Πήγαινε κάτω
Γιώργος
Γιώργος
Author
Αριθμός μηνυμάτων : 1758
https://www.proseyxi.com

Μεγάλος Παρακλητικός κανών εις την Υπεραγίαν Δεσποίνης ημών Θεοτόκον και Αειπαρθένον Μαρία Empty Μεγάλος Παρακλητικός κανών εις την Υπεραγίαν Δεσποίνης ημών Θεοτόκον και Αειπαρθένον Μαρία

Παρ Δεκ 07, 2012 1:05 pm
Φήμη μηνύματος : 100% (1 ψήφοι)
Μεγάλος Παρακλητικός κανών εις την Υπεραγίαν Δεσποίνης ημών Θεοτόκον και Αειπαρθένον Μαρία

Ποίημα τοϋ βασιλέως Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως.

Μεγάλος Παρακλητικός κανών εις την Υπεραγίαν Δεσποίνης ημών Θεοτόκον και Αειπαρθένον Μαρία Platut10

Μετά το «ευλογητός...», «Κύριε είσάκουσσν... Θεός Κύριος...
Καὶ άρχόμεθα τού Κανόνος.

Ωδη α'. "Ηχος πλ. δ'. Ό Ειρμός.

Αρματηλάτην Φαραώ έβΰθισε, τερατουργοϋσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυρωτΰπως πλήξασα, και διελοϋσα θάλασσαν ’Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν όδίτην διέσωσεν, άσμα τω Θεο άναμέλποντα.

Τροπάρια.
Τών λυπηρών έπαγωγαί, χειμάζουσι, την ταπεινην μου ψυχήν και συμφορών νέφη, την έμήν καλύπτουσι. καρδίαν Θεονύμφευτε· άλλ’ ή φώς τετοκυία, τό θειον και προαιώνιον, λάμψον μοι το φώς τό χαρμόσυνον.

Έξ αμέτρητων αναγκών και θλίψεων, και έξ εχθρών δυσμενών, καί συμφορών βίου, λυτρωθείς Πανάχραντε, τη κραταια δυνάμει σου, άνυμνώ, μεγαλύνω, την άμετρόν σου συμπάθειαν, και την εις εμέ σου παράκλησιν.

Νϋν πεποιθώς έπΐ την σην κατέφυγον, άντίληψιν κραταιάν, καί προς την σην σκέπην, όλαψυχως εδραμον και γονυ κλίνω Δέσποινα, και θρηνώ και στενάζω, μή με παρίδης άθλιον, τών χριστιανών καταφύγιον.

Ου σιωπήσω τοΰ βοάν τρανότατα, τά μεγαλεία τά σά· εί μή γάρ σύ, Κόρη, πάντοτε προΐστασο, υπέρ έμοΰ πρεσβεύουσα τω Υιω και Θεω σου, τίς έκ τοσούτου με κλύδωνος και δεινών κίνδυνων έρρύσατο;


'Οδή γ'. "Ηχος πλ. δ'. Ό Ειρμός.
Ουρανίας άψϊδος όροφουργέ Κΰριε, καί τής  Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον έν τή αγάπη τη ση των έφετών ή άκρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.

Τροπάρια.
Άπορήσας έκ πάντων, όδυνηρώς κράζω σοι· Πρόφθασον θερμή προστασία, και σην βοήθειαν δός μοι τω δούλο σου, τω ταπεινω και άθλίω, τώ την σην άντίληψιν έπιζητοΰντι θερμώς.

Έθαυμάστωσας όντως νϋν επ’ έμοί, Δέσποινα, τάς ευεργεσίας σου Κόρη, καί τά ελέη σου· όθεν δοξάζω σε καί ανυμνώ καί γεραίρω την πολλήν καί άμετρον κηδεμονίαν σου.

Καταιγίς με χειμάζει τών συμφορών, Δέσποινα, καί τών λυπηρών τρικυμίαι καταποντίζουσιν άλλά προφθάσασα, χεϊρά μοι δός βοήθειας, ή θερμή άντίληψις καί προστασία μου.

Άληθη Θεοτόκον ομολογώ Δέσποινα, σέ τήν τοΰ θανάτου τό κράτος έξαφανίσασαν ώς γάρ φυσίζωος, εκ των δεσμών τών τοΰ άδου, πρός ζωήν άνήγαγες, εις γην με ρεύσαντα.

’Επίβλεψον, έν ευμενείς πανυμνητε Θεοτόκε, επί τήν έμήν χαλεπήν τοΰ σώματος κάκωσιν, καί ϊασαι τής ψυχής μου τό άλγος.

Αἲτησις καὶ τὸ Κάθισμα.
Ήχος β'. Τά άνω ζητών.

Πρεσβεία θερμή καί τείχος άπροσμάχητον, ελέους πηγή, τοΰ κόσμου καταφύγιων, έκτενώς βοώμέν σοι· Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον καί εκ κινδύνων λΰτρωσαι ήμάς, ή μόνη ταχέως προστατεΰσυσα.


Ώδη δ'. 'Ο Ειρμός.
Συ μου ίσχῦς, Κύριε, συ μου και δῦναμις, συ Θεός μου, σύ μου άγαλλίαμα, ό πατρικούς κόλπους μή λιπών καί τήν ήμετέραν πτωχείαν επιακεψάμενος· διό σύν τω προφήτη Άββακούμ σοι κραυγάζω Τη δυνάμει σου δόξα, φιλάνθρωπε.

Τροπάρια.
Καί ποΰ λοιπόν, άλλην εύρήσω άντίληψιν; πού προσφύγω; ποΰ δέ και σωθήσομαι; τίνα θερμήν εξω βοηθόν θλίψεσι τοΰ βίου και ζάλαις, οΐμοι! κλονούμενος; Εις σέ μόνην έλπιζα καί θαρρώ καί καυχώμαι καί προστρέχω τή σκέπη σου· σώσόν με.

Τον ποταμόν τον γλυκερόν τοῦ έλέους σου, τον πλουσίαις δωρεαίς δροσίσαντα, τήν παναθλίαν καί ταπεινήν, Πάναγνε, ψυχήν μου, τών συμφορών καί τών θλίψεων καμίνω φλογισθεΐσαν, μεγαλύνω, κηρύττω καί προστρέχω τη σκέπη σου σώσόν με.

Σέ την άγνην, σέ την Παρθένον καί άσπιλον, μόνην φέρω, τείχος άπροσμάχητον, καταφυγήν, σκέπην κραταιάν, ὄπλον σωτηρίας. Μή με παρίδης τον άσωτον, έλπίς άπηλπισμένων, ἀσθενῶν συμμαχία, θλιβομένων χαρά καί άντίληψις.

Πώς έξειπείν σοΰ κατ’ αξίαν δυνήσομαι, τους άμέτρους οίκτιρμούς, ώ Δέσποινα, τούς την έμ,ήν πάντοτε ψυχήν δεινώς πυρουμένην, ώς ύδωρ περιδροσίσαντας; Άλλ’ ω τής σης προνοίας καί της ευεργεσίας, ής άφθόνως αυτός παραπήλαυσα!


Ώδή ε'. Ό Ειρμός.
'Ίνα τί με άπώσω από τοΰ προσώπου σου, το φώς το άδυτον, καί έκάλυψέ με το άλλότριον σκότος τον δείλαιον άλλ’ έπίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών έντολών σου τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Τροπάρια.
Εύχαρίστως βοώ σοι Χαίρε Μητροπάρθενε· χαΐρε Θεόνυμφε· χαίρε θεία σκέπη· χαίρε όπλον καί τείχος άπόρθητον χαίρε προστασία καί βοηθέ καί σωτηρία τών εις σέ προστρεχόντων έκ πίστεως.

Οί μισοΰντές με μάτην βέλεμνα καί ξίφη καί λάκκον ηύτρέπισαν, καί έπιζητοΰσι τό πανάθλιον σώμα σπαράξαι μου καί καταβιβάσαι πρός γην, 'Αγνή, έπιζητοΰσιν άλλ’ έκ τούτων προφθάσασα σώσόν με.

Άπό πάσης ανάγκης, θλίψεως καί νόσου καί βλάβης με λύτρωσαι· καί τη σή δυνάμει έν τη σκέπη σου φύλαξαν άτρωτον έκ παντός κινδύνου, και έξ εχθρών τών πολεμούντων και μισούντων με, Κόρη πανυμνητε.

Τί σοι δώρον προσάξω τής ευχαριστίας, άνθ’ ώνπερ άπήλαυσα, τών σών δωρημάτων, και τής σής άμετρήτου χρηστότητος; Τοιγαροΰν δοξάζω, υμνολογώ και μεγαλύνω σοΰ τήν άφατον πρός με συμπάθειαν.


Ώδή στ'. Ό Ειρμός.
Τήν δέησιν έκχεώ πρός Κύριον, καί αΰτώ άπαγγελώ μου τάς θλίψεις, ότι κακών ή ψυχή μον έπλήσθη, καί ή ζωή μου τω άδη προσήγγισε· καί δέομαι ώς Ιωνάς· Έκ φθοράς ό Θεός με άνάγαγε.

Τροπάρια.
Τά νέφη τών λυπηρών έκάλυψαν τήν άθλίαν μου ψυχήν καί καρδίαν, καί σκοτασμόν έμποιοϋσί μοι, Κόρη· άλλ’ ή γεννήσασα φώς τό απρόσιτον, απέλασαν ταΰτα μακράν, τη έμπνεύσει τής θείας πρεσβείας σου.

Παράκλησιν έν ταΐς θλίψεσιν οίδα, καί τών νόσων ιατρόν σε γινώσκω, καί παντελή συντριμμόν τοΰ θανάτου, καί ποταμόν της ζωής άνεξάντλητον. καί πάντων τών έν συμφοραϊς, ταχινην καί όξείαν άντίληψιν.

Ού κρύπτω σου τον βυθόν τοΰ ελέους, καί τήν βρΰσιν τών άπειρων θαυμάτων, καί τήν πηγήν τήν άέναον όντως τής πρός έμέ συμπαθείας σου, Δέσποινα, άλλ’ άπασιν ομολογώ, καί βοώ καί κηρύττω καί φθέγγομαι.

’Εκΰκλωσαν αί τοΰ βίου με ζάλαι, ώσπερ μέλισσαι κηρίον, Παρθένε, καί την έμήν κατασχοΰσαι καρδίαν, κατατιτρώσκουσι βέλη τών θλίψεων, άλλ’ εΰροιμί σε βοηθόν καί διώκτην καί ρύστην πανάχραντε.


Διάσωσον, άπό κίνδυνων τους δούλους σου Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν, ώς άρρηκτον τείχος καί προστασίαν.

Άχραντε, ή διά λόγου τον Λόγον άνερμηνευτως, επ’ εσχάτων τών ήμερών τεκοΰσα, δυσώπησον, ώς έχουσα μητρικήν παρρησίαν.


Ό ' Ιερεΰς μνημονεύει
Κοντάκιον

Προστασία τών Χριστιανών άκαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τον Ποιητήν αμετάθετε, μή παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς, άλλά πρόφθασον ώς άγαθή εις την βοήθειαν ήμών, τών πιστώς κραυγαζοντων σοι· Τάχυνον εις πρεσβείαν, καί σπεΰσον εις ικεσίαν, ή προστατεΰουσα άεί, Θεοτόκε τών τιμώντων σε.

Καί ευθύς τό Προοοείμενον
Καί ή τάξις τοϋ Ευαγγελίου .
Εύαγγέλιον. Έκ τοΰ κατά Λουκάν (Κεφ. ι' 38 καί ια' 28-42)

Τω καιρω έκείνω, είσήλθεν ό Ίησοΰς είς κώμην τινά· γυνή δέ τις, όνόματι Μάρθα, ΰπεδέξατο αυτόν εις τον οίκον αύτης. Καί τηδε ήν άδελφή, καλούμενη Μαρία, ή καί παρακαθίσασα παρά τους πόδας τοΰ Ίησοΰ, ήκουε τον λόγον αΰτοΰ· ή δέ Μάρθα περιεσπάτο περί πολλήν διακονίαν έπιστάσα δέ είπε· Κύριε, ου μέλει σοι, ότι ή αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεΐν; είπε συν αυτή, ϊνα μοι συναντιλάβηται. ’Αποκριθείς δε ό Ίησοϋς είπεν αυτή· Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περί πολλά· ενός δέ έστι χρεία· Μαρία δέ τήν άγαθήν μερίδα έξελέξατο. ήτις ούκ άφαιρεθήσεται άπ’ αυτής. Έγένετο δέ έν τω λέγειν αυτόν ταϋτα, έπάρασά τις γυνή φωνήν έκ τοΰ όχλου, εϊπεν αΰτω· Μακαρία ή κοιλία ή βαστάσασά σε, καί μαστοί οΰς έθήλασας. Αυτός δέ είπε· Μενοΰν γε, μακάριοι οί άκούοντες τον λόγον τοΰ Θεόν, καί φυλάσσοντες αυτόν.

Δόξα Πατρί. . . Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα. . .
Καιΐ νΰν... Ταϊς τής Θεοτόκου... .

Στίχ. ’Ελεήμον. έλέησόν με ό Θεός..
Μή καταττιστεύσης με, άνθρωττίνη προστασίς
Ούδεΐς προστρέχων έπΐ σοί... .
Μεταβολή τών θλιβομένων. . . .

«Σώσον ό Θεός τόν Λαόν σου...» .

ΕΙτα όποπληροΰμεν τάς λοιπάς Όδάς τοΰ Κανόνος.


Ώδή ζ'. Ό Ειρμός.

Παϊδες Εβραίων έν καμίνω κατεπάτησαν τήν φλόγα θαρσαλέως, καί εις δρόσον τό πΰρ μετέβαλον βοώντες· Ευλογητός εί Κύριε, ό Θεός εις τους αίώνας.

Τροπάρια.
Φώς ή τεκοΰσα Θεοτόκε, σκοτισθέντα με νυκτί αμαρτημάτων, φωταγώγησον σύ, φωτός ουσα δοχείον, τό καθαρόν καί άμωμον, ϊνα πόθω σε δοξάζω.

Σκέπη γενοϋ και προστασία καί άντίληψις και καύχημα Παρθένε, γυμνωθέντι μοι νυν, άπάσης βοήθειας, άβοηθήτων δύναμις, καί ελπίς άπηλπισμένων.

Ολη ψυχή καί διανοία καί καρδία σε καί χείλεσι δοξάζω, άπολαΰσας τών σών, μεγάλων χαρισμάτων άλλ’ ώ τής σης χρηστότητος, καί απείρων σου θαυμάτων!

Βλέψον ίλέω όμματί σου, καί έπίσκεψαι την κάκωσιν, ην έχω, καί δεινών συμφορών, καί βλάβης καί κίνδυνων, καί πειρασμών με λύτρωσαι άμετρήτω σου έλέει.


Ωδή η'. Ό Ειρμός.
Τον εν όρει άγιω δοξασθέντα καί έν βάτω πυρί τό τής άειπαρθένου, τώ Μωϋσεΐ μυστήριον γνωρίσαντα, Κύριον υμνείτε, καί ύπερυψοΰτε είς πάντας τους αιώνας.

Τροπάρια.
Διά σπλάγχνα ελέους σου, Παρθένε, μή παρίδης σεμνή, ποντουμενον με σάλω βιοτικών κυμάτων άλλά δίδου μοι χείρα βοηθείας, καταπονουμένω κακώσεσι τοΰ βίου.

Περιστάσεις καί θλίψεις καί άνάγκαι, εΰροσάν με, 'Αγνή, καί συμφοραί τοΰ βίου, καί πειρασμοί με πάντοθεν έκύκλωσαν άλλα πρόστηθί μοι καί άντιλαβοΰ μου τη κραταιά σου σκέπη.

Έν ταΐς ζάλαις έφεΰρόν σε λιμένα· έν ταΐς λύπαις χαράν καί ευφροσύνην καί έν ταΐς νόσοις ταχινήν βοήθειαν καί έν τοΐς κινδύνοις ρύστιν καί προστάτιν έν τοΐς πειρατηρίοις.

Χαΐρε θρόνε πυρίμορφε Κυρίου· χαΐρε θεία και μανναδόχε στάμνε· χαΐρε χρυσή λυχνία, λαμπάς άσβεστος· χαΐρε τών παρθένων δόξα, καί μητέρων ώράϊσμα και κλέος.


Ώδη Θ'. Ό Ειρμός.
«Έξέστη επί τουτω ό ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός ώφθη τοίς άνθρώποις σωματικώς, καί ή γαστήρ σου γέγονεν, εύρυχωροτέρα τών ουρανών διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί άνθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Τροπάρια.
Πρός τίνα καταφύγω άλλην Αγνή; ποΰ προσδράμω λοιπόν καί σωθήσομαι; ποΰ πορευθώ; ποίαν δέ έφεύρω καταφυγήν; ποίαν θέρμην άντίληψιν; ποίαν έν ταίς θλίψεσι βοηθόν; Εις σέ μόνην ελπίζω, εις σε μόνην καυχώμαι, καί επί σέ θαρρών κατέφυγον.

Ούκ εστιν άριθμήσασθαι δυνατόν μεγαλεία τά σά, Θεονύμφευτε, καί τον βυθόν τον άνεξερεύνητον έξειπείν, τών υπέρ νοΰν θαυμάτων σου, τών τετελεσμένων διηνεκώς, τοίς πόθω σε τιμώσι, καί πίστει προσκυνοΰσιν, ώς αληθή Θεοΰ λοχεύτριαν.

Έν ύμνοις εύχαρίστοις δοξολογώ, καί γεραίρω τό άμετρον έλεος, καί την πολλήν δύναμίν σου πάσιν ομολογώ· καί τάς ευεργεσίας σου, ας ύπερεκένωσας εις εμέ, κηρύττω, μεγαλύνω, ψυχή τε καί καρδία, καί λογισμω καί γλώσση πάντοτε.

Τήν δέησίν μου δέξαι τήν πενιχράν. καί κλαυθμόν μή παρίδης και δάκρυα και στεναγμόν άλλ’ άντιλαβοΰ μου ώς αγαθή, καί τάς αιτήσεις πλήρωσαν δυνασαι γάρ πάντα ώς πανσθενοΰς, Δεσπότου Θεοϋ Μήτηρ, εΐ νεΰσεις ετι μόνον, πρός την έμήν οίκτράν ταπείνωσιν.


Τό «”Αξιόν έστιν ώς άληθώς...» και τά Μεγαλυναρια
Την υψηλοτέραν των ουρανών, και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημας εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.

Απο των πολλων μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή προς σε καταφευγω την Κεχαριτωμένη ελπίς απηλπισμένων, συ μοι βοήθησον.

Δέσποινα και μήτηρ του Λυτρωτου, δέξαι παρακλήσεις αναξίων σων ικετών, ινα μεσίτευσης πρός τόν έκ σοΰ τεχθέντα' ώ Δέσποινα τοΰ κόσμου, γενοΰ μεσίτρια.

Ψάλλομεν προθύμως σοί τήν ωδήν νΰν, τή πανυμνήτω θεοτόκω χαρμονικώς' μετά τοΰ Προδρόμου, καί πάντων τών Αγίων δυσώπει, θεοτόκε, τοΰ οίκτειρήσαι ήμάς.

Αλαλά τά χείλη τών άσεβών, τών μή προσκυνούντων, τήν εικόνα σου τήν σεπτήν, τήν ίστορηθεϊσαν υπό τοΰ άποστόλου Λουκά, ίερωτάτου, τήν Οδηγήτριαν.

Πάσαι τών Αγγέλων αί στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων ή δωδεκάς, οί Αγιοι Πάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωθήναι ήμάς.


Τό Τρισάγιον .
Κατά τήν περίοδον των Παρακλήσεων τοΰ Δεκαπενταυγούστου ψάλλονται τό Άπολυτίκιον τοΰ Αγίου (τής ήμέρας) καί τό Θεοτοκίον τοΰ αύτοΰ "Ηχου.
Ό Ίερεΰς μνημονεύει, καί ποιεί μικράν Άπόλυσιν.

"Ηχος γ'.

Απόστολοι έκ περάτων συναθροισθέντες ένθάδε, Γεθσημανπ τω χωρίω, κηδεύσατέ μου τό σώμα· καί συ Υίε καί Θεέ μου, παράλαβέ μου τό πνεΰμα.

Ό γλυκασμός των αγγέλων, των θλιβομένων ή χαρά, χριστιανών ή προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, άντιλαβοΰ μου καί ρΰσαι, τών αίωνίων βασάνων.

Και σέ μεσίτριαν εχω, πρός τον φιλάνθρωπον Θεόν· μή μου έλέγξη τάς πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων. Παρακαλώ σε Παρθένε, βοήθησαν μοι έν τάχεΐ.

Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καί δωδεκάτειχε πόλις, ήλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοΰ Βασιλέως, άκατανόητον θαύμα, πώς γαλουχείς τον Δεσπότην.


Δι εϋχών των Άγιων Πατέρων ήμών...

Κατεβάστε την Παράκληση


Επιστροφή στην κορυφή
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης