Τύρωνα και Στρατηλάτη Theodo10

Εΰλογήσαντος τοϋ ίερέως άρχόμεθα άναγινώσκοντες τον ΡΜΒ' (142) Ψαλμόν.
Κύριε, είσάκουσον της προσευχής μου, ένώτισαι την δέησίν μου έν τη άληθεία σου, είσάκουσον μου έν τη δικαιοσύνη σου. Και μή είσέλθης είς κρίσιν μετά τοϋ δούλου σου, ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιον σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ό εχθρός την ψυχήν μου έταπείνωσεν είς γήν τήν ζωήν μου. Έκάθισέ με έν σκοτεινοΐς, ώς νεκρούς αίώνος, και ήκηδίασεν έπ’ εμέ τό πνεύμα μου, έν έμοι έταράχθη ή καρδία μου. Έμνήσθην ήμερων άρχαίων, έμελέτησα έν πάσι τοις έργοις σου, έν ποιήμασι των χειρών σου έμελέτων. Διεπέτασα πρός σε τάς χείράς μου ή ψυχή μου ώς γη άνυδρός σοι. Ταχύ είσάκουσόν μου, Κύριε, έξέλιπε τό πνεΰμά μου. Μή άποστρέψης τό πρόσωπόν σου άπ’ έμοΰ, και όμοιωθήσομαι τοΐς καταβαίνουσιν είς λάκκον. Άκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό έλεός σου, ότι έπΐ σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα την ψυχήν μου. Έξελοΰ με έκ των εχθρών μου Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοΰ ποιεΐν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ό Θεός μου. Τό Πνεΰμά σου τό άγαθόν οδηγήσει με έν γή ευθεία ενεκεν τοΰ ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Έν τή δικαιοσύνη σου, έξάξεις έκ θλίψεως την ψυχήν μου. Καί έν τω έλέει σου έξολοθρεύσεις τούς έχθρούς μου. Και άπολεΐς πάντας τούς θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι έγώ δοΰλός σού εΐμι.

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β'. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάν με, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἡμυνάμην αὐτοῦς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ'. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἶτα τὰ παρόντα τροπάρια.

Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τούς άθλοφόρους τού Χριστού τούς γενναίους, άνευφημήσωμεν πιστοί θεΐοις ύμνοις Θεόδωρον τόν Τύρωνα καί μίγαν αθλητήν καί κλεινόν Θεόδωρον Στρατηλάτην τόν θεϊον, πρός αυτούς κραυγάζοντες από πάσης ανάγκης και έπηρείας ρύσασθε εχθρών τούς πεφευγόντας τη σκέπη ύμών ‘Αγιοι.

Δόξα... καί νυν... τό αυτό
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε τάς δυναστείας σου λαλεΐν οί ανάξιοι• εί μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς έρύσσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν εως νυν ελευθέρους; ούκ άποστώμεν Δέσποινα εκ σοΰ• σούς γάρ δούλους σώζεις άεί έκ παντοίων δεινών.


Ψαλμὸς Ν´(50)
Ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός Σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν Σου, ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καί ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διά παντός. Σοί μόνῳ ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν Σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις Σου καί νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί Σε. Ἰδοὺ γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τὰ ἄδηλα καί τὰ κρύφια τῆς σοφίας Σου ἐδήλωσάς μοι. Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν Σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου καί τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ’ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου Σου καί πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς Σου καί ἀσεβεῖς ἐπὶ σέ ἐπιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν Σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσίᾳ τῷ Θεῷ πνεῦμα  συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ Σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.


Ώδή α’, Ηχος πλ. δ’, 'Αρματηλάτην Φαραώ.
Πρός την ημών νυν κραταιάν άντΐληψιν, έν πεποιθήσι ψυχής άθληταί Κυρίου, έν δεινούς υπάρχοντες, ταχύ ως καταφεύγωμεν όλοψύχως βοώντες. "Αγιοι σπεύσατε Μάρτυρες καί ημάς έκ τούτων λυτρώσασθαι.

Πάσαις ίδέαις θλιβερών κυκλούμενοι καί άντιπνοίας αεί τών κινδύνων βίου, υπέρ νουν βαλλόμενοι, πρός την υμών Θεόδωροι, ταπεινήν προστασίαν, νυν προσδράμοντες δεόμεθα, πάσης λυτρωθήναι κακώσεως.

Τούς καθ’ ημών έγειρωμένους κλύδωνας έξ αοράτων εχθρών καί έπαπειλοΰντας παντελή κατάκλυσιν, Θεόδωροι τρισμέγιστοι, τή υμών παντευχία έκδυσωποΰμεν πραΰνατε, μάρτυρες Χριστοί καρτερόψυχοι.

Θεοτοκίον.
Ού σιωπήσω τοί βοάν τρανώτατα τά μεγαλεία τά σά, εί μή γάρ Σύ κόρη πάντοτε προίστασο, υπέρ έμου πρεσβεύουσα τώ Υίώ καί Θεώ σου, τίς έκ τοσούτου κλύδωνος καί δεινών κινδύνων έρρύσατο;


Ώδή γ’ Ουρανίας άψίδος
Εν κινδύνοις προστάται ώς αληθώς "Αγιοι, τοίς συνέχομενοις ήμΐν πρός Θεού έδόθητε, άφθονοπάροχον τών ιαμάτων τήν χάριν, παρ’ αυτοί πανεύψημοι ως κομισάμενοι.

Τίς δυνηθήσεται όντως, νϋν έξειπεΐν "Αγιοι, τάς θαυματουργίας τώ κόσμω, κλεινοί Θεόδωροι, άς έκτελεϊτε αεί, υπέρ ημών δυσωποΰντες, τόν Φιλανθρωπότατον καί Πανοικτίρμονα.

Συνελθόντες έν πίστει ημών σήμερον, εις επικουρίαν καλοΰμεν υμάς παμμέγιστοι, διό νϋν σπεύσατε καί τής εχθρών κακουργίας ώς ακαταμάχητοι ημάς λυτρώσατε.

Θεοτόκιον
Αληθή Θεοτόκον ομολογώ Δέσποινα, σέ την τοΰ θανάτου τό κράτος έξαφανήσασα ώς γάρ φυσίζωος, εκ τών δεσμών τών τοΰ "Αδου, πρός ζωήν άνήγαγες εις γην μέ ρεύσαντα.


Διάσωσον, άπό κινδύνων ημάς ξυνωρίς ή άγια, Άθλοφόροι Χρίστου τοΰ Θεοΰ παμμακάριστοι ως άγρυπνοι φρουροί απάντων ημών.

Επίβλεψον έν εύμενία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την έμήν Χαλεπήν τοΰ σώματος κάκωσιν καί ϊασαι τής ψυχής μου τό άλγος.


Κάθισμα, Ηχος β’ Τά άνω ζητών.
Προστάται θερμοί καί πύργοι αδιάσειστοι, θαυμάτων πηγαί, τοΰ κόσμου άντιλήπτορες, έκτενώς βοώμεν ήμΐν αθληταί Θεόδωροι προφθάσατε καί εκ κινδύνων λυτρώσατε ημάς, ταχέως οί πιστούς διασώζοντες.


’Ωδή δ’ Σύ μου ισχύς Κύριε.
Νΰν καταιγίς έφ’ ή μας έπνευσεν, άγιοι, άθυμΐας καί καταστρωνύειν τε έπαπειλεΐν άρδην έν βυθώ άπελπισίας, ήν πέρ ταϊς αΰραις δεήσεων υμών πρός τόν Δεσπότην, σταθερόν εις γαλήνην, διαμείβειν ήμάς ίκετεύομεν.

Λύμης δεινά κύματα, φεύ μέ χειμάζουσι, καί μηκέτι φέρων την άντίπνοιαν, των εναντίων καί πονηρών, νυν ήμΐν προσφεύγω, την σωτηρίαν αϊτούμένος πρεσβείας εύπροσδέκτοις υμών πρός τόν Σωτήρα, υπέρ ού προθύμως ένηθλήσατε.

Μεταβολαί χαλεπαί περιστάσεων, θεία ψήφω, έφ’ ημάς συνέρρευσαν, ώς μακρυνθέντες τού θεϊκού νόμου σωτηρίου, καί χοίρους οϊμοι ποιμένοντας, παθών παντοία πάθη, έν άβάτοις έρήμοις, έξ ών ημάς λυτρώσατε ΄Αγιοι.

Θεοτοκίον.
Πώς έξειπεΐν σοΰ κατ’ αξίαν δυνήσομαι τούς άμετρου οϊκτιρμούς, ώ Δέσποινα τούς την έμήν πάντοτε ψυχήν, δεινώς πυρουμένην, ώς ύδωρ περιδροσίσαντας. άλλ’ ώ τής Σής πρόνοιας καί τής ευεργεσίας ής άφθονων, αυτός παραπήλαυσα.


’Ωδή ε΄ 'Ίνα τί μέ άπώσω.
Ισχυρούς θεμελίους, καί άραγεστάτους υμάς πύργους κέκτημαι κατ’ εχθρών ποικίλων, Άθλοφόροι Χριστοί άξιαγαστοί, οθεν με παντοίοις κλυδωνιζόμενον κινδύνοις σωτηρίας εις όρμον με ιθύνατε.

Τώ ναώ ύμών πίστει, νυν προσπεφευγώς χαλεπώς χειμαζόμενος, εν παντοίαις νόσοις, άθλοφόροι Θεόδωροι ένδοξοι ύμών αίτοϋμαι πρεσβευτικήν τών ιαμάτων άκεσώδυνον χάριν, θεόσοφοι.

Ομβροφόρους καθάπερ, καί χαριτοβρόχους νεφέλας πλουτίσαντες τών πιστών οί δήμοι, προχεούσας βροχήν τών ίάσεων, υμάς εύφημούμεν, τών πειρασμών τούς λαυροτάτους καταψΰξαι αίτούμενοι καύσωνας.

Θεοτοκίον.
Τί σοί δώρον προσάξω τής ευεργεσίας, άνθ’ ώνπερ άπήλαυσα, τών σών δωρημάτων καί τής σής αμέτρητου χρηστότητος; τοι γάρ ούν δοξάζω, υμνολογώ καί μεγαλύνω, σοΰ την άψατον προς με συμπάθειαν.


Ώδή στ’. Τήν δέησιν έκχεώ.
Εκύκλωσαν ώσεί κΰνες άγριοι, αντιπάλων νοητών ημάς στίφη, έκπολεμούντες καί θλίβοντες λίαν, καί εις κολάσεις ώθοΰσι σφαδάζοντες• σύ ούν ώ θεία ξυνωρΐς Θεοδώρων ορμήν τούτων σύστειλον.

Οί μώλωπες τών παθών ώς έοικεν, έν ήμΐν σαφώς προσώζεσαν, οϊμοι! παραχωρήσει διόπερ Κυρίου, συμπεριφέρονται άλγη πρός ίασιν μοτώσει πρεσβειών υμών, θεραπεύσατε τάχος Θεόδωροι.

Εφρύαξαν αληθώς οί μάταιοι κοσμοκράτορες, κινούντες τάς γλώσσας καί τά πυρφόρα αυτών τόξα καί βέλη νυν καθ’ ήμών οί ωμοί επισείοντες• υμών τω
ξίφει πρεσβειών, πρός Θεόν μάρτυρες θείοι συγκόψατε.

Θεοτοκίον.
Εκύκλωσαν αί του βίου με ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι κηρίον Παρθένε, καί την έμήν κατασχοΰσαι καρδίαν, κατατιτρώσκουσι βέλη των θλίψεων, άλλ’ εύροιμί σε βοηθόν καί διώκτην καί ρύστην Πανάχραντε.


Διάσωσον από κινδύνων ημάς ξυνωρίς ώ αγία! άθλοφόροι Χριστού γενναιότατοι ώς άγρυπνοι φρουροί πιστών απάντων.

Αχραντε ή διά λόγου τόν Λόγον άνερμηνεύτως επ’ έσχάτων τών ημερών τεκούσα, δυσώπητον ώς έχουσα μητρικήν παρρησίαν.


Αϊτησις παρά τού Ίερέως.
Κοντάκιον
΄Ηχος β’ Προστασία τών Χριστιανών.

Αγληδόνων παντοίων ημάς απαλλάξατε, μεσιτείαις υμών πρός Θεόν παναοίδιμοι, έπικαμπτόμενοι οίκτραΐς δεήσεσιν ημών, ας προσφέρωμεν καί νυν ύμΐν εν ταπεινώσει ψυχής όμοφώνως κραυγάζοντες• σπεύσατε εις πρεσβείαν καί ρύσασθε των κινδύνων, οί προστατεύοντες αεί την τιμώσαν υμάς ποίμνην Αγιοι.


Προκείμενον: Θαυμαστός ό Θεός έν τοΐς άγίοις αυτοί.
Στίχος: Τοΐς άγίοις τοΐς έν τή γη αυτοί έθαυμάστωσεν ό Κύριος.

Ευαγγέλιον:
Έκ του κατά Λουκάν 'Αγίου Ευαγγελίου

Είπεν ό Κύριος τοΐς έαυτοί μαθηταΐς• Προσέχετε από των ανθρώπων έπιβαλοΰσι γάρ έφ’ ύμάς τάς χείρας αυτών καί διώξουσι, παραδιδόντες εις συναγωγάς καί φύλακας, αγόμενους επί βασιλείς καί ηγεμόνας, ένεκεν του ονόματος μου. Άποβήσεται δε ύμΐν εις μαρτύριον. Θέσθε ούν εις τάς καρδΐας υμών μη προμελετάν άπολογηθήναι εγώ γάρ δώσω ύμΐν στόμα καί σοφίαν, η ου δυνήσονται άντειπεΐν ούδέ αντιστήναι πάντες οί άντικείμενοι ύμΐν. Παραδοθήσεσθε δέ καί υπό γονέων και συγγενών καί φίλων• καί θανατώσουσιν έξ υμών καί εσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά τό όνομά μου• καί θρίξ εκ τής κεφαλής υμών ού μή άπόλληται. Έν τή υπομονή υμών κτήσασθε τάς ψυχάς υμών.

Δόξα Πατρί καί Υίώ
Ταΐς τών άθλοφόρων πρεσβείαις Έλεήμων έξάλειψον τά πλήθη των ημών εγκλημάτων.

Καί νυν...
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.


Στιχ. έλεησόν με ό Θεός...

΄Ηχος πλ. β’ όλοι άποθέμενοι..

Λύπη συνεχόμενοι ασθενειών άνηκάστων, καί εχθρών εφόδους μή αισθητών βαλλόμενοι, αοράτων τε καί πικραίς θλίψεσι άλγηνοις τε άπασι, τοΐς του βίου οί ταλαίπωροι, ύμΐν προσπίπτωμεν λύσιν τών κακών έξαιτούμενοι, Θεόδωροι θεόσοφοι, ταΐς υμών πρεσβείαις πρός Κύριον, όπως λυτρωθέντες πειρασμών, ύμνώμεν ευχαρίστως έσαεί ύμάς, πανεύφημοι μάρτυρες παμμακάριστοι.


Ὁ Σῶσον, ὁ Θεός, τὸν λαόν σου...
Κύριε, ἐλέησον (ιβ´),  
καὶ ψάλλομεν τὰς λοιπὰς ᾠδὰς τοῦ Κανόνος.

’Ωδή ζ’ παΐδες Εβραίων έν καμίνω.

Σκότος έκύκλωσεν άμέτρων περιστάσεων, τών θλίψιν προξενούντων καί εις Άδην υμάς ως τάχος άπωθούντων• έξ ων σοφοί λυτρώσατε τούς υμάς άνευφημούντας.

Ωσπερ έρρύσω πιστούς πάλαι, κινδυνεύοντας μιάσμασιν χρανθήναι, όξυτάτη τη σή σοφέ, επιστασία, κινδύνων νυν τε λύτρωσαι, ώ Θεόδωρε, σούς δούλους.

Χεΐμαροι όντως ανομίας έξετάραξαν την τάλαιναν ψυχήν μου, απώλειας βυθώ καθέλκοντες βιαίως, εξ, ων με νυν διάσωσον, Στρατηλάτα ώ τρισμάκαρ.

Θεοτοκίον.
Βλέψον ίλέω όματί σου καί έπίσκεψε τήν κάκωσιν ην έχω• καί δεινών συμφορών καί βλάβης καί κινδύνων καί πειρασμών με λύτρωσαι, άμετρήτω σου έλέει.


Ώδή η’ Τόν έν όρει άγΐω δοξασθέντα.
Εν τώ βάθει πεπτώκαμεν παντοίων συμφορών τε δεινών, καί θλίψεων τοΰ βίου, μεθ’ ημών μέμνησθε άγιοι πάντων εύσεβών, κακών λύσιν, εύρεΐν ημάς Θεόδωροι γενναίοι.

Συνεσχέθην τώ ζόφω τών πταισμάτων, καί έν απωλείας κατήντησα βαράθροις* διό ύμΐν προσπίπτω νΰν έν δάκρυσιν χείρα βοήθειας, μάρτυρες Κυρίου, αίτούμενος ό τάλας.

Συνήθεια ήττώμενος τη φαύλη, ολισθαίνω όιμοι! εις βάραθρα αισχύνης, διό, κακοΐς παντίοις περιπέπτωκα, θεία συγχωρήσει, ών με άθλοφόροι λυτρώσατε εις τάχος.

Θεοτοκίον.
Χαΐρε θρόνε πυρίμορφε Κυρίου. Χαΐρε θεία καί μανναδόχε στάμνε. Χαΐρε χρυσή λυχνία, λαμπάς άσβεστε. Χαΐρε των παρθένων δόξα, καί μητέρων ώράϊσμα καί κλέος.


Ώδή δ’ Εξέστη επί τοΰτω ό ουρανός.
Πυρί καταφλεγόμενοι πειρασμών καί ίώ λυπηρών δαπανώμενοι πρός την πηγήν τών ιαμάτων, ώς αληθώς δεύτε πιστοί συνδράμωμεν θείων Θεοδώρων τών αθλητών, άντλοϋντες άεννάως άκεσώδυνα ρείθρα ίάσεων καί φλογμών ποικίλων σβεστήρια.

Πολλοί ημάς χειμάξουσι πειρασμοί προσβολαί τε καί θλίψεις καί μάστιγες καί άλγηνών, πέλαγος παντοίων έκδηματοΰν, σκάφους ψυχής κατάκλυσιν, σκήνους τε γαιώδους διαφθοράν, προφθάσατε ούν τάχει, Θεόδωροι γενναίοι καί τών κινδύνων διασώσατε.

Τόν πόνον μου νυν τούτον τόν ευτελή άθλοφόροι Κυρίου προσδέξασθε, όν περ ύμίν, πόθω ώς κρατούμενος τώ υμών, πίστει πολλή προσέφερον καί εν βίω, ‘εσεσθε μοι παντί επίκουροι, την νίκην βραβεύοντες τελείαν κατά εχθρών τών πολεμούντων με.

Θεοτοκίον.
Την δεησιν ύμών δέςαι την πενιχρών καί κλαυθμόν μή παρίδης καί δάκρυα καί στεναγμόν, άλλ’ άντιλαβοΰ ημών ώς αγαθή, καί τάς αιτήσεις πλήρωσον, δύνασαι γάρ πάντα ώς πανσθενοΰς Δεσπότου Θεού Μήτηρ, εί νεύσεις ετι μόνον πρός την ημών οίκτράν ταπείνωσιν.


Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν, τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.

και τα παρόντα Μεγαλυνάρια
Τύρων, Στρατηλάτα, Θεόδωροι, Μάρτυρες Κυρίου πανθαύμαστοι, ώς κραταιοί φύλακες καί προστάται πάντων ημών. Δυάς ή μακαρία Τριάδα την αγίαν υπέρ ημών καθικετεύσατε.

Αναρχε Θεότης τρισοφεγγής τούς δύο φωστήρας τούς τηλαυγείς, δέδωκας σοΐς δούλοις προστάτας εν κινδύνοις καί πάσαις περιστάσεσιν άντιλήπτορας.

Τούς ήμών προμάχους τε καί φρουρούς καί εν τοΐς κινδύνοις άντιλήπτορας ταπεινούς τούς έν άθληφόροις Κυρίου Θεοδώρους ύμνήσωμεν συμφώνως ένθέοις άσμασι.

Δεύρο ώ μαρτύρων ή καλλονή, Θεοδώρων θεία θεοδόξαστος ξυνωρίς, στήτε ήμών μέσω ύμάς άνευφημούντων, βραβεύοντες ειρήνην, δεινών τε λύτρωσιν.

Οι τής φερωνύμου μονής φρουροί καί τών έν κινδύνοις άπροσμάχητοι βοηθοί ταχέως λυτρούνται τοΐς επικάλουμένοις, Θεόδωροι οί θείοι μεγαλομάρτυρες.

Τούς στρατευσαμένους τώ Ιησού καί ήριστευτικότας έν άγώσι τοΐς λογικοΐς, ώς Θεοδώρητους εις εκκλησίας βάσεις τούς θείους Θεοδώρους ύμνοις ύμνήσωμεν.

Εκλελαμπρισμένοι μαρτυρικώς καί κατεστεμμένοι αφθαρσίας ταΐς καλλοναΐς ρύσασθε κινδύνων ημάς καί συμπτωμάτων Θεόδωροι όπλΐται του Παντοκράτορος.

Μνήμην την 'Αγίαν υμών πιστώς τούς έπιτελούντας εκ παντοίων φθοροποιών σώζητε κινδύνων, υμών πρός τόν Σωτήρα πρεσβείαις εύπροσδέκτους αξιοθαύμαστοι.

Δήμοις ήριθμήθητε αθλητών έν έπουρανίοις, παναοίδημοι τού Χριστού ένδοξοι όπλΐται Θεόδωροι πρεσβείαν ύπερ παντός τού κόσμου όντως ποιούμενοι.

Πάσαι τών αγγέλων αί στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων ή δωδεκάς, οί ΄Αγιοι Πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ήμάς.

Τὸ Τρισάγιον•
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υἱῶ, καί ἁγίῳ Πνεύματι,
καί νῦν, καί ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς· Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν· Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.

Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.
Δόξα Πατρί...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου· γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον· καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν· καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Καὶ ψάλλομεν τὰ τροπάρια

Άπολυτίκιον ΄Ηχος δ’. Ό 'Υψωθείς.

Δώρον Θεού, αγίαν κλήσιν λαβόντες, πρός εύαρέστησιν αυτού πάντα πράξαντες, ώ Στρατηλάτα ένδοξέ καί Τήρων κλεινέ, ΄Αγιοι Θεόδωροι άμιλλώμενοι ζήλω, άμψω ήξιώθητε μαρτυρίου γενναίου• διό συνόντες νυν έν ούρανοΐς, υπέρ ημών Κυρίω πρεσβεύετε.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ' ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς·

Ἦχος β´. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.

Δείτε άνυμνήσωμεν πιστοί των θαυματουργών την δυάδα τούς άθλητάς του Χριστού Στρατηλάτην καί Τήρωνα ημών προστάτας θερμούς Υμών αιμάτων τοΐς ρεύμασιν Θεόδωροι θείοι βλύζετε ιάματα μεγαλομάρτυρες όθεν τη υμών μεσιτεία ρύσασθε παντοίων κινδύνων πειρασμών ημάς καί περιστάσεων.

Δέσποινα, πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.


Δι’ ευχών τών 'Αγίων Πατέρων ημών.
Κύριε Ίησοΰ Χριστέ ό Θεός ημών έλέησον ημάς.
’Αμήν.
Επιστροφή στην κορυφή
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης